جامعه شناسان و روانشناسان بر این عقیده اند که اساسی ترین نیاز یک نوجوان،
احساس عشق عاطفی از جانب بزرگسالان اصلی زندگی خویش است.
دیوید پاپ نو، استاد جامعه شناسی دانشگاه رانجرز می نویسد:
کودکان زمانی به بهترین وجه، رشد می کنند که از فرصت روابط گرم،
صمیمی، پایدار و مستمر با پدر و مادر خود بهرمند باشند. اگر والدین و
سایر بزرگسالان مهم زندگی نوجوان نیاز او به عشق را برطرف نکنند،
نوجوان در انواع مکان های نامناسب به جستجوی عشق خواهد پرداخت.
پسران محروم از محبت، که از سوی معلمان و والدین طرد شده اند هدف
اصلی جوانان و بزرگسالان ناباب اجتماعی و خلاف کار هستند.
در اعماق وجود نوجوان آرزوی ارتباط با والدین و پذیرفته شدن از سوی آنان و
مورد حمایت قرار گرفتن آنان وجود دارد. زمانی که این اتفاق بیافتد
نوجوان احساس می کند مورد عشق والدین است. وقتی نوجوان، ارتباطی با
والدینش نداشته باشد و حمایت و پذیرش آنان را لمس نکند، مخزن عشق درونش
خالی می شود و این خلاء بر رفتار او اثر می گذارد. اگر والدین می خواهند
نوجوان شان احساس محبت کند باید مدتی از وقت خود را به او اختصاص بدهند.
وجه دیگر مهرورزی به نوجوان تان اینست که از او حمایت کنید و او را بپرورید.
والدین پرورش گر، نگرش مثبت دارند. آنها دیگران را تشویق می کنند و به دنبال نکات
مثبت چیزهایی هستند که نوجوان شان انجام می دهد و می گوید و به آنها ابراز می کند.
والدین پرورش گر، والدین دلسوزی هستند که همیشه به دنبال راه هایی برای بهبود زندگی
نوجوان شان می گردند.
نکاتی پیرامون ارتباط با نوجوان
از نازپرورده کردن اجتناب کنید. کاری را که نوجوان می تواند خود انجام دهد،
به جای آنها، انجام ندهید. احترام متقابل و اعتماد متقابل مبنای یک رابطه برابرند.
از کنترل کردن دست بکشید. از جنگ قدرت بپرهیزید. بدانید که جبر و زور اگر
از ناحیه پدر و مادر باشد، تولید مقاومت می کند.
از نوجوانان خود انتظارات واقع بینانه داشته باشید. روابطی فراهم آورید
که نوجوان ها بخواهند تن به همکاری بدهند، به خود متکی شوند و قبول مسئولیت کنند.
نوجوانان را تشویق کنید. روشهای تشویق نوجوان عبارتند از: دادن مسئولیت،
توجه به همکاری نوجوان در منزل، نظر خواهی از او، تشویق کردن نوجوان برای
مشارکت در تصمیم گیریها، قبول اشتباهات، تاکید به جریان و فرآیند به جای توجه به
نتیجه، تبدیل جنبه های منفی به مثبت، احترام به قضاوت نوجوان، داشتن انتظارات
مثبت و به دیده متفاوت بر مسایل نگاه کردن. در هر یک از ویژگیهای فرزندانتان به
جنبه های مثبت آن توجه کنید.
گوش دادن روشی برای کمک به نوجوان است تا با مشکلاتش بهتر روبه رو شود.
برای اینکه موثر گوش دهید غرولند نکنید، انتقاد نکنید و از تهدید کردن، مسخره کردن یا
تضمین دادن بی جهت خودداری ورزید. آرامش داشته باشید و علاقه نشان دهید.
از بحث و منازعه دوری کنید. انتقاد را به حداقل برسانید. اگر فکر می کنید انتقاد ضرورت دارد،
به جای شخص از عمل او انتقاد کنید. توافق های به عمل آمده را رعایت کنید.
نه تنها نوجوانتان بلکه خودتان را هم تشویق کنید.
نکاتی طلایی در رابطه با نوجوان
استفاده از روش تغافل (نادیده گرفتن): یعنی مسائل و مشکلات نوجوان
را بزرگ نشان ندهیم که در او ایجاد وحشت نماید و یا او را به لحاظ رفتارهایش
دائم باز خواست ننمائیم.
ایفای نقش راهنمایی، بجای دستوری: در برخورد با مسائل نوجوان بهتر است
از خودش کمک بگیریم یعنی این واقعیت را بداند که نخستین مسئول حلّ مشکل او،
خودش است و برای حل آن باید اقدام نماید و ما والدین فقط وظیفه ی راهنمایی او
را داریم که از عواقب تصمیم خودش مطلع شود.
آموزش: مهمترین دلیل ترس و اضطراب از هر موضوعی جهل و ناآگاهی نسبت
به آن موضوع می‌باشد که ضروری است برای کاهش ترس و اضطراب‌های نوجوانی
آموزش‌های لازم در مورد بلوغ، دوست‌یابی، حل مساله، گذراندن اوقات فراغت،
برنامه‌ریزی درسی و مواردی از این قبیل آموزش داده شود.
اعتماد سازی: باید بیاموزیم که چگونه حس اعتماد نوجوان را نسبت به خودمان جلب و
جذب کنیم، چنانچه اعتماد میان نوجوان و والدین کمرنگ شود او برای حل مسائل خود به دیگران مراجعه می‌کند.
تاکید بر محبت و پرهیز از خشونت: ارتباط با نوجوان اگر بر اساس عشق و علاقه و
صمیمیت استوار باشد اعتماد به نفس را در او تامین و تضمین می‌نماید و اگر بافشار و
خشونت همراه باشد ممکن است موجب اختلال عصبی و دشواری‌های روانی در او شود.
الگوهای رفتاری والدین: نوجوان علاقمند است که والدین دارای شخصیتی مستحکم و
با ثبات و پایدار باشند چون به اتکاء شخصیت و همانند سازی آنان نیازمند است.
پرهیز از مناقشات خانوادگی: خانه بایستی محل آرامش و جایی امن برای اعضاء خانواده
به ویژه نوجوان باشد و مناقشات و جرو بحث‌ها و دعواهای علنی والدین به
آن لطمه نزند و بهانه گریز نوجوان از خانواده را فراهم نیاورد.
شناخت دوستان : دوستان نوجوان خود را بشناسیم. کودکان وقتی بزرگ می شوند و به مدرسه می روند به خصوص زمانی که به سن نوجوانی می رسند، بیشتر از دوستان خود تقلید می کنند. نوجوان بسیار آسیب پذیر است و اگر دوستان او رفتارهای خوبینداشته باشند به راحتی می توانند او را به بدآموزی و خلافکاری بکشانند.
ایجاد تعادل بین آزادی نوجوان و مراقبت از او: نوجوان بزرگ شده است و به آزادی نیاز دارد. اما چون آسیب پذیر است و دربسیاری از موارد به جای عقل و منطق از احساسات خود پیروی می کند، به مراقبت مناسب هم احتیاج دارد، اگر بتوانیم در دادن آزادی به نوجوان و مراقبت از او زیاده روی نکنیم و اندازه نگه داریم، به هر دو نیاز او پاسخ مثبت داده ایم و از خطرهایی که آزادی زیاد و مراقبت شدید ایجاد می کنند، پیشگیری کرده ایم.
رفتار نوجوان تکرار رفتار شماست
تمام رفتارهای والدین را مانند یک دوربین مخفی ضبط می کند. طریقه رفتار شما در شرایط سخت یکی از مهم ترین نکاتی است که در آینده، سرنوشت او را تحت تاثیر قرار می دهد و او را در برابر مشکلات مقاوم می سازد. در واقع او با ثبت تک تک رفتارهای شما در شرایط مختلف می آموزد که چگونه رفتار کند. پس خوب رفتار کنید و به نوجوان تان بیاموزید با کوچکترین اتفاق پرخاشگری نکند. این امر که در عمل به او بیاموزید که رفتار خوب تاثیرات مثبت خواهد داشت به او کمک می کند تا رفتارهایش را مطلوب تر کند. رفتار او تعیین کننده جایگاه اجتماعی او در گروه دوستان و بزرگسالان است.
به او بگویید رفتار و منش خوب چگونه زندگی او را تغییر می دهد. هر رفتاری که کودک از روزهای اول در کنار خانواده اش تجربه می کند، به مرور عادت می شود و هر چقدر رفتارها سنجیده تر باشد، باعث می شود، موفق تر عمل کند.
