هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری
سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداریهومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری
سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداریفرایند ترخیص مادر و نوزاد
پس از معاینۀ مادرو نوزاد توسط پزشک و صدور مجوز ترخیص، همسر یا یکی
از همراهان مادر می‌تواند روند ترخیص مادر را طبق موارد زیر دنبال کند:
دریافت گواهی ولادت: برای دریافت شناسنامۀ نوزاد، لازم است از بیمارستان
گواهی ولادت دریافت کنید. برای دریافت گواهی ولادت، باید شناسنامه و کارت
ملی مادر، شناسنامه و کارت ملی پدر و سند ازدواج را به بیمارستان تحویل دهید
و سپس گواهی ولادت را دریافت کنید.
خدمات بیمه برای ترخیص از بیمارستان دولتی: زایمان طبیعی در بیمارستان
دولتی برای مادران رایگان است و هزینه‌ای بابت زایمان از شما نمی‌گیرند.
اما برای تجهیزات یا برخی استثناها ممکن است هزینه‌ای از شما دریافت شود
که معمولاً مبلغ کمی است. اما اگر در یک بیمارستان دولتی سزارین شده باشید،
باید هزینۀ جراحی را تسویه کنید. اگر بیمهشدۀ تأمین اجتماعی باشید، می‌توانید
بعد از زایمان به دفاتر این شرکت مراجعه و بخشی از هزینۀ زایمان را دریافت کنید.
خدمات بیمه برای ترخیص از بیمارستان خصوصی: زایمان طبیعی و سزارین
در بیمارستان‌های خصوصی برای شما هزینه‌ای بیشتر از تعرفۀ بیمارستان
دولتی خواهد داشت. اگر بیمۀ تکمیلی دارید، قبل از رفتن به بیمارستان در
روز زایمان، می‌توانید به آنجا مراجعه و از بیمارستان سؤال کنید که طرف
قرارداد با بیمۀ شما هست یا خیر. اگر بیمارستان با شرکت بیمه‌ای که شما را
تحت پوشش دارد، قرارداد داشته باشد، بیمه، معرفی‌نامه‌ای به بیمارستان ارسال
می‌کند و بخشی از هزینۀ زایمان شما را برعهده می‌گیرد و شما بقیۀ هزینه را
پرداخت می‌کنید. اگر بیمارستان با بیمه قرارداد نداشته باشد، باید تمام هزینه
را خودتان پرداخت کنید و سپس با دریافت مدارک مربوطه از بیمارستان به
شرکت بیمه مراجعه و بخشی از هزینه را از دریافت کنید.
خدمات بیمه برای ترخیص از بیمارستان تأمین اجتماعی: اگر شما بیمهشدۀ
تأمین اجتماعی هستید و دفترچۀ بیمۀ شما در زمان زایمان اعتبار داشته باشد،
شما می‌توانید در این بیمارستان‌ها به صورت رایگان زایمان طبیعی کنید و
سزارین شوید. تمامی خدمات پزشکی برای بیمه‌شدگان تأمین اجتماعی در
بیمارستان‌های این شرکت رایگان است.
بعد از دریافت گواهی ولادت و تسویه با حسابداری بیمارستان، اگر مادر و نوزاد
در شرایط مناسب باشند، هر دو مرخص خواهند شد. بعد از رفتن به خانه همراه
با کودکتان، سعی کنید مراقبت‌های بهداشتی و خودمراقبتی‌های لازم را برای
بهبود هرچه زودتر خود انجام دهید.
تعیین زمان زایمان
تعیین زمان زایمان از طریق سونوگرافی
برخی اوقات به دلیل نامنظم بودن دوره‌های عادت ماهانه، فراموشی زمان
اولین روز آخرین قاعدگی و حتی در مورد مادری که در دوران شیردهی
بدون شروع دوره‌های منظم قاعدگی باردار شده است، تعیین زمان تخمینی
زایمان امکان‌پذیر نیست. بنابراین علاوه بر معاینات بالینی، می‌توان از سونوگرافی
سه ماهۀ اول بارداری استفاده کرد. متخصص سونوگرافی در واقع با اندازه‌گیری
ابعادی از بدن جنین مثل اندازه‌گیری طول سر تا باسن جنین، قطر خاصی از
سر جنین و قطر ساک بارداری تخمینی از سن بارداری به دست می‌آورد؛
توجه کنید که دقت سونوگرافی در سه ماهۀ اول بارداری برای تخمین سن بارداری
به مراتب بیشتر از سونوگرافی‌های زمان‌های بعدی است. بنابراین چنانچه
تاریخ اولین روز آخرین قاعدگی خود را می‌دانید یا سن حاملگی شما در سه
ماهۀ اول بارداری مشخص شده است، می‌توانید بیشتر روی تاریخ احتمالی
زایمان خود حساب کنید.
تشخیص زمان زایمان با معاینۀ شکم
در برخی موارد می‌توان با استفاده از معاینۀ شکم و تعیین اندازۀ رحم نیز سن
بارداری شما را تخمین زد. این روش نسبت به دو روش بالا احتمال خطای بیشتری
دارد، زیرا شرایطی نظیر بارداری چندقلو، الیگوهیدرآمنیوس، پلی‌هیدرآمنیوس
و نیز درشتی یا کوچکی جنین می‌تواند پزشک را دچار اشتباه کند. بنابراین هرچند
پزشک ممکن است در معاینۀ شکم به این موضوع دقت کند، اما تاریخ زایمان را
با دو روش موجود دیگر تعیین خواهند کرد. اما در برخی موارد که دسترسی به
سونوگرافی وجود ندارد و مادر هم از زمان آخرین قاعدگی خود بی‌اطلاع است،
این روش ممکن است به تعیین تاریخ زایمان کمک کند. به‌طورکلی، محاسبه‌های
مربوط به تاریخ زایمان همیشه تخمینی است و تعداد کمی از زنان در تاریخ دقیق
و مشخص‌شده زایمان می‌کنند. زایمان شما ممکن است دو هفته قبل یا بعد از
تاریخ تعیین‌شده صورت گیرد.
تأثیر سن در باروری زوج‌ها
بیشترین قدرت باروری زنان در سن ۲۰ تا ۲۵ سالگی است.
با ورود به ۳۰ سالگی قدرت باروری شروع به کاهش می‌کند.
با افزایش سن، از شروع اقدام به بارداری تا باردار شدن زمان
بیشتری طول می‌کشد و حتی ممکن است برای باردار شدن با
مشکل مواجه شوید. قدرت باروری زنان از حدود ۳۰ سالگی شروع
به زوال می‌کند و از سن ۳۵ سالگی با شیب سریع‌تری کاهش می‌یابد.
هرچه سن بالاتر می‌رود، احتمال بارداری کاهش می‌یابد و نازایی
بیشتر می‌شود. پزشکان معتقدند که بهتر است پیش از رسیدن به
سن ۳۵ سالگی باردار شوید. بیشتر زنان قادرند در سن ۳۵ سالگی
به شکل طبیعی باردار شوند و نوزاد سالمی به دنیا بیاورند اما پس
از سن ۳۵ سالگی، درصد زنانی که دچار نازایی، سقط جنین و نقص
در کودک می‌شوند، افزایش پیدا می‌کند. توان باردار شدن زنان در
سن ۴۰ سالگی به میزان چشمگیری کاهش می‌یابد.
اگرچه درصد بسیار زیادی از زوج‌ها در طول یک سال اقدام مداوم
موفق می‌شوند، اما اگر پس از یک سال داشتن رابطۀ جنسی مداوم یعنی
دو یا سه بار در هفته هنوز باردار نشده‌اید، باید به پزشک مراجعه کنید
و اگر سن شما بالای ۳۵ سال است، بعد از گذشت شش ماه اقدام و
باردار نشدن، بهتر است هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید تا
بررسی‌های لازم را انجام بدهد. تأثیر سن در باروری مردان با زنان
متفاوت است و مردان مدت زمان بیشتری قدرت باروری خواهند داشت،
اما با این حال باروری مردان نیز مانند زنان با افزایش سن کاهش می‌یابد.
با وجود اینکه بسیاری از مردان تا سن ۵۰ سالگی و حتی بیشتر قدرت
باروری دارند اما کیفیت اسپرم در آنها با افزایش سن کم خواهد شد.
وضعیت شما پس از زایمان
بدن شما پیش از زایمان تغییرات زیادی کرده بود و
پس از زایمان نیز تغییراتی را تجربه خواهید کرد.
برخی از این تغییرات جسمی پس از زایمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
دردناکی پستان‌ها: با شروع تولید شیر، پستان‌ها ممکن است
به مدت چند روز متورم، سفت و دردناک باشند یا در قسمت
نوک پستان‌ها نیز احساس درد کنید.
هموروئید یا بواسیر: هموروئید یا واریسی شدن و تورم
وریدهای ناحیۀ مقعد پس از دوران بارداری و زایمان عارضه‌ای شایع است.
یبوست: گاهی مدفوع کردن تا چند روز پس از زایمان
ممکن است دشوار باشد که دلیل این مسئله می‌تواند هموروئید،
اپیزیوتومی یا درد ماهیچه‌های ناحیۀ مقعد باشد.
گُر گرفتن و عرق سرد: سازگار شدن بدن با تغییر سطح
هورمون‌ها و جریان خون ممکن است باعث شود که لحظه‌ای
از گرما عرق کنید و لحظۀ بعدی از سرما زیر پتو بروید.
بی‌اختیاری ادرار و مدفوع: کشیده شدن ماهیچه‌ها در زمان زایمان،
به خصوص اگر زایمانی طولانی داشته‌اید، ممکن است باعث
خروج چند قطره ادرار یا دفع مقداری مدفوع هنگام خندیدن
یا عطسه کردن شود.
درد پس از زایمان: انقباضات رحم تا چند روز بعد از زایمان برای
برگشتن آن به اندازۀ قبلی ادامه دارد. این انقباضات معمولاً هنگام
شیر خوردن نوزاد بیشتر می‌شود.
ترشحات رحم یا نفاس: بلافاصله پس از زایمان، ترشحات خونی
و خونریزی طبیعی خواهید داشت که از خونریزی عادی عادت
ماهانه شدیدتر است. با گذشت زمان، این ترشحات به رنگ سفید
یا زرد متمایل و در حدود دو ماه کاملاً قطع می‌شود.
درد در ناحیۀ محل پارگی یا اپیزیوتومی؛ Episiotomy:
اپیزیوتومی ایجاد یک برش در ناحیۀ بین واژن و مقعدتوسط پزشک
برای کمکبه خارج کردن نوزاد یا پیشگیری از پارگی این ناحیه در
زمان زایمان است.در صورت انجام اپیزیوتومی یاپارگی ناحیۀ بین واژن
و مقعد هنگام زایمان، بخیه‌های این ناحیه ممکن است باعث ایجاد مشکل
در راه رفتن و نشستن شود. در زمان بهبود نیز ممکن است هنگام
سرفه یا عطسه کردن احساس درد داشته باشید.
از لحاظ روانی نیز ممکن است روزها یا هفته‌های پس از زایمان،
زودرنج یا بدخلق باشید یا به راحتی به گریه بیفتید. نشانه‌های بالا
در بیشتر زنان پس از زایمان بروز می‌کنند و ممکن است با تغییرات
فیزیکی که شامل تغییر سطح هورمون‌ها و خستگی است و سازگار
شدن از لحاظ عاطفی با مسئولیتهای مراقبت از نوزاد تازه از راه
رسیده مرتبط باشد. در صورت ادامه پیدا کردن این مشکلات به پزشک
خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است به افسردگی پس از زایمان دچار شده
باشید که مسئله‌ای جدی است و در ایران، حدود ۱۵ درصد از زنان پس از زایمان به آن دچار می‌شوند.
عفونت‌های مجاری ادرار در بارداری
با شنیدن عبارت عفونت مجاری ادرار در بارداری ، ممکن است به عفونت مثانه و علائم همراه
آن مانند نیاز مکرر و ضروری برای ادرار کردن و احساس سوزش هنگام ادرار فکر کنید،
ولی این تمام ماجرا نیست. در این مطلب با نشانه‌ها، راه‌های پیشگیری و درمان
عفونت‌های مجاری ادرار آشنا خواهید شد.
انواع عفونت ادراری
عفونت مجاری ادرار ممکن است در هر یک از بخش‌های مجاری ادرار ایجاد شود.
مجاری ادرار شامل کلیه‌هاست که ادرار در آنها ساخته می‌شود و مسیرهایی که
ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و از آنجا به مجاری دفع ادرار که ادرار را از مثانه
به محل دفع آن هدایت می‌کند. به‌طورکلی عفونت‌های مجاری ادرار توسط باکتری‌هایی
به وجود می‌آید که از طریق پوست، واژن یا مقعد شما وارد مجاری ادرار می‌شود.
چند نوع شایع عفونت ادراری وجود دارد:
در این مقاله مطالعه می‌کنید:
- انواع عفونت ادراری
- علائم عفونت مثانه
- علائم عفونت کلیه
- عفونت ادراری بدون وجود علامت
- درمان عفونت کلیه
- احتمال افزایش ابتلا به عفونت مجاری ادرار
- راه‌های جلوگیری از ابتلا به عفونت ادراری
- عفونت مثانه: بیشتر مواقع، باکتری‌ها در مثانه متوقف و در همان محل تکثیر می‌شوند
- که باعث التهاب و ایجاد علائم عفونت مثانه خواهد شد. التهاب مثانه یا سیستیت در
- خانم‌های متاهل که رابطۀ جنسی دارند، بین سن ۲۰ تا ۵۰ سال نسبتاً شایع است.
عفونت کلیه: باکتری‌ها ممکن است از مثانه به سمت یک یا هر دو کلیه حرکت کنند.
- عفونت کلیه یا پیلونفریت؛Pyelonephritis، شایع‌ترین عارضۀ جدی پزشکی در دوران
- بارداری است. این عفونت می‌تواند به جریان خون گسترش یابد و زندگی شخص را تهدید
- کند. همچنین عفونت کلیه ممکن است عواقب جدی برای کودک داشته باشد. این
- عارضه خطرزایمان زودرس و تولد نوزاد کم‌وزن را افزایش می‌دهد و همچنین ممکن
- است باعث مرگ جنین یا تولد نوزاد مرده شود.
عفونت بدون علامت: این امکان وجود دارد که باکتری‌ها در مجاری ادرار وجود داشته
- باشند، اما هیچ نشانه‌ای از وجود آنها بروز نکند. این وضعیت به نام باکتریوری بدون
- علامت شناخته می‌شود. تا زمانی که فرد باردار نباشد، این شرایط مشکلی را ایجاد
- نمی‌کند و معمولاً خودبه‌خود از بین می‌رود. با این حال باکتریوری بدون علامتی که
- معالجه نشود، در دوران بارداری خطر ابتلا به عفونت کلیه را به میزان قابل توجهی افزایش
- می‌دهد و با زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد همراه است. این امر یکی از دلایلی
- است که به علت آن در دوران باردای باید به شکل منظم آزمایش ادرار انجام شود.
علائم عفونت مثانه
علائم عفونت مثانه یا سیستیت در زنان متفاوت است، اما علائم شایع و رایج آن
- عبارت است از:
- درد، ناراحتی یا سوزش هنگام دفع ادرار و احتمالاً هنگام نزدیکی جنسی
- ناراحتی لگن یا درد پایین شکم و اغلب در بالای استخوان اندام تناسلی
- نیاز شدید به ادرار و همچنین ناتوانی در کنترل ادرار، حتی با وجود ادرار بسیار کمی در مثانه
همچنین ممکن است که ادرار بدبو یا کدر به نظر برسد یا در آن خون مشاهده شود.
- ممکن است تب با درجۀ پایین ایجاد شود، اما بیشتر وقت‌ها دمای بدن طبیعی باقی
- خواهد ماند. از آنجا که نیاز مکرر به دفع ادرار در دوران بارداری مشکل شایعی است،
- تشخیص عفونت مثانه ممکن است کمی سخت باشد، به خصوص اگر سایر علائم
- خفیف باشد. اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار عفونت شده باشید با پزشک
- خود تماس بگیرید تا نسبت به درخواست آزمایش ادرار اقدام کند.
علائم عفونت کلیه
اگر هر گونه علائم مربوط به عفونت کلیه مشاهده شود، بلافاصله نیاز به
- دریافت مراقبت‌های پزشکی وجود دارد. این علائم اغلب به صورت ناگهانی ظاهر
- می‌شود که عبارتند از:
- تهوع و استفراغ
- تب بالا و اغلب همراه با لرز یا عرق
- درد در قسمت پایین و پشت یا پهلوها، زیر دنده‌ها در یک سمت یا هر دو سمت
- بدن و احتمالاً در ناحیۀ شکم
همچنین ممکن است در ادرار، خون یا چرک مشاهده شود و برخی علائم عفونت
- مثانه نیز وجود داشته باشد.
عفونت ادراری بدون وجود علامت
عفونت بدون علامت، احتمال تولد کودک نارس و کم‌وزن را افزایش می‌دهد. اگر این
- عفونت درمان نشود، احتمال ابتلا به عفونت کلیه در بارداری تا میزان قابل توجهی
- افزایش می‌یابد. با این حال پس از درمان مناسب، این خطر به طور چشمگیری
- کاهش می‌یاید. پزشک در اولین معاینۀ بارداری برای بررسی هر نوع عفونت و باکتری
- در مجاری ادرار، صرف نظر از این که آیا نشانۀ عفونت وجود دارد یا خیر، آزمایش
- ادرار کامل شامل کشت ادرار تجویز خواهد کرد. اگر نتیجۀ کشت ادرار منفی باشد،
- احتمال این که فرد در دورۀ بارداری دچار عفونت ادراری شود نیز کم خواهد بود. اگر
- نتیجۀ کشت ادرار مثبت باشد، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی بی‌خطر برای
- دورۀ بارداری انجام خواهد شد.
انتظار می‌رود مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها طی یک دورۀ کامل و معمولاً بعد از یک هفته
- عفونت را برطرف کند. پس از دورۀ درمان برای اطمینان از برطرف شدن عفونت، آزمایش
- دوباره انجام می‌شود. اگر عفونت برطرف نشده باشد، درمان با استفاده از یک آنتی‌بیوتیک
- دیگر تکرار خواهد شد. تکرار آزمایش کشت ادرار باید در فواصل منظم در طول دوران
- بارداری انجام شود تا این اطمینان حاصل شود که فرد دچار عفونت دیگری نشده باشد.
- اگر عفونت تکرار شود، فرد مجدداً تحت درمان قرار می‌گیرد و به احتمال زیاد در تمام
- دورۀ بارداری یک دُز کم از آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از بروز مجدد عفونت دریافت خواهد کرد.
درمان عفونت کلیه
اگر مادر باردار در دوران بارداری دچار عفونت کلیه شود، ممکن است لازم باشد در بیمارستان
- بستری شود و آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کند. در این مدت مادر و جنین به دقت تحت مراقبت
- پزشکی قرار می‌گیرند. دمای بدن، فشار خون، نبض، تنفس، توانایی تولید ادرار، ضربان قلب
- کودک و هر نشانه‌ای از زایمان زودرس برخی از مواردی است که در این مدت تحت نظارت
- قرار می‌گیرد. طول زمان بستری برای عفونت کلیه، با توجه به وضعیت فرد متفاوت است.
- اگر پس از یک ارزیابی اولیه بین ۱۲ تا ۲۴ ساعت مشخص شود که عفونت خفیف وجود
- دارد و پاسخ بدن فرد به درمان خوب بوده است و نگرانی بابت زایمان زودرس نیز وجود نداشته
- باشد، ممکن است پزشک اجازه دهد فرد از بیمارستان مرخص و ادامۀ درمان توسط آنتی‌بیوتیک
- خوراکی انجام شود. از سوی دیگر اگر بیمار دچار عفونت شدید باشد، نیاز به بستری
- شدن در بیمارستان برای درمان و نظارت بیشتر وجود خواهد داشت و تنها بعد از ۲۴ تا ۴۸
- ساعت پس از این که درجۀ حرارت بدن به حالت طبیعی برسد و هیچ علائمی از عفونت
- مشاهده نشود، امکان ترخیص از بیمارستان وجود خواهد داشت. پس از تکمیل درمان ممکن
- است پزشک برای پیشگیری از عفونت دیگر، یک دورۀ آنتی‌بیوتیک با دز کم تجویز کند.
احتمال افزایش ابتلا به عفونت مجاری ادرار
بارداری ریسک ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهد. دلیل این امر مقدار زیاد هورمون
- پروژسترون است که باعث کاهش قدرت ماهیچه‌های میزنای می‌شود که ادرار را از کلیه
- به مثانه منتقل می‌کند و این منجر به گشاد شدن آنها و در نتیجه کاهش جریان ادرار خواهد
- شد. به علاوه با بزرگ شدن رحم به میزنای‌ها فشار وارد می‌شود و عبور ادرار از آنها با
- سرعت و راحتی همیشگی صورت نمی‌گیرد. ماهیچه‌های مثانه نیز در دوران بارداری قدرت
- خود را از دست می‌دهند. در این حالت، تخلیۀ کامل مثانه مشکل‌تر و مثانه مستعد ابتلا
- به ریفلاکس می‌شود که در این شرایط مقداری ادرار به میزنای‌ها برمی‌گردد و به سمت
- کلیه‌ها می‌رود. نتیجۀ چنین تغییراتی این است که زمان بیشتری طول می‌کشد تا ادرار
- در طول مجاری ادرار حرکت کند، بنابراین باکتری‌ها دیرتر از بدن خارج می‌شوند و زمان
- بیشتری برای تکثیر در مجاری ادرار پیدا می‌کنند و همچنین در اثر این تغییرات راحت‌تر به
- سمت کلیه حرکت خواهند کرد. علاوه بر این، ادرار در دوران بارداری خاصیت اسیدی کمتری
- دارد و از طرفی احتمال بیشتری وجود دارد که حاوی گلوکز باشد که هر دو مورد، فضا را برای
- رشد باکتری‌ها مساعدتر می‌کند.
راه‌های جلوگیری از ابتلا به عفونت ادراری
اقدامات زیر می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادرار مؤثر باشد:
- نوشیدن مقدار زیادی آب؛ حداقل ۸ لیوان در روز آب بنوشید.
- وقتی نیاز به ادرار کردن دارید آن را نادیده نگیرید و سعی کنید موقع ادرار کردن مثانۀ
- شما کاملاً خالی شود.
- پس از دفع مدفوع، مقعد خود را از جلو به عقب پاک کنید تا از ورود باکتری‌های موجود
- در مدفوع به مجرای ادرار جلوگیری شود.
- ناحیۀ تناسلی خود را با استفاده از آب و صابون تمیز نگه دارید.
- اندام تناسلی خود را قبل و بعد از نزدیکی جنسی تمیز کنید.
- استفاده از محصولات بهداشتی مربوط به سلامت واژن مثل ژل، اسپری‌ها و صابون‌های
- ضدباکتری قوی که ممکن است فضای مجاری ادرار و واژن را برای رشد باکتری‌ها مستعد کند
- و همچنین استفاده از دوش واژینال در دوران بارداری توصیه نمی‌شود.