هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

نصب توری مرغی پاسیو

برای جلوگیری از ورود پرندگان روش بستن دیواره پاسیو بدون داربست و با طناب انجام میشود

بستن دیواره پاسیو:

برای بستن پاسیو و پوشاندن حیاط خلوت از توری مرغی فلزی استفاده میشود

اول از همه برای شروع کار باید توری مرغی ها را بوسیله سیم های مفتولی گالوانیزه بهم

ببافیم لازم به ذکر است که نوع توری مرغی باید فلزی باشد ,زیرا بر اثر تابش نور خورشید

اگر توری پلاستیکی باشدخراب و شکننده میشود.

نوع بافت توری مرغی حیاط خلوت:

نوع بافت توری مرغی حتما باید از نوع بافت کارخانه ای باشد

یعنی باید بافت آن بهم تابانده شود تا موقع نصب بافت جدا نشود و باز نشود

زیرا روزنه ای اگر ایجاد شود پرنده در آن نفوذ کرده و انگار کاری انجام نشده است.

روش بافت توری مرغی ها بدین صورت است که در ابتدا توریهای مرغی را در

کنار هم میگذاریم و به اندازه ۲ سانتی متر

بر روی هم قرار میدهیم و سیم مفتول را از لا به لای آن رد میکنیم.

سیم استفاده شده برای بافت توری مرغی باید ضد زنگ و گالوانیزه باشد

تا از زنگ زدن آن جلوگیری و از خرابی آن پیشگیری کنیم.

روش اجرا و نصب توری مرغی برای بستن دیواره پاسیو:

بعد از بافتن توری ها نوبت به نصب آنها روی دیواره پاسیو و نمای پاسیو و حیاط خلوت میباشد

بدین صورت که اصل کار تازه شروع میشود ,یعنی بعد از بافتن دومین کار مهم نصب توری میباشد.

کار نصب توری مرغی و پوشاندن پاسیو بوسیله پیچ و رولپلاک و واشر انجام میشود

یعنی ابتدا توری مرغی یکتکه به پایین آویزان میکنیم و بعد بوسیله دریل سوراخکاری و در انتهای کار پیچ رولپلاک میشود

فاصله زدن پیچ برای توری معمولا هر ۳۰ سانتی متر یک عدد میباشد.

نوع توری مرغی برای پوشاندن پاسیو:

انواع مختلفی توری در بازار به فروش میرسد

اول از هم باید توری خریداری شود که گالوانیزه باشد تا زنگ نزند

دوم اینکه این توری ها باید سوراخهای کوچکی داشته باشد تا مانع از ورود پرندگان شوند

سوم اینکه باید انعطاف خوبی داشته باشند تا بر روی نما ظاهری خوب پیدا کند.

اثرات ترکیبات آفت‌کش

سموم آفت‌کش از نظر بیولوژیکی، موادی فعال هستند و این قابلیت را دارند

که برای موجودات غیرهدف نیز مضر باشند. اثرات سموم شیمیایی نه فقط در

زمان مصرف، بلکه بعد از استفاده از آن‌ها نیز حائز اهمیت فراوان است.

به طوری‌که بعضی سموم می‌توانند در محل یا اندام‌های خاصی از بدن موجودات زنده

تجمع یابند و تدریجاً به غلظت آن‌ها افزوده شود.

این پدیده نه فقط برای انسان، بلکه برای کلیه‌ی موجودات زنده مضر خواهد بود.

از طرفی تمرکز سموم شمیایی در طبیعت می‌تواند یک جایگزینی خطرناک را در اکوسیستم‌ها سبب شود.

در چنین حالتی نه تنها کنترل آفات موثر نیست، بلکه از طریق به هم زدن تعادل اکولوژیک می‌تواند

باعث ظهور آفات ثانوی گردد. آفات ثانوی جانورانی هستند که جمعیت آن‌ها در شرایط عادی

تحت کنترل عوامل مختلف، خصوصاً دشمنان طبیعی و نیز غالبیت جمعیت آفات درجه‌ی یک اندک می‌باشد.

لذا خسارت ناشی از آن‌ها نیز کم است. اما با به هم خوردن تعادل، این عوامل کنترل کننده از بین رفته و

آفات ثانوی طغیان می‌کنند.

به طور کلی تأثیر ترکیبات شیمیایی در طبیعت را می‌توان به دو صورت مستقیم و

غیرمستقیم مورد بررسی قرار داد.

اثرات مستقیم ترکیبات آفت‌کش در اکوسیستم‌های طبیعی

اثرات مستقیم سموم شیمایی عموماً ناشی از میزان سمیت و نیز دوام و پایداری آن‌ها در

محیط‌های بیولوژیکی می‌باشد.

کاربرد سموم شیمیایی وسیع‌الطیف نظیر اکثر سموم فسفره و خصوصاً سموم کلره برای مبارزه

با آفات گیاهی و ناقلان عوامل بیماری‌زا به همان مقیاسی که باعث کنترل آفات می‌شود،

سبب آسیب دیدن جمعیت حشرات مفید (انگل‌ها، شکارچیان، گرده افشانان) و نیز صدمه دیدن

جانوران مفید دیگر در محیط‌های آبی و خشکی می‌گردد.

با از بین رفتن این موجودات، تعادل اکوسیستم به هم خورده و نتیجتاً شاهد وقایع غیر منتظره‌ای

نظیر طغیان آفات ثانوی، از بین رفتن گونه‌های جانوری و یا گیاهی، از بین رفتن منابع غذایی

آبی و خاکی و در نهایت کاهش محصولات کشاورزی خواهیم بود.

ضدعفونی بذور گیاهان توسط قارچ‌کش‌ها و حشره‌کش‌ها با این‌که یکی

از بی‌خطرترین طرق کاربرد سموم شیمیایی است، اما خود عامل مهمی

در مرگ و میر پرندگان به طور وسیع می‌باشد. به همین صورت کاربرد

سموم قارچ‌کش مسی در باغات میوه علیه بیماری‌های گیاهی، سبب از

بین رفتن ارگانیزم‌های خاک‌زی شده و در نتیجه شاخ و برگ تجزیه نشده‌ی

درختان تجمع می‌یابد و از حاصلخیزی خاک نیز به میزان زیادی کاسته می‌شود.

تأثیر سموم شیمیایی بر مزارع برنج شمال کشور

 

تجمعی ترکیبات مسی و نظایر آن در خاک احتمالاً باعث برهم زدن روابط همزیستی میکروارگانیزم‌ها

با گیاهان شده و لذا موجب ضعف گیاهان، حمله‌ی آفات ثانوی و کاهش بیش از انتظار محصول خواهد شد.

طغیان آفاتی نظیر کنه‌ها نمونه‌ی بارزی از اثرات غیرمستقیم سموم شیمیایی در تعادل اکولوژیک طبیعت است.

کاربرد سموم وسیع‌الطیف و پردوام علاوه بر از بین بردن کنه‌ی آفت، کنه‌های شکارگر و

حشرات کنه‌خوار، سایر دشمنان طبیعی کنه‌ها را نیز نابود کرده و خصوصاً در این مورد

باعث طغیان ناگهانی کنه‌های نباتی می‌شود. لذا در کاربرد سموم شیمیایی باید به این نکات

توجه نمود و حتی‌الامکان از اثرات جانبی سموم اجتناب کرد. کاربرد سموم انتخابی و یا کاربرد سموم

به صورت انتخابی در برنامه‌های مدیریت تلفیقی آفات که همراه با تمهیدات دقیق و ویژه‌ای است،

گام موثری در این رابطه محسوب می‌شود.

اثرات غیرمستقیم ترکیبات سموم شیمیایی در طبیعت

این گروه از آسیب‌ها به دوام بیش از حد سموم و نیز قابلیت تجمع آن‌ها در منابع زیستی و بافت‌های بدن موجودات زنده باز می‌گردد.

این مسئله در مورد سموم نسبتاً کم‌دوام فسفره و کاربامات چندان قابل توجه نیست (نه اینکه هیچ اهمیتی نداشته باشد). اما در مورد سموم پردوام کلره بویژه د.د.ت بسیار حائز اهمیت است.

در مورد زیان‌های غیرمستقیم، اثرات مزمن و تجمعی سموم در درجه‌ی اول اهمیت قرار دارند.

مسمومیت مزمن عبارت است از بروز اثرات سمی یک ترکیب شیمیایی بعد از گذشت زمان

نسبتاً طولانی و با شدت کم‌تر، در صورتی‌که تماس و دریافت سم به تدریج صورت گرفته باشد.


نشانه‌های آغاز زایمان طبیعی

هیچ‌کس قادر به پیش‌بینی دقیق زمان شروع فرایند زایمان نیست. تاریخی که پزشک

به شما می‌دهد تقریبی است و گاهی ممکن است درد زایمان حتی حدود سه هفته پیش

از این تاریخ یا دو هفته پس از آن شروع شود که مسئله‌ای طبیعی است.

نشانه‌های زیر به شما خواهد گفت که زایمان شما نزدیک است:

پایین آمدن برآمدگی شکم و احساس سبکتر شدن:

این اتفاق به دنبال پایین ‌آمدن سر جنین و آماده شدن بدن برای زایمان رخ می‌دهد. 

شکم شما ممکن است پایین‌تر از قبل به نظر برسد و تنفس راحت‌تری داشته باشید،

زیرا وزن جنین دیگر به ریه‌های شما فشار نمی‌آورد. ضمناً ممکن است به خاطر فشار آوردن

جنین روی مثانۀ شما، دچار تکرر ادرار شوید. این نشانه‌ها در اولین زایمان مادر ممکن است

چند هفته و در زایمان‌های بعدی، چند روز یا چند ساعت پیش از شروع زایمان بروز کند.

خروج ترشحات صورتی رنگ آغشته به خون از رحم: 

خروج ترشح صورتی رنگ آمیخته به خون از دهانۀ رحم که همان مخاط مسدودکنندۀ رحم یا

پلاگ موکوس است و تا این زمان دهانۀ رحم را بسته و از عفونت در امان نگاه داشته بود،

ممکن است روزها قبل از درد زایمان یا همزمان با شروع آن مشاهده شود.

پارگی کیسۀ آب: 

پاره شدن کیسۀ آب، باعث ترشح یا جاری شدن مایع از واژن می‌شود. 

پارگی کیسۀ آب ممکن استساعت‌ها پیش از شروع درد زایمان یا همزمان با آن اتفاق بیفتد.

اغلب زنان طی ۲۴ ساعت پس از شروع درد زایمان، نوزاد خود را به دنیا می‌‏آورند.

اگر زایمان طی این بازۀ زمانی به صورت طبیعی رخ ندهد، ممکن است پزشک با

روش القای زایماننوزاد را به دنیا آورد تا هم از بروز عفونت و هم

از عوارض زایمان برای نوزاد پیشگیری کند.

انقباضات رحمی: با وجود اینکه انقباض ماهیچه‌های رحم به صورت متناوب و

نامنظم با نزدیک شدن به زمان زایمان مسئله‌ای عادی است، معمولاً انقباضاتی که

فاصلۀ کوتاهی از هم دارد و منظم هستند، نشانگر شروع شدن درد زایمان است.

اسهال: اسهال مکرر ممکن است نشانۀ نزدیک شدن به زمان زایمان باشد.

مراحل زایمان طبیعی

روند زایمان طبیعی را معمولاً به سه مرحله تقسیم می‌کنند. این مراحل شامل موارد زیر است:

مرحلۀ اول: این مرحله خود شامل سه فاز است: نهفته، فعال و انتقالی.

  • فاز نهفته: طولانی‌ترین فاز زایمان است و شدت آن از بقیه کمتر است.
  • در این فاز، تعداد انقباضات افزایش می‌یابد و به باز شدن دهانۀ رحم کمک می‌کند.
  • این فاز زیاد آزاردهنده نیست و طی آن دهانۀ رحم باز و نازک می‌شود. اگر انقباضات رحمی
  • شما منظم باشد، معمولاً میزان باز شدن دهانۀ رحم به طور منظم چک می‌شود.
  • فاز فعال: باز و نازک شدن دهانۀ رحم با سرعت بیشتری ادامه می‌یابد و ممکن است
  • با هر انقباض، در ناحیۀ کمر و شکم احساس درد شدید یا فشار کنید. ضمناً ممکن است احساس
  • فشار در ناحیۀ مقعد داشته باشید که باید به اصطلاح زور بزنید، اما پزشک به شما خواهد گفت
  • که تا باز شدن کامل دهانۀ رحم برای این کار صبر کنید.
  • فاز انتقال: دهانۀ رحم به طور کامل و به اندازۀ ۱۰ سانتی‌متر باز می‌شود.
  • انقباضات رحمی با شدت، درد و در نوبت‌های بیشتری؛ هر سه تا چهار
  • دقیقه و به مدت ۶۰ تا ۹۰ ثانیه بروز می‌کند.

مرحلۀ دوم: این مرحله با باز شدن کامل دهانۀ رحم شروع می‌شود و

با خروج جنین پایان می‌یابد. در این مرحله، نقش شما تأثیر زیادی در پیشرفت زایمان دارد و

پزشک از شما می‌خواهد که زور بزنید. فشار ناشی از زور زدن و انقباضات رحمی و زور زدن شما،

نوزاد را در کانال زایمان به سمت پایین پیش می‌برد. نرمی و انعطاف استخوان‌های جمجمه و

فواصل بین این استخوان‌ها، به عبور سر کودک از کانال زایمان کمک می‌کند و در نهایت سر نوزاد

از ناحیۀ تناسلی مادر مشاهده و خارج می‌شود.

 به محض خروج سر، پزشک با عمل مکش یا ساکشن، مایع آمنیوتیک، خون و مخاط رحم را از بینی و دهان نوزاد خارج می‌کند.
 پس از سر، شانه‌ها و سپس سایر قسمت‌های بدن از واژن خارج می‌شود.
در تمام این مراحل شما باید به زور زدن خود ادامه دهید. فراموش نکنید که فشار شما با انقباضات رحمی
همزمان، تأثیر بیشتری دارد و همچنین یادتان باشد که در فواصل دردهای زایمانی نفس‌های عمیق بکشید
تا توان بیشتری برای ادامۀ زایمان داشته باشید.
مرحلۀ سوم: پس از تولد نوزاد، شما وارد مرحلۀ آخر زایمان می‌شوید. در این مرحله،
جفت که وظیفۀ تغذیه و اکسیژن‌رسانی به جنین را بر عهده داشت، از دیوارۀ رحم جدا و
از واژن خارج می‌شود. این مرحله ممکن است بین پنج تا ۳۰ دقیقه طول بکشد.
زایمان هر زن با دیگری متفاوت است و زمانی که در هر مرحلۀ زایمان صرف می‌شود نیز متفاوت است.
اگر این اولین فرزند شماست، معمولاً از زمان شروع درد زایمان تا پایان آن حدود ۱۲ تا ۱۴ ساعت طول می‌کشد؛
این زمان معمولاً در زایمان‌های بعدی کوتاه‌تر خواهد شد.

اشعه ایکس در رادیولوژی

اشعه ایکس چیست؟

اشعه ایکس که به توسط ویلهلم رونتگن آلمانی کشف شد جزو دسته ای از امواج است

که به آنها امواج الکترومغناطیسی Electromagnetic waves میگویند.

امواج رادیویی، امواج تلویزیونی، امواج رادار، نور مرئی، امواج مادون قرمز، امواج فوق بنفش، امواج ایکس

و امواج گاما همگی یک خاصیت مشترک دارند و آن اینست که همگی آنها امواج الکترومغناطیسی هستند.

تنها تفاوت آنها طول موج یا فرکانس آنها است. تفاوت در طول موج این امواج موجب تغییر در توانایی آنها در

نفوذ به درون اجسام میشود. به اشعه ایکس اشعه رونتگن هم میگویند.
امواج ایکس و گاما با طول موج بسیار پایین و قدرت بالایی که دارند میتوانند به درون اجسام نفوذ کنند.

پس با اینکه نور مرئی نمیتواند از درون بدن انسان عبور کند ولی امواج ایکس میتواند.

همانطور که نور مرئی از شیشه عبور میکند اشعه ایکس هم از بدن عبور میکند.

با این حال همانطور که بعضی شیشه ها کاملا شفاف هستند و بعضی دیگر کدر یا مات اند

بعضی بافت های بدن به امواج ایکس اجازه میدهند تا به راحتی از آنها عبور کند

مثل پوست یا عضلات. در عوض بعضی بافت های بدن مانند استخوان به راحتی اجازه عبور

اشعه ایکس را نمیدهند.
وقتی به قسمتی از بدن اشعه ایکس میتابانیم این اشعه از پوست و عضلات عبور میکند

ولی استخوان ها مانع از عبور آن شده و راه آنرا سد میکنند. در روش رادیوگرافی ساده از

یک ورقه یا صفحه پلاستیک خاص هم استفاده میکنند که به آن فیلم هم میگویند.

این صفحه به اشعه ایکس حساس است. اگر اشعه ایکس به قسمت هایی از این صفحه برخورد

کند تغییراتی در آن میدهد که بعد از ظهور و ثبوت فیلم، آن قسمت سیاه رنگ دیده میشود و

اگر به قسمت هایی از این فیلم اشعه ایکس نتابد بعد از ظهر شدن به رنگ سفید دیده میشود.

 معمول ترین روش های عکس برداری رنگی که در ارتوپدی از آنها استفاده میشود عبارتند از:
–  
آنژیوگرافی
–  ونوگرافی
–  میلوگرافی
  آرتروگرافی

انواع عکس برداری رنگی که در ارتوپدی استفاده می شود چیست؟


معمول ترین روش های عکس برداری رنگی که در ارتوپدی از آنها استفاده میشود عکس برداری

از شریان، ورید، مفصل و کانال نخاعی است که در زیر در مورد آنها بحث خواهد شد.

آنژیوگرافی Angiography

در این روش ابتدا ماده خاصی به درون شریانی که قصد تصویربرداری از آنرا داریم تزریق میکنیم.

این ماده مانع از عبور اشعه ایکس شده و در واقع موجب میشود خون هم مانع عبور اشعه شده و

در نتیجه سایه شریان حاوی خون بر روی فیلم دیده شود. از این روش برای دیدن شریان های

آسیب دیده اندام استفاده میشود.

از آنژیوگرافی میتوان برای مشاهده پارگی شریان ها، انسداد آنها، گشاد شدن غیر طبیعی

آنها و دیگر مشکلات مربوط به شریان ها استفاده کرد.

ونوگرافی Venography

در ونوگرافی ابتدا ماده خاصی به درون ورید یا سیاهرگی که قصد تصویربرداری از آنرا داریم تزریق میکنیم.

این ماده مانع از عبور اشعه ایکس شده و در واقع موجب میشود خون هم مانع عبور اشعه شده و

در نتیجه سایه ورید حاوی خون مانند استخوان بر روی فیلم دیده شود.

از این روش برای تشخیص لخته شدن خون در وریدهای عمقی استفاده میشود.
استفاده از این روش امروزه تقریبا جای خود را به سونوگرافی داپلر Doppler sonography داده است.

میلوگرافی Myelography

در این روش ابتدا ماده خاصی به درون کانال نخاعی تزریق میکنیم.

این ماده مانع از عبور اشعه ایکس شده و در واقع موجب میشود فضای اطراف نخاع هم مانع عبور

اشعه شده و در نتیجه سایه نخاع و ریشه های عصبی بر روی فیلم دیده شود.

از این روش برای تشخیص فشار دیسک بر نخاع و ریشه های عصبی استفاده میشود.

البته استفاده از این روش امروزه تقریبا جای خود را به ام آر آی داده است.

در این روش ابتدا ماده خاصی را به همراه هوا به درون مفصل ( معمولا زانو و یا شانه) تزریق میکنیم.

این ماده مانع از عبور اشعه ایکس شده و در واقع موجب میشود فضای داخل مفصل هم مانع عبور

اشعه شده و در نتیجه سایه منیسک در زانو و یا تاندون روتاتور کاف در شانه بر روی فیلم دیده شود.

از این روش برای تشخیص آسیب های منیسک و رباط های صلیبی در زانو و پارگی های روتاتور کاف

در شانه استفاده میشود. البته استفاده از این روش امروزه تقریبا جای خود را به ام آر آی داده است.

عوض کردن پانسمان

بعد از عمل جراحی معمولا از یک بانداژ استریل استفاده میکنند تا روی زخم را بپوشانند ،

آن را از باکتری ها و جذب مایعات حفظ کنند و آن را خشک نگه دارند.

در بعضی مواقع ، پزشک شما را مجبور میکند تا پانسمان خود را باز کنید ،

تا زخم شما هوا بخورد. از حمام رفتن , حداقل برای ۲ تا ۳ روز بعد از جراحی پرهیز کنید,

شنا نکنید. تا زمانی که پزشک معالج شما حمام رفتن را جایز دانست , دوش بگیرید یا

داخل یک وان آب گرم بخوابید.

پانسمان زخم خود را روزانه و یا به مقداری که پزشک شما برای تان لازم دیده است عوض کنید.

از پزشک خود بپرسید که چه زمانی میتوانید محدوده ی زخم را تمیز کنید؟

از استفاده از صابون های عطری , ژل های حمام , الکل , ید یا آب اکسیژنه برای تمیز کردن

محدوده ی زخم خود خودداری کنید.

این مراحل را برای تمیز کردن و پانسمان کردن زخم خود طی کنید

۱٫پانسمان خود را بردارید

– جواهرات خود را قبل از عوض کردن پانسمان و تمیز کردن زخم در بیاورید

– دست های خود را به مدت ۱۵-۳۰ ثانیه با آب و صابون بشویید

– دست های خود را به خوبی بشویید و آن ها را با حوله ی تمیز خشک کنید

– چسب پانسمان خود را شل کنید

– از یک دستکش جراحی برای جدا کردن پانسمان خود استفاده کنید .

پس از جدا کردن پانسمان , دستکش و پانسمان را داخل یک کیسه ی پلاستیکی بیاندازید

– دوباره دست های خود را بشویید

۲٫ زخم را تمیز کنید 

 گاز استریل یا پانسمان را در یک ترکیب نمکی یا آب صابونی بخیسانید

– با گاز مرطوب , به آرامی زخم خود را تمیز و ضدعفونی کنید و خون خشک شده و

ترشح اطراف زخم را با آن تمیز کنید.

– دست های خود را به خوبی بشویید و زخم خشک شده را با یک حوله ی تمیز به آرامی تمیز کنید.

۳٫ پانسمان جدید را روی زخم بگذارید

– اگر پزشک برای شما یک پماد آنتیوبیوتیک را تجویز کرده است ، از آن را دقیقا به شکلی که

توضیح داده شده به کار ببرید. این کار میتواند باعث جلوگیری از عفونت زخم شود و از بزرگ اندازه ی زخم

که به وسیله ی تشکیل پوست روی زخم بزرگ بکاهد

– پانسمان جدید را روی زخم قرار دهید

– دست های خود را دوباره بشویید

– پانسمان قدیمی را دوبار بسته بندی کنید و در سطل زباله بیندازید

– به صورت جداگانه هر گونه لکه ی خشک شده اطراف زخم را بشویید.

اگر لازم به استفاده از بتادین بود از پزشک خود بپرسید

مراقب بروز نشانه های عفونت و دیگر مسائل حاد باشید

به زخم خود زیاد نگاه کنید تا ببینید که چگونه بسته میشود. این کار را هر بار که پانسمان خود را عوض میکنید و یا هر مقدار باری که پزشک تان پیشنهاد کرده است انجام دهید.

حتی با وجود بهترین مراقبت ها از زخم ، ممکن است مسائل حاد پیش بیاید. بعضی مواقع ممکن است زخم به درستی بسته نشود. برای مثال گوشه های زخم ممکن است جدا

شوند یا اگر بین پانسمان و پوست بدن اصطحکاک ایجاد شود ممکن است تاول بزنید. همچنین ممکن است عفونت گسترش پیدا کند. پس در صورت بروز هر کدام از این مسائل سریعا

، برای معاینه به پزشک خود مراجعه کنید یا با او تماس بگیرید.

نشانه های عفونت زخم

-بروز درد ناگهانی و فزاینده که با دارو بهتر نمی شود.

-افزایش میزان قرمزی ، گرما و ورم پوست

-ترشح چرک ، خون و مایعات دیگر از محل زخم

-بروز جوش ها و تاول های سفید اطراف زخم

-درجه ی تب بالای ۱۰۰ فارنهایت

-تب و لرز

این موارد میتواند خطر ابتلا به عفونت و مسائل حاد دیگر را در شما بالا ببرد

دیابت

-سیگار کشیدن

-بی تحرکی

-مشکلات دستگاه ایمنی بدن

-سوء تغذیه