هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

مراقبت از سالمندان دیابتی

سالمندان باید نوشته ای حاوی اطلاعات مربوط به بیماری فعلی ، قبلی

و اعمال جراحی انجام شده ، داروهایی که مصرف میکند یا نسبت به آنها

حساسیت دارد را همیشه همراه داشته و به تمام پزشکانی که به ویژه در هنگام

فوریتهای پزشکی مراجعه میکند ( افراد مسن معمولاً به پزشکان متعددی مراجعه میکنند)

ارائه دهد. توجه داشته باشید که لازم است فرد دیابتی بیماری خود را به تمام

کسانی که نزد آنها میرود، یادآوری کند . عوارض ناشی از دیابت از جمله فوریتهای

مربوط به بالا یا پایین بودن قندخون نزد سالمندان دیابتی مشکل تر است.

از این رو باید مراقبت خاصی از آنها به عمل آید تا از بروز این عوارض جلوگیری شود.

توجه کنید که سکته های قلبی در مبتلایان به دیابت ممکن است با درد زیادی

همراه نباشد و حتی گاهی بدون علامت باشد،از این رو سالمندان نباید بدون

نظر پزشکان متخصص قلب و عروق ورزشها و فعالیتهای بدنی سنگین انجام دهند.

اگر از فرد سالمند دیابتی زمین گیر شده ای مراقبت میکنید ، پوست او را به

ویژه در نواحی تحت فشار از آسیب دیدن حفظ نمایید و در مورد جلوگیری

از ایجاد زخم بستر با پرستار یا پزشک مربوطه صحبت کنید.

تمیز نگه داشتن تمام قسمتهای بدن بسیار اهمیت دارد زیرا میکروب میتواند

از راه ترک های کوچک پوست به داخل راه یافته و عفونت جدی ایجاد کند.

افراد سالمند ممکن است به هنگام شستشو به کمک احتیاج داشته باشند.

امکان دارد پوست پس از شستشو خیلی خشک شود که میتوان پس از

استحمام و شستشو با یک کرم ملایم و روغن مخصوص آنرا چرب کرد.

یبوست میتواند یکی از نشانه های بالا رفتن قند خون باشد زیرا افزایش

ادرار موجب کم آب شدن بدن و جذب اضافی مایعات از روده ها شده و

موجب بروز یبوست می شود. با نوشیدن مایعات فراوان و کنترل قندخون

میتوان مشکل یبوست را حل کرد.

عفونتهای مجاری ادراری در زنان مسن و مبتلایان به دیابت

 عفونتهای مجاری ادراری در زنان مسن و مبتلایان به دیابت شایع است.

ممکن است بوی ناخوشایند و تند ادرار توجه شما را به این عفونتها جلب کند.

در این موارد حتماً بیمار را برای دریافت داروی لازم نزد پزشک ببرید.

اندازه گیری مرتب قندخون و ثبت آن مانند هر فرد دیگری بسیار حائز اهمیت است.

آزمایش قندخون بهترین راهنما برای دانستن وضعیت قندخون بیمار است.

اگر سالمندی نتواند قندخون خود را اندازه بگیرد، باید فرد دیگری این کار را انجام دهد.

مراقبت از چشمها

بیشتر سالمندان به علت مشکلات بینایی که با بالا رفتن سن ایجاد میشود،

عینک میزنند ولی فرد مبتلا به دیابت هرگز نباید نسبت به تغییرات بینایی

خود بی توجه باشد و آنها را با مشکلات سالمندی و پیری ربط دهد.

مشاهده افزایش عوارض ناشی از آسیب بافتی در دیابت از جمله رتینوپاتی

(بیماری شبکیه چشم ) در افرادی که بیش از ۵ سال از آغاز ابتلای آنها به دیابت میگذرد

طبیعی میباشد. هر کسی ممکن است در سنین بالا به آب مروارید دچار شود

ولی این بیماری در دیابتیها شایعتر است. تاری دید نیز یکی از علامتهای آب سیاه

( گلوکوم : بالا رفتن فشار داخل چشم) است که درمان پذیر میباشد

و در دیابتی ها شایعتر است . از دیگر علل تاری دید در دیابتی ها بالا رفتن میزان قندخون است.

مراقبت از پاها

زخم پا یکی از دلایل شایع بستری شدن سالمندان دیابتی در بیمارستان است.

افراد مسن باید باید هر روز پاهای خود را بازبینی کنند و برای بازبینی دقیق میتوانند

از آینه و چراغ رومیزی کمک گیرند. اگر سالمند به دلیل خشکی بدن نمیتواند

پاهای خود را خوب وارسی کند، باید از فرد دیگری کمک بخواهد .

·        پاها باید هر روز شسته و خشک و در صورت لزوم چرب شوند.

·        هر روز باید جورابهای تمیز پوشیده شود.

·        ناخن های پا باید صاف کوتاه گردند تا لبه های تیز نداشته باشند و هیچگاه از ته بریده نشوند.

·        اگر جریان خون پاها ضعیف شده است باید در زمستان آنها را گرم نگه داشت.

پوشیدن کفش و پوتینهایی که آستر پشمی یا کرکی دارند سودمند است.

·        همواره از پوشیدن کفش، دمپایی یا جورابهای تنگ خودداری شود.

·        در صورت مشاهده هر پدیده غیرعادی در پاها باید فوراً با پزشک متخصص تماس گرفت.

علامتهای خطر عبارتند از : سخت شدن پوست در قسمتی از کف پاها ، وجود کرختی و بی حسی در قسمتی از پاها و چنگالی یا خمیده شدن انگشتان پا.


علائم اختلال افسرده بودند

علائم افسرده بودند می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد و می تواند شامل موارد زیر باشد:

احساس ناراحتی یا خستگی افسرده

از دست دادن علاقه و یا لذت بردن از فعالیت های یک بار لذت می برد

تغییرات اشتها – کاهش وزن یا افزایش غیر مرتبط با رژیم غذایی

مشکل خوابیدن یا خوابیدن بیش از حد

از دست دادن انرژی یا افزایش خستگی

افزایش فعالیت فیزیکی بدون هدف (به عنوان مثال، دست زدن به دست و یا قدم زدن)

یا حرکات آرام (اقدامات قابل مشاهده توسط دیگران)

احساس بی ارزش یا گناه

دشواری تفکر، تمرکز یا تصمیم گیری

افکار مرگ یا خودکشی

علائم باید حداقل دو هفته برای تشخیص افسردگی ادامه یابد.

علائم فیزیکی افسردگی

  1. مشکلات تیروئید
  2. تومور مغزی
  3. کمبود ویتامین

می تواند علائم افسردگی را تقلید کند، بنابراین مهم است که علل عمومی پزشکی را کنار بگذاریم.

چه کسانی مستعد افسردگی هستند؟

افسردگی در ۱۵ سال بزرگسال (۷/۶٪) برآورد شده است. و یکی از شش نفر (۶/۱۶٪) بعضی

اوقات در زندگی خود دچار افسردگی می شوند.

افسردگی می تواند در هر زمان، اما به طور متوسط، در ابتدای ظهور نوجوانان تا اواسط دهه ۲۰ ظاهر می شود.

زنان به علت افسردگی بیشتر از مردان هستند. برخی مطالعات نشان می دهد که یک سوم زنان

در طول زندگی خود یک قسمت افسردگی عمده را تجربه خواهند کرد.

افسردگی از غم و اندوه متفاوت است؟

مرگ یکی از عزیزان، از دست دادن یک کار یا پایان دادن به یک رابطه، تجربیات سخت برای یک فرد برای تحمل است.

برای احساس غم و اندوه در پاسخ به چنین شرایطی، طبیعی است.

کسانی که از دست دادن تجربه می کنند، اغلب خود را “افسرده” توصیف می کنند.

اما غم انگیز بودن این نیست که افسردگی وجود دارد.

فرایند گرایش طبیعی و منحصر به فرد برای هر فرد است و برخی از ویژگی های مشابه افسردگی را نیز به اشتراک می گذارد.

هر دغدغه و افسردگی می تواند غم و اندوه شدیدی از فعالیت های معمول داشته باشد.

راه تشخیص افسردگی از غم و اندوه

در غم و اندوه، احساسات دردناک در امواج می آیند، اغلب با خاطرات مثبت مرده مخلوط می شوند.

در حالت افسردگی، خلق و خو و یا علاقه (لذت) برای بیشتر دو هفته کاهش می یابد.

در غم و اندوه، عزت نفس معمولا حفظ می شود. در افسردگی عمده، احساس بی ارزش بودن و خودخواهی، شایع است.

برای برخی از افراد، مرگ عزیزان می تواند افسردگی بزرگی ایجاد کند. از دست دادن شغل یا

تبدیل شدن به یک قربانی یک حمله فیزیکی یا یک فاجعه بزرگ می تواند منجر به افسردگی برای برخی افراد شود.

هنگامی که غم و اندوه و افسردگی هم وجود دارد، غم و اندوه شدید تر و طولانی تر از غم بدون افسردگی است.

با وجود برخی همپوشانی بین غم و افسردگی، آنها متفاوت هستند.

تمایز میان آنها می تواند به کمک مردم، کمک و یا درمان آنها کمک کند.


تزریق پنی سیلین و مواردی که باید در رابطه با آن بدانید

تزریق پنی سیلین و عوارض آن

تزریق پنی سیلین برای درمان عفونتهای باکتریایی بدن صورت می گیرد. پنی‌ سیلین‌ها

گروهی از داروهای آنتی‌بیوتیک هستند که در برابر ارگانیسم‌های آسیب‌پذیر به خصوص

باکتریهای گرم مثبت به کار می‌روند. پنی‌ سیلین‌ها اولین گروه از دسته آنتی ‌بیوتیکهای

بتالاکتام هستند. این دارو را می‌توان هم به شکل خوراکی و هم به شکل تزریقی مصرف کرد

و با توجه به مقدار ماده موثره به کار رفته در آن و ترکیبش با مواد دیگر در انواع و اشکال

مختلفی وجود دارد؛ برای مثال در مورد پنی‌ سیلین تزریقی می‌توان به پنی‌ سیلین۸۰۰ هزار،

پنی ‌سیلین ۶.۳.۳ و پنی ‌سیلین یک میلیون و ۲۰۰ اشاره کرد. یکی از تفاوت‌های عمده

این پنی‌سیلین‌ها در مدت زمان اثرگذاری‌شان است؛ برای مثال پنی‌ سیلین ۶.۳.۳ و A یک

میلیون و ۲۰۰ به گونه‌ای فرموله شده‌اند که به صورت آهسته اثر داشته و یا به عبارت دیگر

در طولانی مدت متابولیزه شوند؛ بنابراین اثر پنی‌سیلین یک میلیون و ۲۰۰ برای ۲ هفته تا

یک ماه باقی می‌ماند اما پنی‌سیلین ۸۰۰ هزار در همان ۱۲ تا ۲۴ ساعت اولیه تاثیر می‌گذارد.

طیف اثر پنی‌ سیلین محدود است اما هنوز برای درمان عفونت های ناشی از میکروارگانیسم های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
۱. استرپتوکوک، شامل پنوموککهای حساس (۳۰-۳۵٪)
۲. مننگوکوک
۳. باسیلهای گرم مثبت حساس (کلوستریدیا، اکتینومایسس)
۴. اسپیروکت شامل عامل ایجاد سیفلیس
۵. انواع استافیلوککی که بتالاکتاماز تولید نمی‌کنند.
۶. بیهوازیها به جز انواع تولید کننده بتالاکتاماز همچون باکترویید فراژیلیس

لزوم انجام تست حساسیت قبل از تزریق پنی سیلین

آمپول پنی سیلین از آنتی بیوتیک هایی است که باعث ایجاد واکنش حساسیتی شدید به

نام شوک آلرژیک در برخی افراد می شود. به همین علت متخصصان تاکید می کنند که آمپول

پنی سیلین حتما باید در یک مرکز درمانی تزریق شود و از تزریق آن در منزل باید بشدت خودداری شود.

همچنین پیش از تزریق آن ضروری است که تست پوستی انجام شود تا اگر بدن حساسیت نشان داد،

از تزریق آن خودداری شود.

برای اجتناب از بروز واکنش آنافیلاکسی هنگام تزریق پنی‌سیلین که می‌تواند کشنده باشد

توصیه می‌شود عدم حساسیت سریع بیمار به دارو تست شود. نحوه تست به این گونه است

که با چکاندن یک قطره از محلول پنی سیلین در داخل چشم این کار را انجام می دهند و

چند دقیقه صبر می کنند تا ببینند علایم قرمزی چشم و سوزش رخ می دهد یا نه اگر این

علائم دیده نشد فرد نسبت به پنی سیلین حساسیت نداشته در غیر این صورت و بروز موارد

فوق فرد نسبت به پنی سیلین حساسیت دارد. آنافیلاکسی جدی‌ترین عارضه دارو است

که در ۰٫۵ درصد بیماران روی می‌دهد. مرگ برآمده از آنافیلاکسی در ۰٫۰۰۲ درصد بیماران

(یک در پنجاه هزار) به چشم می‌خورد. در هر صورت عمل تست دارو برای کسانی که اولین

بار پنیسیلین مصرف می‌کنند الزامی است.

عواملی که در حساسیت به پنی سیلین نقش دارد معطوف به سن افراد می شود و بر این اساس،

این نوع حساسیت بین دوازده تا چهل و نه سالگی بیشترین شیوع را دارد. به بیان دیگر،

احتمال بروز شوک حساسیتیناشی از تزریق پنی سیلین در سنین زیر ۱۲ سال بسیار کم است.

به همین دلیل، انجام تست پوستی پیش از تزریق پنی سیلین در سنین زیر ۱۲ سال در صورت

وجود نداشتن سابقه آلرژی در فرد و خانواده وی لازم نیست.

دوز تزریق پنی سیلین برای بیماریهای مختلف

الف) عفونتهای حساس خفیف تا متوسط. بزرگسالان: مقدار ۵۰۰-۱۲۵ میلی گرم (۸۰۰۰۰۰-۲۰۰۰۰۰ واحد)

هر شش ساعت مصرف می‌ شود.
کودکان: مقدار mg/kg/day 5/62-15 (واحد ۹۰۰۰۰-۲۵۰۰۰) در مقادیر منقسم هر ۸-۶ ساعت مصرف می‌ شود.
ب) ژنژیویت نکروزه اولسراتیو :
بزرگسالان : mg 500 خوراکی هر ۸-۶ ساعت.
پ) پیشگیری از عفونتهای پنوموکوکی :
بزرگسالان : mg 250 خوراکی دو بار در روز.
کودکان زیر ۵ سال: mg 125 خوراکی دو بار در روز.
ت) پیشگیری از تب روماتیسمی یا عود کرده:
بزرگسالان و کودکان بالای ۱۲ سال: mg 250-125 دو بار در روز.
ث) مواجهه (یا احتمال مواجهه ) با باسیلوس آنتراسیس:
بزرگسالان: mg/kg 5/7 خوراکی هر ۶ ساعت.
کودکان زیر ۹ سال: mg/kg/day 50 خوراکی به صورت منقسم هر ۶ ساعت.

 


عوارض تزریق پنی سیلین

حساسیت به پنی‌سیلین تزریقی معمولا با احساس خارش، گزگز، کهیر و طعم فلزی

در دهان آغاز می‌شود و در نهایت باعث تنگی نفس، بیهوشی و در صورت عدم توجه،

باعث مرگ می‌شود.اگر یک بیمار به داروی دیگری حساس است، زمینه حساسیت

در او وجود دارد و ممکن است به پنی سیلین نیز حساس باشد. در بیماری های آلرژیک

مانند آسم نیز احتمال شدیدتر بودن واکنش حساسیتی بیشتر است.حساسیت به آمپول

پنی سیلین معمولا به صورت عوارض پوستی مانند اگزما، ضایعات جلدی و انواع

حساسیت های پوستی بروز پیدا می کند و عوارض دیگر مانند عوارض کبدی، انواع کم خونی حاد،

تشنج، کاهش سیستم ایمنی نسبت به عفونت ها و اختلالات و نارسایی های انعقاد خون بروز پیدا می کند.

اقدامات لازم در شوک انافیلاکسی نسبت به  پنی سیلین

اقدامات اولیه برای نجات جان بیمار مبتلا به شوک حساسیتی پس از تزریق پنی سیلین

یا دیگر داروهایی که شوک آلرژیک می دهد، شامل اقدامات اصول احیا می شود.

اقداماتی که بر اساس آن مجرای تنفسی بیمار را باز و اقدام به تنفس مصنوعی به وی می کنند.

در چنین شرایطی ابتدا باید اکسیژن خالص با غلظت بالا را به مصدوم رساند و

سپس اقدام به درمان شوک کرد. اگر مصدوم بیهوش نیست، باید او را به حالت

طاقباز یا به پهلو خواباند.

اولین داروی تزریقی برای درمان شوک حساسیتی، آمپول اپی نفرین است که به

صورت زیر جلدی تزریق می شود. داروهای بعدی عبارتند از آمپول های آنتی هیستامین

که داخل رگ تزریق می شود. داروهای گشاد کننده راه های هوایی نیز در چنین شرایطی

باید مورد استفاده قرار بگیرد.

تست  پنی‌ سیلین برای چه کسانی ضروری است؟

در گذشته دستورالعملی درباره پنی‌ سیلین ابلاغ شد که می گفت برای افراد زیر

شش ‌سال و یا نوجوانان زیر ۱۴ سال به‌دلیل اینکه هنوز سیستم ایمنی بدنشان کاملا

مجهز نشده و تکامل نیافته است و واکنش شدیدی نخواهند داشت، می‌توان تست

پنی‌سیلین را انجام نداد.

اما در حال حاضر گفته می شود برای همه افرادی که لازم است تزریق پنی‌ سیلین داشته باشند،

حتما باید تست انجام داد، حتی اگر قبلا پنی‌سیلین تزریق کرده باشند. فقط کودکان زیر

شش ‌سال از این قضیه مستثنی هستند و نیازی به تست کردن نیست.

بهترین روش تست 

بهترین روش برای تست حساسیت به پنی سیلین روش تست خراش پوستی skin prick test است.

در این روش ابتدا خراش های ظریفی روی پوست داده می شود. سپس مقداری از ماده مورد

بررسی (مثلا پنی سیلین) را روی خراش ایجاد شده می گذارند.

کسی که حتی یک‌بار و به شکل بسیار ضعیف هم به پنی ‌سیلین حساسیت نشان داده باشد،

نباید این دارو را تزریق کند و نباید حتی تست آن را انجام دهد.

در صورتی که علائم حساسیت به شکل قرمزی پوست، خارش و تورم در اطراف خراش ایجاد شود،

حساسیت مثبت گزارش می شود. تست های این چنینی معمولا در مراکز آلرژی و با مقاصد

ریشه یابی حساسیت بیمار انجام می شوند.

یک روش دیگر برای انجام تست حساسیت به پنی سیلین، تست داخل پوستی است.

در این روش با استفاده از سرنگ انسولین، مقدار مشخصی از محلول تست پنی سیلین را

در سطح جلویی ساعد به صورت داخل جلدی تزریق می کنند .پس از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در

صورت عدم ایجاد کهیر و ورم و قرمزی پوست، و با نظارت پزشک تست منفی خواهد بود.

این روش در اکثر مراکز درمانی انجام می شود.

بهتر است بدانید که اگر فردی به ماده ای حساسیت داشته باشد، شدت علائم حساسیت هیچ ارتباطی

با مقدار ماده دریافتی ندارد و حتی سر سوزنی از آن ماده هم می تواند باعث واکنش مرگ آور شود.

 برای چه کسانی ممنوع است؟

کسی که حتی یک‌بار و به شکل بسیار ضعیف هم به پنی‌سیلین حساسیت نشان داده باشد،

نباید این دارو را استفاده کند و نباید حتی تست آن را انجام دهند. برای این افراد می‌توان

از داروهای جایگزین و مشابه استفاده کرد.

به‌علاوه کسی که قبلا نسبت به پنی‌سیلین حساسیت نشان داده است، به برخی داروهای

دیگر که ساختاری مشابه پنی‌سیلین دارند هم ممکن است حساسیت نشان دهد.

 همیشه موثر نیست!

پنی سیلین بیشتر برای درمان عفونت های فوقانی مثل بیماری های تنفسی و سرماخوردگی،

گلودرد چرکی و عفونت راه های هوایی فوقانی مثل حنجره، حلق و بینی تجویز می شود.

متاسفانه در برخی موارد پنی سیلین نابجا تجویز میشود و بیش از ۹۵ درصد بیماری ها

به دلایل ویروسی ایجاد شده اند که پنی سیلین در درمان آنها نقشی ندارد. بهترین درمان

برای بیماریهای ویروسی گذر زمان است و رعایت توصیه های عمومی، بهتر است بدانید

پنی سیلین هیچ نقشی در تسریع درمان شما ندارد و حتی ممکن است مشکلاتی را هم برای شما ایجاد کند.

اگر دچار ابریزش بینی و گلودرد ساده همراه با تب خفیف شدید، پنج تا هفت روز استراحت کنید

و تا می توانید غذاهای سالم و مقوی بخورید و خودتان را ببندید به مایعات.

 

ضربان ساز قلب

یک دستگاه ضربان ساز قلب یک دستگاه کوچک با باتری است. این دستگاه

حسگر دارد که زمانی که ضربان قلب شما بی نظم و یا خیلی آهسته است

را تشخیص می دهد. این یک سیگنال به قلب شما می فرستد که سرعت

ضربان قلب شما را به حالت استاندارد برگرداند.

شرح ضربان ساز قلب

پیس میکرها گیرنده های جدیدتر وزنی به اندازه ۱ اونس (۲۸ گرم) دارند.

اکثر دستگاههای ضربان ساز دو بخش دارند:

  • ژنراتور که شامل باتری و اطلاعاتی برای کنترل ضربان قلب است.
  • هدایت کننده ها که منجر به ایجاد سیم هایی می شود که قلب را به ژنراتور
  • متصل می کنند و پیام های الکتریکی را به قلب منتقل می کنند.

ضربان ساز باید زیر پوست قرار گیرد. این روش در اکثر موارد حدود ۱ ساعت

طول می کشد. به شما کمک خواهد کرد که آرامش داشته باشید. شما در طول

فرآیند باید هوشیار باشید. یک برش کوچک روی پوست بیمار ایجاد می شود.

اغلب این برش در سمت چپ قفسه سینه در زیر قفسه سینه شما قرار دارد.

سپس ژنراتور ضربان ساز زیر پوست در این محل قرار می گیرد. ژنراتور همچنین

ممکن است در شکم قرار داده شود، اما این کمتر رایج است. پزشک با استفاده

از اشعه ایکس زنده منطقه مورد نظر را میبیند، سپس هدایت کننده ها را از

طریق برش ، به داخل رگ، و سپس به قلب انتقال میدهد..سپس پوست با بخیه

بسته میشود. اکثر مردم در عرض یک روز از این روش به خانه می روند.

ولی در برخی موارد با توجه به نظر پزشک بیمار را یک شبدر بیمارستان بستری

می کنند تا ضربان قلب فرد چک شده و از نحوه کارکرد صحیح باطری اطمینان

حاصل شود. معمولا بیمار پس از مرخصی نباید رانندگی کند و حتما توسط

شخص دیگری به منزل برسد.

انواع ضربان ساز قلب 

۲ نوع ضربان ساز مورد استفاده در شرایط اضطراری پزشکی وجود دارد. شامل:

  • ضربان سازهای پوستی
  • ضربان سازهای ترانسژنیک

آنها ضربان سازهای دائمی نیستند.

طول عمر این دستگاه ها به میزان برون ده الکتریکی آن ها بستگی دارد بنابراین

بهتر است هر چند مدت برون ده دستگاه تنظیم شود. اگر عمر دستگاه به پایان برسد

با یک جراحی ساده و یک بی حسی موضعی میتوان آن را تعویض کرد.

چه کسانی به باطریضربان ساز قلب نیاز دارند؟

  • افراد مبتلا به بیماری های قلبی مادرزادی یا افرادی که جراحی پیوند قلب را قبلا انجام داده اند.
  • افرادی که عضلات قلب آن ها بسیار ضعیف شده و قادر به ایجاد سیگنال الکتریکی در قلب نیست.
  • بیماران قلبی که دارای شرایط رو به وخامتی هستند ودچار غش و تنگی نفس آنی میشوند.
  • بیمارانی که قدرت گره سینوسی قلب آن ها برای اصلاح ریتم قلب از بین رفته باشد.

استفاده از این دستگاه در کل ارتباطی به سن نداشته و در هر سنی با توجه به شرایط قلبی

بیمار با صلاحدید پزشک مورد استفاده قرار میگیرد.