شناسایی و کنترل تارانتولا

 Family Theraphosidae

تارانتولا ها رنگ های مختلفی دارند و بسیاری از آن ها به رنگ های سیاه و یا قهوه ای رنگ هستند و نوارهایی در امتداد پاها دارند.

بزرگترین نمونه شناخته شده Arachnids می باشد که به طور متوسط ۷ تا ۱۰ سانتیمتر طول دارند اگرچه تا ۳۰ سانتیمتر هم

می رسدکه این اندازه اغلب اغراق آمیز بوده که به دلیل پوشش موی بدن آن ها که به عنوان یک مکانیسم دفاع

در برابر شکارچیان عمل می کند.

بدن آن ها از دو قسمت تشکیل شده که اسکلت خارجی یک اسکلت قوی بوده که به Cephalothorax prosoma معروف بوده و

قسمت شکمی abdomen که به opisthosoma معروف است و دو قسمت از طریق دور کمر به هم ارتباط پیدا می کند.

این قسمت نقش مهمی در حرکت تارانتولا ها به عهده دارد و دامنه وسیعی از تحرک آن ها را پوشش می دهد.

تارانتولا ها دارای ۸ پا بوده و سم در سوراخی که در قسمت زیر چشم ها است جمع می شود.

وجود موها در روی سطح بدن و پاها کمک به صعود آن ها در سطوح صاف و لغزنده می کند.

در فصول سرد سال بیشتر به محل هایی گرم و حاوی رطوبت وارد شده و در درزها و شکاف ها پنهان می شوند

آن ها از مورچه و سوسک ها به عنوان منبع غذایی مناسب استفاده می کنند که از این لحاظ محیط را پاکسازی می کنند.

این عنکبوت ها به ندرت انسان را گاز می گیرند مگر مواردی که قادر به فرار و یا دفاع از خود نباشند

گزش این عنکبوت ها معمولاً جدی نبوده و فقط درد بسیار شدیدی را ایجاد می کند.

واکنش های فرد که حساسیت شدیدی به سم نشان می دهد

شامل درد، مشکل تنفسی، خارش، بالا رفتن ضربان قلب و تولد در محل گزش می باشد.

موهای موجود روی سطح بدنشان به حالت سیخ سیخ می باشدکه در صورت تماس این موها

با چشم یا سایر بافت ها باعث قرمزی و تورم آن بافت می شود.

این نوع از تارانتولا ها در مناطق خشک و یا مرطوب و جنگل های بارانی و مناطق گرمسیر یافت می شوند.

گروهی در درز ها و شکاف ها و عده ای نیز روی سطح سکونت دارند ولی بیشتر در

جنگل های بارانی به وفور یافت می شوند.

این گونه از عنکبوت ها از استراتژی کمین و یا شکار در شب جهت تهیه غذا استفاده می کنند و

یا گاهاً از طعمه های شکار شده توسط سایر حیوانات یا آفات تغذیه می کنند

اغلب غذاهای آن ها سوسک، مارمولک، موش ، مار و … می باشد

این جانور در طبیعت شکارچیان اندکی دارد و مکانیزم دفاعی آن ها نیش بسیار دردناک آن هاست.

اغلب رتیل ها و عقرب ها دشمنان آن ها هستند علی الخصوص وقتی زیستگاه آن ها

در نواحی بیابانی باشد ولی هر دو مجهز به مکانیزم های تخصصی دفاعی هستند ولی

اصولاً تارانتولاها برتری داشته چون سم آن ها جانور را فلج و از پا در می آورد.

 دانستنی در مورد رتیل

رتیل عنکبوت چاق و پشمالویی است که نسبت به سایر عنکبوت‌ها، ترس بیشتری در مردم ایجاد کرده است.

رتیل به رنگ‌های مختلف زرد، زرد پررنگ، قهوه‌ای کمرنگ و خرمالویی تند مایل به سیاه وجود دارد و

پشم‌های آن، گاهی خیلی کوتاه‌ و گاهی کمی بلند می‌باشد. گزش این حشره، بر عکس آن چه مردم فکر می‌کنند

به اندازه عنکبوت بیوه سیاه خطرناک نیست؛ حتی در بعضی از نقاط جهان برخی از افراد، رتیل را به شکل یک حیوان

دست‌آموز نگهداری می‌کنند. البته نباید تمام رتیل‌ها را بی‌خطر دانست. آن چه مسلم است این است که

بعد از هر گزشی به وسیله هر عنکبوت یا رتیلی، باید بیمار ر ابه پزشک برسانید. قبل از آن بیمار را به پشت

خوابانیده، رویش یک پتو بیندازید و قسمت گزیده شده را پایین‌تر از سطح قلب قرار دهید و محل گزیدگی

را با آب و صابون بشویید. گاهی گزش عنکبوت یا رتیل باعث ایجاد حالت آلرژی و حساسیت می‌شود؛

در این حال باید محل گزیدگی را با محلول یا پمادهای ضد حساسیت آغشته کرد و برای تسکین درد،

به بیمار، قرص استامینوفن خوراند. دادن قرص آسپیرین به بیماری که دچار گزیدگی عنکبوت بیوه

سیاه یا رتیل شده است، به صلاح نیست؛ چرا که آسپرین باعث تشدید علائم گزیدگی می‌شود.

بهتر است در بالای محل گزیدگی، یک باند لاستیکی ببندید تا جریان خون کندتر شود.

در محل گزیدگی، بایدیک کیسه‌ی یخ قرار دادکه به تسکین درد و کندتر کردن گردش خون

کمک کند. اگراحیاناً بیمار دچار اشکال تنفسی شد،

باید بلافاصله به او تنفسی مصنوعی داد و بالاخره همانطور که گفته شد

در مواقعی که این علائم به

مدت زیادی ادامه پیدا کند، حتماً باید بیمار به پزشک رسانیده شود.

جانوری است از شاخه بندپایان شبیه به عنکبوت با شکمی بزرگ و پاهایی

کوتاه که احتمالا سم کشنده ای دارد.