فصل اول دانستنی های کپسول آتش نشانی
۱) تعیین نوع ماده خاموش کننده
نکته اول ، تعیین نوع ماده خاموش کننده ی کپسول آتش نشانی میباشد.
نوع خاموش کننده باید متناسب با کلاس بندی آتش سوزی باشد.
به عنوان مثال برای کلاس آتش E که مربوط به آتش سوزی تجهیزات برقی
و الکتریکی می باشد ، بهتر است از کپسول آتش نشانی گاز دی
اکسید کربن co2 یا پودر خشک استفاده کنید.
پس از تعیین نوع خاموش کننده ، لازم است ظرفیت (وزن و تعداد) مورد نیاز
برای ساختمان خود را بر آورد کنید .
پارامترهایی نظیر مساحت ساختمان، نوع مصالح به کار رفته ، تعداد تجهیزات
و منابع برقی و گازی مورد استفاده در محل و … از جمله پارامترهایی هستند
که وزن، تعداد و فاصله خاموش کننده ها را تعیین میکند .
در برخی مکان ها شما میتوانید به جای استفاده از یک کپسول ۱۰ کیلوگرمی
از دو یا چند کپسول سبک تر در فاصلههای نزدیکتر استفاده کنید اما در
برخی موقعیتها بسته به شرایط و حساسیت محل لازم است که حتماً از
یک کپسول با ظرفیت بالا استفاده کنید.
کپسول های آتش نشانی معمولاً به شکل استوانهای هستند که متناسب
با نوع و ظرفیت آنها در نسبت طول به قطرهای متفاوتی تولید میشوند.
کپسولهای سبک معمولاً بر روی دیوار نصب میگردند و کپسول های
سنگین تر معمولاً به صورت ایستاده نگهداری میشوند که در دو مدل
چرخ دار و بدون چرخ میباشند.
کپسول های آتش نشانی نوع چرخدار به لحاظ جابجایی راحتتر بوده و
برای استفاده در مکان های پرخطر و مکان های با تعداد نفرات کم و
راهروهای فاقد پله مناسب میباشند.
به لحاظ عملکردی کپسول های آتش نشانی در دو گروه تحت فشار
و بالن دار تولید میشوند.
در نوع بالندار یک کپسول کمکی کوچکتر در مجاور یا در داخل
مخزن اصلی قرار دارد.
این مخزن کوچک (بالن) حاوی گاز تحت فشار است که وظیفه آن
تأمین فشار خروجِ مواد خاموش کننده از مخزن اصلی میباشد ( پودر
خاموش کننده در داخل مخزن اصلی قرار دارد ) .
مزیت کپسول های بالن دار این است که در صورت همراه داشتن بالن
های اضافی، به راحتی میتوان مخزن اصلی آن را با پودر مخصوص
شارژ کرده و مجدداً استفاده کرد.
اما این نوع کپسول ها معمولاً به لحاظ استفاده آسان نبوده و جهت استفاده آتش
نشانان و افراد آموزش دیده توصیه میگردد.
برای استفاده های عمومی نوع تحت فشار کپسول های آتش نشانی (نوع معمولی
که یک مخزن تحت فشار حاوی پودر خاموش کننده و گاز فشار بالا است)
توصیه میگردد.