۱۲ بیماری شایع جسمی در دوران سالمندی

بیماری های جسمی دوران سالمندی

 بیماری در هر سنی سراغ انسان ها می آید اما بیماری هایی وجود دارند که خاص

دوران سالمندی اند و در دوران جوانی به ندرت دیده می شوند. بیشتر این بیماری ها

درمان قطعی ندارند ولی غالبا قابل کنترل اند.

۱. کم شدن خواب افراد مسن

اکثر سالمندان با مشکلات خواب مواجه می شوند. بی خوابی و علایم مربوط به آن،

بخشی از روند پیری به حساب نمی آید و باید به درمان آن پرداخت چرا که در زمان

خواب است که بدن آن ها ترمیم می شود.

خواب باعث می شود سیستم ایمنی بدن برای مقابله با میکروب ها و عفونت ها تقویت

شود. در صورت نداشتن خواب کافی افراد مسن ممکن است دچار مشکلات مربوط به

خلق و خو و حافظه شوند. بدن به ۸ الی ۹ ساعت خواب نیاز دارد.

۲. قدرت شنوایی سالمندان

بیماری مهمی که در گوش سالمندان دیده می شود، همان کاهش شنوایی است.

کاهش شنوایی روی کیفیت زندگی سالمند تاثیر می گذارد.

اختلال شنوایی در سالمندان ناشی ازتخریب سلول های شنیداری عصبی است

که معمولا موجب می شود فرد متوجه صداهای زیر نشود. الگوی دیگری هم در کاهش

شنوایی سالمندان دیده می شود که در آن پیدا می کند و فرد همه فرکانس ها را به

خوبی متوجه نمی شود. هر دو گروه باید از سمعک جهت تقویت صدا استفاده کنند.

سمعک ها به دو گروه آنالوگ و دیجیتال (قابلیت برنامه ریزی دارد) طبقه بندی می شوند.

افرادی که کاهش شنوایی خفیف دارند یا به انجام کارهای دقیق نیاز ندارند، باید از سمعک

های آنالوگ استفاده کنند.

ولی بیمارانی که به دقت در شنیدن نیاز دارند و الگوی کم شنوایی شان طوری است که

مشکلشان با سمعک آنالوگی برطرف نمی شود باید از سمعک های دیجیتال استفاده کنند.

۳. زمین خوردن سالمندان

سرگیجه، درد مفاصل، عدم تعادل و بسیاری عوامل دیگر در افتادن و زمین خوردن افراد

سالمند نقش دارند. در ایالات متحده امریکا، هیچ حادثه ای بیشتر از زمین خوردن، منجر

به مرگ سالمندان نمی شود.

افتادن یکی ازجدی ترین نگرانی های افراد مسن محسوب می شود. یکی از مهم ترین

دلایل مربوط به زمین افتادن ها، استفاده نامناسب یا بیش از اندازه از داروها است، به

ویژه آن داروهایی که تعادل را تضعیف می کنند.

همچنین در افراد مسنی که بیش از ۵ یا ۶ دارو در روز مصرف می کنند به علت تداخل منفی

داروها، گاهی عدم تمرکز، سرگیجه و عدم تعادل دیده شده است. نکته بسیار مهم دیگر

موانع موجود در محیط است.

نمونه هایی از این عامل وضعیتی، شامل: صندلی ها و توالت هایی که خیلی کوتاه هستند،

نبود دستگیره نرده، ناموزون بودن ارتفاع پله ها، فرش کردن نامناسب قالی ها و قالیچه ها،

سطوح لغزنده و لیز و کفش های نامناسب است.

متاسفانه، نیمی از افراد مسنی که زمین می خورند، هرگز راه رفتن مناسب خود را به دست نمی آورند.

۴. آلزایمر، بیماری شایع در دوران سالمندی

آلزایمر مرگ تدریجی حافظه است و در افرادی که کهولت سن دارند بیشتر دیده شده است.

آمار مرکز بین المللی آلزایمر نشان می دهد که تعداد مبتلایان به آلزایمرتا سال ۲۰۵۰میلادی

، به ۱۳۰میلیون نفر به ویژه در کشورهای در حال توسعه می رسد.

فعالیت های مغزی مانند حل کردن جدول یا بازی شطرنج جلوی ابتلا به آلزایمر را نمی گیرد

اما این فعالیت ها باعث می شود از تعداد بیشتری از سلول های مغزی کار کشیده شود در

نتیجه ذخیره سلول های فعال بیشتر است.

اگر چنین افرادی دچار آلزایمر شوند با توجه به ذخایر سلولی شان، سرعت علائم و تشدید

بیماری را به تاخیر می اندازند.

اضافه وزن در میانسالی نه تنها احتمال آلزایمر را افزایش می دهد، بلکه سبب

آلزایمر زودرس می شود.

​

۵. آرتریت، معضل سالمندی

آرتریت (التهاب مفصل) بیماری است که می تواند تمام مفاصل را گرفتار کند اما در اعضای

دارای تحمل بار و پر کار مانند زانو، باسن، مچ پا، مچ دست و دست شایع تر است.

۶. آرتروز

اصطلاح عامیانه آرتروز، همان ساییدگی غضروف مفصلی است. غضروف انسان های از ۳۵-۳۰

سالگی تغییر می کند. این پدیده فیزیولوژیک و طبیعی است.

در صورتی که فشار روی غضروف به مدت طولانی زیاد باشد، غضروف تخریب می شد و درد ایجاد

خواهد شد. با افزایش شدت بیماری، درد و خشکی اندام هنگام برخاستن از خواب به آن اضافه

می شود. خشکی اندام ها تقریبا نیم ساعت طول می کشد و به مرور و با حرکت بیمار از بین می رود.

آرتروز درمان ندارد ولی راه هایی برای تسکین درد وجود دارد؛ مثلا بیماران به عضو دچار آرتروز

فشار نیاورند و از داروهای غضروف ساز و مسکن ها استفاده کنند. البته مصرف طولانی مدت

مسکن به هیچ وجه توصیه نمی شود.

غضروف آسیب دیده معمولا در زانوهاست و برای کاهش درد و کم کردن فشار از روی زانو به

بیماران توصیه می شود از توالت فرنگی، تخت و صندلی هنگام خواندن نماز یا خوردن غذا استفاده کنند.

۷. پوکی استخوان، دردی آشنا در سالمندی

با افزایش سن، ماده پروتئینی و معدنی استخوان و به دنبال آن تراکم استخوانی کم می شود

ولی شیوه بد زندگی، نداشتن تغذیه خوب (بدون کلسیم و مواد معدنی و پروتئین)، کمبود اشعه

خورشید در محل زندگی مثل کشورهای اسکاندیناوی و نزدیک قطب، تحرک ناکافی و وجود بیماری های کلیوی 

و غددی و مصرف بعضی از داروها، این روند را تسریع می کند. در پوکی استخوان، خطر شکستگی افزایش می یابد.

پوکی استخوان از شایع ترین بیماری های دوران سالمندی است.

پوکی استخوان یک بیماری خاموش است و اولین علامتی که می تواند فرد را متوجه کند، شکستگی

است، اما آزمایشی به نام سنجش تراکم استخوان وجود دارد که میزان پوکی را مشخص می کند.

در این مواقع جلوگیری از پیشرفت بیماری الزامی است چون شکستگی های دوران سالمندی به راحتی

بهبود نمی یابند و ممکن است باعث از کار افتادگی بیمار شوند.

انجام تمرینات ورزشی منظم نیز ضرورت دارد؛ شنا رفتن، وزنه زدن، پیاد هروی، دویدن و انجام سایر ورز شهای

استقامتی به طور منظم به فرد کمک می کند از پوکی استخوان در امان باشد.
وقتی صحبت از تغذیه مناسب زنان و مردان در ۵۰ سالگی به میان می آید، نیاز به دریافت ویتامین C و

ویتامین D اهمیت پیدا می کند.

به طور کلی، زنان میانسال و مسن بیش از زنان جوان درمعرض خطر ابتلا به بیمار یهای قلبی وپوکی استخوان

قرار دارند، بنابراین اگر به دریافت ویتامین های لازم توجه نکنند، خطر بیشتری متوجه آن ها خواهد بود.

یکی از ویتامین هایی که اغلب مورد چشم پوشی قرار می گیرد، ویتامین ۱۲B است. ویتامینی که اکثر افراد

نمی دانند به آن احتیاج دارند. با این حال، ویتامین ۱۲B یکی از مهمترین نیازهای تغذیه خانمهای بالای ۵۰ سال

است که می توانند از طریق مصرف مکمل های ویتامینه دریافت کنند.

۸. عفونت ادراری در دوران سالمندی

زنان بیشتر از مردان به عفونتهای ادراری مبتلا می شوند.کاهش شدید در سطح استروژن پس از

یائسگی باکتریها را تشویق به رشد در مجرای ادرار می کند. عفونتهای ادراری ممکن است

هنگام استفاده از استخر نیز رخ دهد.

در مردان پروستات بزرگ شده نیز می تواند خروج ادرار را کند کرده و منجر به عفونت ادراری شود.

در هر دو گروه زنان و مردان، پیری اعصاب مثانه منجر به تجمع ادرار می شود و این علت یک

محیط ایده آل برای رشد باکتر یها ایجاد می کند.

کمردرد ناشی از عفونت های ادراری می تواند به این مفهوم باشد که عفونت به کلیه ها گسترش یافته است.

عفونت ادراری باید با آنتی بیوتیک درمان شود. در صورت عدم درمان و انتشار آن به کلیه ها،

عفونت های بالقوه کشنده در جریان خون رخ می دهد.

۹. پارکینسون

پارکینسون بیماری نورودژنراتیو است؛ یعنی سلول های مغزی یا بافت مغزی عصبی تخریب می شوند.

سالمندان دچار پارکینسون با مشکلات عدیده ای به ویژه در زمینه خوردن غذا و یا آشامیدن مایعات مواجه هستند.

۱۰. بیماری های التهابی عروق در دوران سالمندی

در این بیماری عروق بزرگ درگیر می شوند. التهاب در عروق باعث مختل شدن خون رسانی می شود.

عروق درگیر ممکن است در شریان آئورت یا شریان های اندام ها باشد. بیماران با سردرد،

قفل شدن فک و دردهای ناحیه شانه و گردن، خستگی، تب خفیف، کاهش اشتها و … مراجعه می کنند.

این بیماری مختص افراد بیشتر از ۵۰ سال است و معمولا زمینه ژنتیکی دارد. در تصویربرداری از عروق بزرگ،

تنگی مشاهده می شود. درمان چنین بیمارانی ضروری است.

۱۱. فیبرومیالژیا درد اسکلتی در سالمندان

علامت شاخص بیماری فیبرومیالژیا دردهای عضلانی – اسکلتی است. در بررسی های تخصصی

مشکل ساختاری در استخوان ها و التهاب عضلانی دیده نمی شود و اختلال مربوط به بافت همبند است.

بیماران غیر از درد از علائم دیگری مانند سوزش، خشکی صبحگاهی، خستگی و اختلال در خواب نیز

شکایت دارند. بیماری در کودکان هم ممکن است مشاهده شود ولی سن بروز آن معمولا حول و حوش ۵۰ سالگی است.

علت بروز بیماری هنوز ناشناخته است. شاید عوامل ژنتیکی در آن نقش داشته باشند. به دلیل ناشناخته

بودن بیماری، درمان قطعی هم برای آن پیدا نشده است. استفاده از مسکن ها، پمادهای موضعی

عضلانی، ماساژ درمانی و … برای کاهش درد مفید است.

۱۲. نقرس بیماری التهابی مفصلی در سالمندی

نقرس بیماری التهابی مفصلی است. این بیماری از میانسالی به بعد بروز می کند و به ندرت در افراد

جوان دیده می شود. علت بیماری بالا رفتن اسید اوریک خون است که باعث ایجاد کریستال هایی

در خون و رسوب در مفاصل و بافت ها می شود.

اولین علامت نقرس در نیمی از بیماران تورم یا قرمزی، التهاب و سوزش در محل اتصال مفصل شست

پا و پنجه است ولی بیماری در مفاصل دیگر مانند زانو، مچ و انگشتان دست و … نیز دیده می شود.

بیماری با درد مفصلی و گاهی توأم با خستگی و تب شدید بروز می کند. تعداد مبتلایان به نقرس

در دنیا افزایش یافته است. شایع ترین علت داشتن زمینه ژنتیکی است ولی دفع ناقص اوره، تغذیه

ناسالم و … هم می تواند باعث بیماری نقرس شوند.

حمله های حاد بیماری باید درمان شوند. در صورت کنترل نشدن بیماری نقرس، احتمال ابتلای فرد

به بیماری هایی مانند افزایش فشار خون، دیابت و بیماری های قلبی و کلیوی بیشتر خواهد شد.

البته با دارو می توان سطح اسید اوریک خون را پایین آورد.

​

سالمندان و اختلالات پوستی

با افزایش سن، سلول های بدن پیر می شود. پوست نیز همگام با تمام سلول ها تغییر و مشکلاتی پیدا می کند.

• خشکی پوست: تحلیل بافت چربی منجر به افزایش دفع آب از طریق پوست و خشکی
• در آن می شود. در نتیجه پوست ترک خورده و دچار خارش شدید می شود
• چین و چروک: کلاژن موجود در پوست با افزایش سن از هم گسسته می شود و باعث
• خواهدشد خاصیت کشسانی و الاستیسیته پوست از بین برود. اصلی ترین علت چروک پوست، نور آفتاب است
• کبودی و خون مردگی: اگر موضوع سالمندآزاری مطرح نباشد، شایع ترین دلیل کبودی پوست،
• مصرف داروهای ضدانعقاد است که در سالمندان مبتلا به بیماری قلبی عروقی، برای جلوگیری از ایجاد لخته تجویز می شود.
• تومورهای پوستی: ضایعات پیش سرطانی ممکن است از همان سنین کودکی و نوجوانی
• در پوست وجود داشته باشند ولی در دوران سالمندی بروز کنند. سرطان های پوستی شایع
• در دوران سالمندی شامل سرطان سلول های پایه ای پوست و سلول های سنگفرشی پوست است.
• بدخیم ترین نوع سرطان از نوع ملانوم است که این سرطان نیز در سنین بالا دیده می شود.
• وقتی سالمند دچار زخم پوستی می شود و زخم هم بهبود نمی یابد، باید به فکر ضایعات بدخیم بود
• و حتما نمونه برداری از زخم انجام گیرد.

• عوارض پوستی ناشی از بیماری زمینه ای: افراد مسن بیشتر به بیماری های کلیوی، کبدی،

• قلبی عروقی، دیابت و… مبتلا هستند. بنابراین دیدن عوارض پوستی ناشی از این بیماری ها در
• سالمندان طبیعی است. مشکلات کلیوی می توانند باعث خارش پوست شوند. بیماری های کبدی
• نیز باعث خارش و زردی پوست می شوند.
• بیماری عفونی پوست: بیماری های عفونی که در پوست سالمندان دیده می شود به علت
• ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن است. البته ضعف قوای جسمانی سالمندان را هم باید در
• نظر گرفت که باعث می شود نتوانند بهداشت خود را به خوبی رعایت کنند بنابراین مراقبان
• سالمندان باید به این نکته توجه کنند.
• تاخیر در ترمیم زخم: افراد سالخورده پوست آسیب پذیرتری دارند. ترمیم و بهبود زخم در سالمندان
•  بسیار آهسته تر از یک فرد جوان است. گاهی لازم است برای ترمیم و جلوگیری از عفونت، مداخله
• پزشکی انجام شود. در چنین مواردی بهتر است برای بیماران آنتی بیوتیک تجویز و محل زخم نیز تمیز
• نگه داشته شود. یکی از زخم هایی که در سالمندان دیده می شود، زخم پوستی در اثر دیابت و
• درگیری عروقی است. سالمندان دیابتی باید مدام پاها را معاینه و در صورت دیدن زخم خیلی
•  بابت تاخیر پیش آمده عذرخواهی .با تشکر هومینو زود به پزشک مراجعه کنند.

عفونت خون

عفونت خون در پی ورود باکتری‌ها به جریان خون ایجاد می‌شود. با اینکه تعریف

پزشکی عفونت خون کمی متفاوت است، ولی این تعریف برای توصیف باکتریمی،

سپتی‌سمی و سپسیس نیز استفاده می‌شود. سپسیس نوعی عفونت خطرناک

است که ممکن است به مرگ منجر شود. عفونت خون در صورت عدم درمان به ‌موقع،

به‌سرعت به سپسیس تبدیل می‌شود. بنابراین تشخیص و درمان سریع عفونت خون

ضروری است. با این تفاسیر شناخت عواملی که منجر به بروز عفونت خون می‌شوند،

ضروری است و به شما کمک می‌کند از وقوع آن پیشگیری کنید.

علل بروز عفونت خون

عفونت خون زمانی ایجاد می‌شود که باکتریِ عامل عفونت در یکی از اعضای بدن‌،

وارد جریان خون شود. به حضور باکتری در خون باکتری می یا سپتی‌سمی گفته می‌شود.

با اینکه اصطلاحات سپتی‌سمی و سپسیس را معمولا با تعاریف مشابه به‌کار می‌برند،

ولی از لحاظ فنی این دو اصطلاح با یکدیگر تفاوت دارند. سپتی‌سمی به معنای وجود باکتری

در خون است که می‌تواند منجر به بروز سپسیس شود. سپسیس حالت شدید عفونت

خون است که اگر با درمان مناسب پاسخ داده نشود، زندگی فرد را تهدید خواهد کرد.

با این‌حال هر گونه عفونت ناشی از باکتری، قارچ یا ویروس می‌تواند موجب بروز سپسیس

شود و نیازی نیست حتما عامل ایجاد این عفونت‌ها در جریان خون فرد وجود داشته باشد.

این دسته عفونت‌ها معمولا در ریه‌، شکم و دستگاه ادراری به‌وجود می‌آیند. سپسیس اغلب

در افرادی رخ می‌دهد که بستری شده‌اند، زیرا در این مواقع احتمال بروز عفونت‌ها بالاتر است.

عفونت خون به معنای ورود باکتری‌ای به جریان خون است که قبلا در جایی از بدن عفونت

ایجاد کرده است. بنابراین تا زمانی که یک عفونت اولیه رخ نداده باشد، سپسیس ایجاد نمی‌شود.

برخی از شایع‌ترین علل عفونت‌های منجر به سپسیس عبارتند از:

• عفونت شکمی؛
• عفونت ناشی از نیش آلوده‌ی حشرات؛
• عفونت‌های ناشی از کاتتر (لوله‌‌ای نازک و منعطف) که برای کارهایی مانند دیالیز و شیمی‌درمانی استفاده می‌شوند؛
• کشیدن دندان یا عفونت دندان؛
• قرار گرفتن زخم ناشی از عمل‌های جراحی در معرض باکتری‌ها یا عوض نکردن به‌موقع بانداژ؛
• قرار گرفتن زخم‌های باز در معرض محیط؛
• عفونت‌های ناشی از باکتری‌های مقاوم به دارو؛
• عفونت کلیه یا دستگاه ادراری؛
• سینه‌ پهلو؛
• عفونت‌های پوستی.

برخی افراد بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به سپسیس هستند. این افراد عبارتند از:

• کسانی که دستگاه ایمنی ضعیفی دارند. مانند افراد مبتلا به ایدز یا سرطان خون؛
• کودکان خردسال؛
• افراد مسن؛
• افرادی که از مواد مخدر داخل وریدی مانند هروئین استفاده می‌کنند؛
• افرادی که بهداشت دندان را رعایت نمی‌کنند؛
• کسانی که از کاتتر استفاده می‌کنند؛
• افرادی که به‌تازگی عمل جراحی یا اعمال دندان‌پزشکی انجام داده‌اند؛
• کسانی که در محل کارشان در معرض باکتری و ویروس‌های زیادی قرار دارند، مانند افرادی که در بیمارستان یا در فضای باز کار می‌کنند.

علائم عفونت خون عبارتند از:

• لرز؛
• تب شدید یا متوسط؛
• ضعف؛
• تنفس سریع؛
• افزایش سرعت ضربان قلب یا تپش قلب؛
• رنگ‌پریدگی مخصوصا در صورت.

برخی از علائم بالا می‌تواند ناشی از آنفولانزا یا سایر بیماری‌ها باشد. با این‌حال اگر در دوران نقاهت

به‌سر می‌برید یا به‌تازگی عمل جراحی داشته‌اید، بهتر است با مشاهده‌ی این علائم بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

برخی دیگر از علائم پیشرفته‌تر عفونت خون عبارتند از:

• کنفوزیون (نوعی حالت گیجی و کاهش هوشیاری)؛
• خال‌های قرمز بر روی پوست که ممکن است بزرگ‌تر و شبیه کبودی ناشی از ضربات شود؛
• عدم تولید یا تولید اندک ادرار؛
• شوک (افت فشار خون)؛
• از کار افتادگی یا نارسایی اندام‌ها.
• عفونت خون ممکن است موجب بروز سندرم زجر تنفسی یا شوک تنفسی شود. اگر این
• وضعیت به‌خوبی درمان نشود، مرگ بیمار را به دنبال خواهد داشت.

تشخیص عفونت خون

تشخیص عفونت خون توسط خود فرد کار دشواری است، زیرا علائم آن با علائم بسیاری از بیماری‌های

دیگر یکسان است. بهترین روش برای تشخیص سپتی‌سمی مراجعه به پزشک است. پزشک قبل

از هر چیز شما را معاینه می‌کند. این معاینه شامل اندازه‌گیری دمای بدن و فشار خون است.

اگر پزشک‌ پس از معاینه به عفونت خون مشکوک باشد، آزمایشات دقیق‌تری برای پیدا کردن علائم

عفونت‌های باکتریایی انجام خواهد داد. سپتی‌سمی با آزمایش‌های زیر قابل تشخیص است:

​

• آزمایش کشت خون؛
• آزمایش سطح اکسیژن خون؛
• آزمایش شمارش سلول‌های خون؛
• آزمایش انعقاد خون؛
• آزمایش ادرار ازجمله آزمایش کشت ادرار؛
• پرتو ایکس از قفسه سینه؛
• آزمایش عملکرد کلیه و الکترولیت‌ها.
• علاوه بر اینها ممکن است پزشک‌تان عملکرد کلیه، کبد و تعادل الکترولیت‌ها را نیز بررسی کند.
• اگر بر روی پوست‌تان زخمی وجود داشته باشد، ممکن است پزشک از ترشحات آن نمونه‌برداری
• کند تا نوع باکتری‌های موجود را شناسایی کند.
• شاید پزشک‌ برای احتیاط تصویربرداری نیز برای‌تان تجویز کند. این آزمون‌ها که شامل پرتو ایکس،
• سی‌تی‌اسکن، ام‌آر‌آی و فراصوت هستند به تشخیص عفونت‌های موجود در اندام‌های بدن کمک می‌کنند.

در صورتی‌که باکتری موجب عفونت شده باشد، پزشک با شناسایی آن آنتی‌بیوتیک مناسب را برای درمان‌تان تجویز می‌کند.

روش‌های درمان عفونت خون

درمان سریع عفونت خون ضروری است، زیرا عفونت‌ می‌تواند به‌سرعت به بافت‌ها و دریچه‌های قلب

گسترش بیابد. در صورت بروز عفونت خون احتمالا نیاز است بیمار در بیمارستان بستری شود. در صورتی‌

که علائمی مانند شوک در فرد ایجاد شود، باید او را به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل کرد. علائم شوک عبارتند از:

• رنگ‌پریدگی؛
• ضربان تند ولی ضعیف؛
• تنفس تند ولی کم‌عمق؛
• سرگیجه و عدم هوشیاری؛
• فشار خون پایین.
• ممکن است برای ثبات فشار خون‌تان و کمک به رهایی از شر عفونت‌ها اکسیژن و مایعات به‌صورت وریدی
• به شما تزریق شود. لخته شدن خون نگرانی دیگری است که در بیماران بی‌تحرک وجود دارد.

سپسیس معمولا با مصرف زیاد مایعات، تزریق داخل‌وریدی و آنتی‌بیوتیک‌هایی که باکتری‌های عامل عفونت

را هدف قرار می‌دهند، درمان می‌شود. گاهی اوقات برای کمک به تعادل فشار خون، مصرف موقت برخی

داروها نیاز است. این داروها وازوپرسور نام دارند. اگر سپسیس به قدری شدید باشد که موجب از کار افتادگی

چندین عضو شود، ممکن است هوا به کمک دستگاه وارد بدن بیمار شود. اگر سپسیس موجب از کار افتادگی

کلیه شود، بیمار باید به‌طور موقت تحت دیالیز قرار بگیرد.

بهبودی و چشم‌انداز درازمدت

عفونت خون می‌تواند منجر به مرگ بیمار شود. بر اساس اعلام مایو کلینیک (یکی از معتبرترین مراکز و

دانشگاه‌های علوم پزشکی جهان) مرگ ناشی از شوک سپتیک در نیمی از موارد ابتلا به این عارضه دیده

می‌شود و حتی در صورت درمان موفق، سپسیس می‌تواند آسیب‌های دائمی به همراه داشته باشد.

یکی از این مشکلات افزایش احتمال عفونت‌ها در آینده است.

هرقدر درمان پزشک‌تان را بهتر اجرا کنید، احتمال بهبودی کامل‌تان افزایش می‌یابد. درمان سریع و

تهاجمی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان شانس رهایی از سپسیس را افزایش خواهد داد.

بسیاری از افراد بدون پیامدهای بعدی از سپسیس خفیف بهبود می‌یابند. با مراقبت‌های مناسب

ظرف مدت ۱ یا ۲ هفته حال‌ بیمار بهتر می‌شود.

اما اگر از سپسیس شدید نجات پیدا کنید، باز هم پیامد‌های خطرناک آن شما را تهدید خواهد کرد.

برخی از عوارض جانبی بلندمدت سپسیس عبارتند از:

افزایش احتمال بروز لخته‌های خونی؛

از کار افتادگی اعضا. ممکن است فرد برای ادامه‌ی زندگی به عمل جراحی یا اقداماتی نیاز داشته باشد؛

مرگ بافت یا قانقاریا؛ ممکن است نیاز باشد بافت یا اندام تحت تأثیر قطع شود.

پیشگیری از عفونت خون

بهترین راه برای پیشگیری از عفونت خون، درمان و پیشگیری از بروز عفونت‌هاست. باید از زخم‌ها

با تمیز نگه‌داشتن و تعویض به‌موقع بانداژ مراقبت کرد تا دچار عفونت نشوند.

روش های مناسب برای رفع نیازهای عاطفی و اجتماعی سالمندان

رفع نیازهای عاطفی و اجتماعی سالمندان: بدون هیچ شکی هدف ما این است

که سالمندان بهتر زندگی کنند. مهم‌ترین چیزی که در سالمندی کیفیت زندگی را

افزایش می‌دهد و باعث می‌شود سالمندان زندگی بهتری داشته باشند حفظ استقلال است.

​

نیازهای سالمندان

نیاز های سالمندان: جدی ترین خطری که فرد سالمند را تهدید می کند در انزوا قرار

گرفتن او از سوی اطرافیان است. در این حالت شخص امکان ارتباط صمیمی و نزدیک با

دیگران را از دست می دهد. تنهایی موجب می گردد.

پیری کاهش قوای روانی و جسمی است که در اثر گذشت زمان روی می دهد. تعریف

پیری در کشورهای مختلف با توجه به شرایط فرهنگی متفاوت است. در ایران سن پیری

تعریف نشده است ولی اگر شروع دوره پیری را زمان بازنشستگی کامل از خدمت محسوب

کنیم طبق قانون تأمین اجتماعی سن پیری برای مردان ۶۰ سالگی و برای زنان ۵۵ سالگی

می باشد و طبق قانون استخدام کشوری سن بازنشستگی برای مردان و زنان ۶۵ سالگی است .

امروزه دوران پس از ۶۰ سالگی را که اصطلاحا دوران بازنشستگی نامیده می شود، دورانی نیست

که فقط به انتظار مرگ سپری شود. بلکه همانگونه که جامعه شناسان گفته اند این مرحله از عمر،

دوران سوم زندگی است. در جامعه ما افراد به طور متوسط تا ۸۰ سالگی امید به زندگی دارند.

در این دوران سالخوردگان را می توان به شرح زیر تقسیم بندی کرد:

1. امکانات به اندازه کافی دارند و مایلند به استراحت بپردازند.
2. به علت احتیاج به درآمد، به کار خود ادامه می دهند یا حداقل اگر کاری باشد، مایلند ادامه دهند.
3. امکانات مالی دارند ولی چون نمی خواهند «از کار افتاده» محسوب شوند، مایلند کار کنند.
4. از کار افتاده و بیمارها.

نیازهای اساسی سالمندان

نیازهای سالمندان را در گروه های چهارگانه بالا می توان به شرح زیر تقسیم بندی کرد:

• احتیاجات عاطفی
• احتیاجات معیشتی
• احتیاج به تفریح
• احتیاج به شرکت در زندگی اجتماعی
• امنیت

احتیاجات عاطفی

احتیاجات عاطفی همواره وجود داشته و به همان ترتیبی که سن افراد بالاتر می رود، نیازها

نیز افزایش می یابد. در گذشته توجه فرزندان به پدر و مادرها و اصولا افراد جوان تر نسبت

به مسن ترها، بیشتر بود و اخلاق و رسوم حکم می کرد که به سالمندان بیشترین احترام

گذاشته شود. اما امروزه که غالب سالمندان به تنهایی در خانه خود به سر می برند، هر قدر

هم که وضع زندگی آنها خوب باشد، از توجه عاطفی دیگران و اقدامات جامعه بی نیاز نیستند .

احتیاجات معیشتی

احتیاجات معیشتی شامل خوراک، پوشاک، مسکن و بهداشت می شود.

احتیاج به تفریح

سالمندان با توجه به شرایط سنی و عدم اشتغال جدی، احتیاج به وقت گذرانی پر بار و سالم

به اقتضای شرایط جسمی خود را دارند.

سالمندان فاقد منابع مجدد دوستی هستند، زیرا اکثر آنها کار نمی کنند و موقعیت ایجاد روابط

دوستانه در فضای کار را ندارند و دوستان هم سن و سالشان را نیز به نوعی از دست داده اند.

این مسئله تنهایی آنها را افزایش می دهد.

بهترین تفریحات پیشنهادی برای سالمندان (با توجه به سواد و روحیات خاص هر فرد) شامل

مطالعه کتاب و روزنامه، گشت و گذار در فضای سبز، معاشرت و گفتگو با دوستان، تماشای فیلم،

خرید از بوفه، نشستن روی نیمکت و تماشای خیابان و عبور و مرور مردم، و بخصوص تماشای کودکان هنگام بازی و شنیدن

موسیقی می باشد. در ضمن ترتیب دادن برنامه های فوق العاده مثل مراسم عبادی، جشن

و کنسرت، بازی های سبک تأثیر بسیار خوبی در روحیه سالمند دارد و احساس یکنواختی روزها را از بین می برد .

نیاز اجتماعی سالمندان

افسردگی بیشتر در میان سالمندانی وجود دارد که تنها زندگی می کنند و علاوه بر آن

دچار ناراحتی های جسمانی نیز هستند. بعضی از آنها بیش از یک بار در ماه تماس دیگری

با فرزندان خود ندارند و تمام روابط و گفتگوی آنها در صحبت های چند دقیقه ای برای مثال

با پستچی و مغازه دار خلاصه می شود.

از این رو ضروری است که محیط مناسب و بهتری برای زندگی آنها مهیا شود تا افسردگی های

ناشی از تنهایی کاهش یابد. سالمندانی که علیرغم سن بالا در فعالیت های اجتماعی حضور

دارند و از روابط اجتماعی نسبتا خوبی برخوردارند، به بیماری های مختلف به ویژه بیماری های

روانی کمتر دچار می شوند.

سالمندان از احساس بطالت و بیکاری و برکنار ماندن از زندگی اجتماعی رنج می برند.

برای رفع این احساسات باید برنامه های جمعی برای سالمندان در نظر گرفت، مثلاً سالمندان

با هم به مطالعه روزنامه و مجله بپردازند، به گردش ها و سفرهای کوتاه دسته جمعی بروند

و مورد مشورت قرار گیرند.

مسئله مهم دیگر، کار است. کار سَبُک بهترین وسیله برای گذراندن عمر در کهنسالی می باشد.

کار نه تنها پاسخگویی به یک نیاز واقعی در ارتباط با سالمندان است بلکه با مدیریت صحیح،

نتایج کار سالمندان می تواند پاسخگوی قسمت های زیادی از نیازهای جامعه باشد.

امنیت

سالمند احتیاج به امنیت روحی و جسمی دارد و باید در طراحی فضاهای مرتبط با سالمند 

این مسئله مورد توجه قرار گیرد. سالمند باید مطمئن گردد که در موقع ضرورت به کمکش خواهند

شتافت و یا در موقع بیماری سریع معالجه خواهد شد و در فضایی که پا می گذارد آرامش دارد و مورد آزار قرار نخواهد گرفت.

​

رفع نیازهای سالمندان

تفریحات در نظر گرفته شده برای سالمند باید انرژی و نشاط بیشتری به او بدهد؛ بدون اینکه آزار

و اذیتی به او برساند. چرا که باعث می شود به ارامش برسند و از بروز آلزایمر و افسردگی که

شایع ترین عارضه های مربوط به این سن هستند در آن ها پیشگیری می شود. و نیازهای سالمندانرا رفع کنند.

در نظر گرفتن وضعیت فرهنگی _ اجتماعی

نوع فرهنگ و ساختار اجتماعی که فرد در آن رشد کرده، نکته بسیار مهمی است که علایق و

دلبستگی های او را نمایان می کند. مثلا برای فردی که در یک خانواده مذهبی رشد کرده شاید

حضور در مراسم قرآن خوانی یا مراسم مذهبی بسیار نشاط بخش باشد.

چنین سالمندانی علاقه زیادی هم به سفرهای زیارتی دارند؛ بنابراین باید شرایطی به وجود آید

تا با تورهای مسافرتی ارزان قیمت به سفر بروند.

تفریح های مذهبی برای افرادی که در اروپا زندگی می کنند یا سطح اعتقادی مذهبی قوی ندارند

یا مناسب نیست. برای این افراد به رفتن به مناطق تاریخی، طبیعت گردی، حضور در مجامع ادبی

و گوش دادن به موسیقی های مورد علاقه به جای حضور در مراکز مذهبی خیلی مفرح تر است.

در نظر گرفتن شرایط تحصیلی

جامعه سالمندان ما به سمتی می رود که تعداد سالمندان تحصیلکرده بیشتر شده است.

برای فردی که تحصیلاتی در زمینه خاص و علاقه به مطالعه دارد، به احتمال زیاد کتاب گزینه مناسبی

برای اوقات فراغت است. این افراد می توانند در مراسم ادبی و شعرخوانی حضور یابند.

در گوشه و کنار شهر و در کتابخانه ها و محافل ادبی گاهی سالمندان می توانند همتایان خود

را بیابند و بدین وسیله دوستان جدیدی هم پیدا کنند. جدول حل کردن، بازی شطرنج و بازی های

دیگر فکری نیز برای افراد تحصیلکرده تفریح های خوبی است که میتواند نیازهای سالمندان را رفع کند.

در نظر گرفتن مکان تفریحی

در کشورهای پیشرفته دنیا برای رفع نیازهای سالمندان مراکز تفریحی برای سالمندان در محله های

مختلف وجود دارد و با توجه به شرایط جسمانی سالمند نزدیکترین آنها انتخاب می شود و سالمند در

ساعات و روزهایی از هفته در آنجا حضور می یابد. در کشور ما نیز چند مرکز وجود دارد و تلاش شده

مراکز بیشتری دایر شود ولی تعداد این مراکز بسیار اندک است و نمی تواند جمعیت رو به رشد سالمندی

کشور ما را پوشش دهد.

در نظر گرفتن شرایط اقتصادی

تفریحی که برای هر سالمندی توصیه می شود به شرایط اقتصادی او نیز بستگی دارد. سالمندی دوره ای

است که کمتر کسی شاغل است. اغلب سالمندان بازنشسته اند و در بازنشستگی هم درآمد کاهش می یابد.

از یک سو، سطح هزینه ها به دلیل ناتوانی های ناشی از بیماری و هزینه های درمانی بالا می رود و از

سوی دیگر، ساختار جامعه ما طوری است که والدین همچنان نقش حمایتگری خود را هنگام ازدواج فرزندان

و بعد از ورود عروس و داماد و نوه ها به زندگی ایفا می کنند و این کار نیز مخارج آنها را چند برابر می کند.

در یک نظرسنجی از سالمندان پرسیده شد برای چه به مراکز ورزشی یا مراکز تفریحی مراجعه نمی کنند؟

بسیاری از آنها دلیل اصلی حضور نیافتن در چنین مراکزی را نبود امکانات مالی عنوان کردند. بنابراین بهتر

است تفریحی برای سالمند در نظر گرفته شود که متناسب با شرایط اقتصادی او باشد یا هزینه ها را به حداقل برسانند.

در نظر گرفتن هنر و حرفه سالمندان

بسیاری از سالمندان هنر خاصی دارند، مثلا کار دستی بلد هستند. باید مراکزی تاسیس شود که سالمندان

بتوانند کارهای دستی خود را به این مراکز ارائه دهند. حتی سالمندانی هستند که به کشاورزی علاقه زیادی

دارند. برای این گروه باید پارک هایی را در نظر گرفت و باغبانی و کاشت گل و گیاه را برعهده سالمندان علاقمند به این کار گذاشت.

البته در مرکز کهریزک مناطقی وجود دارد که سالمندان می توانند در آن به کاشت گل و گیاه بپردازند ولی

هنوز برنامه گسترده و جامعی در نقاط دیگر تهران و شهرستان ها دیده نمی شود. حتی در مرکز کهریزک

نگهداری از حیوانات دست آموزی را شروع کرده اند ولی این کار باید در هر پارکی انجام شود و هر سالمندی

یک حیوان دست آموز داشته باشد و از آن مراقبت کند.

سالمندان روستایی به طور خودکار و به دلیل دسترسی راحت به طبیعت و حیوان، این کار را انجام می دهند.

نگهداری از حیوانات نقش درمانی هم ایفا می کند. ثابت شده سالمندان مبتلا به آلزایمر (آلزایمر خفیف) با

نگهداری از حیوانات آرامش بیشتری پیدا می کنند و در نیازهای سالمندان هم کمک میکند.

در نظر گرفتن فعالیت فیزیکی

ورزش برای سالمندان باعث تندرستی و سلامت جسم و روح می شود؛ بنابراین اختصاص دادن مکان هایی

برای رفع این نیازهای سالمندان جزو ضروریات است. بعضی از مراکز ورزشی استانداردهای لازم را ندارند و

ممکن است سلامت سالمند را به خطر اندازند. مثلا کفپوش مناسبی نداشته باشند و باعث لیز خوردن سالمند و زمین خوردنش شوند.

در کشورهای توسعه یافته که تقریبا ۲۵ درصد از جمعیت آنها سالمند هستند توجه بیشتری به این طیف

سنی شده است و در هر محله ای باشگاه های استانداردی وجود دارد که سالمندان همان محله می توانند در آنجا حضور یابند.

بهترین ورزش برای این گروه سنی ورزش های مقاومتی و هوازی است. توصیه می شود اگر سالمند مشکل

خاصی ندارد هفته ای ۱۵۰ دقیقه برنامه فعالیتی را داشته باشد. ورزش های آرام مانند تایچی و یوگا نیز برای

این طیف سنی مفید است. البته این ورزش ها هزینه بر هستند و دولت باید تمهیداتی را برای رفاه بیشتر

سالمندان و استفاده از وسایل تفریحی بیندیشد و کارت های ویژه و تخفیف هایی را برای آنها در نظر بگیرد.

در نظر گرفتن تجربیات سالمندان

در کشورهای شمال اروپا از تجربه های نسل قدیم استفاده بهینه می شود. آنها از سالمندان در مهد کودک ها

و مدارس ابتدایی دعوت می کنند تا برای آنها از تجربه و اتفاق های گذشته تعریف کنند. این کار هم حس خوبی

به سالمندان می دهد و هم بدین وسیله گسست بین نسلی از بین می رود و ۲ نسل قدیم و جدید به هم

پیوند می خورند و کنار هم قرار می گیرند.

​

بیماری های شایع در سالمندان

با گذشت سن و رسیدن به پیری و ضعف های ناشی از آن، بستر بروز بسیاری بیماری های جسمی

و روحی برای سالمندان مهیا می گردد که عبارت اند از:

پوکی استخوان

از جمله بیماری های شایع در سالمندان است و خطر شکستگی ستون فقرات به علت فشار و سایر شکستگی های

متعاقب ضربه خوردن را افزایش می دهد. در کهولت، درمان شکستگی و جوش خوردن بین استخوان های شکسته به کندی صورت می گیرد.

تصلب شرائین

با گذشت عمر، رسوب های ناشی از مصرف چربی، نمک و قند در عروق باعث تصلب شرائین می گردد که در سالمندان بسیار شایع است.

یائسگی

در زنان سالمند مسئله یائسگی بعد از ۵۰ الی ۵۵ سالگی اتفاق می افتد که البته عنوان بیماری را

نمی توان به آن اطلاق کرد ولی این پدیده باعث تغییرات هورمونی در زنان سالمند می گردد که

خود تبعاتی در چهره آنان خواهد داشت و با نگرانی های روحی همراه می شود.

استعمال دخانیات و مواد مخدر

این موارد در سالمندان بیشتر شیوع دارد. به طور کلی افزایش مصرف مواد مخدر و دخانیات با

افزایش سن نسبت مستقیم دارد.

کمبود کلسیم و ویتامین ”د” این بیماری ها نزد افراد سالمند بسیار شایع است .

آلزایمر یا اضمحلال مغزی

این بیماری فقط در افراد مسن شایع است. مطالعه، تحرک بدنی و وضعیت مناسب روحی باعث

عدم ابتلا و یا به تأخیر افتادن در ابتلا به این بیماری می گردد.

پارکینسون

این عارضه با لرزش اندام های حرکتی (دست و پا و گردن) همراه است و به علت اضمحلال اعصاب

مربوطه روی می دهد که علت عمده آن گذشت عمر و کهولت می باشد .

کاهش قدرت بدنی و عمل عضلات

با افزایش سن از تعداد رشته های عضلات ، قدرت و سرعت انقباضی سلول های عضلانی کاسته

می شود. نرمی و انعطاف بافت ها نیز کم می شود و نهایتاً قدرت ذخیره بدن کاهش می یابد. فعالیت های

جسمی مناسب و آموزش های اصولی می تواند منجر به بهبودی قدرت و سرعت عضلات شوند و

بر کارآیی فرد اثرات مثبت به جای گذارند. معهذا به علت پایین بودن توان ذخیره بدن، برنامه های فعال

سازی سالمندان باید دقیق و حساب شده باشند.

سوء تغذیه

با افزایش سن، ترشح معده کمتر می شود و پوشش دستگاه گوارشی تحلیل می رود. با این

وجود قدرت جذب مواد غذایی تا حدی کاهش پیدا می کند. یبوست با افزایش سن شیوع بیشتری

می یابد. انزوا و افسردگی با کاهش اشتها خطر کمبود مواد غذایی در سالمندان را بیشتر می کند.

افزایش فعالیت های جسمی بخصوص پیاده روی، علاوه بر کند کردن روند بیماری ها، در روحیه

سالمندان نیز بسیار مؤثر خواهد بود و مصرف مواد غذایی شامل کلسیم و ویتامین ها نیز باعث

افزایش سلامتی سالمندان می گردد.

برخی احساسات مشترک سالمندان

1. احساس غم و اندوه به خاطر عدم توجه فرزندان و اطرافیان که عمری برای رفاه آنان تلاش کرده اند.
2. احساس تنهایی به علت طرد شدن .
3. احساس یأس و ناامیدی.
4. احساس اضطراب و نگرانی.
5. احساس هرز رفتن و بیهوده بودن .
6. احساس سر بار بودن.

خطراتی که سالمندان را تهدید میکند

جدی ترین خطری که فرد سالمند را تهدید می کند در انزوا قرار گرفتن او از سوی اطرافیان است.

در این حالت شخص امکان ارتباط صمیمی و نزدیک با دیگران را از دست می دهد. تنهایی موجب

می گردد فرد سالمند به تدریج دچار مشکلات روانی شود، لذا درک احساسات و انتظارات سالمندان

از اطرافیان و تصحیح ارتباط افراد خانواده با آنها در فرایند بهداشت روانی آنها بسیار مهم است.

سالمندان به اندازه ای که دیگران به آنها به عنوان پیر و از کار افتاده نگاه می کنند خود را ضعیف و

نا توان احساس نمی کنند. چنانکه در یک خانواده گرم و مهربان اغلب سالمندان بسیار راحت، آرام،

مقاوم و با نشاط روزگار می گذرانند در نتیجه این افراد حوصله نگهداری نوه ها را با همه شیطنت هایشان دارند .
سالمندان به دلیل بازنشستگی و دوری از فرزندان، نیاز به ارتباط و توجه عاطفی بیشتری را در

خود احساس می کنند که این نیاز باید مورد توجه قرار گیرد و ارضا شود.

برنامه ریزی صحیح و استفاده از وجود سالمندان و تجربیات آنها، هم تنهایی آنان را برطرف می کند

و احساس هرز و پوچ بودن را در آنها از بین می برد و هم منبعی مفید و ارزشمند از معلومات و

تجربیات را در اختیار جوانان نسل بعد قرار می دهد.

زن یا مردی که خود را زمانی صاحب قدرت و نفوذ می دانست به یکباره خود را تنها و بدون قدرت

می یابد و این ناراحتی گاهی به حوادثی نامناسب می انجامد و موجب ناراحتی روانی سالمند می گردد.

روش های مناسب برای رفع نیازهای عاطفی و اجتماعی سالمندان

آموزش کامل انواع تزریق ۲

محل تزریق:

​

الف-ناحیه پشت سرینی (دورسوگلوتئال) برروی ماهیچه‌های ضخیم باسن:

محل تزریق در این ماهیچه معمولاً قسمت فوقانی خارجی یا ربع فوقانی خارجی

باسن در حدود ۵-۸ سانتی متر پایین تر از کرست ایلیاک خواهد بود که به دو

روش مشخص می‌گردد.

یک لب باسن را با خطوط فرضی به چهار قسمت تقسیم کنید در این هنگام شما

با لمس کرست ایلیاک از انتخاب محل صحیح تزریق که به اندازه کافی بالا می‌باشد

مطمئن شده‌اید. انتخاب محل تزریق بدون لمس کرست ایلیاک روش مطمنی نخواهد بود.

این عضله در کودکان کم تر از ۲ سال به دلیل عدم تحرک کافی مکان مناسبی جهت

تزریق نمی‌باشد و احتمال آسیب به اعصاب سیاتیک این نواحی وجود دارد.

ب- ناحیه ونتروگلوتئال بر روی ماهیچه سرینی متوسط: برای تعیین محل تزریق

برروی این ماهیچه در بیمار می‌باید کف دست خود را بر روی تروکانتر بزرگ قراردهید

به طوری که انگشتان وی متوجه سر بیمار باشد. معمولاً دست راست برای ران

چپ به کار رفته و از دست چپ برای ران راست استفاده می‌شود. انگشت سبابه

بر روی بر جستگی فوقانی قدامی استخوان نشیمنگاهی قرار گرفته و انگشت میانی

دست به طرف عقب کشیده شود به طوری که لبه کرست ایلیوم را لمس کنید

سپس با انگشت خود به باسن آن فشار می‌آورد. محل تزریق در این حالت مرکز

مثلثی خواهد بود که با انگشت سبابه؛ میانی و لبه کرست ایلیاک تشکیل شده‌است.

این محل برای کودکان و بزرگسالان قابل استفاده می‌باشد. بیمارمی تواند در وضعیت

به پشت خوابیده قرارگیرد در این حالت بهتر است زانوها و لگن خم شده باشد تا ماهیچه

مربوطه شل شود حجم قابل تزریق ۱-۵ میلی لیتر می‌باشد.

ج- ماهیچه پهن داخلی (وستوس لترالیس)؛ ثلث این ماهیچه محل مناسبی برای تزریق

خواهد بود که با تقسیم فاصله بین تروکانتر بزرگ و برجستگی خارجی زانو به سه قسمت

و انتخاب ثلث میانی آن به دست می‌آید. این محل برای کودکان و بزرگسالان مورد استفاده

می‌باشد بیمار می‌تواند در وضعیت خوابیده به پشت یا نشسته قرار گیرد.

د- ماهیچه دالی: سطح خارجی این ماهیچه اغلب برای تزریق واکسن استفاده می‌شود.

تزریق روی باسن و دست ها رایجترین محل تزریق است.

تزریق داخل جلدی:

​

از تزریقات داخل جلدی (Intradermal) برای تست های آلرژیک , برخی از واکسیناسیونها و

نیز بررسی پاسخ سیستم ایمنی (anergy screen) استفاده می شود و معمولا سرنگهای

یک میلی لیتر مدرج (نظیر سرنگ توبرکولین) با سر سوزنهای نمره ۲۵ تا ۲۷ بکار برده می شود

و اکثرا در سطح فلکسور ساعد (حدود ۱۰ سانتیمتر پایینتر از شیار آرنج ) انجام می شود .

روش کار بدین ترتیب است که پوست محل با الکل پاک شده و سپس سوزن با زاویه ۱۵

درجه و به میزان ۲ تا ۳ میلیمتر داخل درم شده (شکل ۹-۲Cool و آنگاه دارو (معمولا ۰٫۱ میلی لیتر)

به آرامی تزریق می شود که به صورت یک عدس برآمده می شود . در پایان بدون ماساژ سوزن

خارج می شود و یک دایره به قطر یک سانتیمتر دور آن کشیده و ساعت و تاریخ تست نوشته می شود .

نکته – در تمامی تزریقاتی که سوزن به طور مایل وارد پوست می شود بایستی

سوراخ سر سوزن به طرف بالا باشد .

تزریق وریدی:

​

تزریق داخل وریدی یا تزریق وریدی (IV therapy) به تزریق سرم یا دارو به داخل ورید بیمار گفته می‌شود.

در مقایسه با سایر روش‌های تجویز دارو تزریق داخل وریدی ممکن است به دلایل زیر انجام گیرد: نیاز به

درمان سریع بیمار (مانند اورژانس‌ها)، عدم توانایی تجویز خوراکی مانند بیمار دارای تهوع شدید یا در کما،

تخریب دارو در اثر روشهای دیگر تجویز مانند اپی نفرین وریدی.

سرم درمانی:

​

سرم درمانی اصطلاحاً به تزریق مایعات (سرم) داخل ورید بیمار برای درمان گفته می‌شود.

اینکار در مواقع از دست دادن سریع مایعات مانند خونریزی، اسهال، استفراغ و سوختگی‌ها ضرورت

می‌یابد. البته از روش تزریق داخل وریدی گاه برای جایگزِینی آب و الکترولیت مورد نیاز انسان نیز

استفاده می‌شود مثلاً در انجام اعمال جراحی یا درمان افرادی که به دلایلی نمی‌توانند از راه دهان

غذا بخورند.

تزریق بصورت پانسیون مانند پانسیون مایع نخاعی  :

​

پونکسیون کمری:

پونکسیون نخاعی یا بذل‌نخاع[۱] (به انگلیسی: Lumbar puncture) یک روش نمونه‌برداری

از سی. اس. اف یا مایع مغزی-نخاعی از ستون فقرات کمری جهت بررسی می‌باشد.

موارد کاربرد:

مایع مغزی-نخاعی را می‌توان برای تشخیص انواع بیماری‌های نورولوژیکی مورد آزمایش

قرار داد مانند مشکوک شدن به عفونت پرده‌های مغزی (مانند مننژیت) یا التهاب مغز (انسفالیت)

یا سایر بیماری‌های مغزی از جمله خونریزی‌های خاص مغزی و بیماری‌های التهابی.

در برخی اوقات از این روش برای تزریق برخی داروها به فضاهای دور مغز و نخاع نیز استفاده

می‌شود. انجام LP یا گرفتن مایع مغزی-نخاعی در هر نوزاد شیرخوار یا کودکی که مشکوک

به عفونت مغزی یا پرده‌های مغز باشد اقدامی بسیار ضروری و فوری است که نباید به تأخیر

انداخته شود به عنوان مثال تمام شیرخوارانی که با تب و تشنج مراجعه می‌کنند یا علائمی مانند

از دست رفتن هوشیاری، ضعف ناگهانی عضلات، سفتی گردن دارند، مشکوک به مننژیت یا

عفونت و التهاب مغز تلقی می‌شوند.

روش کار:

​

روش معمول اندازه‌گیری فشار مایع مغزی نخاعی ساده‌است: ابتدا شخص دقیقاً به

حالت افقی بر یک پهلو می‌خوابد، به طوری که فشار مایع در کانال نخاعی با فشار

درون حفره جمجمه برابر شود. فرد را ممکن است به پهلو خوابانده یا به حالت نشسته

قرار دهند و معمولاً یک نفر دستیار ستون فقرات را خم می‌کند تا فضای بین مهره‌های

کمر از پشت باز شود. پس از ضدعفونی کردن و آماده‌سازی محل مورد نظر، سوزن

مناسبی را از لابلای دو مهره کمری عبور می‌دهند تا نوک سوزن وارد این فضای اطراف

نخاعی شود. در این حالت چند قطره از مایع نخاعی گرفته می‌شود و سپس سوزن

خارج شده و محل پانسمان می‌شود.

برای اندازه‌گیری فشار مایع نخاعی سوزن نخاعی را در انتهای تحتانی نخاع وارد

کانال نخاع کمری می‌کنند و آن را به یک لوله شیشه‌ای قائم وصل می‌نمایند که بالای

آن به هوا راه دارد. اجازه می‌دهند مایع تا هر اندازه که می‌تواند در لوله بالا رود. اگر

مایع ۱۳۶ میلی‌متر بالاتر از سطح سوزن برود، می‌گویند فشار آن ۱۳۶ میلی‌متر آب

است؛ از تقسیم این رقم بر جرم مخصوص جیوه یعنی ۱۳٫۶، فشاری معادل ۱۰ mmHg به دست می‌آید.

گرفتن مایع مغزی-نخاعی در صورتی که کلیه اصول مربوط به آن رعایت شده باشد

اقدامی تقریباً بی خطر به حساب می‌آید. شایع‌ترین عارضهٔ آن بروز سردرد است که

در بزرگسالان شایع تر از کودکان می‌باشد و با اندکی استراحت نیز بهبود می‌یابد. گرفتن

مایع مغزی-نخاعی در حین پونکسیون کمری می‌تواند سردرد شدیدی بعد از گرفتن مایع

ایجاد کند، زیرا کشش بر روی رگ‌ها و ریشه‌های عصبی باعث تحریک فیبرهای درد

می‌شود. درد را می‌توان با تزریق داخل تراشه‌ای محلول استریل سالین ایزوتونیک کاهش داد.

پونکسیون کمری برای شمارش سلول‌ها در مایع و اندازه‌گیری سطوح پروتئین و گلوکز

انجام می‌گیرد. این پارامترها به تنهایی ممکن است در تشخیص خونریزی ساب آراکنوئید

و عفونت‌های سیستم عصبی مرکزی (مانند مننژیت) بسیار سودمند و کمک کننده باشند.

به علاوه معاینه کشت CSF ممکن است میکروارگانیزم‌هایی را تولید کند که مسبب ایجاد

عفونت بوده‌اند. با استفاده از روش‌های پیچیده‌تر، از قبیل شناسایی باندهای الیگوکلونال،

می‌توان یک بیماری التهابی مداوم (مانند اسکلروز چندگانه یا ام اس) را شناسایی کرد.

سنجش بتا-۲-ترانسفرین بسیار خاص و حساس برای تشخیص، مانند نشت CSF می‌باشد.

وسایل تزریقـات :

سرنگ ها و سوزن های متنوعی وجود دارند، هر کدام برای تزریق حجم معینی از دارو به

یک بافت مخصوص طرح ریزی شده اند. پرستار باید تشخیص دهد که کدام سرنگ و سوزن بهتر مؤثر است.

سرنگ ها syrings:

​

سرنگ ها دارای یک قسمت استوانه ای و یک انتهای کوچک می باشد که سوزن به آن وصل

می شود داخل این قسمت استوانه ای plunger یا پیستون حرکت می کند. در بیشتر

بیمارستانها از سرنگ های Disposuble «پلاستیکی یکبار مصرف»استفاده می شود.

سرنگ های پلاستیکی یکبار مصرف ارزان بوده و پیستون آنها بخوبی قابل کنترل است.

سرنگ های شیشه ای گرانتر هستند و قبل از مصرف باید استریل شوند.

پرستار محلول را بوسیله آسپیره کردن داخل سرنگ می کند . به این صورت که پیستون

را بطرف بیرون کشید در حالی که سوزن متصل به آن داخل محلول مورد نظر است.

در موقع کشیدن محلول مورد نظر پرستار باید سرنگ را طوری دردست بگیرد که قسمت خارجی

سرنگ و دسته پیستون در دست او باشد  .برای رعایت استریلیته پرستار باید از هرگونه برخورد

احتمالی نوک سرنگ به سوزن یا قسمت داخلی سرنگ و تنه پیستون با هر نوع جسم غیر استریل

جلوگیری کند.

سرنگ ها در اندازه های مختلف که ظرفیت های ۱سی سی تا۵ سی سی رادارند.

استفاده از سرنگ های بزرگتر از ۵سی سی غیر متداول تر است. سرنگ های ۲تا۳

میلی لیتری برای تزریق عضلانی وزیر جلدی مورد نیاز است. سرنگ های بزرگتر

موجب ناراحتی بیمار میگردد.

میکرودرپ برای تزریق مثلا پنی سیلین کریستال بکار برده می شود و بجای

آن در سرنگها۲۰cc  تا۵۰ccاستفاده می شود.

سرنگ های هیپودرمیک ۵/۲تا۳ میلی لیتری معمولا بصورت بسته بندی با سوزن متصل

به آن موجود هستند گاهی اوقات ممکن است پرستار بر حسب احتیاج شماره سوزن

را عوض کند. سرنگ های هیپودرمیک دو نوع مقیاس اندازه گیری در طول سرنگ دارند.

یکیاز این مقیاس ها بر حسب «minims» و دیگری بر حسب میلی لیتر است. هر

میلی لیتر نیزبه ده قسمت تقسیم می شود.

سرنگ های انسولین یک میلی لیتر را در خود جای می دهند و به واحدهایی درجه بندی

می شوند بیشتر سرنگ های انسولین صد واحدی «۱۰۰ـU» هستند که برای استفاده

از صد واحد انسولین هستند. هر میلی لیتر از محلول محتوی ۱۰۰واحد انسولین است.

همین طور سرنگ های ۴۰ واحدی «۴۰ـ U» و «۸۰ـU» برای انسولین ها با این غلظت ها وجود دارد.

«قسمت های مختلف سرنگ و سوزن»

سرنگ های توبرکولین یک استوانه باریک دارند که سوزن کوچکی به آن وصل است .

این سرنگ ها به   و   میلی لیتر درجه بندی میشوند و ظرفیت آنها ۱سی سی است،

پرستار این سرنگ ها را برای استفاده از مقادیر کم از داروهای غلیظ بکار میرود: مثل

برای انجام تست های داخل جلدی  استفاده می شود سرنگ توبرکولین همچنین برای

آماده کردن مقادیر کمی از محلول موردنظر برای کودکان و نوجوانان بکار میرود. از سرنگ های

بزرگ برای تزریق داروهای داخل وریدی، یا اضافه کردن مواد دارویی به محلولهای تزریقی

و همچنین برای شستشوی زخم ها یا درناژ لوله ها استفاده می کنند.

زخم معده (زخم دوازدهه) (Peptic ulcer disease)

زخم معده یا اولسر پپتیک  به معنی نوعی آسیب خوش‌خیم به مخاط و زیرمخاط

دستگاه گوارش می‌باشد. معمولاً بین ترشح اسید معده و این آسیب ارتباط وجود دارد

ولی امروزه عامل اصلی این زخم‌ها را وجود و تکثیر باکتری هلیکوباکتر پیلوری می‌دانند

که از راه‌های مختلفی از جمله آسیب به لایه محافظ مخاط معده موجب ایجاد زخم

معده می‌شود از این‌رو درمان اصلی یک درمان آنتی‌بیوتیکی است. احتمال شیوع

این بیماری ۶ تا ۱۵ درصد است.

​

بسته به محل آسیب مخاطی ما زخم معده یا دوازدهه را داریم. زخم معده اغلب همراه

با زخم دوازدهه است و درمردان سیگاری، میانسال یا مسن، با گروه خونی O وپراسترس

بیشتر دیده می‌شود. زخمهای معده با سرعت کمتری از زخم اثنی عشر التیام می‌یابند،

بیشتر احتمال بدخیمی دارند و اغلب همراه با التهاب معده (گاستریت) هستند.

علایم بیماری درد ناحیه فوقانی شکم (اپی گاستر) و سوزش سردل، سوء هاضمه و وجود

خون در مدفوع می‌باشد. معمولاً درد مدت کوتاهی پس از مصرف غذا یا در زمان گرسنگی

ایجاد می‌شود. عکس رادیوگرافی پس از بلع باریم و آندوسکوپی در تشخیص ممکن است

مفید باشد. اکثر زخمها کوچک هستند (با قطر کمتر از ۲ سانتیمتر). پراکندگی زخمهای

پپتیک معده معمولاً در آنتر (ابتدای معده) است.

درمان

زخم معده بدون درمان تمایل به عود دارد. درخصوص رژیم غذایی سختگیری کمتر از گذشته‌است

و بیشتر تأکید بر عدم مصرف مواد اسیدی و ترش، مواد داغ و سوزاننده، ترشیجات، ادویه تند، الکل،

نوشابه‌های گازدار می‌باشد. همچنین درخصوص مصرف برخی داروها به خصوص داروهای ضد

التهاب غیر استروئیدی و کورتون باید احتیاط کرد. داروهای آنتی اسید مانند هیدروکسید منیزیوم

و آلومینیوم، بلوک‌کننده ترشح اسید مانند امپرازول، بلوک‌کننده گیرنده نوع دو هیستامین مانند

رانیتیدین، سایمتدین و داروهایی مانند سوکرالفیت و بیسموت در درمان زخم معده به کار می‌رود.

ترک سیگار و الکل توصیه می‌شود. از عوارض زخم معده خونریزی گوارشی (GIB)،سوراخ شدن

معده و راه یافتن اسید و ترشحات به حفره صفاق، انسداد گوارشی و بروز بدخیمی (سرطان معده)

در زمینه زخم است. به ندرت جراحی ضروری است. ترک سیگار ضروری است.

امروزه جراحی به ندرت لازم است و فقط در درمان عوارض زخم پپتیک مانند تنگی پیلور و زخمهای

کاملاً مقاوم به درمان دارویی مطرح می‌شود. عوارض خطرناک بیماری سوراخ شدن دوازدهه،

خون‌ریزی گوارشی و انسداد گوارشی است.