اولین لامپ های هالوزنی در سال ۱۹۵۹ به وسیله شرکت جنرال الکتریک (GE) روانه بازار شد. به دلیل استفاده از ید در این نوع لامپ ها آن ها را کوارتز- ید (Quartz Iodine) می نامیدند. در فاصله ای کوتاه برم نیز به عنوان عنصری مناسب و با مزیت برای این کار شناخته شد. در آن زمان از این لامپ ها در کاربردهای خاص و برای روشنایی استادیوم ها، پروژکتورها و لامپ های خودرو استفاده می شد. بعدها و در اوایل دهه ۱۹۷۰ حباب های خاصی نیز برای این لامپ ها ایجاد شد که آلومینوسیلیکا(شیشه هایی با دمای ذوب بالا) نام داشت. امروزه با بالاتر رفتن تکنولوژی ساخت این لامپ ها موجب پایین آمدن قیمت آنها و افزایش بهره وری شده است که امکان استفاده از این نوع لامپ ها در کاربردهای مختلفی ایجاد شده است.
نحوه کارایی اولیه لامپ های هالوژنی و رشته ای به یک صورت است ولی با یک موضوع استثنایی قابل توجه:
در هنگام استفاده از لامپ ها، گازی از روی رشته ها بخار می شود که تنگستن نام دارد. در لامپ های معمولی گازهای بخار شده در دیواره حبابی ته نشین می شوند که موجب سیاه شدن لامپ شده و در گذر زمان باعث کاهش روشنایی و به مراتب کاهش عمر لامپ می شود. ولی یکی از وظایف گازهای هالوژنی ایجاد چرخه شیمیایی است. به عنوان مثال، یک لامپ التهابی ۱۰۰ وات با اندازه بزرگ، با یک لامپ هالوژن خودرو با اندازه کوچک و همچنین با میزان نور بالاتر،برابری می کند.
بدین صورت که گازهای تنگستن بخار شده در لامپ های هالوژنی در قسمت هایی از حباب که دمای کمتری دارد با هالوژن ترکیب می شوند و در قسمت هایی با دمای بالاتر که درواقع روی رشته ها هستند از یکدیگر جدا شده و هالوژن مجدد تنگستن را به رشته ها باز می گرداند.
با توجه به اینکه انجام این عملیات شیمیایی نیازمند دمای بسیار بالایی است پس باید قدرت تحمل حباب های هالوژنی نسبت به لامپ های معمولی بیشتر باشد که جهت جلوگیری از آسیب رسیدن به حباب در این دما بهتر است از کوارتز یا شیشه هایی مانند آلومینوسیلیکا که دمای ذوب بالایی دارند استفاده شود.
چاه های فاضلاب ممکن است به دلایل مختلف پر شوند که باید به دنبال تخلیه چاه وضعیت را مشاهده کرد و نسبت به رفع این مشکل تصمیم گرفت. ما در مقاله زیر به طور کلی در رابطه با دلایلی صحبت خواهیم کرد که در پر شدن چاه می توانند دخیل باشند. در آینده آموزش حفر چاه را نیز به شما خواهیم داد.
دلایل اصلی و عمومی پر شدن چاه به صورت زیر می باشد:
۱– جنس زمین
۲– حجم چاه
۳- مواد زائد داخل چاه
۱– جنس زمین
چاه های فاضلاب به اشکال مختلف می باشند، نوعی که در اکثر ساختمان ها و منازل به چشم می خورد از نوع چاه های جذبی می باشد، یعنی این نوع چاه ها برای جذب آب و فاضلاب داخل آن نیاز به محیطی دارند . پیش از حفر چاه باید زمینی را انتخاب کرد که برای این کار مناسب باشد و به همین دلیل حفر این چاه ها باید در زمین هایی صورت گیرد که جنس مناسبی داشته باشد تا کارآیی آن ها طبق انتظار و خوب باشد و شاهد پر شدن آن ها پیش از زمان موعد نباشیم و در نتیجه نیازی به تخلیه چاه نباشد. زمین چاه یا به عبارت دیگر محیطی که در اطراف آن به چشم می خورد از دیواره و کف چاه تشکیل شده است و خاک آن ها باید به منظور جذب آب و فاضلاب مناسب باشد.
خاک اطراف چاه عمدتا بر دو نوع می باشد.
الف) زمین های غیر شنی
ب) زمین های شنی
الف) زمین های غیر شنی
پر شدن چاه فاضلاب در زمین های غیر شنی که معمولا جنس آن ها از خاک است، زودتر از زمان مورد نظر صورت می گیرد، همانطور که در بالا اشاره شد، به علت ماهیت جذبی چاه های فاضلاب (چاه جذبی) و این نوع زمین ها، کشش و مکش خاک کم می باشد و خاک برای آب مکنده خوبی نیست و خاصیت ساکشن (مکش) خوبی ندارد، از طرف دیگر دیوار چاه فاضلاب با قطر کمی که دارد و عدم وجود انباری نیز در پر شدن چاه نقش اساسی داشته و باعث تسریع فرایند پر شدن آن می شوند. در نتیجه چاه فاضلاب در زمانی معین و در زمانی کوتاه تر به نسبت حد معمول، پر می شود و نیاز به تخلیه چاه به نسبت دیگر چاه ها زودتر خواهد بود.
ب) زمین های شنی
در این نوع زمین ها، یعنی زمین های شنی، احتمال پر شدن چاه فاضلاب به نسبت زمین های غیر شنی و خاکی به مراتب پایین تر است. دلیل آن نیز به وضوح مشخص است، بین ذرات شن حفره هایی ریز وجود دارد که سبب نفوذ آب به درون آن و جذب آب توسط زمین می شود. اما چاه های فاضلاب در این نوع زمین ها نیز بر اساس یک سری از دلایل پر شده و سر ریز می شوند که در دنباله متن به آن ها نیز می پردازیم.
۲– حجم چاه
از عوامل دیگری که در پر شدن چاه های فاضلاب نقش دارند حجم چاه فاضلاب می باشد. حجم چاه از دو عامل تشکیل شده است یعنی قطر چاه و عمق آن. هرچه میزان قطر و عمق چاه بیشتر باشد، حجم چاه نیز افزایش پیدا می کند. چاه فاضلاب مکانی برای انباشت آب ها و فاضلاب های ساختمان می باشد. در نتیجه بایستی به مقدار فاضلابی که در ساختمان تولید می شود، فضا برای انباشت در اختیار داشته باشد. شاخص های موثر در مشخص سازی حجم چاه عبارتند از: جمعیت ساختمان، نوع کاربری آن، مدت استفاده روزانه از ساختمان، میزان تولید فاضلاب در ساختمان و غیره. با تحقیق در رابطه با موارد قید شده حجم مناسب چاه را می توان مشخص نمود. اگر حجم چاه نسبت کمتری به فاضلاب تولیدی ساختمان داشته باشد، بعد از مدتی شاهد پر شدن و سر ریز شدن آن خواهیم بود.
سیم کشی آیفون تصویری از چهار رشته تشکیل شده است که با رنگ های متفاوت از یکدیگر تفکیک شده اند و هر سیم وظیفه خاصی را در عملکرد سیستم در باز کن تصویری بر عهده دارد.
ترکیب رنگی سیم کشی متشکل از سیم های قرمز ، آبی ، زرد و سفید است.
در سیم کشی آیفون تصویری سیم قرمز رنگ وظیفه انتقال صدا را بر عهده دارد که اصطلاحا به آن سیم voice نیز گفته می شود.
دو سیم دیگر به رنگ های زرد و آبی وظیفه انتقال برق را در مدار بر عهده دارند که سیم زرد رنگ مثبت و سیم آبی رنگ منفی است.
اما آخرین سیم که سفید رنگ است وظیفه انتقال تصویر را در مدار دارد. به این سیم اصطلاحا سیم ویدئو گفته می شود.
در بعضی از ساختمان های قدیمی سیم کشی آیفون تصویری بصورت لوپ انجام شده یعنی تمامی انشعابات ساختمان با چهار رشته سیم انجام شده. اما در ساختمان های نو ساز چهار رشته مجزا در نظر گرفته می شود.
از آنجایی که هزینه سیم کشی به روش لوپ پایین تر است و سیم کمتری نیز مصرف می شود برخی از ساختمان های نوساز نیز از کارشناسان ما می خواهند تا سیم کشی ساختمان را به روش لوپ پیاده سازی نمایند.
نصب و سیم کشی اصولی باعث افزایش دوام دستگاه ها می شود و در صورتی که اصول و استاندارد های لازم رعایت شود باعث می شود تا چندین سال هیچ آسیبی به آیفون تصویری و ساختمان وارد نشود.
در ادامه نقشه سیم کشی آیفون تصویری را برای شما زمینه کردیم تا با مشاهده این تصویر راحت تر بتوانید سیم کشی آیفون تصویری را درک کنید.
همانطور که مشاهده می کنید سیم قرمز (صدا) از مانیتور داخل منزل به پنل جلوی درب می رود.
سیم آبی و زرد که وظیفه دارند برق پنل جلوی درب را تامین کنند نیز از مانیتور داخل منزل به پنل جلوی درب متصل می شود.
سیم سفید رنگ (تصویر) نیز به همانصورت از مانیتور به پنل متصل می شود.
دو سیم زرد و آبی نیز یکی از خروجی پنل و دیگری از ترانس به قفل باز کن پشت درب متصل می شود. هنگامی که ما کلید درب باز کن را فشار می دهیم پنل جریان برق را وصل می کند و درب باز می شود.
پس از پایان دیوار چینی در اجرای ساختمان (مسکونی) و قبل از شروع گچ و خاک، باید اقدام به تشکیل پرونده جهت لوله کشی گاز نمود.
1.تشکیل پرونده در سازمان نظام مهندسی و تعیین ناظر.
2.انتخاب پیمانکار (مجری) لوله کشی گاز.
3.پایان عملیات لوله کشی.
4.تأیید مهندس ناظر.
5.نصب علم و کنتور گاز (خانگی یا تجاری).
این بخش کلیه شرایط و عملیات مورد نیاز برای نصب و اجرای سیستم لوله کشی با فشار ۲ تا ۶۰ پوند بر اینچ مربع برای محوطه ها و مجموعه های مسکونی را شامل می شود.
لوله کشی در محوطه های باز و نقاطی که امکان قرار گرفتن لوله در مسیر رفت و آمد وسایل نقلیه، یا افراد و یا برخورد اجسام خارجی وجود دارد، باید در زیر زمین و به صورت دفنی یا توکار اجرا شود.
تبصره: در داخل ساختمان ها و نقاط سرپوشیده که غیر مسکونی بوده و در معرض صدمات نباشد لوله کشی تا فشار ۳۰ پوند بر اینچ مربع می تواند به صورت روکار اجرا شود.
مجری قبل از شروع هرگونه عملیات اجرایی باید تجهیزات و ابزارهای لازم را تهیه نموده و محلی را به عنوان کارگاه و متناسب با پروژه تعیین نماید، کارگاه باید دارای شرایط زیر باشد:
1.کارگاه باید در محلی ایمن و از نظر حوادث طبیعی مانند سیل، طوفان و رانش زمین محفوظ باشد.
2.کارگاه باید دارای حداقل امکانات شامل آب، برق و تلفن باشد.
3.محل کارگاه باید به گونه ای باشد که دسترسی به آن آسان و با محل اجرای کار دارای فاصله مناسب باشد.
4.کارگاه باید دارای محل مناسب جهت دفتر و استقرار کارکنان و انبار مناسب برای نگهداری اجناس و تجهیزات مورد نیاز پروژه باشد.
قبل از شروع عملیات اجرایی، مجری باید نقشه های طراحی شده و وضعیت محل اجرا را بررسی کرده و نقشه های اجرایی را آماده نماید. چنانچه ایجاد تغییراتی در مسیر ضروری باشد، مجری باید این تغییرات را به تأیید دستگاه نظارت رسانده سپس اقدام به تهیه نقشه اجرایی نماید. پس از آماده شدن، نقشه های اجرایی باید به تائید دستگاه نظارت برسند.
تبصره: در صورت وجود مغایرت با برآورد مصرف اولیه و هرگونه تغییراتی که سبب تغییر مقدار مصرف و یا فشار شود، باید نسبت به اصلاح قرارداد و طراحی با هماهنگی سازمان های ذیربط اقدام شود.
پس از تائید نقشه های اجرایی، دستگاه نظارت باید مجوز شروع عملیات اجرایی را به صورت کتبی صادر نماید.
برای تغییر دادن مسیر لوله های فولادی حتی الامکان باید از اتصالات مناسب و یا از لوله های خم شده در کارخانه لوله سازی استفاده شود. در صورتی که خم کردن لوله ها در محل نصب اجتناب ناپذیر باشد، برای خم کاری باید شرایط زیر رعایت گردد:
الف)خم کردن لوله فقط باید با استفاده از وسایل و روش های مخصوص خم کاری لوله ها انجام گیرد.
ب)خمیدگی لوله باید صاف و عاری از هرگونه چین خوردگی، ترک خوردگی و عیوب مکانیکی باشد.
پ)برای لوله های درزدار، خط جوش طولی باید مجاور و یا روی خط میانی لوله که دارای کمترین تنش کششی یا فشاری است قرار گیرد.
ت)قوس خمیدگی لوله نباید بیشتر از ۹۰ درجه باشد.
ث)شعاع انحنای داخلی خمیدگی نباید کمتر از ۶ برابر قطر خارجی لوله باشد.
ج)در قسمتی از لوله که خم میشود، نباید هیچ گونه خط جوش محیطی وجود داشته باشد.
چ)وسط خمیدگی لوله باید از نزدیکترین نقطه اتصال آن لوله به لوله و یا اتصالات دیگر حداقل ۲۰برابر قطر اسمی لوله فاصله داشته باشد. این فاصله را می توان برای لوله های ۴ اینچ و بزرگتر تا ۱/۸متر تقلیل داد.
ماستیت گرفتهاید؟
اگر سینه به طور کامل از شیر تخلیه نشود، نشانههای عفونت ماستیت کمکم خود را نشان میدهد؛ نشانههایی مثل بزرگ و متورم شدن سینهها. علاوه بر این ابتلا به این عفونت باعث قرمز شدن قسمتی از سینه میشود به طوری که اگر آن را لمس کنید متوجه تودهای میشوید که اغلب فقط در یک طرف احساس میشود. ماستیت ممکن است با تب و لرز و دردهای استخوانی همراه شود. اگر گذشته از قرمزی و سفتی سینه این نشانهها را مشاهده کردید، حتما به پزشک مراجعه کنید. این عفونت با درمان آنتیبیوتیکی طی هفت تا 10 روز از بین میرود.
راه چاره
بعد از زایمان و در دوران شیردهی ممکن است حجمی از شیر توسط نوزاد مصرف نشود و در سینه باقی بماند. اگر نوزاد به حد کافی و لازم شیر خورد و باز هم مادر احساس کرد سینهاش سنگین است و شیر دارد، باید به وسیله شیردوش شیر اضافی را بدوشد. اگر شما هم نیاز به دوشیدن شیر دارید، بهتر است شیر دوشیده شده را دور نریزید و در فریزر بگذارید تا در زمان نبودنتان نوزادتان بتواند از آن تغذیه کند.
آبسه شده؟
در صورت بهبود پیدا نکردن ماستیت، در مجاری شیر میکروب هم اضافه میشود و باعث به وجود آمدن آبسه میشود. آبسه، نوعی توده چرکی در سینه است و اگر مادر به آن مبتلا شود، چارهای جز قطع کردن موقتی شیر دادن نخواهد داشت.
راه چاره
درمان آبسه بهسادگی ماستیت نیست. گاهی برای خلاص شدن از آن باید به عمل جراحی روی بیاورید و اگر با وجود جراحی هم مشکلتان برطرف نشد، سینه در یک عمل جراحی باید تخلیه شود.
دچار احتقان شده؟
احتقان شیر یکی دیگر از مشکلات رایج دوران شیردهی است که بیشتر گریبان خانمهایی که سزارین کردهاند را میگیرد. به این ترتیب که شیر تا سه روز ممکن است کم باشد، ولی بعد از آن حجم و ترشحش زیاد میشود. ترشح شیر این مادران گاهی آنقدر زیاد است که استفاده از پد هم مانع کثیف شدن لباسشان نمیشود.
راه چاره
تنها راه این است که بگذارید نوزاد سینه را بمکد و یک دل سیر شیر بخورد. این مشکل به مرور کمتر خواهد شد و در عوض نوزادی فربه و سیر خواهید داشت که تمایل زیادی به گریه کردن نشان نمیدهد.
فرو رفته؟
گاهی نوک سینه برجسته نمیشود و تمام مدت در هاله قهوهای فرومیرود. این حالت معمولا گذراست و دوام چندانی ندارد بهویژه اگر تکنیکهایی را که قبلا در کلاسهای دوران بارداری برای شیردهی آموختهاید، به کار بگیرید.
راه چاره
با دست نوک سینه را بیرون بیاورید. چندین بار که این کار را تکرار کنید، مشکل برطرف میشود ولی معمولا فرورفتگی سینه اشکال جدی در شیردهی ایجاد نمیکند. چون نوزاد موقع شیر خوردن تمام هاله قهوهای رنگ را در دهان میگیرد و شیر میخورد.
مراقب خفگی باشید
نوزادان نارس که زودتر از موعد مقرر 9 ماه به دنیا میآیند و وزنشان کم است، ریفلاکس ضعیفی از خود نشان میدهند. در این حالت شیردهی بسیار خطرناک است. چون نوزاد نمیتواند درست شیر را بمکد به همین علت ممکن است شیر مستقیما وارد ریه شود و مجاری تنفسی را ببندد و در نتیجه نوزاد دچار خفگی شود.
در حالت درازکش و خوابیده به نوزاد شیر ندهید چون این احتمال وجود دارد که سینه سنگینی کند و روی بینی یا دهان نوزاد بیفتد و راه نفس را ببندد. مادر باید اطراف نوک سینه را با دو انگشت بگیرد و تنها نوک سینه در دهان نوزاد بماند. به این ترتیب نوزاد بهراحتی میتواند تنفس کند.
ترک خورده؟
در روزهای اول تا هفته دوم احتمال دارد ترکهایی روی نوک سینه ایجاد شود. این ترکها باید درمان شوند چراکه ممکن است در طولانیمدت زخم شوند و عفونت بگیرند ضمن اینکه ترکها دردناک هستند و باعث آزار مادر میشوند.
راه چاره
ترکها را چرب کنید. میتوانید با آغوز نوک سینه را چرب کنید یا از کرمهای چربکننده استفاده کنید اما حتما قبل از شیر دادن، با پنبه و آب نوک سینه را تمیز کنید. یکی از علتهای ترک خوردن در دوران شیردهی این است که وقتی نوزاد شیرمیخورد، به زور و یکدفعه سینه را از دهانش بیرون میکشند. اگر حین شیر خوردن مجبور هستید سینه را از دهان نوزاد در بیاورید به آرامی انگشت تمیز و کوچک دستتان را در دهان نوزاد بگذارید و این کار را با ظرافت انجام دهید.