گرفتن رضایت برای درمان

از یک منطر قانونی واخلاقی ،بیماران حق دارند درباره مراقبت های پزشکی و درمان

که به آنها ارائه می شود،تصمیم بگیرند.با این که ممکن است یک بیمار

همانند شما یا من تصمیم نگیرد،ولی حق دارد تا خود تصمیم بگیرد. در

برخی مواردممکن است این تصمیم «بد » باشد،ولی محاکم از مدت ها قبل ،

با به رسمیت شناختن استقلال بیماران ،به آسانی حق تصمیم گیری را به

آنها داده اند،صرف نظر از این که تصمیمشان خوب یا بد باشد. هر گاه ممکن

باشد،مراقبت های پزشکی باید تنها بعد از این که بیمار رضایت داده باشد،

انجام شوند.رضایت با اطلاع قلبی ،مطلوب ترین شیوه ای است که تصمیم

گیری باید براساس آن انجام شود.«با اطلاع قلبی »یعنی بیمار از شرایط جاری

پزشکی وانتخاب های درمانی درک خوبی دارد.« رضایت» نشانه دادن اجازه ای

است که براساس آن ، مداخلات پزشکی انجام می شوند. بدین ترتیب ،رضایت

با اطلاع قلبی بدان معناست که بیمار ،خطرات ومنافع برنامه مراقبتی پیشنهاد

شده را که به شرایط ویژه وی مربوط می باشد وهمچنین عواقبی را که بر هر

یک از انتخاب های بیمار مترتب است ، درک می کند. رضایت ضمنی ،راهکاری

قانونی است که وقتی کابرد دارد که بیمار در یک وضعیت فوری وتهدید کننده

حیات قرار دارد ولی به هر دلیل قادر به بیان تمایلات خود درباره نحوه ارائه مراقبت های

پزشکی اورژانس نیست .برای اطمینان یافتن از این که بیمار از مراقبت های مناسب ،

به دلیل عدم توانایی در برقراری ارتباط محروم نمی شود، قانون در این شرایط ،

این گونه فرض می کند که بیمار به احتمال زیاد ، مایل است تا تهدید حیات از وی

بر طرف شده وبه زندگی ادامه دهد.این مفهوم ،پایه ای است که اساس آن تصوری

از رضایت ضمنی به دست می آید.

​

قوانین گود ساماریتان 

قوانین گود ساماریتان  ودیگر قوانین موجود در کشور ،نام خود را از مثل اخلاقی

انجیل عهد جدید گرفته اند. دراین داستان ، فردی دست از مراقبت از فرد دیگری که

بیمار بود، می کشد.از منظر اجتماعی ،این اصطلاح مربوط به دو گروه از مردم است

که باهم روابط دوستانه ای نداشته وبه طور معمول با یکدیگر دوستانه برخورد نمی کردند.

با این که دو گروه با یکدیگر دوستانه برخورد نمی کردند. ولی ساماریتان اقدام 

به مراقبت کرد. برای حفظ روح آن مثل اخلاقی و درمان ، قوانین ومقرارت گودسامار یتان تصویب

شدند تا مسؤ ولیت حقوقی محدودتری مت.جه کسانی شود که بدون سوء نیت ،به

مراقبت از یک بیمار یا فرد آسیب دیده ،با توجه به این که از نظر قانونی ،هیچ «وظیفه ای

برای اقدام » نیز نداشته اند،پرداخته اند. این قوانین بیشتر بر افرادی از جامعه متمرکز است

که مهارت های پزشکی ناچیزی دارند یا فاقد این مهارت ها هستند ویا برای دست اندار

کاران امر پزشکی که باز نشسته شده اند یا «سر خدمت نیستند».افراد عادی ودست

اندارکاران امر پزشکی که سر خدمت نیستند،هیچ وظیفه ای برای اقدام ندارند. این

کار آنها نیست ، حداقل در لحظه ای که با فرد دچار اورژانس پزشکی ، برخورد می کنند.

برای برخورداری از مصونیت حقوقی ناشی از قوانین ومقررات گودساماریتان شخصی که

مراقبت های اورژانسی را انجام می دهد،نباید هیچ وظیفه ای برای اقدام داشته باشدو

نباید هیچ کمکی در انجام مراقبت ها وهیچ امکانی برای انتقال به بیمارستان فراهم باشد.

در رابطه با کیفیت مراقبت های انجام شده ، بسیاری از قوانین و مقررات گودساماریتان از

اصول انسان با تدبیر یا انسان معقول استفاده می کنند،به این معنی که یک انسان با تدبیر

و معقول در صورت مواجهه با شرایط مشابه ،برای بیمار  و درمان چه می کرد. با این حال ،قوانین و

مقررات گود ساماریتان ، در قبال سهل انگاری های عمده ،به افراد مصونیت نمی دهند.