با گذشت سن و رسیدن به سالمندان و ضعف های ناشی از آن ، بستر بروز بسیاری
بیماری های جسمی و روحی برای سالمندان مهیا می گردد که عبارت اند از :
از جمله بیماری های شایع در سالمندان است و خطر شکستگی ستون فقرات
به علت فشار و سایر شکستگی های متعاقب ضربه خوردن را افزایش می دهد.
در کهولت، درمان شکستگی و جوش خوردن بین استخوان های شکسته به کندی
صورت می گیرد.
با گذشت عمر، رسوب های ناشی از مصرف چربی ، نمک و قند در عروق باعث
تصلب شرائین می گردد که در سالمندان بسیار شایع است.
در زنان سالمند مسئله یائسگی بعد از ۵۰ الی ۵۵ سالگی اتفاق می افتد که البته عنوان
بیماری را نمی توان به آن اطلاق کرد ولی این پدیده باعث تغییرات هورمونی در زنان سالمند
می گردد که خود تبعاتی در چهره آنان خواهد داشت و با نگرانی های روحی همراه می شود.
این موارد در سالمندان بیشتر شیوع دارد. به طور کلی افزایش مصرف مواد مخدر و دخانیات
با افزایش سن نسبت مستقیم دارد.
کمبود کلسیم و ویتامین ” د “ این بیماری ها نزد افراد سالمند بسیار شایع است .
آلزایمر یا اضمحلال مغزی
این بیماری فقط در افراد مسن شایع است. مطالعه ، تحرک بدنی و وضعیت مناسب روحی باعث
عدم ابتلا و یا به تأخیر افتادن در ابتلا به این بیماری می گردد.
پارکینسون
این عارضه با لرزش اندام های حرکتی ( دست و پا و گردن ) همراه است و به علت اضمحلال اعصاب
مربوطه روی می دهد که علت عمده آن گذشت عمر و کهولت می باشد .
دانشمندان در مورد علل تکامل جسمی بشر با هم توافق ندارند.در گردهمایی جمعیت پیشرفت
علوم آمریکا که در سال ۱۹۷۴ برگزار شد چهار نظریه ارائه شد :
۱ – اختلال در کنش دستگاه ایمنی
۲ – مکانیسم پیر شدن سلولی
۳ – اختلال در دستگاه غدد مترشحه داخلی
۴ – عوامل توارثی
۵ – نظریه فرسودگی
۶ – نظریه مواد زاید
اکثر دانشمندان معتقدند که پیر شدن با نوع محیطی که ما در آن زندگی می کنیم ( مثلاً هوای آلوده یا تمیز )
و همچنین به طرز زندگی ما ( مثلاً کمیت و کیفیت غذاها ، ورزش کردن و … ) بستگی دارد.
ساده ترین راه برایتعریف سالمندی عبارت است از شمردن تعداد سال هایی
که از بدو تولد طی شده است. به طور کلی۶۵ سالگی را آغاز پیری تعیین
می کنند. در مورد بعضی اشخاص، انتقال به تدریج انجام می گیرد، حال آنکه در مورد
بعضی دیگر انتقال از دوره ای به دوره دیگر به سرعت و همراه با صدمات روحی به وقوع
می پیوندد. در خصوص شخصی که بالاجبار بازنشسته شده است ، شصت و پنجمین
سال زندگی ممکن است به معنای ورود ناگهانی به دوره پیری تلقی شود. درسایر موارد
پیر شدن با ملایمت پیش می آید ، مثلاً از طریق موهایی که سفید می شوند ، کودکانی
که از کانون خانواده جدا می شوند، دوستانی که فوت می شوند و … در جامعه ما
سن ۶۵ یا ۷۰ سالگی آغاز سالمندی را مشخص می کند، زیرا با سن بازنشستگی
مطابقت دارد. بنابراین ورود به دوره سالمندی را تا اندازه ای قانون معین می کند .
چون سن قراردادی و اجباری بازنشستگی ، که معمولاً ۶۵ سالگی است- گاهی می تواند
تا ۷۰ سالگی ادامه یابد. البته بعضی اشخاص لااقل از نظر قانون دیرتر از دیگران پیر می شوند.
با توجه به پراکندگی زیاد سنینی که در دوره موسوم به سالمندی است ،
می توان افراد سالمند را به دو گروه تقسیم کرد: سالمند جوان و سالمند واقعی
