هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

هومینو، کارشناس آنلاین خدمات خانگی و اداری

سامانه و اپلیکیشن درخواست خدمات خانگی و اداری

سرم قندی نمکی

این ســرم کــه حاوی ســدیم کلرایــد درصد ۹.۰ و دکســتروز ۵ درصد

اســت بــرای تامیــن آب و الکترولیت های موردنیــاز تجویز می شود.

#مورد_مصرف: وضعیت هایی مانند گاســتروانتریت(زخم معده)، تامیــن

آب و الکترولیت ها، تامین انــرژی در حال استراحت گوارشی و مسمومیت کاربرد دارد
این سرم به علت داشتن کلرور سدیم می تواند فشارخون را افزایش بدهد

 مورد مصرف: وضعیت هایی مانند گاســتروانتریت، تامیــن آب و الکترولیت ها، تامین

انــرژی در حال استراحت گوارشی. در مســمومیت ها به علت دارا بودن مواد قندی

دیورز بیمار را تشدید کرده و کلرور سدیم موجود در آن می تواند الکترولیت ها و سدیم

از دست رفته را جبران کند.
این سرم به علت داشتن کلرور سدیم می تواند فشارخون را افزایش بدهد.

 احتیاط و منع مصرف: این ســرم در بیماران دچار ادم، بیمــاران تحت درمــان با کور

تیکوســترئید، بیماران دچار دیابت ممنوع است.

نحوه تهیه نرمال سالین (سرم قندی نمکی) خانگی

این راه حل سخت نیست که آماده شود. موارد زیر را لازم است:
یک بطری دارای یک درب یا یک بطری شیشه ای تمیز.
یک قابلمه درب دار. 
قرص نمک. 
سپس مراحل زیر را دنبال کنید:
نیم قاشق چایخوری نمک. نمک بدون ید و یک فنجان آب را به قابلمه ریخته و درب آن را بگذارید.
درب را روی آن نگه دارید و مخلوط برای حدود ۱۵ دقیقه جوش می دهیم.
اجازه دهید قابلمه به مدت چند دقیقه خنک تا به دمای اطاق برسد.
نرمال سالین را به دقت از قابلمه به داخل بطری یا شیشه بریزید و درپوش آن را قرار دهید.


سرم مایع

سرمها محلولهای مایع نگهدارنده یا کریستالوئیدی حاوی الکترولیت، آب و نیازهای سلولی هستند که از طریق سیاهرگها تجویز میشوند.

سرمها اصولا به چهار گروه کلی تقسیم بندی میشوند:

۱. محلولهای کریستالوئید جهت جبران کاهش مایعات یا الکترولیتها مانند سرم رینگر، رینگرلاکتات، سرم نرمال سالین، سرم قندی نمکی و سرم قندی

۲. محلولهای کلوئید جهت جبران کاهش حجم داخل عروقی مانند دکستران و هماکسل

۳. محلولهای غذایی (جایگزینی تغذیه وریدی) مانند سرم آمینو اسیدی و سرم اینترالیپیدی

۴. محلولهای با کاربرد درمانی خاص مانند سرم مانیتول

محلولهای کریستالوئید ممکن است جهت جانشین کردن الکترولیتها و آب از دست رفته از طریق اسهال و استفراغ بکار روند. مصرف بیش از حد آنها سبب تجمع سدیم و حجم آب اضافی در بدن، ادم ریوی و نارسایی قلب می‌شود. محلولهای هیپرتونیک در درمان مسمومیت با آب و افزایش حجم آب خالص بکار می‌روند.

محتویات


عوارض تزریق پنی سیلین

حساسیت به پنی‌سیلین تزریقی معمولا با احساس خارش، گزگز، کهیر و طعم فلزی

در دهان آغاز می‌شود و در نهایت باعث تنگی نفس، بیهوشی و در صورت عدم توجه،

باعث مرگ می‌شود.اگر یک بیمار به داروی دیگری حساس است، زمینه حساسیت

در او وجود دارد و ممکن است به پنی سیلین نیز حساس باشد. در بیماری های آلرژیک

مانند آسم نیز احتمال شدیدتر بودن واکنش حساسیتی بیشتر است.حساسیت به آمپول

پنی سیلین معمولا به صورت عوارض پوستی مانند اگزما، ضایعات جلدی و انواع

حساسیت های پوستی بروز پیدا می کند و عوارض دیگر مانند عوارض کبدی، انواع کم خونی حاد،

تشنج، کاهش سیستم ایمنی نسبت به عفونت ها و اختلالات و نارسایی های انعقاد خون بروز پیدا می کند.

اقدامات لازم در شوک انافیلاکسی نسبت به  پنی سیلین

اقدامات اولیه برای نجات جان بیمار مبتلا به شوک حساسیتی پس از تزریق پنی سیلین

یا دیگر داروهایی که شوک آلرژیک می دهد، شامل اقدامات اصول احیا می شود.

اقداماتی که بر اساس آن مجرای تنفسی بیمار را باز و اقدام به تنفس مصنوعی به وی می کنند.

در چنین شرایطی ابتدا باید اکسیژن خالص با غلظت بالا را به مصدوم رساند و

سپس اقدام به درمان شوک کرد. اگر مصدوم بیهوش نیست، باید او را به حالت

طاقباز یا به پهلو خواباند.

اولین داروی تزریقی برای درمان شوک حساسیتی، آمپول اپی نفرین است که به

صورت زیر جلدی تزریق می شود. داروهای بعدی عبارتند از آمپول های آنتی هیستامین

که داخل رگ تزریق می شود. داروهای گشاد کننده راه های هوایی نیز در چنین شرایطی

باید مورد استفاده قرار بگیرد.

تست  پنی‌ سیلین برای چه کسانی ضروری است؟

در گذشته دستورالعملی درباره پنی‌ سیلین ابلاغ شد که می گفت برای افراد زیر

شش ‌سال و یا نوجوانان زیر ۱۴ سال به‌دلیل اینکه هنوز سیستم ایمنی بدنشان کاملا

مجهز نشده و تکامل نیافته است و واکنش شدیدی نخواهند داشت، می‌توان تست

پنی‌سیلین را انجام نداد.

اما در حال حاضر گفته می شود برای همه افرادی که لازم است تزریق پنی‌ سیلین داشته باشند،

حتما باید تست انجام داد، حتی اگر قبلا پنی‌سیلین تزریق کرده باشند. فقط کودکان زیر

شش ‌سال از این قضیه مستثنی هستند و نیازی به تست کردن نیست.

بهترین روش تست 

بهترین روش برای تست حساسیت به پنی سیلین روش تست خراش پوستی skin prick test است.

در این روش ابتدا خراش های ظریفی روی پوست داده می شود. سپس مقداری از ماده مورد

بررسی (مثلا پنی سیلین) را روی خراش ایجاد شده می گذارند.

کسی که حتی یک‌بار و به شکل بسیار ضعیف هم به پنی ‌سیلین حساسیت نشان داده باشد،

نباید این دارو را تزریق کند و نباید حتی تست آن را انجام دهد.

در صورتی که علائم حساسیت به شکل قرمزی پوست، خارش و تورم در اطراف خراش ایجاد شود،

حساسیت مثبت گزارش می شود. تست های این چنینی معمولا در مراکز آلرژی و با مقاصد

ریشه یابی حساسیت بیمار انجام می شوند.

یک روش دیگر برای انجام تست حساسیت به پنی سیلین، تست داخل پوستی است.

در این روش با استفاده از سرنگ انسولین، مقدار مشخصی از محلول تست پنی سیلین را

در سطح جلویی ساعد به صورت داخل جلدی تزریق می کنند .پس از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در

صورت عدم ایجاد کهیر و ورم و قرمزی پوست، و با نظارت پزشک تست منفی خواهد بود.

این روش در اکثر مراکز درمانی انجام می شود.

بهتر است بدانید که اگر فردی به ماده ای حساسیت داشته باشد، شدت علائم حساسیت هیچ ارتباطی

با مقدار ماده دریافتی ندارد و حتی سر سوزنی از آن ماده هم می تواند باعث واکنش مرگ آور شود.

 برای چه کسانی ممنوع است؟

کسی که حتی یک‌بار و به شکل بسیار ضعیف هم به پنی‌سیلین حساسیت نشان داده باشد،

نباید این دارو را استفاده کند و نباید حتی تست آن را انجام دهند. برای این افراد می‌توان

از داروهای جایگزین و مشابه استفاده کرد.

به‌علاوه کسی که قبلا نسبت به پنی‌سیلین حساسیت نشان داده است، به برخی داروهای

دیگر که ساختاری مشابه پنی‌سیلین دارند هم ممکن است حساسیت نشان دهد.

 همیشه موثر نیست!

پنی سیلین بیشتر برای درمان عفونت های فوقانی مثل بیماری های تنفسی و سرماخوردگی،

گلودرد چرکی و عفونت راه های هوایی فوقانی مثل حنجره، حلق و بینی تجویز می شود.

متاسفانه در برخی موارد پنی سیلین نابجا تجویز میشود و بیش از ۹۵ درصد بیماری ها

به دلایل ویروسی ایجاد شده اند که پنی سیلین در درمان آنها نقشی ندارد. بهترین درمان

برای بیماریهای ویروسی گذر زمان است و رعایت توصیه های عمومی، بهتر است بدانید

پنی سیلین هیچ نقشی در تسریع درمان شما ندارد و حتی ممکن است مشکلاتی را هم برای شما ایجاد کند.

اگر دچار ابریزش بینی و گلودرد ساده همراه با تب خفیف شدید، پنج تا هفت روز استراحت کنید

و تا می توانید غذاهای سالم و مقوی بخورید و خودتان را ببندید به مایعات.

 

چند نکته درباره دگزامتازون

دگزامتازون یا آنطور که بعضا گفته می شود دگزا، یکی از داروهایی است که در اشکال

مختلف خود (شربت، قرص، قطره، آمپول و پماد و محلولها) یکی از پرکاربردترین داروهاست

و در نتیجه ابهامات و سوالات هم پیرامون آن زیاد است.

۱- دگزامتازون چه تاثیری در اشتها و چاق کردن دارد؟
پاسخ: دگزامتازون اشتها را زیاد می کند. علاوه بر آن از طریق ایجاد تورم در بدن شما را چاق

می کند. در حقیقت یکی از عوارض استفاده زیاد از کورتون ها ایجاد تورم تدریجی در بدن و

افزایش میزان چربی است که باعث پف کردن فرد شده و یا علامتی به نام ماه رخ! (یعنی گرد و پف کرده شدن صورت) می شود.

در نتیجه بیمار احساس میکند که چاق و قوی بنیه شده است. اماحقیقت این است که تمام کورتون ها

در استفاده مکرر باعث تحلیل رفتن عضلات وپوکی استخوان می شوند.

در حقیقت دگزا متازون بدن شما را رسما به یک پفک تبدیل میکند.

۲-من هر وقت سرما می خورم تا دگزا نزنم خوب نمیشوم. چرا؟
پاسخ: اثر دگزامتازون در سرماخوردگیهای رایج بیشتر علامتی است. یعنی باعث سرکوب واکنشهای

ایمنی میشود و در نتیجه علائم بیماری را میپوشاند. این قضیه در سرماخوردگی های ویروسی چندان

اشکالی ایجاد نمی کند، اما در سرماخوردگیهای همراه با عفونت باکتریایی (مثلا انواع تب دار یا همراه

با گلودرد چرکی) با سرکوب ایمنی بدن، برای باکتریهای فرصتی را برای سازماندهی نیروها و تکثیر فراهم

میکند و در نتیجه ممکن است چند روز بعد منجر به شعله ور شدن بیماری و حتی ایجاد عفونتهای

شدید تنفسی شود

۳- آیا دگزامتازون می تواند در دوپینگ و تقویت استفاده شود؟
پاسخ: کورتونها می توانند نوعی حالت خوش آنی در فرد ایجاد کنند که به euphoria موسوم است.

همچنین باعث تغییرات آنی در میزان قند خون میشوند و بصورت کوتاه مدت ممکن است برخی توانایی های

جسمانی را افزایش دهند. البته این داروها در دراز مدت هم باعث پوکی استخوان و هم ضعف ایمنی

بدن میشوند بنابراین مصرف مکرر آن حتی به قصد دوپینگ اثرات معکوس خواهد داشت.

نکته: دگزامتازون جزو داروهای ممنوع دوپینگ است.

۴-آیا مصرف دگزامتازون در دوران حاملگی مجاز است؟
پاسخ: دگزامتازون از نظر مصرف در حاملگی جزو گروه c است. یعنی نه جزو داروهای بی خطر است

و نه جزو داروهای خطرناک. در صورت صلاحدید پزشک در برخی موارد میتوان با قبول برخی عوارض جانبی

از این دارو استفاده کرد. مصرف خودسرانه بویژه در حاملگی کاملا ممنوع است. زیرا ممکن است باعث

سرکوب غده فوق کلیه در جنین شود.

۵-من مدتهاست که با تجویز پزشک برای تسکین برخی دردهای مفصلی خود از دگزا متازون استفاده

میکنم. الان احساس میکنم حال بهتری دارم. آیا میتوانم دارو را قطع کنم؟

پاسخ: یک اصل کلی در استفاده دراز مدت از کورتون داریم. میزان مصرف کورتون به تدریج زیاد میشود

و موقع قطع کردن دارو هم اینکار تدریجا صورت میگیرد. قطع تدریجی بصورت افزایش فواصل مصرف و

کم کردن میزان داروی مصرف در هربار استفاده است. هیچگاه مقدار زیادی از کورتون را ناگهان مصرف

نکنید یا ناگهان قطع نکنید.

موارد مصرف اساسی دگزامتازون:
۱- ضد التهاب (بخصوص در بیماریهای روماتیسمی-حساسیتهای موضعی یا عمومی-کنترل عوارض بعد از جراحیهای دندان و…)
۲-کاهش ادم مغزی یا ریوی
۳-در درمان برخی اختلالات غده فوق کلیوی
عوارض شایع و مهم مصرف کورتون:
در مصرف بصورت موضعی (به شکل پماد و قطره یا محلول): تحلیل رفتن پوست در استفاده دراز مدت،

لکه افتادن روی پوست و خشکی پوست، تشدید عفونتهای قارچی

در مصرف سیستمیک (خوراکی یا تزریقی): سرخوشی، عوارض گوارشی، تشدید عفونت ها، بیخوابی، پوکی

استخوان (در مصرف طولانی)، ضعف ایمنی ، اختلالات هورمونی (نظیر پرمویی، اختلال عادت ماهانه) اتساع

شکم و گرد شدن صورت، اختلال آنزیمهای کبدی، تحلیل عضلانی، چرب شدن پوست و تشدید آکنه، تغییرات

روحی (نظیر سرخوشی بیش از حد یا تحریک پذیری عصبی)


تزریق چیست و انواع تزریق کدام است ؟

تزریق چیست ؟

تَزریق یا انژکسیون در پزشکی به معنی روشی جهت وارد کردن داروهای مایع (آمپول)

یا واکسن به داخل بدن با استفاده از سرنگ و سرسوزن تیز است.

انواع تزریق کدام است ؟

 زیر جلدی (S.C):

بافت زیر جلدی (Subcutaneous) یک بافت هم بند شل غنی از بافت چربی با خونرسانی

کم بوده وبه همین دلیل معمولا سرعت جذب دارو در آن طولانی تر از عضله است (۲۰ تا ۳۰

دقیقه در مقابل ۵ تا ۱۰ دقیقه در تزریقات عضلانی) البته برخی از داروها سرعت جذبشان

از بافت زیر جلدی برابر با عضله است (نظیر هپارین ) .

برای تزریقات S.C معمولا از سرنگهای ۲ میلی لیتر یا کمتر و سر سوزن نمره ۲۴ تا ۲۶ و

با طول ۱٫۵ سانتیمتر استفاده می شود . تزریقات S.C را می توان در هر نقطه ای انجام داد (نظیر بی حسی های موضعی ).

ولی محلهای رایج قسمت فوقانی خارجی بازو , جلوی ران , روی شکم و روی کتف ها می باشد .

همانند تزریقات عضلانی بایستی در S.C نیز قبل از تزریق آسپیراسیون انجام شود (بجز در مورد هپارین) .

روش کار بدین ترتیب است که چینی از پوست محل با انگشتان یک دست گرفته و بلند شده

و سپس سوزن با زاویه ۴۵ تا ۹۰ در جه زیر جلد وارد و پس از آسپراسیون  می شود

حدود ۲ میلی لیتر است و نبایستی بیش از ۵ میلی لیتر تزریق شود .

 داخل جلدی:

از تزریقات داخل جلدی (Intradermal) برای تست های آلرژیک , برخی از واکسیناسیونها و نیز

بررسی پاسخ سیستم ایمنی (anergy screen) استفاده می شود و معمولا سرنگهای یک میلی لیتر

مدرج (نظیر سرنگ توبرکولین) با سر سوزنهای نمره ۲۵ تا ۲۷ بکار برده می شود و اکثرا در سطح

فلکسور ساعد (حدود ۱۰ سانتیمتر پایینتر از شیار آرنج ) انجام می شود .

کار بدین ترتیب است که پوست محل با الکل پاک شده و سپس سوزن با زاویه ۱۵ درجه و به میزان

۲ تا ۳ میلیمتر داخل درم شده  به آرامی تزریق

می شود که به صورت یک عدس برآمده می شود .

در پایان بدون ماساژ سوزن خارج می شود و یک دایره به قطر یک سانتیمتر دور آن کشیده

و ساعت و تاریخ تست نوشته می شود .

نکته – در تمامی تزریقاتی که سوزن به طور مایل وارد پوست می شود بایستی سوراخ سر سوزن به طرف بالا باشد .

 عضلانی:

رایجترین نوع تزریق آمپول به بیمار معمولاً به شیوه تزریق ماهیچه‌ای است. هنگامیکه دارو جذب

گوارشی ندارد یا به آن آسیب می‌زند یا پس از جذب در کبد به مقدار زیاد تخریب می‌شود مجبور به استفاده از روش تزریق هستیم.

در بین روش‌های مختلف تزریق چنانچه مقدار دارو زیاد باشد و یا بافت‌های سطحی را تحریک کند

و یا احتیاج به جذب سریعتر باشد آن را داخل ماهیچه تزریق می‌کنند .

نحوه تزریق آمپول

معمولاً سرنگ ۲ – ۵ میلی لیتری بکار می‌رود. شماره و طول سوزن بسته به نوع ماهیچه؛

محل تزریق یا میزان بافت چربی که ماهیچه مورد نظر را پوشانیده‌است و سن بیمار متفاوت می‌باشد.

برای تزریق در ماهیچه سرینی (گلوتئال) معمولاً از سوزن شماره ۲۰ – ۲ استفاده می‌شود و

برای تزریق در ماهیچه دالی معمولاً از سوزن شماره ۲۳ – ۲۵ استفاده می‌شود .

محل تزریق آمپول

الف-ناحیه پشت سرینی (دورسوگلوتئال) برروی ماهیچه‌های ضخیم باسن:
محل تزریق در این ماهیچه معمولاً قسمت فوقانی خارجی یا ربع فوقانی خارجی باسن در

حدود ۵-۸ سانتی متر پایین تر از کرست ایلیاک خواهد بود که به دو روش مشخص می‌گردد.

یک لب باسن را با خطوط فرضی به چهار قسمت تقسیم کنید در این هنگام شما با لمس

کرست ایلیاک از انتخاب محل صحیح تزریق که به اندازه کافی بالا می‌باشد مطمئن شده‌اید.

انتخاب محل تزریق بدون لمس کرست ایلیاک روش مطمنی نخواهد بود.این عضله در کودکان

کم تر از ۲ سال به دلیل عدم تحرک کافی مکان مناسبی جهت تزریق نمی‌باشد و احتمال

آسیب به اعصاب سیاتیک این نواحی وجود دارد.

ب- ناحیه ونتروگلوتئال بر روی ماهیچه سرینی متوسط:

برای تعیین محل  برروی این ماهیچه در بیمار می‌باید کف دست خود را بر روی تروکانتر

بزرگ قراردهید به طوری که انگشتان وی متوجه سر بیمار باشد. معمولاً دست راست برای

ران چپ به کار رفته و از دست چپ برای ران راست استفاده می‌شود.

انگشت سبابه بر روی بر جستگی فوقانی قدامی استخوان نشیمنگاهی قرار گرفته و انگشت

میانی دست به طرف عقب کشیده شود به طوری که لبه کرست ایلیوم را لمس کنید سپس

با انگشت خود به باسن آن فشار می‌آورد.

محل  در این حالت مرکز مثلثی خواهد بود که با انگشت سبابه؛ میانی و لبه کرست

ایلیاک تشکیل شده‌است. این محل برای کودکان و بزرگسالان قابل استفاده می‌باشد.

بیمارمی تواند در وضعیت به پشت خوابیده قرارگیرد در این حالت بهتر است زانوها و لگن خم

شده باشد تا ماهیچه مربوطه شل شود حجم قابل تزریق ۱ – ۵ میلی لیتر می‌باشد.

ج- ماهیچه پهن داخلی (وستوس لترالیس):

ثلث این ماهیچه محل مناسبی برای تزریق خواهد بود که با تقسیم فاصله بین تروکانتر بزرگ

و برجستگی خارجی زانو به سه قسمت و انتخاب ثلث میانی آن به دست می‌آید. این محل

برای کودکان و بزرگسالان مورد استفاده می‌باشد بیمار می‌تواند در وضعیت خوابیده به پشت یا نشسته قرار گیرد.

د- ماهیچه دالی:

سطح خارجی این ماهیچه اغلب برای تزریق واکسن استفاده می‌شود.