انواع پانسمان و ترشحات زخم

پانسمان باز

در این نوع پانسمان پس از شستشوی زخم و استفاده از داروی مناسب روی آن پوشانده نمی شود.

پانسمان بسته

در این نوع پانسمان پس از اقدامات اولیه روی آن توسط گاز استریل و باند بسته می شود.

فواید پانسمان زخم

​

• جذب خون و سایر ترشحات زخم
• کنترل خونریزی و جلوگیری از از دست دادن خون
• حفاظت زخم در برابر آسیب های فیزیکی
• جلوگیری از آلودگی زخم به عوامل میکروبی
• حمایت از محل زخم
• عایق دما و رطوبت زخم

نکاتی در ارتباط با پانسمان

• قبل از انجام پانسمان زخم موضع زخم را ضدعفونی کنید.
• پانسمان باید استریل و عاری از میکروب باشد.
• قبل از انجام پانسمان دست ها باید با آب و صابون شسته و ضد عفونی شوند.
• استفاده از دستکش های پزشکی استریل هنگام پانسمان کردن زخم ضروری است.
• پانسمان نباید خیلی سفت بر روی زخم قرار بگیرد تا جلوی تنفس زخم گرفته نشود.
• حتی المکان عضوی که خونریزی در آن رخ داده بالاتر از سطح قلب قرار داده شود.
• پانسمان زخ نباید همراه درد و فشار شدید بر روی زخم باشد مگر در مواردی که خطر خونریزی بیش از حد وجود دارد.
• برای تعویض پانسمان زخم های وسیع حتما از یک پرستار کمک بگیرید.

نکته بسیار مهم

 زخم های مزمن از طریق مراحل طبیعی التیام، پیشرفت نمی کنند و به شیوه منظم و به موقع قابل درمان نیستند.

مراحل التیام زخم شامل چه مواردی می شود؟

التیام زخم یک فرآیند پویا و پیچیده بازسازی بافت و پیشرفت رشد از طریق چهار مرحله مختلف انجام می پذیرد.

۱)مرحله انعقاد و هموستاز (بلافاصله پس از آسیب)،

۲)فاز التهابی، (بلافاصله پس از آسیب به بافت) که طی آن تورم اتفاق می افتد

۳)دوره تکثیر، که در آن بافت ها و رگ های خونی جدید شکل می گیرد

۴)مرحله بلوغ، که در آن بازسازی بافت های جدید صورت می گیرد.

 این فازها به شیوه ای مرتب با هم پوشانی وحالت ابشاری و پی در پی به خوبی به یکدیگر مرتبط می شوند.

ارتقاء این فازها تا حد زیادی بستگی به نوع زخم و شرایط پاتولوژیک آن و نوع مواد پوششی دارد.

ایا پیشرفت تکنولوژی تاثیری در زخم و درمان ان داشته است؟

با پیشرفت تکنولوژی، در حال حاضر، انواع مختلف مواد پانسمان برای انواع زخم ها موجودند. اما انتخاب یک ماده برای یک زخم خاص برای رسیدن به بهبود سریع مهم است.

سرم مایع

سرمها محلولهای مایع نگهدارنده یا کریستالوئیدی حاوی الکترولیت، آب و نیازهای سلولی هستند که از طریق سیاهرگها تجویز میشوند.

سرمها اصولا به چهار گروه کلی تقسیم بندی میشوند:

​

۱. محلولهای کریستالوئید جهت جبران کاهش مایعات یا الکترولیتها مانند سرم رینگر، رینگرلاکتات، سرم نرمال سالین، سرم قندی نمکی و سرم قندی

۲. محلولهای کلوئید جهت جبران کاهش حجم داخل عروقی مانند دکستران و هماکسل

۳. محلولهای غذایی (جایگزینی تغذیه وریدی) مانند سرم آمینو اسیدی و سرم اینترالیپیدی

۴. محلولهای با کاربرد درمانی خاص مانند سرم مانیتول

محلولهای کریستالوئید ممکن است جهت جانشین کردن الکترولیتها و آب از دست رفته از طریق اسهال و استفراغ بکار روند. مصرف بیش از حد آنها سبب تجمع سدیم و حجم آب اضافی در بدن، ادم ریوی و نارسایی قلب می‌شود. محلولهای هیپرتونیک در درمان مسمومیت با آب و افزایش حجم آب خالص بکار می‌روند.

محتویات

• ۱ سرم کلرید سدیم
• ۲ سرم رینگر لاکتات
• ۳ سرم دکستران
• ۴ سرم ژلاتین تعدیل یافته (هماکسل)
• ۵ سرم آمینو اسیدی
• ۶ سرم کربوهیدراتی
• ۷ سرم اینترالیپید
• ۸ سرم مانیتول
• ۹ مقایسه کریستالوئیدها