دانستنی های مهم درباره رایج ترین ابزار مورد استفاده سالمندان

در تقسیم بندی سمعک از نظر ظاهری به اندازه و ظاهر زیبای سمعک و پنهان بودن آن از دید بیشتر توجه می شود.

سمعک های قدیمی بزرگ و به دستگاهی متصل بودند که بیمار آن را داخل جیبش نگهداری می کرد.

با پیشرفت تکنولوژی سمعک ها جمع و جورتر و به سمعک های پشت گوشی و داخل گوشی و

کاملا داخل گوشی رده بندی شدند.

کنار این سمعک ها به ۲ تکنولوژی جدیدتر هم اشاره می کنیم؛ تکنولوژی اول سمعک های قابل کاشت است.

اصطلاحا به این سمعک ها ایمپلنته گفته می شود.
نوع دوم سمعک های لنزی است که تکنولوژی بسیار جدیدی است.

در نوع دیگر تقسیم بندی سمعک نیز به تکنولوژی و مکانیسم تبدیل صدایی

که سمعک ایجاد می کند، توجه می شود. اگر بخواهیم سمعک ها را از این

نظر تقسیم بندی کنیم باید به۲ نوع مهم ساده (آنالوگ) و پیچیده (دیجیتال) اشاره کنیم.

در ادامه این مطلب با انواع سمعک و نکات مهمی درباره آنها آشنا خواهیدشد.
کاهش شنوایی دو نوع است
زمانی که بیماری با کاهش شنوایی واقعی مراجعه می کند پزشک با بررسی های دقیق و تخصصی تر متوجه می شود

وی به یکی از ۲ نوع کاهش شنوایی مبتلاست؛ کاهش شنوایی از نوع انتقالی و کاهش شنوایی حسی- عصبی. اگر آسیب به

سیستم انتقالی وارد شده باشد درمان آن خیلی آسان تر است و ممکن است بتوان از جراحی کمک گرفت.

در کاهش شنوایی از نوع حسی- عصبی درمان کمی دشوارتر است چون جراحی تاثیری در بهبود شنوایی فرد ندارد.

ممکن است با شنوایی بیمار بالابردن صدا تا حدودی بهتر شود ولی این درک از صدا حالت طبیعی ندارد چون تکنولوژی ای

که در وسایل کمک شنوایی استفاده می شود پیچیده است.

برای اصلاح کاهش شنوایی حسی- عصبی از سمعک استفاده می شود. سمعک می تواند صدا را تشدید کند و

کیفیت صدا را تغییر دهد. به تعبیری، سمعک فرکانس های مفید را بیشتر و کمک می کند فرد شنوایی نسبتا عادی به دست آورد.
سمعک پشت گوشی
تقریبا همه ما با این نوع سمعک آشنایی داریم. سمعکی است که به پشت گوش وصل می شود.

این سمعک راحت صدا را تشدید کرده وداخل گوش منتقل می کند. مزیت این نوع سمعک این است که

راحت برداشته می شود و هیچ مشکلی برای فرد ایجاد نمی کند.

سمعک داخل گوشی
این سمعک ها ۲ نوع هستند؛ نوعی که داخل کانال گوش قرار می گیرد و

اگر مستقیم به داخل گوش بیمار نگاه کنیم سر آن قابل مشاهده است.

نوع دیگری که کاملا داخل گوش است، در عمق بیشتر گوش قرار می گیرد و قابل مشاهده نیست.
سمعک قبال کاشت یا ایمپلنته
از سمعک های جدید مانند سمعک قابل کاشت، هنگامی استفاده می شود که فرد دچار اختلال شنوایی شدید است،

مثلا به دلایل مادرزادی از بدو تولد، کانال گوش ندارد یا کودکی است که نمی تواند سمعک را داخل گوش نگه دارد.

این سمعک ها بخش فلزی ای دارند که از طریق جراحی روی استخوان جمجمه کار گذاشته می شود و زمینه انتقال

صدا را به گوش فراهم و شنوایی خوبی برای بیمار ایجاد می کند اما این سمعک بسیار گران قیمت است و

هر کسی شاید نتواند آن را تهیه کند.

سمعک لنزی
سمعک دیگر اصطلاحا لنز گوش نام دارد. این تکنولوژی بسیار جدید است و در آمریکا و در سال ۲۰۱۵ سازمان غذا و

دارو مجوز استفاده از آن را صادر کرد. این سمعک تفاوت چندانی با سمعک های دیگر ندارد، فقط دارای لنزی است که

داخل پرده گوش کار گذاشته می شود.

بخشی از آن هم پشت گوش قرار می گیرد. لنز گوش، امواج صدا را به نور مادون قرمز تبدیل می کند و

نور مادون قرمز هم به وسیله بخشی که روی پرده گوش قرار گرفته امواج را دریافت خواهدکرد.

امواج دریافتی در لنز، ارتعاش پیدا می کند وارتعاش داخل کانال و پرده گوش به شکل صدا دریافت می شود.

مزیت سمعک های لنزی این است که امواج مادون قرمز قابلیت انتقال میزان زیادی از صدا را به پرده گوش دارند.

البته این تکنولوژی تازه است و باید مدتی بگذرد و افراد زیادی از آن استفاده کنند تا مزیت های آن بیشتر آشکار شود.
سمعک آنالوگ
سمعک ساده ای است که کارش تشدید صداست. بعضی از سالمندانی که از این سمعک استفاده کرده اند رضایتی از آن نداشته اند.

این وسیله به دلیل ارزانی و در دسترس بودن در مواقعی که کاهش شنوایی خفیف است و

فرد فقط می خواهد از یک وسیله برای شنیدن استفاده کند

و چندان نیاز به دقت ندارد، به عبارت ساده تر، فرد در جامعه زیاد فعال نیست، کاربرد بیشتری دارد.
سمعک دیجیتال
این سمعک به مرور پیشرفت کرده و به شکل کنونی درآمده است.

دیجیتال یک رایانه کوچک است که صدا را دریافت می کند و آن را به نحوی که متناسب با گوش بیمار است، تغییر می دهد.

همچنین می تواند خروجی بالایی از صدا ایجاد کند. سمعک دیجیتال برای افرادی که کاهش شنوایی زیادی دارند مناسب است.

اگر مشکل شنوایی افراد در فرکانس های مختلف متفاوت باشد سمعک دیجیتال کمک می کند خروجی متفاوت با شدت متفاوت ایجاد شود.
سمعک دیجیتال برای افرادی کاربرد دارد که در سنین پایین دچار کاهش شنوایی شده اند، شغل های دقیقی دارند که شنیدن صداهای

ظریف برای آنها مهم است، بنابراین افرادی که از سمعک های آنالوگ یا دیجیتالی ضعیف تر استفاده کرده اند و

احساس می کنند برای کارهای روزمره مناسب نیست باید از نوع دیجیتالی پیشرفته استفاده کنند.

پنج نکته تکمیلی درباره سمعک
۱- افرادی که سمعک دارند، حتما باید سالی یک بار به متخصص گوش و حلقی و بینی مراجعه کنند

تا شنوایی شان مورد سنجش قرار گیرد. اگر شنوایی تغییر کرده باشد شرکت سازنده باید سمعک را دوباره تنظیم کند.

سمعک با توجه به تکنولوژی های متفاوتی مانند یو اس پی، بلوتوث و… تنظیم می شود.
۲- ورود هر جسم خارجی داخل گوش، ممکن است فرد را مستعد عفونت خارجی گوش کند.

پس رعایت بهداشت سمعک الزامی است و در صورتی که بیمار احساس درد دارد

باید بلافاصله به پزشک مراجعه کند تا درمان های لازم انجام شود.
۳- جمع شدن واکس یا موم گوشی نیز مشکلی است که در استفاده کنندگان سمعک (از نوع داخلی) دیده می شود.

وقتی سمعک فردی خوب کار نمی کند یا احساس گرفتگی در گوش دارد، باید به متخصص گوش و

حلق و بینی مراجعه کند تا جرم ها از گوش خارج شوند.
۴- استفاده از سمعک برای کودکانی که با ناشنوایی متولد می شوند و ناشنوایی حدود ۷۰ دسی بل دارند، مفید است.

اگر بیشتر از این مقدار باشد و کودک کاهش شنوایی حسی- عصبی داشته باشد،

سمعک چاره ساز نیست و فقط نیاز به کاشت حلزون است.
۵- تفاوت سمعک های داخل گوشی و پشت گوشی فقط از نظر زیبایی نیست بلکه باتری آنها نیز با هم متفاوت است.

هرچه باتری سمعک بزرگ تر باشد، سمعک نیز نیمه عمر بالاتری دارد و خروجی صدای بیشتری ایجاد می کند،

بنابراین سمعک هایی که داخل گوش قرار می گیرند، خروجی صدای کمتر و باتری کوچک تر دارند.

سمعک هایی که داخل کانال هستند را می توان خارج کرد

ولی سمعک هایی که کاملا داخل کانال هستند را باید متخصص گوش و حلق و بینی از گوش خارج کند.

یک پرستار حرفه ای را چطور بشناسیم

نقشهای پرستار:

۱- مراقبت کننده: نخستین نقش پرستار مراقبت کردن از فرد مورد نظر ( بیمار ) است.

۲- تعلیم دهنده (معلم): اجرا وارزیابی طرحهای آموزشی برای فرد و خانواده وی جهت رفع نیازهای یادگیری آنان

۳- مشاور: جمع آوری اطلاعات برای تحصیل در حل مشکل و تصمیم گیری

۴- رهبر: محقق و حمایت کننده از مددجو و خانواده

۵- نقش درمانی

۶- نقش حفاظتی

۷- نقش هماهنگ کننده

توانایی‌های مورد نیاز و قابل توصیه :

در اینجا جسم‌هایی بیمار، روحهایی دردمند و روانهایی آشفته حضور دارند.

در اینجا باید پذیرای مشکلات بسیار و پاسخگوی نیازهای بی‌شمار باشی. باید روزی ۸ ساعت در اطاق عمل با

تمامی وجود در خدمت تیم پزشکی باشی. باید سالها در بخش سرطان یا سوانح و سوختگی ، دردمندترین

بیماران را مشاهده کنی و در حد توانت به آنها رسیدگی نمایی و در یک کلام باید عشق به هم‌نوع و

ایثار و همیاری در ذره ذره وجودت خانه کرده باشد.

دانشجوی پرستاری باید عاشق انسان و انسانیت باشد تا بتواند در شرایط سخت و بحرانی حتی زمانی که خسته است

یا آمادگی جسمی و روحی لازم را ندراد، به دیگران کمک کند. همچنین باید فردی منظم و دقیق باشد و

بداند که نظم و سختگیری اساس کار رشته پرستاری است و از لحاظ درسی نیز لازم است که

به زیست‌شناسی، شیمی و زبان انگلیسی مسلط باشد چون برای روزآمد بودن و اطلاع از

آخرین دستاوردهای دانش پرستاری ، لازم است که از مجلات و منابع علمی به زبان انگلیسی استفاده کند.

دانشجوی پرستاری باید از سلامت کامل جسمانی برخوردار باشد تا به یاری دید قوی بتواند کارهای

ظریف و دقیق پرستاری را بخوبی انجام دهد و با شنوایی خوب صدای قلب را حتی اگر ضعیف باشد، بشنود .

حتی داشتن قدی متناسب و عدم لکنت زبان یا لرزش دست در این رشته ضروری است .

چون همین مشکلات به ظاهر کوچک، در کارایی یک پرستار بسیار موثر است

پرستار باید بیش از هر چیز متواضع بوده و هدفش خدمت به مردم باشد چون کار در بیمارستان یک کار

مشخص و کلاسه شده نیست بلکه پرستار در صورت ضرورت باید هرکاری حتی کاری که از یک فرد

بیسواد نیز برمی‌آید، انجام دهد. یعنی قرار نیست که دانشجوی پرستاری پس از فارغ‌التحصیلی پشت استیشن بنشیند و

دستور دهد بلکه باید در انجام هر خدمتی پیش قدم باشد. همچنین لازم است که روابط عمومی خوبی داشته باشد

چون پرستار نزدیکترین فرد به بیمار است و حتی بعضی از بیماران مشکل خود را به راحتی با پزشک در میان نمی‌گذارند

اما با پرستاری که روابط عمومی خوبی داشته و توانسته است اعتماد بیمار را جلب کند، در میان می‌گذارند.

همچنین اطلاعات عمومی خوب در زمینه پزشکی برای یک پرستار ضروری است

چون پرستار به نوعی دیگر درمانگر بیمار است و حتی دروسی که می‌خواند همان دروس پزشکی است با دیدگاهی دیگر .

پرستاری علم و هنر است برای همین یک پرستار باید علاوه بر

دانش لازم ، از آمادگی روحی و روانی، صبر و حوصله ، روابط عمومی خوب و قدرت تجزیه و تحلیل بالا برخوردار باشد .

به عبارت دیگر یک پرستار نمی‌تواند تنها با تکیه بر دروس دانشگاهی ، در کار خود موفق شود

بلکه باید از دانش خود در شرایط مختلف و متفاوت به درستی استفاده کند و

این نیاز به قدرت تجزیه و تحلیل خوب، سرعت عمل و آمادگی روحی و روانی دارد.

پرستار با دردمندترین افراد جامعه در ارتباط است برای همین باید جسمی قوی و روحی توانا داشته باشد

تا بتواند از عهده شب‌کاری یا کار در بخش‌هایی حساس و دشوار مثل C.C.U ، I.C.U ، بخش

بیماران سرطانی یا بخش سوانح و سوختگی برآید و در ضمن دچار فشارهای روحی و روانی یا ناتوانی‌های جسمی نشود.

اما چرا با وجود سختی‌ها و دشواری‌های بسیار این کار، عده‌ای با عشق و علاقه در این زمینه فعالیت می‌کنند؟

پرستاران یک بیمارستان ، عامل اصلی موفقیت یک بیمارستان هستند. یعنی اگر پرستاران

یک بیمارستان خوب، کارآمد و دلسوز باشند، اکثر بیماران از آن بیمارستان راضی خواهند بود.

چون بیشترین ارتباط بیمار با پرستاران می‌باشد و رضایت از پرستار مساوی است با رضایت از بیمارستان .

به بیان دیگر لبخند رضایت بیمار، شیرین‌ترین و دلپذیرترین هدیه‌ای است که هر روز به

یک پرستار دلسوز و تلاشگر تقدیم می‌شود؛ هدیه‌ای که پرستار را به تلاشی پی‌گیر تر و بیشتر تشویق می‌کند.

وجود پرستار ، کارهای او ، لبخند او ، سخن او و فعالیت او آرامش بخش جان

انسان‌هایی است که بیش از هر انسان دیگر نیازمند آرامش هستند.

آموزش گام به گام نصب دوربین مدار بسته در ساختمان ها

نصب دوربین مدار بسته در ساختمان مسکونی

تنها انتخاب یک سیستم مدار بسته نمی تواند خیال شما را از بابت پوشش نیاز های

حفاظتی تانراحت کند ، نصب دوربین مدار بسته در ساختمان های مسکونی یا دولتی

باید توسط تکنیسین هایمتخصص انجام شود اما اگر به این تکنیسین ها دسترسی

نداشته باشیم می توانیم از افرادی استفاده کنیم که در زمینه لوازم الکترونیکی متخصص

باشد استفاده کنیم. در نظر داشته باشید که در این صورت شاید کیفیت کار به اندازه

حالت اول مطلوب نباشد.

برای نصب دوربین مدار بسته باید موارد متعددی را بدانیم مواردی مانند تعداد و نوع دوربین های مدار بسته ،

قیمت محصولات و هزینه نصب و راه اندازی ، محل دقیق نصب دوربین ها ، نوع کابل ها و

تجهیزات جانبی ، نحوه کابل کشی و مسیر های مناسب و … از این قبیل موارد هستند. با ما همراه باشید

تا بصورت گام به گام مراحل نصب و راه اندازی سیستم مدار بسته را برای شما بیان کنیم.

گام اول : تصمیم گیری بابت خرید سیستم دوربین مدار بسته و تجهیزات وابسته

نخستین مرحله تصمیم به استفاده از سیستم دوربین مدار بسته می باشد. لزوم آگاهی از نیازهای حفاظتی

که باید توسط دوربین پوشش داده شوند می تواند تا حدود زیادی مشتریان را نسبت به سیستم مدار بسته ای

که باید انتخاب کنند آگاه نماید. اختصاص بودجه مناسب برای خریداری دوربین ها و نیز نوع نمایش و

ضبط تصاویر ، انتقال تصویر و مواردی از این دست در این قسمت باید تصمیم گیری شود.

محل نصب دوربین مدار بسته باید به درستی انتخاب شود

گام دوم : خرید دوربین مدار بسته و تجهیزات وابسته

با توجه به محل قرار گرفتن دوربین ها ، نوع و مدل دوربین های مدار بسته مشخص می شود ،

از دوربین های دام معمولا در محیط های داخلی و سر پوشیده و از دوربین های بولت در محیط

های بیرونی و روباز استفاده می شود . پس از مشخص شدن تعداد دوربین ها ، دستگاه ضبط مورد

نظر انتخاب می شود معمولا حدود ۱۰ الی ۱۵% به عنوان توسعه آینده به تعداد کانال های NVR اضافه تر

می کنند. در گام بعدی میزان هارد دیسک مورد نیاز برای ضبط تصاویر جهت مدت زمان مشخص

محاسبه می شود.سایر تجهیزات از قبیل کابل شبکه ، سوئیچ ، کانکتور ها و … نیز با توجه به تعداد دوربین ها محاسبه

و در نظر گرفته می شوند. باید توجه داشته باشید که در این مرحله انتخاب برند مناسب از اهمیت ویژه ای

برخوردار است. شما می توانید به صورت رایگان از مشورت کارشناسان ما درهومینو بهره مند

شوید و سیستم مدار بسته بهینه خود را تهیه نمایید.

گام سوم : انتخاب محل مناسب برای نصب دوربین مدار بسته

یکی از مهمترین مواردی که در یک سیستم مدار بسته باید مورد توجه قرار بگیرد ، جانمایی دوربین ها

در یک ساختمان می باشد. معمولا جانمایی دوربین بر اساس نیاز کاربران می تواند متغیر باشد چرا که

افراد مختلف  نیاز های حفاظتی متعددی دارند ما در این مقاله سعی می کنیم برخی از پر تکرار ترین

فضاهایی که در یک سیستم مدار بسته استاندارد باید مورد توجه قرار بگیرد را برای شما خوانندگان

گرامی هومینو توضیح دهیم. این موقعیت ها عبارتند از :

• بر اصلی ساختمان ( فضای بیرون ساختمان )
• درب ورودی نفر رو و درب ورودی مخصوص خودرو
• درب پشت بام ساختمان
• پنجره ها و سایر مبادی ورودی پر خطر ساختمان
• راه پله ها و فضای جلوی درب آسانسور
• محوطه ی لابی ساختمان
• پارکینگ ساختمان
• اتاق برق ، اتاق ژنراتور و سایر قسمت های حیاتی ساختمان
• فضای جلوی انباری در ساختمان های مسکونی
• ….

پس از مشخص شدن موقعیت های مورد نیاز جهت پوشش دوربین مدار بسته می توان محل نصب دقیق

هر دوربین و نوع آن را مشخص نمود ، سپس بر اساس محل نصب متراژ کابل و موارد مصرفی دیگر به دست می آید.

آموزش نصب دوربین مدار بسته

هنگام نصب دوربین های مدار بسته در یک ساختمان شامل مسکونی یا اداری باید برخی از

موارد کلی را جهت استفاده بهتر و افزایش طول عمر این محصولات رعایت کنیم که در ادامه برخی از آنها را برای شما آورده ایم:

• نصب دوربین مدار بسته باید به گونه ای باشد که در هیچ نقطه ای کابل دوربین مشاهده نشود ،

• به عبارت دیگر کلیه مسیر کابل کشی باید یا بصورت توکار بوده یا از درون لوله هایی که برای این

• کار تعبیه شده اند انجام شود. برخی از انواع این لوله ها شامل لوله فولادی ، لوله فلکسی ، لوله پلی

• اتیلن و … ضمنا در مواردی که دوربین درون ساختمان نصب می شود معمولا کابل ها از درون داکت های پلاستیکی عبور داده می شوند.

• هنگام جانمایی دوربین بهتر است زاویه نصب آن به گونه ای باشد که حتی الامکان روبروی پرتو مستقیم خورشید قرار نداشته باشد.

• فضای جلوی دوربین نباید شامل پوشش های مختلف گیاهی یا مصنوعی باشد چرا که این پوشش ها میدان و عمق دید دوربینرا کاهش می دهند.
• در برخی موقعیت ها ، نصب دوربین در فضایی که در معرض دید همه باشد می تواند به لحاظ روانی
• جلوی بسیاری از فعالیت های مجرمانه را بگیرد لذا در این موارد باید از دوربین های با ظاهر بزرگ تر
• و در محلی که در معرض دید همه باشد استفاده نمود.
• بهتر است جهت عملکرد بهتر دوربین ها در گرمای تابستان و سرما و هوای نا مساعد زمستان در زیر
• سایه بان یا برآمدگی های بیرونی ساختمان ها نصب شود.
• دوربین مدار بسته باید به گونه ای نصب شود که از دسترس سارقین و افراد سودجو دور بوده و کمترین
• میزان جلب توجه را داشته باشد. به علاوه نحوه نصب و نوع دوربین باید به گونه ای باشد که در فضاهای بیرونی زاویه دید بزرگ تری را تحت پوشش خود داشته باشد.
• از نظر استاندارد ، تغذیه دوربین ها باید توسط یک منبع تغذیه مستقل که برای سیستم مدار بسته تعبیه
• شده است تامین شود ، این منبع تغذیه در کنار NVR سیستم قرار می گیرد اما در مواردی نیز می توانیم
• جهت صرفه جویی در میزان مواد مصرفی از نزدیکترین پریز برق به دوربین کابل کشی برق را انجام دهیم.

گام چهارم : کابل کشی و نصب تجهیزات مدار بسته

کابل کشی تجهیزات مدار بسته پس از نصب دوربین های مدار بسته یک کار خیلی مهم به حساب می آید.

با توجه به نوع سیستم هایی که انتخاب می کنیم کابل کشی متفاوتی را باید انجام دهیم. به طور کلی

سه نوع سیستم را می توان انتخاب کرد در اینجا ما کابل کشی هر سه نوع را برای شما توضیح داده ایم.

سیستم های مدار بسته برای کابل کشی و نصب به سه دسته کلی آنالوگ یا HD ، تحت شبکه یا IP و بی سیم یا وایرلس تقسیم می شوند.

آموزش نصب دوربین مدار بسته آنالوگ

اگر از دوربین مدار بسته آنالوگ استفاده می کنید نحوه کابل کشی به چه ترتیب است ؟

در یک سیستم مدار بسته آنالوگ برای هر دوربین باید دو کابل مجزا از محل DVR تا پای دوربین

کشیده شود ، کابل اول به عنوان کابل تصویر ، وظیفه انتقال تصویر دوربین به DVR را دارد ، این

کابل از نوع RG59 ، RG6 ، RG11 و یا کابل های ۲٫۵C2V می باشد در برخی از موارد نیز می توان

از کابل های شبکه برای انتقال تصویر دوربین های آنالوگ استفاده کرد که در قسمت های دیگر آن

را برای شما توضیح خواهیم داد. کابل دومی که باید از محل نصب DVR تا پای دوربین کشیده شود ،

کابل برق می باشد. این کابل از یک سو به منبع تغذیه DC نصب شده ( این منبع تغذیه در کنار DVR قرار می گیرد )

و در سوی دیگر به دوربین نصب می شود و باعث ، رسیدن برق به دوربین و روشن شدن آن می شود.

تبصره ۱: در برخی موارد به جای منبع تغذیه از آداپتور استفاده می کنند. در آن موقع برق مستقیم ۲۲۰

ولت توسط کابل برق به آداپتور ۱۲ ولت نصب شده و این آداپتور به دوربین مدار بسته آنالوگ متصل

می شود. محل قرار گرفته آداپتور در کنار دوربین و درون یک باکس ۱۰ سانتیمتری می باشد.

تبصره ۲ : معمولا در این کاربری از کابل های برق ۲ یا ۳ رشته ای استفاده می کنند ، در سیستم های مدار

بسته ای که مجهز به سیستم ارت هستند کابل برق سه رشته ای مورد استفاده قرار می گیرد ( به طور مثال کابل برق ۳*۱٫۵ )

و در مواردی که ارت وجود ندارد معمولا از کابل های دو رشته ای استفاده می شود. عدد دوم در کابل برق

سطح مقطع هر رشته می باشد که با توجه به فاصله دوربین و DVR این سطح مقطع نیز باید افزایش پیدا کند.

به طور مثال برای تغذیه یک دوربین آنالوگ در فاصله ۱۵۰ متری بهتر است از یک کابل برق ۳*۲٫۵ استفاده شود

و برای تغذیه یک دوربین آنالوگ در فاصله ۸۰ متری یک کابل برق ۳*۱٫۵ یک انتخاب خوب به حساب می آید.

کابل های ویدیو توسط کانکتور های مخصوص به نام BNC به دوربین یا DVR متصل می شوند. BNC ها

خود دارای انواع مختلفی هستند که در بخش های بعدی راجع به آنها توضیح داده می شود. پس از

نصب تمامی دوربین ها و کابل کشی مناسب و اتصال کانکتور ها سیستم مدار بسته آنالوگ آماده روشن کردن و تنظیم نرم افزاری می باشد.

این نوع از کابل کشی برای سیستم های HD نیز عینا می تواند انجام شود.

آموزش نصب دوربین IP

اگر از دوربین مدار بسته تحت شبکه یا IP استفاده می کنید نحوه کابل کشی به چه ترتیب است ؟

در سیستم مدار بسته IP ، اجزای مورد استفاده از سه نوع هستند ، دوربین IP ، سوئیچ شبکه

و NVR. برای انتقال تصویر دوربین ها به NVR باید نخست از هر دوربین یک کابل به سوئیچ

شبکه بکشیم و سپس در پایان که کابل تمام دوربین ها به سوئیچ کشیده شد ، از سوئیچ شبکه

یک کابل به NVR کشیده شود. نوع کابل های مورد استفاده در سیستم IP ، از نوع کابل شبکه

می باشد . کابل های شبکه انواع متفاوتی دارد که عبارتند از Cat5 ، Cat5e ، Cat6 و ….

اگر سوئیچ های شبکه استفاده شده در یک سیستم مدار بسته IP دارای قابلیت POE باشد ، از

همان یک کابل شبکه متصل شده بین دوربین و سوئیچ می توان برای تغذیه دوربین ها استفاده

نمود اما در صورتی که سوئیچ شبکه استفاده شده از نوع معمولی باشد باید برای هر دوربین یک

کابل برق مجزا مانند آنچه در سیستم آنالوگ به آن اشاره شد کشیده شود. به طور کلی حجم کابل کشی در سیستم IP از سیستم های دیگر کمتر است.

کابل های شبکه توسط کانکتور های شبکه RJ45 به تجهیزات شبکه مانند سوئیچ ، دوربین و یا NVR 

وصل می شوند. پس از نصب فیزیکی دوربین ها و کابل کشی های مورد نیاز ، عملیات سخت افزاری راه اندازی یک سیستم مدار بسته به اتمام می رسد.

آموزش نصب دوربین مدار بسته وای فای

اگر از دوربین مدار بسته بی سیم یا وای فای استفاده می کنید نحوه نصب به چه ترتیب است ؟

دوربین وای فای برای نصب و انتقال تصویر به تجهیزات ضبط نیازی به کابل شبکه ندارد لذا

کاربران می توانند به سادگی محل نصب دوربین را تغییر دهند. دوربین بی سیم را در محل

مناسب خود نصب کنید، سپس کابل برق را برای تغذیه دوربین بی سیم بکشید ، حال هم می توانید

تصاویر را که از بستر وای فای منتقل می شود از طریق یک دریافت کننده بی سیم ( اکسس پوینت )

دریافت کرده و سپس به NVR متصل نمایید و یا تصاویر دوربین بی سیم را به صورت مستقیم توسط NVR بی سیم دریافت و ضبط نمایید.

سیستم مدار بسته وای فای با توجه به سهولت نصب و امکان جابجایی دوربین ها و همچنین عدم نیاز

به کابل کشی هموارد در بین مشتریان از محبوبیت ویژه ای برخوردار است.

گام پنجم : تنظیم نرم افزاری دوربین ها

پس از نصب و راه اندازی کامل و اتمام کابل کشی ، نوبت به تنظیم نرم افزاری دوربین ها مانند تنظیم

زاویه دید دوربین ، تنظیم فوکوس و شفافیت دوربین ، تنظیمات ضبط دوربین ها بر روی NVR  و مواردی

از این دست می رسد. این بخش از کار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که یکی از فاکتور های سامانه

مدار بسته مفید ، ارائه تصاویر مناسب و با کیفیت در طول روز یا شب به شمار می آید. برخی از مهمترین

تنظیمات نرم افزاری مورد نیاز در سامانه دوربین مدار بسته عبارتند از :

• اختصاص IP به دوربین های تحت شبکه

• تنظیم زاویه دید و جهت دید دوربین با توجه به نیاز

• تنظیم فوکوس و شفافیت دوربین برای تصویر برداری بهتر

• تنظیمات پیشرفته مربوط به تکنولوژی های تصویر مانند WDR ، ۳D-DNR

• تنظیمات مربوط به LED دید در شب دوربین جهت تصویر برداری بهینه تر در طول شب

• تنظیمات و پیکر بندی سوئیچ های شبکه

• تنظیم و اضافه کردن دوربین های مدار بسته بر روی سیستم ضبط

• نصب هارد دیسک درون NVR و تنظیمات نرم افزاری مربوط به آن

• تنظیمات مربوط به انتقال تصویر دوربین ها بر روی تلفن همراه یا PC

کپسول آتش نشانی مخصوص خودرو

• طبق آمارهای موجود در خودروهایی که از سال ۲۰۰۰ میلادی به بعد تولید شده‌اند، آتش سوزی‌های

بزرگتر و با دمای بالاتر اتفاق افتاده است. لذا این نکته بسیار حائز اهمیت است که شما همیشه یک

کسپول آتش نشانی مناسب در خودروی خود همراه داشته باشید زیرا هیچ گاه نمی‌دانید که کی به آن احتیاج پیدا خواهید کرد.

ظرفیت کپسول‌های آتش نشانی مخصوص خودرو همانند کسپول‌های عادی است با این تفاوت که ابعاد آن‌ها کمی کوچکتر است تا فضای کمتری را اشغال کند.

چه نوع حریق ممکن است در خودرو اتفاق بیافتد

به طور معمول در یک خودرو مواد مختلفی وجود دارد که قابلیت اشتعال دارند. برای مثال بنزین یا روغ

داخل موتور و همچنین مواد جامدی مثل شیلنگ بنزین. بر همین اساس در یک اتوموبیل با انواع مختلف حریق مواجه هستیم.

بر اساس استاندارد NPFA (انجمن ملی آتش نشانی آمریکا) انواع مختلف خودروها در معرض خطرات ناشی از چهار نوع حریق قرار دارند:

حریق کلاس A – ناشی از چوب، کاغذ، پارچه، لاستیک و سایر جامدات. کمترین میزان خطر در خودرو

مربوط به این نوع حریق است و عمده خاموش کننده‌ها توانایی خاموش کردن این نوع حریق را دارند.

حریق کلاس B – ناشی از بنزین، گازوئیل، روغن و سایر مایعات قابل اشتعال. در خودرو این نوع از حریق

پرخطر محسوب می‌شود و اگر به موقع مهار نشود، می‌تواند آسیب قابل توجه به وسیله نقلیه وارد شود

و حتی خطرات جانی شدید داشته باشد.

حریق کلاس C – ناشی از گازهای قابل اشتعال. این مورد در خودرو جزء موارد فوق العاده پر خطر محسوب می‌شود.

حریق کلاس E – ناشی از تجهیزات برقی و الکتریکی.

چه عواملی باعث آتش سوزی در خودرو می‌شوند

به دلایل مختلفی یک خودرو ممکن است دچار حریق شود، اما بیشتر مسائل مکانیکی یا الکتریکی منشاء

آن است. بنابراین سرویس دوره‌ای خودرو خطر آتش سوزی را کاهش می‌دهد. با این حال داشتن یک کسپول

آتش نشانی داخل خودرو کاملا محتاطانه خواهد بود.

ایرادات طراحی خودرو

در بعضی از خودرو ها ایرادات مختلفی در طراحی ممکن است وجود داشته باشد که منجر به انفجار

یا آتش سوزی خودرو شود. ایرادات موجود در سیستم برقی خودرو، باتری معیوب و نشتی باک بنزین عوامل اصلی آتش سوزی هستند.

تصادفات خودرو

تصادف خودرو بسته به اینکه کدام ناحیه از خودرو ضربه ببیند می‌تواند منجر به آتش گرفتن خودرو شود.

برای نمونه اگر باک بنزین یا مخزن گاز مایع (CNG) ضربه ببیند، در اثر نشتی گاز یا بنزین ممکن است آتش سوزی روی دهد.

نواقص سیستم برقی (الکتریکی) خودرو

طبق آمار ارائه شده از انجمن ملی آتش نشانی آمریکا حدود دو سوم آتش سوزی‌های خودرو مربوط به

نواقص سیستم برقی یا مکانیکی خودرو است. که منشا آن موارد زیر می‌باشد:

• داغ شدن صندلی‌ها
• باتری خودو
• سیستم گرمایشی خودرو (بخاری)
• تجهیزات غیر استاندارد نصب شده روی خودرو
• 

داغ شدن بیش از حد موتور

مایعات داخل خودرو مثل بنزین، گازوئل، روغن موتور، روغن ترمز و روغن هیدرولیک همگی قابل

اشتعال هستند. داغ شدن بیش از حد موتور ماشین می‌تواند باعث شود روغن، روی بدنه موتور یا

اگزوز بریزد که این شرایط به سرعت باعث احتراق آن می‌شود.

داغ شدن مبدل کاتالیزور

مبدل کاتالیزور در خودرو مقدار زیادی گرما تولید می‌کند. سیستم اگزوز یکی از داغ ترین قسمت‌های

خودرو است که در تمام طول آن قرار دارد. اگر ایرادی در آن وجود داشته باشد در اثر گرمای زیاد باعث آتش سوزی می‌شود.

چه نوع کسپولی برای خودرو مناسب است

کپسول آتش نشانی پودر خشک یا ABC بهترین پیشنهاد برای خودرو است. زیرا می‌تواند برای مایعات

قابل اشتعال مثل بنزین و گازوئیل و همچنین برای مواد پلاستیکی موجود داخل کابین خودرو مورد

استفاده قرار گیرد. درضمن استفاده آن روی آتش سوزی مربوط به وسایل برقی هم ایمن است.

لازم است به این نکته توجه شود که پودر ABC اگر روی موتور خودرو استفاده شود ممکن است باعث

ایجاد خوردگی در آن شود. برای جلوگیری از این امر بلافاصله پس از خاموش شدن آتش و بوجود

آمدن ایمنی کامل، بقایای پودر را از محل پاک کنید.

کسپول آتش نشانی فوم (کف) نیز می‌تواند برای خودرو استفاده شود اما کپسول پودر خشک ABC به

مراتب مزایای بیشتری دارد. برای نمونه فوم یا کف ممکن است دچار یخ زدگی شود.

کپسول آتش نشانی در چه اندازه‌ای باید باشد

در انتخاب اندازه کپسول آتش نشانی مخصوص خودرو لازم است به نکاتی توجه کنید. پیشنهاد ما نگهداری

یک کپسول یک کیلوگرمی (۱Kg) یا دو کیلوگرمی (۲Kg) از نوع پودر خشک ABC داخل خودرو می‌باشد.

کپسول‌های کوچکتر و سبکتری هم در بازار موجود است اما ممکن است در مواقع آتش سوزی کارآمد نباشد.

در نظر بگیرید که برای کپسول یک کیلوگرمی پودری زمان تخلیه به طور متوسط ۶ ثانیه است در حالی

که در کپسول ۲ کیلوگرمی زمان تخلیه به طور متوسط ۱۰ ثانیه است.

هنگام انتخاب کپسول آتش نشانی برای خودرو، به محل قرار دادن کپسول داخل ماشین و همچنین ابعاد و

اندازه خودرو هم توجه نمایید. برای ماشین‌های بزرگتر مثل ون یا کاروان بهتر است کپسول ۲ کیلویی انتخاب شود.

در انتخاب کپسول آتش نشانی به چه نکاتی باید دقت نمود

هنگام اتخاب کپسول آتش نشانی برای وسیله نقلیه خود نکات زیر را مد نظر قرار دهید:

• سبک بودن – ۲ کیلوگرمی یا سبکتر
• جمع و جور بودن – استوانه‌ای شکل، کشیده و لاغر
• بدنه بادوام – جنس بدنه از آلومینیوم به دلیل سبکی و مقاوم بودن در برابر خوردگی
• پر شده و آماده – در دسترس برای استفاده فوری
• نگهداری آسان – پر کردن و نگهداری آن توسط عموم ارائه کنندگان خدمات تجهیزات آتش نشانی قابل انجام باشد
• دارای بست و نگهدارنده – یک نگهدارنده برای زیر صندلی یا صندوق عقب مناسب است، البته بعضی از کپسول‌ها گیره‌ای برای وصل کردن در قسمت‌های دیگر خودرو هم دارند
• تخلیه قابل کنترل – اهرم (دستگیره) بادوام و قابل کنترل داشته باشد
• ضمانتنامه مناسب – به خاطر مواقعی که کپسول به صورت معیوب تولید شده است
• دارای استاندارد – همیشه کپسولی را خریداری نمایید که دارای مهر استاندار باشد
• 

محل مناسب برای نگهداری کسپول آتش نشانی در خودرو

شاید شما صندوق عقب خودرو را برای قرار دادن کپسول در نظر گرفته‌اید، اما ما توصیه می‌کنیم داخل کابین

در محلی با دسترسی سریع و آسان راننده قرار داده شود که می‌تواند زیر صندلی راننده یا زیر صندلی مسافر (کنار راننده) باشد.

فراموش نکنید که کپسول آتش نشانی باید به شکل ایمن در محل نصب شود تا به صورت اتفاقی و غیر عمدی

تخلیه نشود یا اینکه در کف ماشین غلط نخورد و در اثر ضربه آسیب نبیند. برای این منظور از خاموش کننده‌ای

استفاده کنید که پایه نگهدارنده دارد و در محل نصب ثابت می‌ماند.

اگر قسمت موتور ماشین دچار آتش سوزی شود برای خاموش کردن آن، کاپوت را کامل باز نکنید زیرا جریان

اکسیژن هوا باعث شعله ور شدن ناگهانی آتش می‌شود. در عوض فقط اهرم باز شدن کاپوت را بکشید

تا اندکی باز شود و از بین درزهای موجود در اطراف کاپوت محتویات کپسول را به داخل بپاشید.

نکات مربوط به نگهداری از کپسول در طول زمان

برای همه انواع خاموش کننده‌ها لازم است توسط کارشناس بازدید و معاینات دوره‌ای انجام شود،

با این حال چند مورد مفید برای بررسی وجود دارد که شما هم می‌توانید هر چند وقت یکبار آن‌ها را انجام دهید:

• بررسی کنید که پین ضامن سالم و دست نخورده باشد.
• بررسی کنید که هیچ اثری از خرابی، نشت، زنگ زدگی یا خوردگی روی کسپول مشاهده نشود.
• بررسی کنید که گیج یا درجه فشار سنج کپسول روی رنگ سبز باشد (اگر کپسول کاملا پر باشد).
• مطمئن شوید که هیچ گونه انسداد در نازل (لوله خروجی) وجود نداشته باشد.
• ممکن است در طول زمان پودر داخل کپسول کلوخه شود لذا بهتر است هر شش ماه یکبار کپسول را سر و ته (وارونه) کنید و به آرامی تکان دهید تا از کلوخه شدن پودر جلوگیری شود.

همانند کسپول‌های آتش نشانی مناسب منزل، کسپول آتش نشانی مناسب خودرو هم باید هر چند وقت یکبار شارژ مجدد شود یا تعویض شود، حتی اگر قبلا به طور کامل تخلیه نشده باشد.

پانسمان زخم چگونه انجام میشود

در مواجهه با هر زخم پوستی اولین اقدام بند آوردن خونریزی از زخم است.

در این مورد بطور مفصل در مقاله “چگونه خونریزی از زخم را متوقف کنیم” بحث شده است.

پس از قطع خونریزی باید روی زخم پوشیده شود تا میکروب ها نتوانند به درون زخم وارد شوند و

پس از آن باید بیمار را به پزشک رساند تا درمان قطعی را انجام دهد.

برای پوشاندن روی زخم از یک پارچه تمیز نخی استفاده میشود.

پوشاندن زخم را پانسمان Dressing میگویند. پارچه های نخی با استانداردهای خاص را که برای پانسمان زخم بکار میبرند گاز Gauze مینامند.

این پارچه ها از نخ پنبه ای تهیه شده و بافت آن بسیار شل است بطوریکه ساختمان نرم و لطیفی به آن میدهد.

بافت شل آن موجب میشود تا خلل و فرج زیادی داشته باشد تا هم بتواند ترشحات زخم را به خود جذب کرده و

هم اجازه تنفس و تعریق را به پوست اطراف زخم بدهد.

این پارچه ها را چند تا کرده اند تا بعد از تا خوردن به اندازه حدود ده درسانتیمتر برسد.

قبل از مواجهه با هر زخمی اگر امکان دارد باید ابتدا دستان خود را با آب و صابون شستشو دهیم

تا میکروب جدیدی را به داخل زخم وارد نکنیم.

اگر زخم خونریزی واضحی ندارد و عمقی نیست میتوان ابتدا آب تمیز و جاری را از روی آن عبور داد.

این کار موجب میشود تعداد میکروب های درون زخم کاهش یافته و احتمال عفونت آن کم شود.

پوست اطراف زخم را میتوان با آب و صابون تمیز کرد. باید مواظب بود صابون در داخل زخم نرود مگر اینکه زخم بر

اثر گزش یک پستاندار (مانند سگ) مشکوک به هاری ایجاد شده باشد که در این صورت باید درون زخم را

خوب با آب و صابون بمدت ده دقیقه شستشو داد.

در زخم های معمولی اگر کمی صابون به درون زخم رفت مشکل خاصی ایجاد نشده و با آب شسته میشود.

در صورتی که زخم عمقی باشد ( یعنی چربی زیر پوست دیده شود) و یا زخم خونریزی زیادی داشته است نباید شسته شود.

اگر اجسام خارجی در درون زخم وجود دارند و میتوان آنها را به راحتی از درون زخم برداشت این کار را انجام میدهیم.

البته اگر احتمال میدهیم با برداشتن جسم خارجی زخم خونریزی میکند این کار را انجام نمی دهیم.

زخم را دستکاری نمیکنیم چون هم خطر خونریزی وجود دارد و

هم احتمال دارد که با دستکاری ما میکروب های جدیدی به درون زخم وارد شوند.

نیازی به استفاده از محلول های ضد عفونی مانند بتادین یا پمادهای آنتی بیوتیک در داخل زخم وجود ندارد.

به اندازه کافی گاز یا پارچه تمیز را بر روی زخم قرار میدهیم.

هر چه زخم بزرگتر باشد باید گاز بیشتری بر روی زخم گذاشته شود.

سپس باید به وسیله ای گاز ها را بیحرکت کرد.

در صورتی که زخم کوچک باشد میتواند حاشیه های گاز را با چسب مخصوص به پوست محکم کرد.

وقتی زخم بزرگتر است و یا با خونریزی همراه بوده است گازها را باند به اندام میبندیم.

مراحل بانداژ یک زخم

باند یک نوار پارچه ای از جنس گاز است. بستن گازها با باند را بانداژ Bandage میگویند.

برای بانداژ میتوان از باند نخی یا باند کشی استفاده کرد.

بانداژ باید به اندازه ای سفت بسته شود که فشار ملایمی را بر روی گازها وارد کند.

بانداژ نباید سفت بسته شود چون میتواند بر روی عروق و اعصاب اندام فشار وارد کرده و به آنها آسیب برساند.

در صورتی که بانداژ سفت باشد بعد از چند دقیقه قسمتی از اندام که پایینتر از آن است متورم، کبود یا رنگ پریده میشود.

در این صورت باید بانداژ باز شده و مجددا شل تر بسته شود.

پس از اتمام بانداژ باید بیمار را به پزشک رساند تا درمان نهایی به توسط وی انجام شود.

نکات مهم در مورد پانسمان

پانسمان باید استریل یا خیلی تمیز باشد.

پانسمان باید جذب کننده باشد، زیرا اگر عرق پوست نتواند بخار شود پوست اطراف زخم مرطوب خواهد ماند و

محیط مناسبی برای رشد باکتریها بوجود می‌آید که از بهبود زخم جلوگیری کرده و یا آن ذا به تعویق می‌اندازد.

قبل از پانسمان دست ها را کاملاَ با آب و صابون بشویید و خشک نمایید.

در صورت امکان دست ها را با الکل سفید ضد عفونی کنید.
برای پانسمان از دستکش و ماسک استفاده نمایید.

به هنگام پانسمان از صحبت کردن ، عطسه و سرفه اجتناب نمایید.

در هنگام تمیز کردن زخم باید عمل پاک سازی و ضد عفونی را از مرکز زخم به اطراف با حرکات دورانی انجام داد.

v هرگز در صحنه حادثه زخم را نشویید، چرا که باعث افزایش خطر عفونت و تشدید خونریزی می شود.

قبل از بستن زخم خونریزی باید به طور کامل کنترل شود.

اگر پس از قرار دادن گاز یا پد استریل بر روی زخم ،خونریزی از آن به بیرون نفوذ کرد،

هرگز آن را بر ندارید ، بلکه گاز دیگری بر روی آن قرار دهید.زیرا موجب خونریزی مجدد می شود.

اگر خون‌ به‌ داخل‌ پانسمان‌ دوم‌ هم‌ نشت‌ کرد، هر دو پانسمان‌ را کاملاً بردارید و

با گذاشتن‌ یک‌ پانسمان‌ تازه‌ به‌ جای‌ آنها، محل‌ خونریزی‌ را تحت‌ فشار قرار دهید.

پانسمان باید تمام زخم را بپوشاند.

پانسمان‌ را مستقیماً بر روی‌ زخم‌ قرار بدهید؛ هرگز آن‌ را از کنار به‌ روی‌ زخم‌ نکشید.