سیستم پخش به طور کلی سیستم های پخش کننده رایج در بازار ایران به گروه های زیر تقسیم بندی می شوند. تیپ (کاست): پخش های تیپ یا کاست خور معمولا یک کاست را درون خود جای داده و دارای چهار خروجی صدا 40 وات (PMPO) و معمولا این پخش ها فاقد خروجی ساب یا آمپلی فایر هستند. هرچند مدت هاست این نوع پخش کننده را از ذهن خود پاک کرده ایم، اما اکنون برخی خودروها با این نوع سیستم پخش روانه بازار مصرف می شوند یا این که از گذشته به صورت فابریک در خیابان های کشور تردد می کنند. این در حالی است که در نمونه های کمی جدیدتر برخی از آنها این قابلیت را دارند کهسیستم چنجر (سی دی چنجرها معمولا از سه تا 12 سی دی را در خود جای می دهند و اکثر آنها فاقد قدرت پخش فرمت MP3 و دیگر فرمت ها جز Audio هستند) را نیز به آنها متصل کرد، اما اصلی ترین خصوصیت مثبت این نوع پخش ها، رادیوی قوی آنهاست. پخش CD: پخش های سی دیمعمولا یک جایگاه برای ورود سی دی دارند و به مدل های مختلف تقسیم می شوند. برخی از آنها امکانی مشابه با امکانات پخش های تیپ دارند و برخی هم امکانات اضافه مانند تنظیمات بیشتر، امکان اتصال به آمپلی فایرها و خروجی تا هشت عدد. اکثر پخش های سی دی اتومبیل قادرند سی دی هایی با فرمت MP3 و Wav را بخوانند؛ در حالی که بیشتر مدل های موجود امروز بازار قابلیت ورودی صدا چون USB و مموری و AX را نیز دارند. پخش کننده DVD: پخش های دی وی دی قادر به خواندن اکثر فرمت ها هستند و چند خروجی و چند ورودی دارند. قابلیت اتصال مانیتور (تا شش عدد) در برخی از آنها وجود دارد. با وجود این، ویژگی منفی اکثر پخش های دی وی دی، خروجی های ضعیف صوتی آنهاست که برای سیستم های حرفه ای کارایی ندارند. اتصال دوربین عقب، دوربین مادون قرمز، GPS و... از امکانات اضافه دی وی دی هاست.
