تاریخچه لامپ های هالوژن

تاریخچه لامپ های هالوژن:

اولین لامپ های هالوزنی در سال ۱۹۵۹ به وسیله شرکت جنرال الکتریک (GE) روانه بازار شد. به دلیل استفاده از ید در این نوع لامپ ها آن ها را کوارتز- ید (Quartz Iodine) می نامیدند. در فاصله ای کوتاه برم نیز به عنوان عنصری مناسب و با مزیت برای این کار شناخته شد. در آن زمان از این لامپ ها در کاربردهای خاص و برای روشنایی استادیوم ها، پروژکتورها و لامپ های خودرو استفاده می شد. بعدها و در اوایل دهه ۱۹۷۰ حباب های خاصی نیز برای این لامپ ها ایجاد شد که آلومینوسیلیکا(شیشه هایی با دمای ذوب بالا) نام داشت. امروزه با بالاتر رفتن تکنولوژی ساخت این لامپ ها موجب پایین آمدن قیمت آنها و افزایش بهره وری شده است که امکان استفاده از این نوع لامپ ها در کاربردهای مختلفی ایجاد شده است.

تفاوت لامپ های معمولی و هالوژنی چیست؟ لامپ های معمولی و هالوژنی چگونه کار می کنند؟

نحوه کارایی اولیه لامپ های هالوژنی و رشته ای به یک صورت است ولی با یک موضوع استثنایی قابل توجه:

در هنگام استفاده از لامپ ها، گازی از روی رشته ها بخار می شود که تنگستن نام دارد. در لامپ های معمولی گازهای بخار شده در دیواره حبابی ته نشین می شوند که موجب سیاه شدن لامپ شده و در گذر زمان باعث کاهش روشنایی و به مراتب کاهش عمر لامپ می شود. ولی یکی از وظایف گازهای هالوژنی ایجاد چرخه شیمیایی است. به عنوان مثال، یک لامپ التهابی ۱۰۰ وات با اندازه بزرگ، با یک لامپ هالوژن خودرو با اندازه کوچک و همچنین با میزان نور بالاتر،برابری می کند.

بدین صورت که گازهای تنگستن بخار شده در لامپ های هالوژنی در قسمت هایی از حباب که دمای کمتری دارد با هالوژن ترکیب می شوند و در قسمت هایی با دمای بالاتر که درواقع روی رشته ها هستند از یکدیگر جدا شده و هالوژن مجدد تنگستن را به رشته ها باز می گرداند.

با توجه به اینکه انجام این عملیات شیمیایی نیازمند دمای بسیار بالایی است پس باید قدرت تحمل حباب های هالوژنی نسبت به لامپ های معمولی بیشتر باشد که جهت جلوگیری از آسیب رسیدن به حباب در این دما بهتر است از کوارتز یا شیشه هایی مانند آلومینوسیلیکا که دمای ذوب بالایی دارند استفاده شود.

انواع لامپ های هالوژنی

لامپ هالوژن خودرو

• معمولاً این لامپ های برای ولتاژ ۱۲ ولت مناسب برای خودروهای سواری طراحی می شوند، و لامپ های ۶ یا ۲۴ ولت نیز از این نوع برای کاربردهای دیگر ساخته می شوند.
• تک رشته ای (Single filament) در توان های ۵۵ تا ۱۰۰ وات (لامپ های پرشیایی)
• H1 رشته محوری تک فیش
• H2 رشته محوری: در خودروها منسوخ شده است
• H3 رشته متقاطع، با کابل مقاوم در برابر حرارات
• H4 دو رشته ای: دارای نور پایین و نور بالا داخل یک لامپ. ۵۵ تا ۱۰۰ وات برای نورپایین و ۶۰ الی ۱۳۰ وات برای نوربالا
• H7 برای استفاده در نور پاییین و یا نور بالا اکثر خودروها
• H11 پراژکتوری و دارای فیش خاص و پایه مخصوص به خود