برای هواگیری پکیج به شکل زیر عمل می کنیم

برای هواگیری پکیج به شکل زیر عمل می کنیم:

1- ابتدا دستگاه گرمایش مرکزی ( پکیج ایران رادیاتور ) را خاموش می کنیم. و سپس بعد از گذشت چند دقیقه تک به تک و از طریق پیچ های هواگیری که در انتهای هر رادیاتور می باشد ، عمل هواگیری را انجام می دهیم.

در نهایت فشار دستگاه را از طریق شیر پر کن تعبیه شده در قسمت پایین آن بین 1.5 bar تا 1.7 bar تنظیم و دستگاه را روشن می کنیم.

2- در صورتیکه سیستم شوفاژ شما مدار باز باشد ( موتورخانه مرکزی)

ابتدا پمپ سیرکولاسیون مدار شوفاژ ( واقع در موتورخانه ) را خاموش می کنیم و سپس بعد از گذشت چند دقیقه اقدام به هواگیری رادیاتورها از طریق پیچ یا شیر هواگیری که در انتهای هر رادیاتور تعبیه شده است می نماییم .

در نهایت پمپ سیرکولاسیون را مجدداً روشن می کنیم .

پکیج های گرمایشی از نظر نحوه قرار گرفتن و نصب به دو نوع پکیج دیواری و زمینی تقسیم می شوند .

همچنین پکیج های گرمایشی از نظر نوع سوخت مصرفی به چهار نوع تقسیم می شوند:

پکیج گازسوز (دیواری و زمینی بدون صدا )

پکیج گازوئیل سوز (زمینی با قابلیت نصب در موتورخانه یا انباری خارج از واحد مسکونی )

پکیج دوگانه سوز (زمینی با قابلیت نصب در موتور خانه یا انباری خارج از واحد مسکونی )

پکیج برقی (دیواری و زمینی بدون صدا )

پکیج های گازوئیل سوز و دوگانه سوز که از نوع پکیج های گرمایشی زمینی می باشند عمدتاً در ویلاها و ساختمانهای یک طبقه مورد استفاده قرار می گیرند.

مزایای پکیج شوفاژ گازی دیواری:

استقلال کامل هر واحد مسکونی

عدم اشغال فضای مفید

سهولت در نصب ، راه اندازی ، سرویس و نگهداری

در دسترس بودن پکیج شوفاژدیواری و امکان کنترل سیستم در داخل ساختمان

ایمنی بسیار بالا (بدلیل و جود سنسورهای آب گرم مصرفی و شوفاژ و سنسور دود)

تنظیم دما به میزان دلخواه

مصرف بهینه سوخت گاز ، راندمان احتراق و تبادل حرارت بالا و نتیجتاً کاهش هزینه گاز مصرفی

کارکرد آرام و بدون صدا

پارامترهای مهم برای انتخاب پکیج گازی دیواری:

نحوه اجرای دودکش ساختمان (عمودی تا بام یا دارای مسیر افقی )

سطح زیر بنا یا متراژ واحد مسکونی

مقدار آب گرم مصرفی مور نیاز

تامین هوای تازه یا اکسیژن مورد نیاز برای احتراق سوخت مصرفی پکیج