همه چیز درباره ی خدمات راپل

تعریف راپل

​

به کلیه مراحل فرود از یک ارتفاع معین و  به نقطه صفر و عبور های عرضی بوسیله

ابزار الات تخصصی کار در ارتفاع راپل میگویند.
ابتدا راپل در گذشته بیشتر در فرود از صخره های مرتفع صورت میگرفت بعد ها نظر به

کاربرد آن در برخی مناطق صعب العبور رواج بیشتری پیدا کرد بعنوان مثال تخلیه نفرات از

بالگرد به منطقه معین که این روش بیشتر در گروه های نظامی و یا نجات صورت میگیرد.
به صورت عمومی، راپل به معنای استفاده از طناب برای پایین آمدن از ارتفاع است.

مزیت های راپل چیست؟

راپل ها اصولا برای مدتی در هوا معلق می مانند و حرکت آن ها با استفاده از پای آن ها انجام می شود.
مزیت هایی که باعث افزایش استفاده از راپل نسبت به دیگر وسایل مانند داربست شده است شامل:

•    امنیت بالای راپل کار

•    هزینه آن به مراتب خیلی کمتر از نصب داربست و کارگران بود (از آنجا که امنیت بالا است،

احتمال رویداد اتفاق و صدمات ناشی از آن خیلی کمتر خواهد شد.)

•    زمان انجام فعالیت را کاهش می دهد.

•    تمامی سطوح کار در ارتفاع را می توان با راپل به راحتی انجام داد.

•    برای انجام راپل، برعکس داربست ها نیز آسیبی به نمای ساختمان وارد نخواهد شد

و این کمک به افزایش طول عمر بنا خواهد کرد.

بحث امروز ما در مورد صعود و یا نزول از ارتفاع می باشد و انواع گره هایی که برای انجام کار باید دانست

مهم ترین وسایل برای راپل

یک دستگاه کامل راپل اجزای مخصوص به خود را دارد که شامل:

۱. کارابین

این وسیله جهت ایجاد اتصالات سریع و مطمئن کاربرد دارد و دارای تنوع بسیار در نوع

و جنس می باشد که هر کدام برای مورد خاص استفاده می شود. برای غارنوردی از

کارابینهای پیچ دار استفاده می شود. علت استفاده از این نوع کارابین در غارنوردی

با توجه به سنگینی آن مقاومت این وسیله در برابر اصطکاک زیاد با لوازم فرود می باشد.

از نظر ساختار فیزیکی به دو شکل موازی و بیضی ساخته می شوند که نوع موازی بیشتر

در میانیها و تراورس ها استفاده می گردد.

۲. هشتی

حلقه بزرگ آن را به کارابین انداخته و طناب را از کمر داخل حلقه بزرگ کرده و

طناب را روی حلقه کوچک می اندازیم.

۳. چکش

چکش صخری نوردی در حدود ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم وزن دارد و دارای یک سر پهن

و سنگین تر جهت وارد آوردن ضربه به میخها و رولها می باشد. سر دیگر به شکل

مثلثی است که می توان برای شکستن لبه های تیز از این قسمت سود برند یک

سوراخ در وسط چکش تعبیه گردیده برای اتصال به بدن و یا اهرم کردن و دارای روکش

لاستیکی در دسته می باشد تا فشار ناشی از ضربه به دست منتقل نگردد.

۴. رول و مته ی رول

به وسیله دستگاه رول پانچ می توان در محل دلخواه یک کارگاه خوب و مطمئن برقرار کنیم.

نکته قابل توجه اینکه محل مورد نظر باید دارای پوسیدگی و فرسایش نباشد و می توان

با ضربات چکش سطح پوسیده را از بین ببریم. از زدن رول در شکافها و ترکها باید خودداری کرد،

این دستگاه از دو قسمت دسته و مته تشکیل شده است.

۵.میخ

میخها جهت برقراری میانی و یا برقراری کارگاه کاربرد فراوانی دارند. البته در غارنوردی به

علت کم بودن استحکام سنگها کمتر از میخها استفاده می شود چون معمولا مقاومت میخ

بیشتر از خود سنگ بوده و به راحتی سنگ را در فشارهای زیاد فرو می نماید. میخها از جنس

فولاد فنر ساخته می شوند و دارای سوراخ هستند و برای شکلهای مختلف انواع گوناگون وجود دارد.

۶. هارنس و صندلی

مجموعه ای به هم پیسوته از تسمه های نایلونی که توسط قلاب و یا دوخت د ر دو تکه بالا

تنه و پایین تنه ساخته می شوند، که جهت حفاظت بدن در برابر سقوطهای احتمالی کاربرد دارد

و شوک ناشی از سقوط را د ر تمامی بدن پخش می نماید و می توان صعود و فرود مطمئنی را انجام داد.

معمولاً باید از سینه و صندلی دو تکه و جدا از هم استفاده نمود و د ر فاصله بین آنها گره پروسیک

زده می شود البته در موارد حرفه ای تر و بحث تکاوری و رنجری از طنابچه می توان با زدن کره

دوسر طناب به عنوان صندلی استفاده کرد.

۷.  طناب

قطر طناب غارنوردی نباید کمتر از ۹ میلیمتر و بیشتر از ۱۲ میلیمتر باشد، این طنابهای خاصیت

کشسانی ندارند و دارای رویه ایی زبر می باشند اصطلاحاً به این طنابها، طنابهای استاتیک

گفته می شوند و از ۲ قسمت هسته و روکش تشکیل شده اند . علل ساخت این طناب برای

غارنوردی در درجه اول ، به علت خاصیت ارتجاعی و کشش زیاد در طنابهای کوهنوردی برای

بالا آمدن از این طنابها نیروی مضاعفی نیاز می باشد ولی در طناب غارنوردی این مشکل وجود ندارد.

دوم اینکه این طنابهای غارنوردی مقاومت بیشتری در برابر اصطکاک و رطوبت دارند

نکاتی در مورد مراقبت از طناب راپل

۱- اضافه طناب در مقصد باید حلقه شود تا زیر پا لگد مال نشود.

۲- از طنابهای زخمی و مشکوک استفاده نگردد.

۳- به سوختگی و پیچ خوردگی آنها توجه شود.

۴- طناب بعد از هر برنامه باید تمیز و با آب شیرین شستشو داده شود.

آموزش راپل یا کار در ارتفاع

برای یادگیری راپل یا کار در ارتفاع میبایست ترس معلق شدن را نداشته باشید. اولین کار

یادگیری راپل آموزش با لوازم مربوطه است .که دونه به دونه کارایی انها را باید یاد بگیرید

که در مواقع اموزش عملی تمام انها را در ذهن خود داشته باشید.بعد از یادگیری چگونگی

استفاده از ابزار راپل فرد کار آموز برای اولین بار از یک نقطه دو متری یا سه متری آویزان

میشود که ترس و قلق کار را یاد بگیرد.در طول یک هفته کم کم از ارتفاعات کم شروع میکنیم

تا به نقاط مرتفع تر میرسیم.بعد از یک هفته کار روش انجام پیچ و رولپلاک را روی سنگ نما آموزش میدهیم.

نکاتی که باید در راپل به آن ها دقت داشت

•    وسایل هایی که برای راپل استفاده می کنید، باید سالم و استاندارد باشند.

به کارگیری وسایل فرسوده می تواند باعث بروز اتفاقات ناگواری در حین انجام فعالیت شود.

•    طناب و وسایل باید بعد از هر بار استفاده کاملا از هر گونه کثیفی تمیز شوند.

همچنین قسمت های معیوب شده هم باید با یک وسیله سالم جایگزین گردند.

•    نسبت به استحکام ساختمان و قسمتی که قرار است دستگاه اصلی طناب را بر روی آن قراربگیرید. مطمئن شوید.

•    از وسایل به خصوص طناب های راپل برای انجام این کار استفاده شود.

استاندارد شارژ کپسول آتش نشانی

​

در این مطلب تصمیم داریم که استانداردها و هر انچه که باید برای شارژ کپسول اتش نشانی

بدانید را مفصل بحث کنیم.  یکی از مشکلات اساسی که هنگام بروز حوادثی مانند اتش سوزی

وجود دارد کار امد نبودن دستگاههای خاموش کننده حاضر در محل بوده است زیرا به طور درست

نگه داری نمی شود. یک از این مشکلات عدم شارژ به موقع کپسول ها بوده است و کپسول ها

را بعد از مصرف شارژ نکرده اند نکته اینجاست که اگر شما حتی برای زمان کوتاهی از کپسول

اتش نشانی و دیگر خاموش کننده ها استفاده کرده اید باید انها را مجددا شارژکنید زیرا کارائی خود

را از دست می دهند. و هنگام خروج مواد از درون سیلندر فشار لازم را نخواهد داشت.  همه اعضای

خانواده و ساختمان باید اهمیت شارژ کپسول اتش نشانی را بدانند.

چه موقع و چه زمانی نیاز به شارژ کپسول آتش نشانی دارید :

موارد متعددی برای شارژ کپسول آتش نشانی وجود دارد که بعضی از انها واضح و روشن و برخی

دیگر خیر

*  بعد از هر بار  استفاده از کپسول آتش نشانی حتی اگر مواد ان به طور کامل تخلیه نشده باشد

باید کپسول توسط متخصص بازرسی شود تا اطمینان حاصل شود که برای استفاده بعدی نیز اماده

است . برای اطمینان بیشتر تست نشت نیز گرفته شود.

* کپسولهای آتش نشانی باید به صورت دوره ای شارژ شود حتی اگر مورد مصرف نیز قرار نگرفته

باشد. بازه های زمانی استاندارد برای شارژکپسول آتش نشانی بر روی دستورالعمل ان کپسول

درج شده است.

* کپسول های آتش نشانی ممکن به خاطر عوام محیطی و … باعث افت فشار و یا … شوند

که باید ان هم به صورت دوره ای چک شود.

چگونه یک کپسول آتش نشانی را تست کنیم :

شما باید به صورت ماهانه کپسول های آتش نشانی را بازرسی کنید و یکی از این معیار بازرسی

تست فشار کپسول آتش نشانی است. با فشار سنج موجود روی کپسول و یا دیگر فشار سنج های

نصب شده در خروجی سیلندر اگر عقره در ناحیه سبز باشد یعنی اینکه فشار لازم برای عملیات را دارد.

آبسه کبدی (hepatic abscess)

آبسه کبدی عفونت کبد است. اگرچه آبسه کبدی می‌تواند به عنوان عارضه بیماری‌های

کیسه صفرا باشد که در آن عفونت از طریق مجرای صفراوی به کبد ایجاد می‎شود.

علائم آن شامل درد شکم و تب است. درمان آسپیراسیون از راه پوست (قرار دادن یک سوزن

از طریق پوست به داخل آبسه) و یا جراحی لاپاروسکوپی به تخلیه چرک جمع‌آوری شده، با

درمان آنتی‌بیوتیک برای ریشه‎کن کردن عفونت است. آبسه درمان نشده کبدی می‌تواند به

سرعت خطر مرگ را به دنبال داشته باشد.

تجمع چرک در قسمتی از کبد را آبسه کبدی گویند که به دلایلی چون عفونت‎های داخل شکم

(مانند آپاندیسیت، دیورتیکولیت، عفونت‎های داخل خون، عفونت‎های داخل کبدی، اندوسکوپی

اخیر سیستم صفراوی کبدی و صدمات وارد شده به کبد ایجاد می‎شود. نشانه‎های این بیماری

عبارتند از: مدفوع سفید (گچ مانند)، ادرار تیره، تب و لرز، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ، درد

شکمی در بالا و سمت راست، کاهش وزن ناخواسته، ضعف و یرقان.

​

هشدار

در صورت عدم درمان احتمال سپسیس و مرگ وجوددارد. حتی درصورت درمان ۳۰ -۱۰ درصد

احتمال مرگ‌ومیر وجود دارد، بویژه در آنها که بیشتر از یک آبسه دارند.

توصیه‎های بهداشتی درمانی

برای کاهش احتمال آبسه کبدی بهتر است هرچه سریعتر عفونت‎های شکمی درمان شوند. درمان

این بیماران برتخلیه چرک توسط درن (از روی پوست)و دریافت آنتی‌بیوتیک برای مدت ۶-۴ هفته.

البته گاهی درمان آنتی‌بیوتیکی تنها می‌تواند کافی باشد.

انواع

تاریخچه تشخیص آبسه‌های کبدی به زمان بقراط حکیم برمی‌گردد و آبسه‌های کبدی براساس

عوامل ایجادکننده آنها به سه دسته تقسیم می‌شوند:

.۱آبسه پیوژنیک کبد که بوسیله میکروبهایی مانند ایشریشیا کولی، کلبسیلا، پروتئوس، اینتروکوک،

استافیلوکوک طلائی، استرپتوکوک فیکالیس، استرپتوکوک میلری و میکروبهای بی هوازی مانند خانواده

باکتروئید ایجاد می‎شود و گاهی اوقات چند میکروب با هم در ایجاد آن نقش دارند.

.۲آبسه آمیبی کبد که بوسیله آمیب هیستولیتیکا ایجاد می‎شود.

.۳آبسه قارچی کبد که بوسیله قارچ خانواده کاندیدا ایجاد می‎شود.

آسیب‌شناسی

آبسه کبدی معمولأ به شکل یک کیسه پر از چرک که همان لاشه گلبول‌های سفید، باکتریها و بقایای

سلولهای مرده هستند، فضایی از جسم کبد را اشغال نموده و می‌تواند با فشاری که به بافت‌های اطراف

خود در۲ داخل کبد وارد می‌نماید باعث بروز مشکلاتی برای بیمار شود.

علت‎شناسی

شایعترین علتهایی که باعث ایجاد آبسه پیوژنیک کبد می‌شوند عبارتند از:

.۱عفونت و التهاب سیستم صفراوی از خود کبد گرفته تا کیسه صفرا و لوزالمعده یا همان پانکراس

.۲سیروز کبدی

.۳پیوند کبد

.۴ آمبولی شریان کبد در بیماران مبتلا به سرطان کبد

.۵ بستری شدن در بیمارستان به هر علتی

.۶ ضعف سیستم ایمنی بدن به هر دلیلی مانند سوء تغذیه، ایدز یا مصرف داروهای پایین آورنده سیستم ایمنی

.۷ کهولت سن

.۸ پاره شدن آپاندیس

.۹ سرطان لوزالمعده

.۱۰ التهابها و عفونت‎های روده ها مانند بیماری کرون یا دایورتیکولیت

.۱۱ عفونت خون یا سپتیسمی

.۱۲ ضربه به کبد

آبسه‌های آمیبی کبد در اثر آمیبی از روده بزرگ ایجاد می‌شوند، به این صورت که بیمار معمولأ دچار یک اسهال

آمیبی خونی شده و بدون درمان خود به خود خوب شده و بعدها مثلأ بعد از ۶ ماه دچار آبسه آمیبی کبد می‎شود

و اکثر بیماران هنگام گرفتن تاریخچه بیماری، آن اسهال خونی آمیبی را که ۶ ماه پیش به آن دچار شده بودند، به یاد.

آبسه‌های قارچی کبد در افرادی که سیستم ایمنی پایینی به هر دلیل دارند مانند دیابت، ایدز و مصرف داروهای

پایین‌آورنده ایمنی، در اثر رشد وسیع قارچ‌های خانواده کاندیدا در روده بزرگ، به آن مبتلا می‌شوند.

علائم

یک بیمار آبسه کبدی معمولأ با یک تب و شکم درد مراجعه می‌کند، اما به ندرت محل دقیق درد را در بالای سمت

راست شکم یعنی جایی که کبد قرار دارد نشان می دهد و این می‌تواند ورزیده‌ترین پزشکان را گمراه کند.

علاوه بر تب و لرز که از شایعترین علائم بیماری هستند، حالت تهوع و استفراغ، کاهش وزن، زردی یا همان یرقان می‌توانند

از علائم دیگر بیماری باشند. گلبول‌های سفید معمولأ بالا می‌روند، بیلی روبین و آلکالین فسفات از بالا می‌روند،

اما آنزیم‌های کبدی خیلی بالا نمی‌روند و آلبومین سرم کاهش می‌یابد.

تشخیص

در اکثر مواقع پزشک با گرفتن یک تاریخچه دقیق بیمار، یک معاینه فیزیکی دقیق و انجام کارهای تصویربرداری مانند

سونوگرافی و سی‎تی‎اسکن به تشخیص می‌رسد. نکته بسیار مهم در تشخیص آبسه‌های کبدی متمایز نمودن

آبسه پیوژنیک از آبسه آمیبی است، زیرا درمان و پیش آگهی آنها کاملأ متفاوت است و تشخیص به موقع نوع

آبسه می‌تواند جان بیمار را نجات دهد. تمایز بین این دو نوع آبسه به سه روش صورت می‌گیرد:

.۱ آزمایش سرولوژی یا هماگلوتینین برای آمیب هیستولیتیکا

.۲ کشت میکروبی آبسه

.۳پاسخ به درمان آزمایشی

معمولأ وقتی بیمار یک جوان سالم است و فقط یک آبسه در لوب راست کبد خود دارد و کبد در معاینه دردناک است

و تیتر سرولوژی آمیبی او بالاتر از۲ ۲۵۶/۱ است به آبسه آمیبی بیشتر مشکوک می‎شویم، اما اگر بیمار یک بیمار بالای

۵۰ سال و مبتلا به دیابت و یرقان است و در معاینه می بینیم که ریه هم درگیر است و بیمار چند تا آبسه در نقاط

مختلف کبد خود دارد و تست سرولوژی آمیبی او کمتر از ۲۵۶/۱ می‌باشد و آلبومین سرم او هم پایین است،

بیشتر آبسه پیوژنیک برای او مطرح می‎شود.

درمان

درمان آبسه‌های کبد، براساس عوامل ایجادکننده آنها هم احتیاج به آنتی‌بیوتیک مناسب و هم احتیاج به تخلیه

جراحی دارد. بعضی مواقع اگر در دسترس باشد، تحت راهگشایی سی‎تی‎اسکن، جراح یک لوله وارد آبسه نموده

و آن را تخلیه می‌نماید، اما چنانچه آبسه زیاد در دسترس نباشد، عمل جراحی لازم است.

برفک دهان و درمان (Oral candidiasis)

استوماتیت کاندیدیاز یا برفک دهان  و درمان به شکل برجستگی‌های سفید خاکستری در

روی مخاط دهان و زبان بروز کرده که با کندن این ضایعات مناطق خونریزی‌دهنده ایجاد

می‌شود.ضایعه اغلب اگزودای سفید دارد. برفک دهان به دلیل از بین رفتن باکتری‌های

مفید موجود دردهان ایجاد می‌شود وبا این وضع قارچ‌های کاندیدای موجود در دهان رشد

بیش از حد پیدا می‌کنند و بصورت برفک در دهان دیده می‌شوند. برفک دهان اکثراً توسط

قارچ کاندیداآلبیکانس و گاه توسط قارچ‌های کاندیدا گلابراتا و کاندیدا تروپیکالیس ایجاد می‌شود.

این بیماری نباید با لوکوپلاکیا اشتباه گرفته شود. ضایعات لوکوپلاکیا بیشتر درکناره‌های

زبان است، درحالی که ضایعات برفکی معمولاً در روی زبان و سایر نقاط دهان دیده می‌شود.

در کودکان

برفک دهان اغلب در نوزادان دیده می‌شود. در نوزادان اغلب به دنبال عبور از کانال

زایمانی و بعلت وجود کاندیدا در آنجا نوزاد دچار این بیماری می‌شود.

درمان در کودکان

درمان با قطره نیستاتین یا کلوتریمازول موضعی برای حداقل ده روز است.

در بزرگسالان

عامل این بیماری مخمر کاندیدا آلبیکانس است. برفک دهان درانسان‌های سالم نیز

ممکن است رخ دهد، اما در بزرگسالان اکثراً عوامل زیر زمینه‌ساز بیماری هستند:

• استرس: استرس شدید و طولانی در بدن باعث آزاد شدن هورمون کورتیزول می‌شود.
• این هورمون با کاهش ایمنی بدن و افزایش قند خون، می‌تواند موجب ایجاد برفک دهان شود.

• کسانی که در دوره‌ای از آنتی‌بیوتیک یا دهانشویه‌های ضد باکتری استفاده کرده‌اند.

• به عنوان عفونت فرصت طلب در بیماران دچار ضعف ایمنی مانند ایدز

• کسانی که دیابت دارند.

• کسانی که از دندان مصنوعی استفاده می‌کنند.

• زنان باردار.

• کسانیکه دچار نقص در هضم غذا هستند.

بیشتر بیماران بدون علامت هستند ولی ممکن است هنگام غذا خوردن دردداشته

باشند یا درآغاز ابتلا از طعم بد دهان گله داشته باشند.

پاپیلای سطح پشتی زبان محل ابتدایی توده شدن این ارگانیسم در حفره دهان

ناقلان سالم دارای دندان است.

درمان در بزرگسالان

• درمان در بالغین از ترکیبات استروئیدی و فلوکونازول استفاده می‌شود. داروهایی
• مانند نیستاتین، میکونازول، آموفوتریسین بی.

• مصرف محلول دهانشویه نیستاتین در کم کردن برفک دهانی مؤثر است. نیستاتین دهانشویه
• مورد استفاده از دسته پلی‌ان‌ها و در حقیقت یک ترکیب آنتی‌بیوتیک ضد قارچی
• تتراماکرولیدی می‌باشد. مصرف بصورت ۴ بار در روز است.
• مصرف دهانشویه کلرهگزیدین بدون الکل نیز در کم کردن برفک دهانی مؤثر است. مصرف این
• دهانشویه بصورت دو بار در روز است. دهانشویه کلرهگزیدین، یک دهانشویه آنتی‌سپتیک
• است که توسط بسیاری از مطالعات بالینی و آزمایشگاهی، به عنوان یک داروی موضعی ضد
• باکتری و قارچی کاندیدا معرفی شده‌است. از داروها و فراورده‌های گیاهی نیز در درمان بیماری‌های
• دهان استفاده می‌شود، براساس تحقیقی در سال ۲۰۱۴، مشخص شد گیاه گلنار فارسی
• نیز دارای تأثیر بسزایی در درمان آفت دهان می‌باشد. شاهین گوانجی در این تحقیق اثر عصاره الکلی
• و آبی گیاه گلنار فارسی را بر روی آفت‌های مینور مورد بررسی قرار داد که نتایج مطلوبی دریافت کرد.
• در تحقیق دیگر گوانجی اثر دو داروی amphotricin B و ketoconazole را بر روی بیماری کاندیدیازیس مورد
• بررسی قرار داد و نتایج مطلوبی از اثرات این داروها بدست آمد.
• ​

رژیم غذایی ضد کاندیدا

باتوجه به اینکه قارچ‌های کاندیدایی در محیط شیرین و اسیدی رشد می‌کنند، برای مقابله با آنها

باید رژیم غذایی خود را کمی تغییر دهید و از مصرف غذاهای اسیدی و قنددار خودداری کنید از جمله:

• پنیر مانده

• کلیه مشروبات الکلی (آبجو، لیکور، شراب )

• شکلات

• میوه‌ها (خشک و تازه)

• غذاهای تخمیر شده

• قارچ

• سرکه و ترشی جاتی که سرکه دارند (پیاز ترشی، خیارترشی)

• پاستا

• انواع مواد شکر دار (شیرینی جات، عسل، شربت‌ها)

• ادویه جاتی که شکر و سرکه دارند(سس کچاپ، سس استیک)

• سبزیجاتی مانند خیار و چغندر و کنسروهای گوجه

• گوشت‌های هورمونی

• فست فود و غذاهای آماده فریزری

آموزش کامل انواع تزریقات مرحله ۱

​

ناتوانی پرستار در تزریقات صحیح دارو ممکن است نتایج منفی به بار آورد. اشتباه در انتخاب

محل مناسب تزریق از نظر منطقه آناتومیکی بدن ممکن است منجر به صدمه رسیدن به

عصب  و استخوان شود بسیاری از مدد جویان خصوصا کودکان از تزریق وحشت دارند اگر

پرستار فراموش کند قبل از تزریق دارو به داخل بافت سرنگ را آسپیره کند ممکن است دارو

وارد شریان یا ورید شود. تزریق حجم زیادی از دارو در یک محل ممکن است منجر به بروز درد زیاد یا صدمه بافتی گردد.

تزریقات: Administration of injection

یک روش رساندن دارو به بدن تزریقات است که حتما باید از تکنیکهای آسپتیک استفاده شود.

پرستار تزریقات را به ۴ طریق انجام می دهد:

۱ـ زیر جلدی    SC                   subcutaneous

۲ـ داخل عضلهIM                     intramuscular

۳ـ داخل جلدیID                        intradermal

۴ـ وریدی      IV                         intravenous

۵ـ تزریق بصورت پانسیون مانند پانسیون مایع نخاعی          SCF

برای اطمینان از اینکه دارو در محل مورد نظر تزریق شود هر کدام از روش های فوق احتیاج

به مهارتهای بخصوصی دارد. اثرات دارو در تزریقات بستگی به میزان جذب دارو به سرعت توسعه

می یابد و پرستار می تواند بدقت عکس العمل مریض را بعد از تزریق مشاهده کند.

انجام تزریقـات  Administering   injections:

​

هر راه تزریقی ، بسته به نوع بافتی که تزریق در آن صورت می گیرد بطور خاصی انجام می شود

ویژگیهای بافتها میزان جذب داروها و شروع اثر آنها را تحت تأثیر قرار می دهد و قبل

از تزریق یک دارو ، پرستار باید حجم دارو، خواص دارو (برای مثال مواد محرک ، غلظت) و موقعیت

آناتومیکی محل تزریق را بداند (مثلا وضعیت عروق و اعصاب بزرگ). عدم توانایی یک پرستار در انجام

تزریقات به نحو احسن، می تواند نتایج معکوس داشته باشد. انتخاب نامناسب محل تزریق ممکنست

باعث صدمه یا استخوانی در آن ناحیه شود اگر پرستار قبل از تزریق مایع داخل عضله را آسپیره نکند

امکان دارد که سوزن بطور تصادفی در شریان یاورید قرار گیرد و ایجاد اشکال نماید. تزریق حجم زیادی

از یک محلول باعث درد شدید ناحیه شده و ممکن است

به ضایعه بافتنی موضعی ختم شود. بسیاری از بیماران بخصوص بچه ها از تزریقات می ترسند .

بعضی از بیماران مزمن ممکنست روزانه چند تزریق دارا باشند .

​

تزریق زیرجلدی: (به انگلیسی: Subcutaneous injection) جهت تزریق بسیاری از داروها ازجمله

انسولین، مورفین و هروئین و نیز بعنوان روشی مخالف با تزریق داخل وریدی مورد استفاده قرار میگیرد.

بافت زیر جلدی (Subcutaneous) یک بافت همبند غنی از بافت چربی با خونرسانی کم بوده وبه همین

دلیل معمولاً سرعت جذب دارو در آن طولانی تر از عضله است. هدف از تزریق زیر جلدی، جذب آرام دارو

و با حجم تزریق محدود میباشد. این روش جهت تزریق داروهایی بمانند انسولین که باید در بافت چربی

بطور تدریجی جذب شود، روش ایده‌آلی بوده که با کمترین درد، امکان تکرار چندین نوبت تزریق را فراهم میسازد.

از ماساژ دادن ناحیه، پس از تزریق انسولین یا هپارین باید خودداری شود چراکه باعث جذب سریعتر دارو شده

و باعث التهاب بافتی میگردد.

​

توضیح ۲: بافت زیر جلدی (Subcutaneous) یک بافت همبند شل غنی از بافت چربی با خون‌رسانی

کم بوده و به همین دلیل معمولاً سرعت جذب دارو در آن طولانی‌تر از عضله است (۲۰ تا ۳۰ دقیقه

در مقابل ۵ تا ۱۰ دقیقه در تزریقات عضلانی) البته برخی از داروها سرعت جذبشان از بافت زیر جلدی

برابر با عضله است (نظیر هپارین). برای تزریقات S.C معمولاً از سرنگ‌های ۲ میلی‌لیتر یا کمتر و سرسوزن

نمره ۲۴ تا ۲۶ و با طول ۱٫۵ سانتیمتر استفاده می‌شود. تزریقات S.C را می‌توان در هر نقطه‌ای انجام داد

(نظیر بی‌حسی‌های موضعی) ولی محل‌های رایج قسمت فوقانی خارجی بازو، جلوی ران، روی شکم

و روی کتف‌ها می باشد.

همانند تزریقات عضلانی بایستی در S.C نیز قبل از تزریق آسپیراسیون انجام شود (به‌جز در مورد هپارین).

روش کار بدین ترتیب است که چینی از پوست محل با انگشتان یک دست گرفته و بلند شده و سپس سوزن

با زاویه ۴۵ تا ۹۰ در جه زیر جلد وارد و پس از آسپیراسیون تزریق می‌شود حداکثر گنجایش بافت زیر جلدی

در یک نقطه (بدون بروز درد شدید) حدود ۲ میلی‌لیتر است و نبایستی بیش از ۵ میلی‌لیتر تزریق شود.

مراحل تزریق زیرجلدی:

پوست بالا کشیده شود.

ورود سوزن به بافت سریع و تزریق آهسته انجام گیرد.

 تزریق ماهیچه‌ای(عضلانی):

​

رایجترین نوع تزریق آمپول به بیمار معمولاً به شیوه تزریق ماهیچه‌ای است. هنگامیکه دارو جذب

گوارشی ندارد یا به آن آسیب می‌زند یا پس از جذب در کبد به مقدار زیاد تخریب می‌شود مجبور

به استفاده از روش تزریق هستیم. در بین روش‌های مختلف تزریق چنانچه مقدار دارو زیاد باشد یا

بافت‌های سطحی را تحریک کند یا احتیاج به جذب سریعتر باشد آن را داخل ماهیچه تزریق می‌کنند.

نحوه تزریق عضلانی :

معمولاً سرنگ ۲-۵ میلی لیتری بکار می‌رود.

شماره و طول سوزن بسته به نوع ماهیچه؛ محل تزریق یا میزان بافت چربی که ماهیچه مورد نظر

را پوشانیده‌است و سن بیمار متفاوت می‌باشد. برای تزریق در ماهیچه سرینی (گلوتئال) معمولاً از

سوزن شماره ۲۰-۲۳ استفاده می‌شود و برای تزریق در ماهیچه دالی معمولاً از سوزن شماره ۲۳-۲۵ استفاده می‌شود.