هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

چکاپ‌ کامل بدن شامل چه آزمایش هایی می باشد؟



چکاپ کامل بدنپزشکان معتقدند باید در دوره‌های زمانی مشخص برای انجام آزمایش‌های پزشکی اقدام شود. آزمایش‌های پزشکی مخصوص سنین بالا نیستند و فرد باید از همان جوانی به فکر پایش سلامتی خود باشد. چکاپ‌ کامل پزشکی منظم، در تمام گروه‌های سنی، کمک می‌کند زودتر از مشکلات جسمی اطلاع پیدا شود و در نتیجه بهتر با آن‌ها مقابله صورت گیرد.

چکاپ‌ها (Check Up) دو نوع است: یکی فردی و دیگری آزمایشگاهی.

در چکاپ فردی، هر ۳ یا ۴ ماه شخص یا به همراه یکی از اعضای خانواده نگاهی به پوست دست، پوست سر، نوک انگشتان، اطراف ریشه ناخن و زیر بغل خود می‌اندازد بروز هر گونه تغییر شکل یا رنگ در خال‌ها یا روی پوست و ظهور لک‌های قرمز به این معنی است که لازم است به پزشک مراجعه شود.

روش دوم چکاپ‌ کامل پزشکی (آزمایشگاهی و تخصصی) است: منظور از چکاپ در اینجا همان تست‌های آزمایشگاهی است که تقسیم‌بندی متفاوتی برای آن وجود دارد؛ که به طور کلی در هشت گروه مختلف قرار می‌گیرند.

در کل برخی بیماری‌ها به علت اینکه عوامل ایجاد‌کننده ناشناخته‌ای دارند یا ممکن است چند عامل مختلف در ایجاد بیماری نقش داشته باشند؛ قابل پیشگیری نیستند؛ لذا تشخیص زودرس این بیماری‌ها به دلیل میسر ساختن درمان سریع و مؤثر، کاهش عوارض بیماری و همچنین کاهش هزینه‌های درمانی در علم پزشکی اهمیت ویژه‌ای دارد. لذا می‌توان گفت: حتی افراد سالم جامعه که هیچ گونه بیماری و سابقه فامیلی بیماری هم ندارند؛ باید آزمایش‌های چکاپ را انجام دهند.

برخی از پزشکان معتقدند چکاپ‌ کامل شامل:
معاینه فیزیکی کامل بدن
تست‌های آزمایشگاهی
نوار قلب و مغز
معاینه چشم
تست ورزش

تست‌های آزمایشگاهی (چکاپ) را نیز شامل این آزمایشات می‌دانند:

آزمایش‌های مربوط به چربی خون مانند کلسترول، تری گلیسرید، LDL و HDL.
آزمایش‌های مربوط به شمارش سلول‌های خونی CBC.
آزمایش‌های مربوط به بیماری دیابت مانند اندازه‌گیری قند ناشتا، هموگلوبین A۱C.
آزمایش‌های مربوط به عملکرد کبد مانند بیلیروبین، آنزیم‌های کبدی بخصوص GPT، GOT و آلبومین
آزمایش‌های مربوط به عملکرد تیرویید مانند TSH، T۴ و T۳.
آزمایش‌های مربوط به بررسی عملکرد کلیه مانند آنالیز ادرار، اندازه‌گیری اوره و کراتینین
آزمایش‌های مربوط به الکترولیت‌های خون مانند اندازه‌گیری سدیم، پتاسیم، کلسیم خون
آزمایش‌های مربوط به غربالگری بیماری‌های بدخیم مانند PSA در تشخیص سرطان‌های پروستات و آزمایش پاپ اسمیر در زنان برای تشخیص سرطان‌های دهانه رحم

برخی دیگر از پزشکان نیز چکاپ‌ کامل را برای زنان و مردان در نه مورد برشمرده‎اند:

چکاپ کامل بدنپایش فشار خون
آزمایش کلسترول خون
پاپ اسمیر و آزمون لگن
ماموگرافی و آزمایش سرطان سینه
آزمایش پوکی استخوان
تست قند خون
پایش سرطان روده بزرگ
ضریب توده بدنی یا BMI
دندانپزشکی

لازم به ذکر است که باید نتایج چکاپ‌های قبلی باید نگهداری شود، در بسیاری از موارد مقایسه نتایج تست‌های آزمایشگاهی با نتایج قبلی کمک شایانی به تشخیص بیماری‌ها توسط پزشکان می‌کند؛ لذا نگهداری و همراه داشتن نتایج آزمایش‌های قبلی هنگام مراجعه به پزشک یک امر ضروری است. همچنین برای تشخیص بیماری‌هایی همچون ایدز، هپاتیت C. و B. و…، اهدای خون و آزمایش‌های دوره‌ای توصیه می‌شود.

در برخی تست‌های آزمایشگاهی نیاز به هشت تا ۱۰ ساعت ناشتایی وجود دارد که البته نوشیدن مقدار کافی آب در مدت ناشتایی اشکالی در نتیجه آزمایش‌ها ایجاد نمی‌کند. همچنین بهتر است بدانیم که مصرف برخی دارو‌ها می‌تواند در نتایج آزمایش‌ها تداخل ایجاد کند؛ بنابراین اگر فردی داروی خاصی را مصرف می‌کند زمان مراجعه به آزمایشگاه حتماً این نکته را به مسئولان آزمایشگاهی اطلاع دهد.

چگونه مدرک تزریقات و پانسمان بگیریم؟



 تزریقات و پانسمان دو کار مهم در امور بهداشتی و درمانی است و بخشی از وظایف بهیاران، پرستاران و بعضا اطبا بوده

و انجام آن در هر محلی، نیاز به اخذ مجوزهای لازم از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است.

بعضی ها علاقمند به فعالیت در مراکز تزریقات و پانسمان بوده و کارآفرینانی هم به دنبال تاسیس و

راه اندازی این مراکز پر تقاضا در استان محل سکونت هستند. گزارش امروز سرویس سلامت روزیاتو شما

را با ضوابط تاسیس مرکز تزریقات و هم چنین شرایط لازم برای دریافت مدرک تزریقات و پانسمان آشنا میکند.

یادتان باشد که برای طی کردن آموزش های مربوطه به هلال احمر و وزارت بهداشت رجوع کرده و اطلاعات مراکز

مجاز آموزشی را دریافت کنید. قبل از ادامه بحث، ویدیو زیر شما را با اصول تزریقات و پانسمان که در سطح کمک های اولیه است آشنا میکند.

ضوابط تأسیس واحد تزریقات و پانسمان در محل طب پزشکان

  • مطب پزشکان و واحد تزریقات و پانسمان می بایست در یک طبقه ساختمان و در مجاورت یکدیگر باشند.
  • مجوز واحد تزریقات و پانسمان ،مجوزی است که از سوی معاونت درمان دانشگاه ها/ دانشکده های علوم پزشکی و
  • خدمات بهداشتی درمانی مربوطه به واجدین شرایط آئین نامه مذکور اعطا می گردد.
  • مجوز تأسیس واحد تزریقات و پانسمان به صورت مشترک و به نام پزشک و فرد واجد شرایط این آئین نامه صادر خواهد شد.
  • فعالیت واحد تزریقات و پانسمان منوط به فعال بودن مطب و حضور دارندگان مجوز مشترک است.
  • در صورت عدم حضور پزشک فقط در صورت اورژانس بودن بیمار تزریق دارو توسط واحد تزریق و پانسمان مجاز است.
  • در صورتی که هر یک از دارندگان مجوز مشترک برای مدتی حداکثر دو ماه در محل مطب حاضر نشود،
  • هم تراز جانشین، مسئولیت وی را به عهده خواهد داشت و
  • برای بعد از دو ماه بایستی مجوز قبلی باطل و مجوز جدید با مسئولیت فرد واجد شرایط جدید صادر گردد .

متقاضیان واجد شرایط تأسیس واحد تزریق و پانسمان شامل گروه های زیر خواهد بود:

  • کلیه پزشکان ، که دارای پروانه مطب معتبر باشند .
  • کلیه دارندگان کارشناسی و کاردانی پرستاری و مدارک بالاتر در رشته پرستاری که طرح و تعهدات قانونی خود را انجام داده باشند.
  • کلیه دارندگان دیپلم بهیاری با حداقل ۳ سال سابقه کار .

کتاب تزریقات عضلانی و کتاب راهنمای کاربردی تزریقات

شرایط لازم جهت صدور مجوز تزریقات و پانسمان تحت نظر پزشک

متقاضیان واجد شرایط تاسیس واحد شامل گروه های زیر است:

  • کلیه پزشکانی که دارای پروانه معتبر طبابت هستند.
  • کلیه فارغ التحصیلان کاردانی و کارشناسی و مقاطع بالاتر رشته های پرستاری و مامایی و اطاق عمل ، بیهوشی و
    فوریت های پزشکی که طرح و تعهدات قانونی خود را انجام داده باشند .
  • کلیه افرادی که دارای مدرک پزشکیاری بوده و حداقل ۳ سال سابقه کار مورد تائید معاونت داشته باشند .
  • در خصوص کادر نیروهای مسلح، داشتن سمت پزشکیاری که به تائید بالاترین مقام سازمان مربوطه رسیده
    باشد معادل مدرک پزشکیاری محاسبه خواهد شد .
  • کاردان های بهداشت عمومی (با گرایش مبارزه با بیماریها) و مقاطع بالاتر که دوره آموزشی تزریق و پانسمان را در
    مراکز مورد تائید معاونت گذرانده و سه سال سابقه کار مورد تائید معاونت درمان در مراکز درمانی و اورژانس دارند.

دانستنی هایی پیرامون سندروم پلیکا



ازسندروم پلیکا چه میزان اطلاع دارید؟

این سندروم با چه عواملی در مفصل زانو ایجاد می شود علائم سندرم پلیکا چگونه است

برای رفع مشکلات ناشی از این سندروم از چه درمان های پزشکی و

ارتوپدی می توانیم کمک بگیریم توصیه های پزشکی درباره این عارضه کدامند؟

سندرم پلیکا معمولا بر اثر وارد کردن فشار بیش از حد به زانو و انجام فعالیتهای تکراری ایجاد میشود.

در برخی از موارد نیز وارد شدن ضربه ی مستقیم به زانو میتواند موجب بروز این عارضه شود. درمان ،

علائم و علت سندرم پلیکا بیماری است

که موجب التهاب و حساسیت غشایی میشود که مفصل زانو را مرطوب نگه میدارد.

زمانی که این بافت در داخل مفصل زانو، ملتهب میشود، شما دچار زانودرد میشوید و زانوی شما نسبت

به لمس کردن حساس میشود. سندرم پلیکا معمولا بر اثر وارد کردن فشار بیش از حد به زانو و انجام فعالیتهای تکراری ایجاد میشود.

در برخی از موارد نیز وارد شدن ضربهی مستقیم به زانو میتواند موجب بروز این عارضه شود.سندرم پلیکا میتواند موجب

درد زانو، حساسیت به لمس در قسمت جلوی زانو و درد در زیر کشکک زانو شود. سندرم پلیکا که بعد
از آسیبهای زانو یا بعد از التهاب زانو ایجاد میشود، موجب ضخیم شدن، ملتهب شدن و یا تشکیل بافت فیبروزی
در پردهی پلیکا در زانو میشود. علت این موضوع این است که بر اثر وارد کردن فشار بیش از حد به زانو در طی زمان
و یا بر اثر آسیبدیدگی زانو، پردهی پلیکا، تحریک و ملتهب شده است. در اغلب موارد پلیکای میانی دچار التهاب میشود و
در نتیجه علائمی مشابه با سایر آسیبهای زانو مانند پارگی مینیسک ایجاد میکند.
برای مثال ممکن است زیر کشکک زانو درد احساس شود،
زانو تقتق کند و صدا دهد و یا مفصل زانو نسبت به لمس کردن حساس شود. همچنین در مواردی ممکن است

شخص در زانوی خود احساس ناپایداری و بیثباتی کند و زانوی او قفل کند. سندرم پلیکای میانی بخشی

از پردهی پلیکا که بیش از همه دچار مشکل میشود، پلیکای میانی است که از ناحیه رتیناکولوم میانی شروع میشود

و وارد لایهی چربی میانکشککی میشود. این قسمت از پلیکا درست در کنارهی داخلی کشکک زانو و به فاصله

یک انگشت از کشکک زانو قرار دارد. علت بروز سندرم پلیکا چیست ؟ سندرم پلیکا بر اثر وجود التهابهای مزمن در زانو ایجاد میشود.
این التهاب مزمن ممکن است به خاطر بروز یک آسیبدیدگی یا سایر بیماریها و مشکلات باشد.
در حالت عادی غشایی که پردهی پلیکا را میپوشاند، نازک است و قابلیت ارتجاعی بالایی دارد.
با التهاب این غشا، با گذشت زمان قابلیت ارتجاعی ان از بین رفته و حالتی ضخیم و فیبروزی پیدا میکند.
این موضوع باعث میشود که پردهی پلیکا در عملکرد عادی زانو اختلال ایجاد کند و موجب بروز علائمی

مشابه با سایر مشکلات و آسیبهای زانو به وجود بیاورد. البته به ندرت پیش میآید که التهاب پلیکا موجب

بروز چنین علائمی شود. در اغلب مواردی که التهاب پلیکا موجب بروز علائم میشود،

در واقع پردهی پلیکای میانی ملتهب شده است. البته مواردی از التهاب پردهی پلیکای خارجی و

فوق کشککی نیز گزارش شده اما این موارد بسیار نادر هستند.

علائم سندرم پلیکا علائم سندرم پلیکا عبارتند از درد زانو، تورم زانو، احساس شنیدن صدای سایش

با تق تق زانو، قفل شدن زانو و احساس ضعف در زانو. در اغلب موارد بیماران در قسمت بالای کشکک زانوی خود احساس درد میکنند.
همچنین بیماران اظهار کردهاند که در هنگام خم کردن زانو در زاویه ۳۰ الی ۶۰ درجه درد بیشتری احساس میکنند.
در مواردی درد زانو در هنگام صاف کردن زانو نیز گزارش شده است.
تشخیص سندرم پلیکا تشخیص دادن سندرم پلیکا میتواند بسیار مشکل و چالش برانگیز باشد.

بسیاری دیگر از مشکلات و بیماریهای زانو هستند که موجب بروز علادم کاملا مشابه با سندرم پلیکا میشوند و

پزشک تنها در صورتی سندرم پلیکا را تشخیص میدهد که ابتلا به تمامی مشکلات و بیماریهای دیگر رد شده باشد.

هر چند پردهی پلیکا را میتوان در تصاویر MRI مشاهده کرد، اما دیدن پردهی پلیکا در تصاویر نمیتواند دلیل بر این باشد

که پردهی پلیکا موجب بروز مشکل شده است. هدف از تصویربرداری از زانو این است که وجود بافت فیبروزی روی
پردهی پلیکا مشخص شود و همچنین سایر مشکلات و بیماریهای احتمالی مفصل زانو تشخیص داده شوند و
تصویربرداری از زانو در همهی موارد هم برای تخیص سندرم پلیکا کمک نمیکند. بهترین و قطعیترین راه برای تشخیص
سندرم پلیکا، انجام آرتروسکوپی زانو است که البته در حین انجام آرتروسکوپی علاوه بر تشخیص قطعی
سندم پلیکا، میتوان با برداشتن قسمتهای مشکلساز از پلیکا، همزمان مشکل را نیز برطرف نمود.

البته انجام آرتروسکوی، اولین اقدام درمانی نیست و همیشه در ابتدا روشهای درمان غیرجراحی و غیرتهاجمی تجویز میشوند.

درمان دارودرمانی درمان سندرم پلیکا معمولا با روشهای غیرجراحی انجام میشود.

از گذاشتن کمپرس سرد، اصلاح کردن فعالیتهای بیمار و مصرف داروهای NSAID مانند ایبوبروفن برای کاهش التهاب و

ضخامت پردهی پلیکا استفاده میشود. بستن بانداژ فشاری به دور زانو نیز ممکن است توسط پزشک توصیه شود.

همچنین ممکن است در نیمی از موارد، تزریق کورتیزون در پردهی پلیکا تجویز شود. فیزیوتراپی و ورزش بهبودی بعد

از سندرم پلیکا شامل انجام چندین حرکت ورزشی مخصوص میشود که برای افزایش دامنه حرکتی زانو و

تقویت عضلات زانو، طراحی شده اند. برخی از این حرکات عبارتند از: بالا آوردن پا در حالت ایستاده، بالا آوردن پا

و دور کردن آن از محور بدن یا گذراندن پا از محور بدن (حرکت پا با سمت طرفین)، جمع کردن زانو در

حالت ایستاده، صاف کردن پا در حالت نشسته و بلند شدن روی پنجهی پا (با انقباض عضلات ساق پا). این تمرینات در ابتدا باید
در هر ست ۵ الی ۷ بار تکرار شوند و به تدریج بر تعداد تکرارها افزوده شود.هدف از انجام فیزیوتراپی این است
که درد زانوی شما کنترل شود و قدرت عضلات چهارسر ران بیشتر شده و دامنهی حرکتی مفصل زانو به حداکثر خود برسد.
جراحی در صورتی که با گذشت سه ماه از درمان، روشهای غیرجراحی تاثیری نداشته باشند، ممکن است
پزشک انجام جراحی آرتروسکوپی (جراحی ارتروسکوپی) زانو یا انجام جراحی باز زانو برای برداشتن پردهی پلیکا را تجویز کند.
از آنجایی که جراحی آرتروسکوپی سادهتر است و کمتهاجمی است، بهتر است تا جای ممکن، جراحی به این روش انجام شود.

همچنین در صورتی که میتوان علائم بیمار را کنترل نمود، بهتر است از روش جراحی استفاده نشود.

اولین جلسات توانبخشی بعد از جراحی با هدف کاهش تورم و درد زانو است و به شما کمک میکند

که زانوی خود را به آرامی حرکت دهید و عضلات خود را منقبض کنید. به ندرت پیش میآید که بیماران بعد

از انجام این جراحی به استفاده از عصا نیاز داشته باشند. آیا میتوان از این آسیب یا بیماری پیشگیری کرد ؟

بهترین راه برای پیشگیری از بروز سندرم پلیکا این است که قدرت حرکتی و توان پاهای خود را بالا ببرید و

در هنگام تغییر دادن برنامهی ورزشی خود توجه زیادی داشته باشید که فشار بیش از حد به زانوی خود وارد نکنید.

البته برخی از افراد به خاطر ابتلا به برخی اختلالات ساختاری در زانوی خود، مستعد ابتلا به سندرم پلیکا هستند.

پزشک شما به شما کمک میکند که با پیگیری یک روند درمانی مناسب به تدریج شدت فعالیتهای خود را افزایش دهید
و بدون وارد کردن فشار بیش از حد به زانو، به تدریج کارهای مشکلتر را با زانوی خود انجام دهید. به خاطر داشته باشید
که اگر بیش از حد سریع به فعالیتهای سابق خود بازگردید، ممکن است این کار موجب درد وداوم زانو شده و درمان شما بسیار مشکلتر شود 

چگونه منزل را سمپاشی کنیم؟


چگونه منزل را سمپاشی کنیم؟
یکی از مباحث مهمی که درباره منازل مطرح است، لزوم سمپاشی در برخی قسمتهای منازل است
که با برخورد با جانوران موذی نظیر سوسک و موش و امثالهم ضرورت پیدا می‌کند.

یکی از مباحثی که با گرم شدن هوا مطرح می‌شود، لزوم سمپاشی در برخی اماکن و منازل است

که با برخورد با جانوران موذی نظیر سوسک و موش و امثالهم ضرورت پیدا می‌کند.

 

نکته مهم در این مساله این است که افراد ناآشنا با استفاده از سموم نباتی، سلامت افرادخانواده بخصوص کودکان،
میانسالان، خانم‌های باردار و بیماران قلبی، کلیوی، ریوی و … را به خطر می‌اندازند.
استفاده از سموم نباتی غیراستاندارد و تایید نشده خطر سقط جنین، مشکلات پوستی، عصبی و تنفسی را افزایش می‌دهد.
در حال حاضر یکی از اصلی‌ترین اقدامات در مبارزه با حشرات و جانوران موذی، استفاده از سموم شیمیایی است.

ضمن اینکه افرادی هم هستند که خودشان از عطاری‌ها اقدام به خرید سم می‌کنند و

بدون در نظر گرفتن دوز مصرفی و یا پیروی از دستورالعمل‌های اشتباه، از آن استفاده می‌کنند و

با این کار علاوه بر آسیب رساندن به سلامت افراد خانه، حشرات هدف را نسبت به این گونه سموم مقاوم می‌کنند.

گاهی ریختن این سم‌ها در چاه‌های فاضلاب موجب بیماری و نابودی میکروارگانیسم‌های موجود در چاه می‌شود و

به محیط‌زیست آسیب می‌رساند. بسیاری از سم‌های موجود در عطاری‌ها و سم‌فروشی‌های

غیر‌معتبر، سموم گیاهی درجه پایین و محتوی مواد دکلره است که می‌تواند

تا ۴۰ سال در محل باقی بماند و از خانواده د.د.ت محسوب می‌شود که بسیار خطرناک است.

تا چند سال پیش، صدور مجوز فعالیت شرکت‌های سم‌پاشی بر عهده وزارت کشاورزی بود،

اما این وظیفه بر عهده وزارت بهداشت گذاشته شد و در حال حاضر، این مجوز توسط معاونت

بهداشتی دانشگاه‌های علوم پزشکی صادر می‌شود. این مجوز توسط وزارت بهداشت

فقط به ۴ رشته حشره شناسی و مبارزه با حشرات ناقل، بهداشت محیط، بهداشت

حرفه‌ای و گیاه‌شناسی داده می‌شود که شرکت سم‌پاشی تأسیس کنند و بازرسان بهداشت

بعد از برگزاری یک آزمون، بازدید از وسایل و محل و تایید سم مورد استفاده،

برای مسئول فنی شرکت مجوز فعالیت ۲ ساله صادر می‌کنند که پس از ۲ سال دوباره باید تمدید شود.

باید به خاطر سپرد که حتماً از شرکت‌های سم‌پاشی دارای مجوز از وزارت بهداشت

برای این کار کمک گرفته شود و تا چند ساعت پس از سم‌پاشی، خانه خالی از

سکنه باشد تا بخار و ذرات معلق سم از بین برود.

سم تا زمانی که مرطوب است می‌تواند مسمومیت ایجاد کند.

به همین دلیل توصیه می‌شود هنگام سم‌پاشی و تا ۴۸ ساعت بعد، کودکان زیر ۶ سال،

خانم‌های باردار، افرادی که دچار بیماری‌های ریوی، قلبی، کلیوی،

حساسیت و بیماری‌های پوستی هستند، در خانه حضور نداشته باشند.

ضمنا نیازی به جمع کردن وسایل خانه نیست. رختخواب‌ها را در معرض نور خورشید و

هوای آزاد قرار‌دهید. پس از سم‌پاشی و بازگشت به

منزل در و پنجره‌ها باید باز باشند تا احتمال مشکلات تنفسی از بین برود.

حشرات موذی
حشرات موذی

انواع مختلف زایمان، کدام را ترجیح می دهید؟


ماما همراه
ماما همراه

ترس از زایمان تا آخرین لحظه‌ها با شماست، اما به یاد داشته باشید که باید بهترین تصمیم را بگیرید.

شهرزاد:گرفتن تصمیمات مهم زندگی گاهی کار ساده‌ای نیست، یعنی تصمیم‌گیری به یک فرد و یک عامل بستگی ندارد.

در این موارد معمولا تا لحظه آخر نمی‌توان تصمیمی قاطع گرفت و به همه چیز مطمئن بود.

یکی از ملموس‌ترین نمونه‌هایش روند و شکل زایمان برای خانم‌هاست و سوالی که تا روزهای آخر

در جمع‌های خانوادگی و زنانه مرتب پرسیده می‌شود: ‌«سزارین یا طبیعی؟»

حتی اگر پزشک اطمینان داشته باشد که توانایی زایمان طبیعی را دارید، ممکن است در دقایق آخر مجبور به انجام عمل سزارین شوید!

ترس و شایعاتی که درباره زایمان طبیعی در جامعه وجود دارد تا زمانی که برای مادر و جنین خطر آفرین نباشد پزشکان

را مجبور به انجام عمل سزارین نمی‌کند. دکتر مهناز بابایی، متخصص زنان و زایمان با توجه به نمونه‌هایی که

طی سال‌های فعالیت خود دیده است، تاکید می‌کند که برای زایمان خانم‌ها نمی‌توان حکمی قطعی و کلی صادر کرد.

این حکم کلی نیست!

حرف و حدیث‌های زیادی در مورد ۲ روش زایمان در جامعه وجود دارد.

خانم‌ها معمولا در جمع‌های خانوادگی و دوستانه از تجربیات خود می‌گویند و یکی از

این روش‌ها را تایید و دیگری را رد می‌کنند. در حالی‌که انجام عمل زایمان از فردی به فرد دیگر متفاوت است!

نمی‌توان در مورد خوب و بد بودن و منافع و مضرات هیچ کدام از این روش‌ها حکم کلی صادر کرد.

انتخاب هر کدام از این روش‌ها توسط پزشک پس از سنجیدن عوامل زیادی صورت می‌گیرد.

اگر شرایط را کاملا عادی و طبیعی فرض کنیم، پیشنهاد پزشک زایمان طبیعی است.

این طبیعی بودن فاکتورهای زیادی دارد مثلا سایز جنین با اندازه لگن مادر تناسب داشته باشد و

پیش‌بینی عبور او از لگن مادر برای پزشک امکان‌پذیر باشد. سلامت جنین هم در این میان مهم است

چراکه زایمان طبیعی عملی زمان‌بر است و گاهی تا ۱۰ ساعت طول می‌کشد و

جنین هم باید توان همراهی این دوران را داشته باشد. مسائلی مثل شکل قرار گرفتن

جنین در شکم مادر و ضربان قلب او از عواملی است که شکل زایمان را تعیین می‌کند.

اما در مواردی خاص پزشکان از ابتدای بارداری سزارین را به عنوان بهترین و کم‌خطر‌ترین راه برای مادر در نظر می‌گیرند.

مادرانی که بیماری دیابت دارند معمولا فرزندان درشتی خواهند داشت و انجام زایمان طبیعی برای آن‌ها کاری دشوار است.

از سوی دیگر در مادران نوجوان و بسیار جوان هم توصیه به انجام عمل سزارین است.

برای دختر ۱۵ یا ۱۶ ساله‌ای که باردار است، زایمان طبیعی کار ساده‌ای نیست و خطراتی مادر و فرزند را تهدید می‌کند.

به جز موارد خاص، انتخاب و پیشنهاد اول متخصصان زنان و زایمان طی مراحل طبیعی برای تولد نوزاد است.

برای مادرانی که دوقلو یا چند قلو باردار هستند هم ‌گاه توصیه به سزارین می‌شود. به ویژه در مورد

چند قلو‌ها زایمان طبیعی می‌تواند حیات جنین‌های دیگر را تهدید کند چون ممکن است همه آن‌ها در موقعیت مناسبی قرار نگرفته باشند.

هیچ‌کس مقصر نیست

اسم این دو شکل زایمان خود نشان‌دهنده تفاوت عمده بین آن‌هاست؛ زایمان طبیعی و عمل سزارین!

در اولین گام باید توجه کرد که سزارین یک عمل جراحی است. هرچند که در روش‌های جدید سعی می‌شود

از بی‌حسی‌های موضعی برای انجام این کار استفاده شود، اما هنوز هم از بیهوشی برای سزارین استفاده می‌شود.

عوارض داروهای بیهوشی کم نیست ضمن این‌که مادر با توجه به حال و شرایطی که دارد نمی‌تواند در ساعت‌های اولیه پس از تولد به نوزادش شیر بدهد.

مراقبت‌های بعد از سزارین خیلی بیشتر از زایمان طبیعی است.

در حقیقت روند درد کشیدن مادران در این دو روش کاملا برعکس است.

در زایمان طبیعی مادر تا پیش از تولد درد بسیاری را تحمل می‌کند، اما پس از آن آسوده است در حالی‌که

در سزارین مادر قبل از زایمان درد زیادی تحمل نمی‌کند، اما پس از جراحی تازه درد او آغاز می‌شود و

به مراقبت‌های بیشتری احتیاج دارد. به همین دلیل مادرانی که زایمان طبیعی

داشته‌اند خیلی زود‌تر از جا بلند می‌شوند و شروع به انجام فعالیت‌های روزمره می‌کنند.

سزارین عوارض کلی جراحی‌ها را هم به همراه دارد. با هر بار باز شدن شکم خطر چسبندگی

برای جراحی‌های بعدی وجود دارد. ممکن است لوله‌های رحم دچار

چسبندگی شده و نازایی را به همراه داشته باشد، این‌ها مسائل بی‌اهمیتی نیست.

با تمام این تفاسیر مواقعی هست که برای نجات جان مادر و نوزاد پزشک مجبور به انجام عمل سزارین است.

به جز موارد خاصی که ذکر شد، گاهی در آخرین ساعات پیش از تولد نوزاد مشکلاتی پیش می‌آید

مثلا نوزاد نمی‌چرخد و توان خروج طبیعی از لگن را ندارد یا کیسه آب مادر پاره می‌شود.

در این حالات امکان صبر کردن وجود ندارد و مادر باید هرچه سریع‌تر به اتاق عمل منتقل شود.

خانواده‌ها باید توجه داشته باشند که این موضوع در کنترل هیچ‌کس نیست. درست است که

پزشک تشخیص خود را به زایمان طبیعی داده است، اما اوضاع روند طبیعی خود را طی نکرده است.

این موضوع حتی در کنترل مادر هم نیست. همه عواملی که گفته شد دست

به دست هم می‌دهند و‌ گاه در ساعات آخر پزشک را وادار به گرفتن تصمیم اورژانس می‌کنند.

تصور شما غلط است

متاسفانه در حال حاضر و به دلیل نبود آگاهی در سطح جامعه، باور و تصور غلطی نسبت

به زایمان طبیعی وجود دارد. در بسیاری از کشورهای اروپایی ‌در دوران بارداری اطلاعات بسیاری در مورد فواید

زایمان طبیعی به خانم‌ها داده می‌شود و تصور غالب با آنچه در جامعه ما رواج دارد، متفاوت است.

به ویژه با رواج روش‌هایی با نام «زایمان بدون درد» که در برخی از بیمارستان‌های ما هم انجام می‌شود،

در جریان زایمان طبیعی مادر درد کمتری هم می‌کشد. زایمان طبیعی درد بسیاری دارد و

استفاده از روش‌های جدید می‌تواند کمک زیادی به تولد نوزادان به شکلی طبیعی کند.

به همین دلیل بسیاری از خانم‌ها در‌‌ همان مراحل اول بارداری به پزشک‌شان اعلام می‌کنند

که قصد زایمان با روش سزارین را دارند و به هیچ‌وجه حاضر به زایمان طبیعی نیستند.

این خواسته بیمار هرچند که بر اساس اصول علمی و حتی قانونی خواسته درستی نیست،

اما با توجه به اصرار مادر معمولا پزشکان همین کار را انجام می‌دهند.

تحرک می‌تواند زایمان را آسان‌تر کند

اگر تصورات غلط در جامعه اصلاح شود، هیچ مادری چنین درخواستی نمی‌کند.

شاید کمتر خانمی به این نکته توجه کند که در سزارین دوبرابر بیش از زایمان طبیعی از او خون دفع می‌شود.

یکی از تصورات غلطی که در مورد زایمان طبیعی بیان می‌شود، آسیب رسیدن به دستگاه تناسلی خانم‌هاست.

در حالی‌که اگر برشی که هنگام زایمان طبیعی ایجاد می‌شود، به موقع باشد و بعد از آن با دقت بخیه زده شود،

مشکلی متوجه خانم‌ها نیست. طبیعی است که بعد از زایمان واژن خانم‌ها کمی باز‌تر شود

اما در بیشتر موارد پس از ۴-۵ ماه این مشکل تا حد زیادی برطرف می‌شود.

به هیچ‌وجه عنوان نمی‌توان منکر درد زیاد زایمان طبیعی و عوارض آن شد، اما روش‌های ساده‌ای برای کاهش این عوامل وجود دارد. نمونه زایمان‌های طبیعی در میان زنان عشایر به دلیل تحرک و جنب و جوشی که دارند بسیار راحت و آسان است. در حالی‌که نمونه‌های چنین زایمان‌هایی در محیط‌های شهری کم است. کمبود تحرک در زنانی که در شهر زندگی می‌کنند، یکی از دلایلی است که زایمان آن‌ها را مشکل می‌کند. پیاده‌روی‌ها مرتب نه تنها باعث طراوت مادر و سلامت او و جنین می‌شود بلکه روند زایمان را هم برای هر دو آن‌ها آسان‌تر می‌کند.