هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

صدای قلب جنین از چه زمانی شنیده می‌شود؟

جنین

به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛

 رشد جنین به سرعت پس از ایجاد سلول اولیه آغاز می‌شود.

معمولاً در هفته‌های اول و دوم تشکیل نطفه، مادر متوجه بارداری خود نمی‌شود و علامت خاصی ندارد.

در هفته سوم بارداری سلول های جنسی مرد و زن در یکی از لوله‌های فالوپ یکی

می‌شوند و سلول اولیه به نام zygote زیگوت را تشکیل می‌دهند.

اگر بیش از یک سلول جنسی ماده آزاد و بارور شود امکان دارد چندین زیگوت تشکیل

شود، این سلول دارای ۴۶ کروموزوم است که ۲۳ عدد از آن‌ها متعلق به پدر و ۲۳ عدد

متعلق به مادر است و باعث ایجاد خصوصیاتی، چون تعیین جنسیت کودک، رنگ چشم،

موها، نوع شخصیت و سطح هوش کودک می‌شود.

به زودی پس از لقاح سلول زیگوت به سوی رحم حرکت می‌کند و از همان زمان تقسیم

سلولی آغاز می‌شود تا سلول‌هایی شبیه به تمشک تشکیل شود.

در هفته چهارم به محض رسیدن زیگوت به رحم تقسیمات سلولی افزایش پیدا می‌کند

و جنین به دیواره رحم می‌چسبد تا از آن محافظت کند. این دیواره تا زمان تشکیل جفت

نقش تغذیه کننده زیگوت را نیز برعهده دارد.

هفته پنجم آغاز دوره جنینی است و در این زمان اعضای بدن شامل مغز، نخاع، قلب

و سایر اندام‌های کودک شروع به تشکیل شدن می‌کنند.

جنین در این مرحله از سه لایه تشکیل شده است لایه بالایی، اکستروم و لایه بیرونی

که در اصل تبدیل به لایه خارجی پوست بدن کودک، سیستم عصبی مرکزی و محیطی،

چشم، گوش‌ها و بسیاری دیگر از بافت‌ها و اندام‌های بدن می‌شود.

قلب کودک و سیستم گردش خون در لایه میانی سلول، مزودرم تشکیل می‌شود، این لایه

همچنین به عنوان پایه‌ای برای شکل گیری استخوان ها، عضلات، کلیه‌ها و حتی سیستم

تولید مثلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در پایان هفته پنجم نوزاد به اندازه نوک یک قلم است.

هفته ششم هفته‌ای است که نخستین بار قلب کودک شروع به تپش می‌کند.

در این هفته، رشد کودک سریع می‌شود و لوله‌های عصبی موجود در بدن او بسته می‌شوند

و قلب جنین تکمیل و شروع به پمپاژ خون می‌کند.

در این مرحله ویژگی‌های پایه‌ای صورت ظاهر می‌شود از جمله گوش و اجزای داخلی آن

تشکیل می‌شوند و فک کودک نیز تکمیل می‌شود.

جنین در این زمان خم شده و به شکل حرف انگلیسی C در می‌آید و جوانه‌های کوچک

دست و پا‌ها شروع به رشد می‌کنند.

کارشناسان در عین حال اذعان دارند شنیدن صدای ضربان قلب جنین درمادران باردار متفاوت

است و به عوامل متعددی بستگی دارد، برخی از مادران توسط دستگاه سونوگرافی در حدود

هفته ۳ یا ۴ بارداری صدای ضربان قلب جنین خود را می‌شنوند و برخی دیگر هم در اوایل هفته

ششم بارداری صدای ضربان قلب جنین را توسط دستگاه سونوگرافی می‌شنوند.

در هفته هفتم بارداری مغز جنین تکمیل می‌شود و چهره او به سرعت به فرم طبیعی نزدیک

می‌شود. عنبیه چشم‌ها تشکیل می‌شود و دست و پا‌ها به رشد خود ادامه می‌دهند،

دراین زمان جنین به اندازه پاک کن نوک مداد است.

در هفته هشتم چشم‌های کودک قابل مشاهده و انگشتان دست و پا، لاله گوش، لب بالا و

بینی تشکیل شده است. بدن جنین دراین مرحله شروع به صاف شدن می‌کند.

جنین در این زمان ابعادی در حدود ۱۱ الی ۱۴ میلی متر دارد.

در هفته نهم بارداری، انگشتان پا تشکیل می‌شوند و استخوان‌ها رشد می‌کنند، مفصل آرنج

تشکیل می‌شود و روند تکمیل پلک و گوش‌های جنین همچنان ادامه دارد.

در این زمان جنین ۲۰ میلی متر طول دارد.

درهفته ده بارداری گردن جنین شروع به رشد می‌کند

در هفته‌های بعدی رشد اعضای بدن کودک همچنان ادامه دارد تا در هفته شانزدهم بارداری

سرنوزاد کاملاً از گردن فاصله می‌گیرد و پلک‌ها برای محافظت از چشم جنین تکمیل شده است.

درهفته یازده بارداری اندام‌های تناسلی کودک تشکیل می‌شود و جنسیت او قابل تشخیص می‌شود.

کودک در این زمان ۵۰ میلی متر و وزن او هشت گرم است، دراین هفته گلبول‌های قرمز

در کبد کودک تشکیل می‌شوند و گردش خون به خوبی انجام می‌شود.

در این زمان تکامل کودک انجام شده و تا ماه‌های آخر بارداری رشد کامل سایر اعضای بدن انجام می‌شود.

منبع: mayoclinic


عفونت‌های مجاری ادرار در بارداری

با شنیدن عبارت عفونت مجاری ادرار در بارداری ، ممکن است به عفونت مثانه و علائم همراه

آن مانند نیاز مکرر و ضروری برای ادرار کردن و احساس سوزش هنگام ادرار فکر کنید،

ولی این تمام ماجرا نیست. در این مطلب با نشانه‌ها، راه‌های پیشگیری و درمان

عفونت‌های مجاری ادرار آشنا خواهید شد.

انواع عفونت ادراری

عفونت مجاری ادرار ممکن است در هر یک از بخش‌های مجاری ادرار ایجاد شود.

مجاری ادرار شامل کلیه‌هاست که ادرار در آنها ساخته می‌شود و مسیرهایی که

ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و از آنجا به مجاری دفع ادرار که ادرار را از مثانه

به محل دفع آن هدایت می‌کند. به‌طورکلی عفونت‌های مجاری ادرار توسط باکتری‌هایی

به وجود می‌آید که از طریق پوست، واژن یا مقعد شما وارد مجاری ادرار می‌شود.

چند نوع شایع عفونت ادراری وجود دارد:

در این مقاله مطالعه می‌کنید:

  • انواع عفونت ادراری
  • علائم عفونت مثانه
  • علائم عفونت کلیه
  • عفونت ادراری بدون وجود علامت
  • درمان عفونت کلیه
  • احتمال افزایش ابتلا به عفونت مجاری ادرار
  • راه‌های جلوگیری از ابتلا به عفونت ادراری
  • عفونت مثانه: بیشتر مواقع، باکتری‌ها در مثانه متوقف و در همان محل تکثیر می‌شوند
  • که باعث التهاب و ایجاد علائم عفونت مثانه خواهد شد. التهاب مثانه یا سیستیت در
  • خانم‌های متاهل که رابطۀ جنسی دارند، بین سن ۲۰ تا ۵۰ سال نسبتاً شایع است.

    عفونت کلیه: باکتری‌ها ممکن است از مثانه به سمت یک یا هر دو کلیه حرکت کنند.

  • عفونت کلیه یا پیلونفریت؛Pyelonephritis، شایع‌ترین عارضۀ جدی پزشکی در دوران
  • بارداری است. این عفونت می‌تواند به جریان خون گسترش یابد و زندگی شخص را تهدید
  • کند. همچنین عفونت کلیه ممکن است عواقب جدی برای کودک داشته باشد. این
  • عارضه خطرزایمان زودرس و تولد نوزاد کم‌وزن را افزایش می‌دهد و همچنین ممکن
  • است باعث مرگ جنین یا تولد نوزاد مرده شود.

    عفونت بدون علامت: این امکان وجود دارد که باکتری‌ها در مجاری ادرار وجود داشته

  • باشند، اما هیچ نشانه‌ای از وجود آنها بروز نکند. این وضعیت به نام باکتریوری بدون
  • علامت شناخته می‌شود. تا زمانی که فرد باردار نباشد، این شرایط مشکلی را ایجاد
  • نمی‌کند و معمولاً خودبه‌خود از بین می‌رود. با این حال باکتریوری بدون علامتی که
  • معالجه نشود، در دوران بارداری خطر ابتلا به عفونت کلیه را به میزان قابل توجهی افزایش
  • می‌دهد و با زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد همراه است. این امر یکی از دلایلی
  • است که به علت آن در دوران باردای باید به شکل منظم آزمایش ادرار انجام شود.

    علائم عفونت مثانه

    علائم عفونت مثانه یا سیستیت در زنان متفاوت است، اما علائم شایع و رایج آن

  • عبارت است از:
    • درد، ناراحتی یا سوزش هنگام دفع ادرار و احتمالاً هنگام نزدیکی جنسی
    • ناراحتی لگن یا درد پایین شکم و اغلب در بالای استخوان اندام تناسلی
    • نیاز شدید به ادرار و همچنین ناتوانی در کنترل ادرار، حتی با وجود ادرار بسیار کمی در مثانه

    همچنین ممکن است که ادرار بدبو یا کدر به نظر برسد یا در آن خون مشاهده شود.

  • ممکن است تب با درجۀ پایین ایجاد شود، اما بیشتر وقت‌ها دمای بدن طبیعی باقی
  • خواهد ماند. از آنجا که نیاز مکرر به دفع ادرار در دوران بارداری مشکل شایعی است،
  • تشخیص عفونت مثانه ممکن است کمی سخت باشد، به خصوص اگر سایر علائم
  • خفیف باشد. اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار عفونت شده باشید با پزشک
  • خود تماس بگیرید تا نسبت به درخواست آزمایش ادرار اقدام کند.

    علائم عفونت کلیه

    اگر هر گونه علائم مربوط به عفونت کلیه مشاهده شود، بلافاصله نیاز به

  • دریافت مراقبت‌های پزشکی وجود دارد. این علائم اغلب به صورت ناگهانی ظاهر
  • می‌شود که عبارتند از:
    • تهوع و استفراغ
    • تب بالا و اغلب همراه با لرز یا عرق
    • درد در قسمت پایین و پشت یا پهلوها، زیر دنده‌ها در یک سمت یا هر دو سمت
    • بدن و احتمالاً در ناحیۀ شکم

    همچنین ممکن است در ادرار، خون یا چرک مشاهده شود و برخی علائم عفونت

  • مثانه نیز وجود داشته باشد.

    عفونت ادراری بدون وجود علامت

    عفونت بدون علامت، احتمال تولد کودک نارس و کم‌وزن را افزایش می‌دهد. اگر این

  • عفونت درمان نشود، احتمال ابتلا به عفونت کلیه در بارداری تا میزان قابل توجهی
  • افزایش می‌یابد. با این حال پس از درمان مناسب، این خطر به طور چشمگیری
  • کاهش می‌یاید. پزشک در اولین معاینۀ بارداری برای بررسی هر نوع عفونت و باکتری
  • در مجاری ادرار، صرف نظر از این که آیا نشانۀ عفونت وجود دارد یا خیر، آزمایش
  • ادرار کامل شامل کشت ادرار تجویز خواهد کرد. اگر نتیجۀ کشت ادرار منفی باشد،
  • احتمال این که فرد در دورۀ بارداری دچار عفونت ادراری شود نیز کم خواهد بود. اگر
  • نتیجۀ کشت ادرار مثبت باشد، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی بی‌خطر برای
  • دورۀ بارداری انجام خواهد شد.

    انتظار می‌رود مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها طی یک دورۀ کامل و معمولاً بعد از یک هفته

  • عفونت را برطرف کند. پس از دورۀ درمان برای اطمینان از برطرف شدن عفونت، آزمایش
  • دوباره انجام می‌شود. اگر عفونت برطرف نشده باشد، درمان با استفاده از یک آنتی‌بیوتیک
  • دیگر تکرار خواهد شد. تکرار آزمایش کشت ادرار باید در فواصل منظم در طول دوران
  • بارداری انجام شود تا این اطمینان حاصل شود که فرد دچار عفونت دیگری نشده باشد.
  • اگر عفونت تکرار شود، فرد مجدداً تحت درمان قرار می‌گیرد و به احتمال زیاد در تمام
  • دورۀ بارداری یک دُز کم از آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از بروز مجدد عفونت دریافت خواهد کرد.

    درمان عفونت کلیه

    اگر مادر باردار در دوران بارداری دچار عفونت کلیه شود، ممکن است لازم باشد در بیمارستان

  • بستری شود و آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کند. در این مدت مادر و جنین به دقت تحت مراقبت
  • پزشکی قرار می‌گیرند. دمای بدن، فشار خون، نبض، تنفس، توانایی تولید ادرار، ضربان قلب
  • کودک و هر نشانه‌ای از زایمان زودرس برخی از مواردی است که در این مدت تحت نظارت
  • قرار می‌گیرد. طول زمان بستری برای عفونت کلیه، با توجه به وضعیت فرد متفاوت است.
  • اگر پس از یک ارزیابی اولیه بین ۱۲ تا ۲۴ ساعت مشخص شود که عفونت خفیف وجود
  • دارد و پاسخ بدن فرد به درمان خوب بوده ‌است و نگرانی بابت زایمان زودرس نیز وجود نداشته
  • باشد، ممکن است پزشک اجازه دهد فرد از بیمارستان مرخص و ادامۀ درمان توسط آنتی‌بیوتیک
  • خوراکی انجام شود. از سوی دیگر اگر بیمار دچار عفونت شدید باشد، نیاز به بستری
  • شدن در بیمارستان برای درمان و نظارت بیشتر وجود خواهد داشت و تنها بعد از ۲۴ تا ۴۸
  • ساعت پس از این که درجۀ حرارت بدن به حالت طبیعی برسد و هیچ علائمی از عفونت
  • مشاهده نشود، امکان ترخیص از بیمارستان وجود خواهد داشت. پس از تکمیل درمان ممکن
  • است پزشک برای پیشگیری از عفونت دیگر، یک دورۀ آنتی‌بیوتیک با دز کم تجویز کند.

    احتمال افزایش ابتلا به عفونت مجاری ادرار

    بارداری ریسک ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهد. دلیل این امر مقدار زیاد هورمون

  • پروژسترون است که باعث کاهش قدرت ماهیچه‌های میزنای می‌شود که ادرار را از کلیه
  • به مثانه منتقل می‌کند و این منجر به گشاد شدن آنها و در نتیجه کاهش جریان ادرار خواهد
  • شد. به علاوه با بزرگ شدن رحم به میزنای‌ها فشار وارد می‌شود و عبور ادرار از آنها با
  • سرعت و راحتی همیشگی صورت نمی‌گیرد. ماهیچه‌های مثانه نیز در دوران بارداری قدرت
  • خود را از دست می‌دهند. در این حالت، تخلیۀ کامل مثانه مشکل‌تر و مثانه مستعد ابتلا
  • به ریفلاکس می‌شود که در این شرایط مقداری ادرار به میزنای‌ها برمی‌گردد و به سمت
  • کلیه‌ها می‌رود. نتیجۀ چنین تغییراتی این است که زمان بیشتری طول می‌کشد تا ادرار
  • در طول مجاری ادرار حرکت کند، بنابراین باکتری‌ها دیرتر از بدن خارج می‌شوند و زمان
  • بیشتری برای تکثیر در مجاری ادرار پیدا می‌کنند و همچنین در اثر این تغییرات راحت‌تر به
  • سمت کلیه حرکت خواهند کرد. علاوه بر این، ادرار در دوران بارداری خاصیت اسیدی کمتری
  • دارد و از طرفی احتمال بیشتری وجود دارد که حاوی گلوکز باشد که هر دو مورد، فضا را برای
  • رشد باکتری‌ها مساعدتر می‌کند.

    راه‌های جلوگیری از ابتلا به عفونت ادراری

    اقدامات زیر می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادرار مؤثر باشد:

    • نوشیدن مقدار زیادی آب؛ حداقل ۸ لیوان در روز آب بنوشید.
    • وقتی نیاز به ادرار کردن دارید آن را نادیده نگیرید و سعی کنید موقع ادرار کردن مثانۀ
    • شما کاملاً خالی شود.
    • پس از دفع مدفوع، مقعد خود را از جلو به عقب پاک کنید تا از ورود باکتری‌های موجود
    • در مدفوع به مجرای ادرار جلوگیری شود.
    • ناحیۀ تناسلی خود را با استفاده از آب و صابون تمیز نگه دارید.
    • اندام تناسلی خود را قبل و بعد از نزدیکی جنسی تمیز کنید.
    • استفاده از محصولات بهداشتی مربوط به سلامت واژن مثل ژل، اسپری‌ها و صابون‌های
    • ضدباکتری قوی که ممکن است فضای مجاری ادرار و واژن را برای رشد باکتری‌ها مستعد کند
    • و همچنین استفاده از دوش واژینال در دوران بارداری توصیه نمی‌شود.


آزمایش غربالگری دیابت بارداری

غربالگری دیابت بین هفته‌های ۲۴ و ۲۸ بارداری انجام می‌شود. آزمایش غربالگری گلوکز

که آزمایش چالش گلوکز یا gct نیز نامیده می‌شود، به منظور بررسی دیابت بارداری تجویز

خواهد شد. در این مطلب می‌توانید با دلایل و چگونگی انجام این آزمایش، همچنین نتایج

و احساس شما پس از انجام آزمایش غربالگری دیابت آشنا شوید.

دلایل انجام آزمایش چالش گلوکز

در زمان بارداری مقاومت به انسولین افزایش می‌یابد و دیابت بارداری زمانی ایجاد می‌شود

که سطح قند خون یک زن بدون دیابت، در دوران بارداری افزایش می‌یابد. دیابت بارداری خطر

ابتلا به مسمومیت بارداری یا پره‌اکلامپسی، افسردگی و نیاز به سزارین را افزایش می‌دهد.

نوزادان متولدشده از مادران مبتلا به دیابت نیز در معرض خطر ماکروزومی یا بزرگی بیش از حد،

افت قند خون پس از تولد و زردی هستند. دیابت بارداری در صورت درمان نشدن می‌تواند

موجب مرگ داخل رحمی جنین نیز بشود. از آنجا که بیماری دیابت بارداری به ندرت علائمی

را بروز می‌دهد، تنها راه برای تشخیص آن انجام آزمایش است. آزمایش چالش گلوکز مانند هر

آزمایش غربالگری دیگری به تشخیص بیماری منجر نمی‌شود، بلکه برای شناسایی هرچه بیشتر

زنانی طراحی شده که ممکن است به دلیل مشکلاتی نیاز به آزمایش‌های بیشتر داشته باشند،

بنابراین نتیجۀ مثبت این آزمایش به این معنا نیست که فرد به دیابت بارداری مبتلاست.

اگر پاسخ آزمایش غربالگری شما مثبت باشد، نیاز به انجام آزمایش تحمل گلوکز دهانی یا o-gtt

دارید که آزمایشی طولانی‌تر و قطعی‌تر است و با اطمینان نشان می‌دهد که آیا شما مبتلا به دیابت

بارداری هستید یا خیر. اگر آزمایش ادرار که به طور معمول انجام می‌شود، نشان‌دهندۀ وجود

مقداری قند اضافی باشد یا ریسک بالایی برای ابتلا به دیابت داشته باشید، ممکن است پزشک

از شما بخواهد پیش از هفتۀ ۲۴ بارداری، غربالگری انجام دهید. اگر نتایج آزمایش طبیعی باشد،

غربالگری در هفته‌های ۲۴ تا ۲۸ بارداری نیز تکرار خواهد شد. البته اگر پیش از بارداری ابتلا به دیابت

تشخیص داده شود، نیاز به غربالگری وجود ندارد. در عوض باید با کمک پزشک خود برای کنترل این

وضعیت در دوران بارداری تلاش کنید.

چگونگی انجام آزمایش چالش گلوکز

هنگام مراجعه برای انجام آزمایش، یک محلول قند به فرد داده می‌شود که محتوی ۵۰ گرم گلوکز

حل‌شده در ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلی‌لیتر آب است. این محلول طعمی شبیه به نوشابۀ خیلی شیرین دارد

و باید در مدت پنج دقیقه آن را سریع بنوشید. یک ساعت بعد برای بررسی سطح قند خون، یک نمونه

خون از شما گرفته می‌شود. این آزمایش مشخص می‌کند که بدن شما چگونه قند را به شکلی مؤثر

فرآوری می‌کند. نتیجۀ آزمایش باید طی چند روز آماده شود. این آزمایش را می‌توان در شرایط غیرناشتا

و در هر ساعت از روز، بدون توجه به آخرین وعدۀ غذایی انجام داد. در مدت انجام آزمایش، شما

باید در حالت نشسته قرار داشته باشید و از فعالیت بدنی شدید، نوشیدن چای یا قهوه و خوردن مواد

غذایی خودداری کنید. در صورت بروز عوارضی مانند تهوع باید در حالت خوابیده قرار بگیرید؛ اگر استفراغ

کردید، نتایج دیگر قابل اطمینان نیست و آزمایش نباید ادامه یابد. اگر مقدار قند اندازه‌گیری‌شده کمتر

از ۱۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، مشکلی محسوب نمی‌شود اما درصورتی‌که بیشتر از این مقدار باشد،

مرحلۀ دوم آزمایش انجام می‌شود که آزمایش تحمل گلوکز است.

چگونگی انجام آزمایش تحمل گلوکز

در آزمایش تحمل گلوکز فرد باید حداقل هشت ساعت ناشتا باشد. معمولاً از فرد خواسته می‌شود که

شب قبل از آزمایش دیروقت شام میل کند و بعد از آن ممکن است گفته شود از خوردن و نوشیدن هر

چیز به جز مقدار کمی آب خودداری کند، در نتیجه بهتر است صبح روز بعد، پیش از هر کاری این آزمایش

انجام شود. در روز آزمایش ابتدا یک نمونه خون برای اندازه‌گیری قند خون ناشتا گرفته می‌شود و پس

از آن محلولی حاوی ۱۰۰ گرم گلوکز خوراکی به فرد داده می‌شود. در این زمان طی سه ساعت، سه

نمونه خون به صورت هر ساعت یک بار، از بازو گرفته می‌شود تا خون مورد آزمایش قرار گیرد. از آنجا که

این آزمایش سه ساعت به طول می‌انجامد، حتماً نیاز به چیزی خواهید داشت تا سرتان را با آن گرم کنید،

زیرا در زمان تهیۀ نمونه خون باید در اتاق انتظار بنشینید. همچنین یک خوردنی همراه داشته باشید،

زیرا بعد از دریافت آخرین نمونه، احتمالاً گرسنه خواهید بود.

بعد از اعلام نتیجۀ آزمایش، درصورتی‌که حداقل دو مورد از مقادیر اندازه‌گیری‌شده بیشتر از مقدار استاندارد

باشد، پزشک تشخیص قطعی دیابت بارداری می‌دهد و اقدام‌های لازم را برای شما انجام خواهد داد. توجه

کنید که در برخی موارد، پزشکان به جای آزمایش چالش گلوکز، از ابتدا آزمایش تحمل گلوکز دو ساعته را در

خواست می‌کنند. این آزمایش مانند آزمایش تحمل گلوکز سه ساعته است، با این تفاوت که محلول گلوکز

خوراکی حاوی ۷۵ گرم گلوکز است و نمونه‌ها در مدت دو ساعت گرفته می‌شود. این نوع غربالگری در یک

مرحله انجام می‌شود و نتیجۀ آن قطعی است.

حس بیماری بعد از انجام این آزمایش

برخی از خانم‌های باردار پس از نوشیدن محلول گلوکز، حالت تهوع پیدا می‌کنند و حتی گاهی استفراغ می‌کنند.

درصورتی‌که آزمایش چالش گلوکز دارید، ممکن است خوردن چیزی چند ساعت قبل از آزمایش غربالگری در رفع

این حالت به شما کمک کند. اگر کمی پس از نوشیدن محلول دچار حالت تهوع شده‌اید باید یک روز دیگر دوباره

مراجعه و آزمایش را تکرار کنید. حالت تهوع در طول آزمایش تحمل گلوکز سه ساعته شایع‌تر است، چون محلول

مورد استفاده برای این آزمایش می‌تواند دو برابر شیرین‌تر یا حاوی دو برابر مایعات بیشتری از محلول مورد

استفاده در آزمایش غربالگری باشد و شما باید آن را با معدۀ خالی بنوشید.

بررسی نتایج آزمایش قند خون

پزشکان از استانداردهای مختلفی برای تعیین بالا یا پایین بودن سطح قند خون شما استفاده می‌کنند. در آزمایش

چالش گلوکز اگر سطح قند خون شما پس از آزمایش بیشتر از ۱۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، جواب آزمایش

مثبت است و نیاز به آزمایش تشخیصی قطعی تحمل گلوکز خواهد بود. در تست تحمل گلوکز سه ساعته، اگر

حداقل دو مورد از موارد اندازه‌گیری در ساعت‌های مختلف آزمایش بیشتر از مقادیر استاندارد آن باشد، پزشک

تشخیص قطعی دیابت بارداری خواهد داد. مقادیر استاندارد برای قند خون در آزمایش تحمل گلوکز سه ساعته

به شرح زیر است:

  • قند خون ناشتا کمتر از ۹۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
  • قند خون یک ساعته کمتر از ۱۸۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
  • قند خون دو ساعته کمتر از ۱۵۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
  • قند خون سه ساعته کمتر از ۱۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر

در روش یک مرحله‌ای یا آزمایش تحمل گلوکز دو ساعته این مقادیر به شرح زیر است:

  • قند خون ناشتا کمتر از ۹۲ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
  • قند خون یک ‌ساعته کمتر از ۱۸۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر
  • قند خون دو ساعته کمتر از ۱۵۳ میلی‌گرم در دسی‌لیتر

درصورتی‌که پزشک تشخیص دیابت بارداری بدهد، احتمالاً از فرد خواهد خواست که با رعایت یک برنامۀ غذایی

مناسب، وضعیت سلامت خود را کنترل کند. دیابت بارداری معمولاً تا زمانی که باردار هستید ادامه می‌یابد، اما

برخی از خانم‌ها که در دوران بارداری به دیابت مبتلا می‌شوند، پس از زایمان نیز دچار آن خواهند بود، بنابراین

شش تا هشت هفته بعد از زایمان نیز انجام آزمایش ضروری است.

فواید استفاده از شکم بند بارداری

​​​​​​​شکم بند بارداری چیست؟

شکم بند بارداری یا کرست طبی برای حمایت از کمر و شکم در دوران بارداری طراحی

شده است.  انواع کرست های کشی که شکم و اطراف آنرا بخوبی نگهداری می کنند

و تدریجا با بزرگ شدن شکم کش بیایند بهترین نوع خود محسوب می شوند.

فواید استفاده از شکم بند بارداری:

گروهی از زنان باردار به علت ترس از فشاری که شکم بند بارداری ممکن است به

نوزاد داخل شکم آنها بیاورد از بستن آن خودداری میکنند  این لباس های انعطاف پذیر

مزایای زیادی برای زنان باردار دارد که عبارتند از : 


۱- باند شکم به کاهش درد کمک می کند:
درد پشت و مفصل در دوران بارداری ( کمردرد دوران بارداری) می تواند خسته کننده باشد

و در فعالیت های روزمره دشوار باشد. یک مطالعه در مجله اسپاین شیوع درد پشت و لگن

در دوران بارداری را بررسی می کند. آنها دریافتند که ۷۱ درصد زنان کمردرد و ۶۵ درصد کمر

بند لگنی را گزارش کردند. شکم بند یا گن در طول بارداری به حمایت از کمردرد کمک می کند

که ممکن است باعث کاهش درد شود.


۲- شکم بند بارداری به شما اجازه می دهد که به راحتی در فعالیت های روزانه

شرکت کنید:
ورزش در دوران بارداری (نرمش های دوران بارداری و ۵ توصیه جدی ) مزایای سلامتی زیادی دارد.

یک مطالعه در بررسی های فعلی در پزشکی اسکلتی عضلانی نشان می دهد که ورزش های

روزانه تاثیر مثبتی بر سلامتی دارند.

ورزش، تنش و استقامت عضله را افزایش می دهد و میزان بروز فشار خون بالا، افسردگی و دیابت

را کاهش می دهد. بسیاری از زنان به دلیل درد و ناراحتی قادر به انجام تمرین یا ادامه کار

در دوران بارداری نیستند. استفاده از شکم بند بارداری می تواند به کاهش ناراحتی کمک کند

و مشارکت در فعالیت های روزمره را به همراه داشته باشد و منافع فیزیکی و مالی را به همراه داشته باشد.


۳- درد مفاصل ساکرویلیک (SI):
درد مفصلی SI اغلب در دوران بارداری ناشی از افزایش آرامن است که یک هورمون مناسب

نامیده می شود و باعث می شود که مفصل ران شل تر شود. این درد شدید و گاه دردناک در

قسمت پشتی مجاور سینه است. شکم بند بارداری  که از این منطقه پشتیبانی می کنند،

کمک می کنند که مفصل ثابت باشد و از درد در طول فعالیت جلوگیری می کند.

۴- نفس کشیدن را راحت میکند:
رحم را بدون اینکه به آن فشاری بیاورد از پایین به طرف بالا نگه داشته و نفس کشیدن را راحت می‌نماید.


۵- درد رباط گرد
این در طول سه ماهه دوم بارداری اتفاق می افتد و درد مزمن دیگری از بارداری است.

این درد به صورت خفیف به شدید در جلوی مفصل ران و زیر شکم اتفاق می افتد. این درد

به خاطر افزایش وزن و فشار روی رباط هایی که از بزرگ شدن رحم حمایت می کند اتفاق

می افتد، یک مشکل موقت اما گاهی غیر قابل تحمل است!

  –  شکم بند به توزیع وزن نوزاد در پشت و شکم کمک می کنند که ممکن است باعث

کاهش فشار روی رباط های گرد و کاهش درد شوند.
  –  شکم بند بارداری در طول فعالیت ها باعث فشرده سازی ملایمی می شوند.
  –  فشرده سازی ملایم شکم بند یا گن می تواند به حمایت از رحم و کاهش درد ناشی

از حرکت در فعالیت بدنی کمک کند. احتیاط: فشرده سازی بیش از حد در شکم می تواند

گردش خون را مختل کند و می تواند منجر به اثرات منفی بر فشار خون شود. همچنین

می تواند باعث سوزش معده و سوء هاضمه شود.
–   آنها نشانه های بیرونی برای حالت درست بدن را ارائه می دهند.
–  گن بارداری به بدن اجازه می دهد تا راحت تر به حالت مناسب برسد. با حمایت

از پشت و پهلو، باند های شکم موقعیت صحیح را تشخیص می دهند و از بروز بیش

از حد درد پشت جلوگیری می کنند. شکل ظاهری بارداری “به سمت عقب” به دلیل وزن

اضافی در جلوی بدن است که همراه با کشش و تضعیف عضلات اصلی هسته ای که

از ستون فقرات حمایت می کنند، دیده می شود.


۶- کاهش فشار بر روی عضلات
احساس فشار و سنگینی را کم کرده ، حرکت نوزاد را در داخل شکم آسان می‌نماید و

در حقیقت عمل عضلات پایین شکم را انجام می‌دهد و بدین ترتیب سبب استراحت عضلات می‌گردد.



تفاوت شکم بند بارداری با کمربند بارداری


تفاوت میان کمربند و شکم بند حاملگی چه عواملی هستند ؟
– مهمترین تفاوت میان کمربند و شکمبند نحوه طراحی آن می باشد. کمربند ها قسمت

پشتی آن بزرگتر از قسمت جلویی آنها هستند.
– همچنین شکم بند ها قسمت جلویی آنها بزرگت و مقاوم تر از پد پشتی می باشند

که موجب جلوگیری از بروز صدمات احتمالی به جنین می شود.
– از دیگر تفاوت میان آنها قسمت نوار کش و گنجایش شکم بند می باشد که از پشت

بسته می شود اما مدل های کمری از جلو نگهدارنده است.
– باید بدانیم که برخی مدل های شکم بند دارای پد های فنری حرفه ای برای کمر نیز

هستند و کار کمربند و شکم بند را با یکدیگر انجام می دهند.
– کمربند های بارداری با کمربند های لاغری نیز بسیار متفاوت هستند چرا که اندازه

مدل های حاملگی قابل تغییر می باشند.


نکات مهم در رابطه با استفاده از شکم بند بارداری: 
– قبل از استفاده از هر گونه شکم بند بارداری حتما با پزشک خود مشورت کنید
– حتما از برندی استفاده نمایید که مانع از ایجاد حساسیت پوستی برای شما باشد.
– در هنگام بستن شکم بند دقت کنید که شکم شما تحت فشار نباشد تا به جنین

آسیب رسانده نشود.
– از طرف دیگر شکم بند آن قدر هم آزاد نباشد که هیچ گونه نگهدارندگی نداشته باشد.
– با بزرگتر شدن سایز دور شکم، شکم بند را مناسب با دور شکم خود تنظیم کنید.
– شب‌ها هنگام خواب از بستن شکم‌بند بارداری خودداری نمایید.


قبل از باردار شدن به این نکات توجه کنید



باردار شدن برای همه خانم ها اتفاقی خاص و تجربه ای بی نظیر است که شیرینی آن

سختی های دوران بارداری را از بین میبرد . دوران قبل از باردار شدن برای حفظ

سلامت جنین بسیار مهم است . از این دوران رعایت نکاتی برای حفظ سلامتجنین آغاز میشود و

پدر و مادر میتوانند در سلامت جنین نقش داشته باشند . تغذیه و برنامه غذایی سالم و

اصولی برای داشتن یک نوزاد و فرزند سالم ، قبل از آغاز دوران بارداری آغاز می شود.

مرد و زن قبل از بارداری بایستی نکات مهم غذایی را رعایت کنند تا در طول رشد جنین مشکلاتی پیش نیاید.

داشتن یک خانواده سالم نیازمند رعایت نکات مهمی است که در ادامه برایتان ذکر میکنیم.باردار شدن

باردار شدن

مهمتریــن هــدف مراقبت پیش از بارداری افزایش بهبود کیفیت زندگی نوزاد و شــیرخوار با

پیشگیری اولیه است. بهبود ســلامت قبل از بارداری موجب افزایش ســلامت در دوران بارداری شــده

و در نتیجه پیش آگهی حاملگی را بهبود می بخشد.

شما از زمانی والد یک فرزند محسوب خواهید شد که وی هنوز به دنیا نیامده است.

در این مجموعه مطالب، می کوشیم به پرسش ها و نگرانی های شما در این زمینه – از داشتن

یک زندگی سالم تا برخورداری از روابطی سالم – پاسخ بدهیم. اگر قصد بچه دار شدن دارید باید بیاموزید

برای خانواده جدیدتان از هم اینک برنامه ریزی کنید. در اینجا ما به ترتیب اولویت، به پیش

شرط های لازم برای بچه دار شدن می پردازیم.

پیش شرط های لازم قبل از باردار شدن

سلامت جنسی
برخورداری از سلامت جنسی بخش مهمی از فرآیند بارداری و به دنیا آوردن کودکی سالم محسوب می شود.

عفوت های قابل انتقال جنسی (STIs) عفونت هایی اند که در جریان روابط جنسی منتقل می شوند.

ممکن است فردی دارای چنین عفونت هایی باشد، اما خود از آن آگاه نباشد. اگر این عفونت ها درمان

نشده باقی بمانند، برخی انواع آن می توانند بارداری را دشوار کنند.

هر دو همسر باید آزمایشات منظمی در این باره بدهند. پیش از بارداری باید از مشاور پزشکی تان بخواهید

ترتیب انجام تست های مربوط به این نوع عفونت را برای تان بدهد. آگاه باشید عفونت های قابل

انتقال جنسی، قابل کنترل و بیشتر آنها قابل درمانند.

باردار شدن مهم ترین اتفاق در زندگی یک زوج است

زمانی که تصمیم گرفتید باردار شوید، باید روش های پیش گیری را کنار بگذارید.

اگر از تکنیک ها و ادواتی مانند کاندوم، اسپونج یا دیافراگم برای پیش گیری استفاده می کرده اید،

کافی است آنها را بلافاصله کنار بگذارید. اگر از IUD برای پیش گیری بهره می برده اید، باید بگذارید

یک دوره قاعدگی به طور کامل طی شود و سپس برای باردارشدن تلاش کنید.

اگر از روش های هورمونی مانند قرص، پچ یا حلقه برای پیش گیری استفاده می کرده اید، باید یک

دوره قاعدگی نرمال به طور کامل سپری شود. اگر از تکنیک Depo-Provera استفاده می کرده اید،

قبل از تلاش برای باردارشدن باید یک دوره ۶ تا ۹ ماهه سپری شود. زنانی که از روش های هورمونی

پیش گیری بهره می گرفته اند، باید قبل از تلاش برای بارداری از روشی غیر هورمونی استفاده کنند و

بعد از سپری شدن یک دوره قاعدگی، آن گاه برای باردارشدن اقدام کنند.

باردارشدن 
اقدامات اولیه:تصمیم گیری برای بچه دارشدن کار بزرگی است. شما باید مطمئن شوید هم

خودتان و هم همسرتان از سلامت جسمی و احساسی لازم برای این کار برخوردارید.

درباره نحوه تغذیه سالم و داشتن یک زندگی فعال به نکاتی که در بخش های قبلی اشاره شد مراجعه کنید.

وقتی شما و همسرتان به این نتیجه رسیدید که خانواده تان را گسترش دهید، حتما با

مشاور و متخصص لازم در این باره قرار ملاقات بگذارید. در دیدار با متخصص یا مشاور درباره این موارد صحبت کنید:
– سلامت عمومی تان؛
– داروهایی که مصرف می کنید؛
– واکسن هایی که باید بزنید؛
– آزمایش تعیین عفونت های قابل انتقال جنسی.

همچنین بهتر است قبل از بارداری، دندان های تان را توسط یک دندان پزشک معاینه کنید.

مشکلات دندانی در دوره بارداری ممکن است هم بر مادر و هم بر نوزادی که در شکم دارد، تاثیر بگذارد.

باز هم تاکید می کنیم وقتی تصمیم به بچه دارشدن گرفتید، حتما باید روش های پیش گیری را به

گونه ای که گفته شد، متوقف کنید.

تخمک گذاری و لقاح 
برای باردارشدن، تخمک مادر و اسپرم پدر باید با هم تلاقی کنند. بهترین زمان برای این اتفاق وقتی است
که بدن زن تخمک گذاری می کند. این روند وقتی صورت می گیرد که تخمک توسط تخمدان در ابتدای لوله رحم رها
می شود و منتظر اسپرم می ماند. در بیشتر زنان این اتفاق ۱۴ روز پیش از آغاز دوره قاعدگی رخ می دهد.

به سه روش کلی می توان زمان تخمک گذاری را پیش بینی کرد:

۱. پی گیری الگوی قاعدگی
ساده ترین راه برای پیش بینی زمان تخمک گذاری، پی گیری تحولات قاعدگی است.
این کار را باید دو بار در ماه انجام دهید. نخستین روز شروع قاعدگی را در تقویم یادداشت کنید.
تعداد روزهای این دوره را از نخستین روز قاعدگی تا شروع نخستین روز قاعدگی دوره بعد حساب کنید.
حال با مشخص شدن تعداد روزها، وقتی ۱۴ روز به عقب برگردید، زمان تقریبی تخمک گذاری
شما مشخص می شود. این روز را برای هر دوره قاعدگی در تقویم علامت بزنید. زمان رهاشدن تخمک
به طور تقریبی دو روز قبل و دو روز بعد از این علامت خواهد بود و این مدت، بهترین زمان برای لقاح و بارداری است.
اگر قاعدگی نامنظمی دارید، با مشاور پزشکی خود صحبت کنید.

۲. خروج ترشحات رحمی از واژن

با رهاشدن تخمک، ترشحات خارج شده از واژن شفاف و چسبناک و البته دارای حجم زیادی است.

۳. دمای بدن تان را بررسی کنید

در زمان تخمک گذاری دمای بدن شما اندکی بالا می رود. هر روز و پیش از خروج از بستر، دمای بدن خود
را اندازه بگیرید و آن را یادداشت کنید. بعد از تخمک گذاری، دمای بدن شما به مدت یک هفته تا ده روز باید افزایش یابد.

برای باردارشدن نیازی به رابطه جنسی هرروزه نیست. این کار حتی می تواند غلظت اسپرم پدر را کاهش دهد.

متخصصین توصیه می کنند برای باردارشدن، یک روز درمیان ارتباط جنسی صورت گیرد.

زمانی که تخمک با اسپرم مواجه شد، لقاح صورت می گیرد. این اتفاق در لوله رحم رخ می دهد.

حال تخمک بارورشده یا همان جنین به سمت انتهای لوله رحم حرکت می کند و وارد فضای رحم می شود.
فرآیند لانه گزینی (جای گرفتن جنین در دیواره رحم) زمانی رخ می دهد که جنین به رحم می رسد و خودش
را به دیواره آن می چسباند. نقطه شروع و رشد فرزند شما از همین جاست.