برای باغبانی و گل کاری در خانه صرفه جویی کنید.
گیاه مناسب انتخاب کنید
نخستین قانون برای داشتن باغچه تمیز و مرتب، انتخاب گیاه مناسب است. ابتدا باید خاک
باغچه و باروری آن را مورد بررسی قرار دهید و سپس گیاهانی انتخاب کنید که در آن شرایط
به خوبی رشد می کنند. به طور مثال، نوعی سوسن هست که در گرما و آفتاب شدید هم
دچار آفت نمی شود.
لاشبرگ، برگ و خاشاکی است که دور ساقه گیاه انباشته مى کنند تا سرما نخورد یا رطوبت
از دست ندهد. ۳ تا ۵ سانتی متر لاشبرگ روی خاک باغچه بریزید تا خاک رطوبت خود را حفظ
کند و سریع خشک نشود. بهتر است این لاشبرگ ها را از گیاهان ارگانیک همچون پوست نارگیل،
پوسته رنده شده درخت یا کمپوست (کود گیاهی) انتخاب کنید.
چرا وقت و انرژی خود را برای آبیاری با شلنگ هدر می دهید. شلنگ های نشت آب بخرید و آنها
را در باغچه قرار دهید. این شلنگ ها نفوذپذیر هستند و آب به مقدار کم اما دایمی از سطح آنها
بیرون نشت می کند. این شلنگ را داخل باغچه بگذارید و روی آن را با لاشبرگ بپوشانید. تنها کاری
که شما باید انجام دهید باز کردن شیر آب است. برای راحتی بیشتر حتی می توانید شلنگ را به
شیرآب تایمردار و خودکار وصل کنید.
در طول روزهای داغ تابستان نباید اجازه دهید گلدان های گل و باکس ها گیاهان شما خشک بشوند.
برای این منظور از سیستم آبیاری قطره ای استفاده کنید تا خاک گلدان همیشه مرطوب بماند. این
سیستم را از همه وسایل کشاورزی و باغبانی ها می توانید تهیه کنید. قیمت بالایی هم ندارند.
اجازه ندهید علف های هرز در باغچه یا گلدان های شما رشد کنند. از همان ابتدا که جوانه زدند
آنها را ریشه کن کنید و اجازه ندهید تا دوباره رشد کنند. نوعی از علف های هرز می توانند در یک
فصل ۱۵۰ هزار تخم تولید کنند. بنابراین، پیش از اینکه همه باغچه را پر کند آن را نابود کنید.
فقط علف های هرز نیستند که می توانند تخم ریزی و رشد کنند. برخی از گل های باغچه همچون
گیاهان سیاه چشم، کلئوم و داتوره هم خودشان تخم ریزی و رشد می کنند. باید پیش از اینکه
همه باغچه از این گل ها پر شود، آنها را هرس کنید.
با کمک پلاستیک، آجر یا خاک برای باغچه خود حاشیه و لبه درست کنید. سعی کنید این وسایل
را تا عمق ۱۵ سانتی متر در خاک فرو کنید تا علف های هرز امکان رشد در آن منطقه را نداشته باشند.
از کتاب ها یا مقالات کشاورزی برای بهبود باغچه خود استفاده کنید. بعلاوه، می توانید هر هفته
وضعیت باغچه خود را یادداشت کنید و پس از چند ماه برای آگاهی از بهبود آن به یادداشت های
قدیم خود بازگردید. حتی می توانید در فصل های مختلف از باغچه خود عکس بگیرید و وضعیت
آن را مورد بررسی قرار دهید.
اگر می خواهید در باغچه خود گلدان های بزرگی ایجاد کنید که بالاتر از سطح زمین باغچه هستند،
بهتر است این زمین ها را با خاک های زراعی و کمپوست بپوشانید. زمین های خودساخته را بسیار
بهتر از زمین ها معمولی می توان زه کشی کرد. این زمین ها را کوچک بسازید تا از هر دو طرف به
راحتی به آنها دسترسی داشته باشید.
شیب درست کنید
برای اینکه جلوی خانه یا گوشه ای از باغچه را با گل و گیاه زیبا کنید، می توانید به صورت شیب دار
گلکاری کنید. این کار باعث می شود تا برای ساخت زمین و هموار کردن آن هزینه نکنید.
کشاورزان و باغبان ها به خوبی ارزش کمپوست (کود تهیه شده از برگ و فضولات گیاهان) را به خوبی
می دانند. کود گیاهی باعث می شود تا خاک بهتر نفس بکشد و آب سریع تر جذب شود. این نوع
کودها همچنین کمک می کنند تا خاک های ماسه ای برای زمان بیشتر آب را در خود حفظ کنند.
برگ های خشک باغچه را دور نریزید و از آنها به عنوان کود بهره بگیرید.
از ابزار مناسب استفاده کنید
وقتی از ابزار و وسایل مناسب استفاده می کنید، باغبانی بسیار آسان تر می شود. ابزارهایی
انتخاب کنید که اندازه دست شما هستند تا بتوانید به راحتی از آنها استفاده کنید. به طور مثال،
دستکش، قیچی هرس کردن و … .
حفظ سادگی باغچه
باغچه را تا حد امکان ساده و خلوت نگه دارید تا بتوانید به خوبی به آن رسیدگی کنید. دست
کم، در ابتدای مسیر با گل کاری های کم و خلوت شروع کنید و سپس به مرور به تعداد گیاهان بیفزایید.
شاید هنوز متوجه نمی شوید که چه تعداد بی شماری ابزار وسیله به درد نخور دور و
برتان ریخته شده است. اگر هنوز نمی توانید این وسایل را تشخیص دهید این مطلب را بخوانید.
معمولا در هر آشپزخانه ای تعدادی چاقوی کند و بی مصرف وجود دارد که برای سال هاست
که در کشوی آشپزخانه جا خشک کرده اند. این چاقوهای هیچ کاربرد دیگری هم ندارند.
پس بهترین کار این است که از شرشان خلاص شوید.
چاقوهای کند کشو را شلوغ کرده است
در کمدتان را باز کنید و صادقانه بگویید که چه تعداد از لباس هایتان را برای سالهاست که
نپوشیده اید؟ خیلی از ما دلمان نمی آید بسیاری از لباس ها را از کمدمان بیرون بیاوریم و
آن را به نیازمندان یا حتی دوستانمان بدهیم. چه ایرادی دارد؟ وقتی لباسی را نمی پوشید
آن را در کمدتان زندانی نکنید.
وقتی لباسی را نمی پوشید آن را در کمدتان زندانی نکنید
تکه های کاغذ کادو
شاید شما مثل خیلی ها هرگاه ه هدیه ای را کادوپیچ می کنید باقی مانده کاغذ کادو را
نگه میدارید تا شاید روزی هدیه دیگری را با آن کادو کنید اما آن روز هیچ وقت نمی رسد
چرا که یا آن کاغذ مناسب سن یا شخصیت دریافت کننده کادو نیست، یا اندازه کاغذ
کادو باقی مانده کوچک تر از میزان مورد نیاز است و یا کاغد کهنه رنگ و رویش را از دست داده.
پس همان لحظه ای که کاغذ کادویتان اضافه آمد از آن به عنوان کاغذ باطله استفاده کنید
و آن را بی دلیل در خانه نگه ندارید.
از کاغذ کادوهای اضافه به عنوان کاغذ باطله استفاده کنید و سپس آن را دور بریزید
داروهای قدیمی
یک روز تعطیل بنشینید و سبد داروها را مقابلتان خالی کنید و هر دارویی که بی استفاده
است یا تاریخ مصرف آن گذشته را دور بیندازید. این کار هم شما را از مسمومیت دارویی
دور نگه می دارد و هم سبد خلوت تر دارو به شما در پیدا کردن داروها بیشتر کمک می کند.
و البته این که وقتی تعداد داروها در خانه کمتر باشد ما آمار دقیق تری از داروهای موجود در خانه خواهید داشت.
داروهای تاریخ مصرف گذشته و بی استفاده را دور بریزید
لوازم آرایش کهنه
این مورد هم مثل داروها باید هر چندوقت یکبار بررسی شود. شاید دلتان نیاید رژلبی
را که کلی پول بابتش داده اید و فقط اندکی از آن استفاده کرده اید را با یک حرکت در
سطل زباله بیندازید اما کاری است که شده. تاریخ مصرفش گذشته و شما “نباید” از آن استفاده کنید.
راستی! بیرون انداختن لاک های ناخن خشک شده و تمام شده یادتان نرود.
بیرون انداختن لاک های ناخن خشک شده و تمام شده یادتان نرود
ظرف های لب پر شده
اگر لیوانی لب پر شده و شما جرات نمی کنید با آن آب بنوشید یا اگر بشقابی از وسط
ترک خورده است، چرا آن ها را هنوز در کابینت هایتان نگه میدارید؟ این ها را که نه خودتان
و نه مهمانانتان استفاده نمی کنند پس همین امروز آنها را بیرون بیندازید.
ظرف های ترک خورده و لب پر را دور بریزید چون هیچ کاربردی ندارند
قبض ها و اینجور کاغدها
قبض برق ۵ سال پیش را هم نگه داشته اید؟ چرا؟ این قبض ها صرفا در یک برهه ی
کوتاه اعتبار دارند پس نیازی نیست آن ها را مثل سند خانه تان نگهدارید.
مجله های قدیمی
مجله هایی که ماه هاست از تاریخ انتشارشان گذشته فقط به درد استفاده به عنوان کاغذ
باطله می خورند همین. وقتی تمام مطالب و اخبار های این مجلات قدیمی و به درد نخور
شده است پس دلیلی وجود ندارد که با نگهداشتن آنها فضای خانه تان را تنگ تر کنید و
البته کلی گرد و خاک ذخیره کنید.
مجله هایی که تاریخ شان گذشته را دور بیاندازید
۱- با توجه به مقدار کثیفی و کپک، از اسپری مخصوص حمام و اسفنج
استفاده کنید. کاشیها را ابتدا خیس کنید. بهتر است ابتدا دوش را باز
کنید تا بخار آب کاشیها را بپوشاند.
۲- تمیز کردن را از بالا به پایین و به صورت سایشی انجام دهید. سعی
کنید سایش به صورت دورانی و با کمی فشار باشد.
کاشیها را به صورت خطی یا چپ و راست نیز تمیز کنید سپس با آب گرم بشویید.
۳- در صورتی که سطح کاشیها هنوز کدر است، باید نوع لکه را تشخیص دهید.
آهن بالا؛ لکه قهوهای، آب سخت؛ لکه سبز و صابون؛ لکه شیری به جا میگذارد.
۴- دستکش دست کنید و سرکه سفید را با فشار روی سطح مورد نظر بمالید.
با براق شدن کاشیها، کار به اتمام میرسد. از پاککنندههای مخصوص حمام
برای پاک کردن زنگار استفاده نمایید. در صورت مقاومت لکه، از شوینده مخصوص
سرویس بهداشتی استفاده کنید. آنها معمولا سوزاننده بوده و نباید مدت زمان طولانی باقی بمانند.
۵- تمیز کردن بندکشیها در صورت لک بودن ضروریست.
در صورت سفید بودن بندها، از اسپری رقیق وایتکس استفاده نمایید. چند دقیقه
صبر کنید سپس آبکشی نمایید. بندکشیهای تیره با خمیر جوششیرین پاک میشوند.
آنها را به صورت دورانی تمیز کنید. در صورت تمیز نشدن، از شویندههای آماده و مخصوص
استفاده کنید و طبق دستورالعمل کار کنید. راز تمیز ماندن بندها، خوب ساییدن آنها
به طور منظم و خشک کردنشان است.
نکته:
– هنگام استفاده از شویندههای شیمیایی حتما از دستکش استفاده کنید.
– هنگام استفاده از اسپریهای شوینده، به صورت خود ماسک بزنید.
می زنند اما خسارت آن چنان شدید است که داخل هر محدوده ای که انتشار یابند دیر
یا زود الوارهای بی محافظ و یا وسایل چوبی به کار رفته در ساختمان ها تخریب می شوند.
بنابراین باید به فکر مبارزه با این موجودات کوچک افتاد. هرچند اگر بخواهیم خودمان نمی توانیم
موریانه های هجوم آورده به منزلمان را تارومار کنیم اما در این مقاله راه هایی برای
شناسایی حضور موریانه ها در منزل داریم.
موریانه ها مهم ترین آفت و نابود کنندۀ ساختارهای چوبی بخصوص در مناطق جنوبی ایران
به شمار می آیند. براساس تحقیقات به عمل آمده، موریانه ها سالانه بیش از دویست میلیارد
تومان خسارت به کشور وارد می کنند، مهم ترین گونه که در ایران زیست
می کنند زیرزمینی هستند حرکات و ساختار زندگی آن ها در زیرزمین می باشد.
حشراتی اجتماعی هستند که در لانه ها به صورت کلونی یا به طور معمول در زیرزمین
یافت می شوند که معمولا در نزدیکی درختان، کُندۀ چوب، انبارهای چوب، پالت ها، پالت های
چوبی، دیوارهای خشتی که ملات آن ها را عناصر چوبی مانند کاه و کلش پوشانده تغذیه می کنند.
در برخی از مناطق چندین کلونی از موریانه ها در کنار یکدیگر به صورت مصالمت آمیز زندگی
می کنند. که همین مطلب ما را بر این می دارد تا دقت بیشتری در خرید منزل داشته باشیم.
چرا که در مناطقی که به مناطق موریانه خیز معروف می باشد احتمال آن می رود که شاید
روزی موریانه ها بتوانند راهی برای نفوذ به منزل ما پیدا کنند که در ادامۀ این مطلب تا حدودی
به مسائل پیشگیرانه از نفوذ اشاره می شود.
در مناطقی که خیز می باشند مانند جنوب ایران و یا حتی برخی از مناطق تهران نظیر
منطقۀ طرشت، باغ فردوس، لویزان، نیاوران و… بایستی قبل از خرید ملک از سلامت خانه
اطمینان حاصل گردد و سالیانه به صورت مرتب از منزل در مقابل حملۀ بازرسی
انجام داد. این نکته قابل ذکر است بعضی از نشانه ها به صورت غیر منتظره و تصادفی پدیدار
می شوند که در این زمان پیشنهاد می شود قبل از هر گونه اقدامی با کارشناسان شرکت های
مبارزه با حیوانات موذی تماس بگیرید چرا که برخی از اقدامات خودسرانه سبب می شود تا
رگه های از یک نقطه به نقاط مختلف پخش گردد که در این صورت نحوۀ مبارزه با آن ها
مشکل تر می شود.
کلونی موریانه ها معمولاً در طول ۳ تا ۵ سال بالغ شده و شروع به ازدحام جمعیت می کنند.
اکثر در اوایل پاییز تا ابتدای زمستان و از ابتدای بهار تا اواسط تابستان شروع به ازدیاد می کنند.
معمولاًدر طول روزهای گرم و بارانی فعالیتشان شدت بیشتری پیدا می کند، که
در این زمان کارگر برای پیدا کردن منبع غذایی حرکت خود را از زیر زمین به سطح
شروع می کنند. که ما حتی الامکان بایستی در منزل وسایلی که مواد آن ها را چوب تشکیل
می دهد به صورت مستمر بازدید کنیم و در منازلی که حمله صورت می گیرد در ابتدا بایستی
منابع چوبی مانند کمدها، مبلمان، بوفه از سطح دیوار به میزان ۱۰ سانتیمتر فاصله ایجاد کنیم.
این نکته قابل ذکر است بالدار تا حد زیادی به مورچه ها مشابهت دارند.
بر خلاف مورچه ها در محیط های باز پرسه نمی زنند. موریانه ها از طریق تونل های
زیر زمینی که معمولاً قطر آن ها به اندازۀ یک مداد می باشد راه های ارتباطی خود را (که معمولاً رگه می نامند)
به یکدیگر متصل می کنند. ساختار این لوله ها به اصطلاح گلی است که از خاک و ذرات چوب و مواد سلولزی ساخته می شود.
کلونی موریانه ها معمولاً در طول ۳ تا ۵ سال بالغ شده و شروع به ازدحام جمعیت می کنند
در مواردی که به سطح زمین می آیند از طریق این لوله ها حمله ور می شوند.
با شکستن این لوله ها می توان فعالیت را مشاهده نمود اما زمانی که لوله ها
خالی است به این معنا نیست که موریانه فعالیتش از بین رفته از طرفی آن ها این توانایی
را دارند تا لوله های گلی آسیب دیده را مجدداً بازسازی نمایند. لوله های قدیمی معمولاً
شکننده و خشک می باشند.
لوله هایی که در سقف یا در طبقات بالایی مشاهده می شود نشانه ای از هجوم هوایی
(هجوم ثانویه) این حشرات می باشد.
اکثراً هجوم ثانویه زمانی پدیدار می شود که رطوبت و مواد غذایی در دسترس
به میزان کافی وجود داشته باشد.
اشکال لوله های گلی:
– لوله در قسمت بیرونی دیوار
– لوله های حلق آویز از تیرچه طبقات
– لوله های مستقر روی دیوار های حاوی خاستر
– لوله های روی دیوار داخلی
– لوله های سقفی
– لوله های داخل کاغذ دیواری
– لوله در بلوک داخلی
– لوله ها در کنار قرنیزهای دیوار
– لوله بر روی پارکت کف
معمولاً تصور می شود که فقط از چوب تغذیه می کنند اما نکته مهم این است
که موریانه ها از هر موادی که حاوی سلولز باشد، تغذیه می کنند و برخی از نژادهای
موریانه ها توانایی آن را دارند که برای یافتن غذا حتی از دیوار های سیمانی نفوذ می کنند
در واقع هیچ چیزی نمی تواند از دندان های تیز در امان باشد گاهی از طریق مواد
غیر سلولزی نظیر پلاستیک یا فوم نیز وارد می شوند. بعضی از تحقیقات نشان می دهد
که کلونی هایی که شامل ۶۰/۰۰۰ کارگر هستند در کمتر از یک ماه یک قطعه چوبی ۱*۲۰۰ متر
را مصرف می کنند، البته آسیب های ناشی از به عوامل مختلفی مانند دما،
رطوبت و میزان دسترسی مواد غذایی بستگی دارد اما آن چیزی که زندگی موریانه ها
را از سایر حشرات مجزا می سازد این است که در هیچ یک از فصول سال از
فعالیت نمی ایستند و مانند سایر حشرات به خواب زمستانی نمی روند. معمولاً آسیب های
جدی در طول فعالیت ۳ تا ۵ ساله در منزل ایجاد می شوند و مهم ترین مسئله و
عاملی که ما را بر آن می دارد تا خطر حملۀ را جدی بپنداریم این است که
با توجه به نحوۀ زندگی آن ها در زیر زمین و دور از دید انسان بنیاد و ساختار منزل را مورد
حمله قرار می دهند.
انتشار ازمحلی به محل دیگر و حتی کشوری به کشور دیگر به راحتی امکان پذیر
است. افزایش تعداد ساختمان ها با تغییر روش ساختمان سازی موجب شده است که موریانه ها
در کشورهایی که تا کنون مطرح نبوده اند به صورت آفت درآیند؛ مثلا در مناطقی که خانه ها را از
خشت و گل بدون استفاده از الوار می ساختند بنظر می آید که ساختمانها بدون موریانه باشند
در حالیکه استفاده از تیر، الوار و تغییر بافت ساختمانی سبب شده که موریانه ها تکثیر یافته
و مشکل آفرین شوند.
در سالهای اخیر به سبب بالا رفتن مخارج تعمیر و نگهداری، موریانه ها خسارات بسیاری به
ساختمانها وارد آورده اند. خصوصا” در مناطقی که پروژه های خانه سازی ارزان قیمت و به تعداد
زیاد وجود دارد و به برنامه های تعمیر و نگهداری اهمیتی داده نمی شود؛ ساختمانها بیشتر
در معرض حمله موریانه ها قرار میگیرند.
علامت مشخصه آلودگی به موریانه های زیرزمینی وجود خاک یا مخلوطی از شن وموریانه
چوب جویده شده در الوارها است در همین حال لوله های خاکی یا راهروهای پوشیده که
بر روی دیوارهای غیر قابل نفوذ بنا می شود خطوط ارتباطی بین لانه و غذا می باشد.
اگر الوار با خاک تماس داشته باشد موریانه ها از زیر دالان های داخل خاک با چوب در تماس
داشته بدون هیچگونه علامت مشخصه وارد الوار می شوند دیوارهای خشتی یا سنگی با
ملات گل به حفره های ممتد راه را برای موریانه های الوار سقف ایجاد می کنند.
مسئله ای که در امر ساختمان سازی به آن بایستی توجه شود این است که ساختمانهای
ساخته شده از بتن و فلز و شیشه لزوما” ضد موریانه نیستند مگر اینکه ساختمانها طوری
طراحی شده باشند که دسترسی موریانه ها به مبلمان چوبی، کتابها، وسایل تزئینی و … غیرممکن باشد.
موریانه ها از نظر بهداشتی برای انسانها هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند و مشکلات ناشی
از این حشرات بیشتر اقتصادی می باشد. چرا که آنها از مواد سلولزی تغذیه کرده و به وسایل
چوبی، کاغذی، کتاب و هرگونه موادی از این قبیل خسارت وارد می کنند.
– صدای چوب توخالی که در اثر ضربه زدن به آن این صدا قابل تشخیص می باشد.
– چوب های نازکی که به راحتی به وسیلۀ چاقو و آچار خط می افتد.
– لانه های نازک شن (قهوه ای و خاکستری سطحی که در مکان های آسیب دیده به وجود می آید.)
– خردگی و نازک شدن سطح چهارچوب های چوبی درها
راههای مبارزه
تغییرات ساختاری که عبارت است از نامناسب کردن محیط، جهت زیست موریانه ها با انجام روشهای زیر:
– جمع آوری کلیه مواد چوبی از اطراف ساختمان و پاک سازی کامل محیط به طوری که تا
عمق ۵۰ سانتی متری خاک ماده ای چوبی در زمین نباشد.
– انجام تهویه مناسب زیر زمین ساختمان و شیب بندی مناسب کف جهت دفع صحیح آب و رطوبت از ساختمان.
– مسدود کردن کلیه درزها و شکافها با مصالح ساختمانی مناسب و مستحکم.
– ایجاد زهکش های دور کننده رطوبت در اطراف ساختمان جهت کم کردن رطوبت خاک.
اقداماتی که صرفا” جنبه پیشگیری دارد به شرح زیر می باشد:
– دقت در تهویه
– استفاده از زیر زمین یا ایجاد ساختمان بر روی ستون و پایه
– جلوگیری از مرطوب شدن محیط
– استفاده از موانع مکانیکی مانند قطعات بتون پیش ساخته به صورت ممتد و با قطر حداقل
۱۵ سانتی متر و فاقد هر گونه شکاف تا از رسیدن موریانه های خاک جلوگیری شود.
– نصب کلاهک در قسمت پایه ساختمان که مانع از بالا آمدن موریانه از پایه می شوند.
– آغشته کردن محل به سموم شیمیایی مانند دیلدرین Dieldrin، پنتاکلروفنات سدیم و هگزاکلروبنزن.
– استفاده از سموم خاک خصوصا در ساختمانهایی که از قطعات بتون ساخته می شوند و امکان بازبینی وجود ندارد.
– پاکسازی محل ساختمان از لانه های موجود و منهدم کردن چوب و فرآورده های چوبی آلوده و ریشه گیاهان.
– مقاوم نمودن الوارهایی که به کار برده می شود.
آغشته سازی خاک با استفاده از روش تزریق سم اولین روش از بین بردن موریانه ها می باشد
این موریانه ها در شاخه های خشک و مرده درختان و الوار بریده در حال خشک شدن زندگی
می کنند آنها به صورت دسته جاتی کوچک پرواز کرده انتشار می یابند.
در ساختمانهای جدید هر جا که الوار ساختمانی یا مبلمان چوبی که دارای شکاف یا بریدگی
باشد محل جایگزینی موریانه ها است. استفاده از چوب ساختمانهای قدیمی در محلی که
موریانه چوب، وجود دارد اشتباه محض است با این همه موریانه های چوب از طریق انتقال
وسایل چوبی آلوده به ساختمانهای جدید منتقل می شوند.
تنها راهکار موثر در ساختمانها استفاده از الوارهایی است که نسبت به موریانه مقاوم هستند
یا بوسیله مواد موثر ضد موریانه محافظت شده اند، همچنین معدوم نمودن وسایل آلوده و
سوزاندن آنها توصیه می شود.
مبارزه با موریانه در ساختمانها
– شناسایی موریانه هایی که خسارت زده اند، زیرا اقدامات مبارزه فقط با آگاهی از
عادات موریانه ها و اطلاع کافی از نحوه ساختمان سازی آنها امکان پذیر است.
– مشخص نمودن محل ورود موریانه که با برداشتن تکه های چوبی امکان پذیر است
ضمن اینکه ارتباط موریانه ها نیز از بین خواهد رفت. زمانی که ارتباط موریانه های داخل
ساختمان با خارج از ساختمان قطع شود موریانه ها بتدریج از بین می روند.
– استفاده از سموم شیمیایی در خاک که موریانه ها از میان آنها عبور می کنند تا به ساختمان
برسند روش متعارفی است. مانند استفاده از امولسیون ۱% کلردان chlordane و امولسیون ۵/.% دیلدرین، دیازینون ۳-۲ در هزار.
– برای سمپاشی اماکنی که بر روی بتون پیش ساخته روی خاک بنا شده باید سوراخهایی
با فاصله ۴۵-۳۰ سانتیمتر که ۱۵ سانتیمتر از سطح داخلی دیوار فاصله داشته باشند ایجاد
نمود و از این طریق حشره کش را وارد خاک نمود.
– چوب ساختمانهایی که به موریانه چوب خشک آلوده شده اند بایستی بتدریج با مواد شیمیایی
محافظت کننده آغشته نموده تا با نفوذ به عمق کافی موریانه های موجود را نابود نماید. برای
مبلمان آلوده برای ریشه کن کردن موریانه های چوب خشک از روش تدخین استفاده می شود
که این عمل با پوشاندن ساختمان به چادر پلاستیکی و استفاده از متیل بردماید به میزان ۱ کیلوگرم
در ۲۰ متر مکعب به مدت ۲۴ ساعت صورت می پذیرد.
مبارزه شیمیایی
ایجاد سدی از مواد شیمیایی بین کلنی موریانه ها در داخل خاک و ساختمان جهت جلوگیری
از نفوذ آنها به ساختمان با استفاده از روشهای زیر:
آغشته سازی خاک با استفاده از حفر گودال
این روش در ساختمان هایی کاربرد دارد که از بناهای اطراف فاصله داشته باشد. روش کار به این صورت می باشد:
– ابتدا گودالی باعرض ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر و عمق آن تا کف فوندانسیون و در ساختمانهای
دارای زیر زمین تا ۳۰ سانتیمتر پایین تر از کف زیر زمین احداث می شود.
– در طول گودال سوراخهایی با فاصله ۳۰ سانتیمتر حفر کرده و سم مخصوص توصیه شده
برای موریانه (امولسیون۱% کلردان chlordane امولسیون ۵/.% دیلدرین، دیازینون ۳-۲ در هزار)
به داخل این سوراخها تزریق می شود.
– خاک برداشته شده از گودال را با محلول سمی و با غلظت مناسب توصیه شده آغشته نموده.
– داخل گودال را با سم و غلظت مناسب سمپاشی کرده.
– در نهایت خاک آغشته به سم را داخل گودال ریخته و به این ترتیب در اطراف ساختمان سدی
سمی به وجود می آید که مانع از نفوذ موریانه ها خواهد شد.
آغشته سازی خاک با استفاده از روش تزریق سم
این روش در مواردی کاربرد دارد که فاصله ای بین ساختمان و دیوار همسایه وجود
نداشته باشد. روش کار به این صورت می باشد:
– ابتدا با مته هایی به قطر ۱۲، ۱۴، ۱۶ و یا ۱۸ میلی متری سوراخهایی را به فاصله
۳۰ سانتی متر و با عمق ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر در طول دیوار و اطراف ساختمان ایجاد می کنند.
– سپس سم مخصوص با غلظت مناسب به داخل سوراخها به مقدار لازم ( ۲ تا۳ و حد اکثر ۵ لیتر ) تزریق می شود.
– بلا فاصله پس از تزریق سم مدخل سوراخ با ملات سیمان مسدود می گردد.
CCU به بخشی از بیمارستان گفته می شود که برای مراقبت و درمان بیماران دچار
اختلالات قلبی مورد استفاده قرار می گیرد.
در سال ۱۹۶۳، پزشکان بیمارستانی در آمریکا به این نکته پی بردند که
بسیاری از مرگ و میر بیماران این بیمارستان مربوط به مشکلات قلبی عروقی است.
به همین دلیل سعی کردند بخش مجزایی در بیمارستان برای مراقبت های ویژه از
این بیماران در نظر بگیرند.
سپس پزشکان با بررسی های انجام شده دریافتند که نیمی از مرگ و میرهای ناشی
از اختلالات قلبی عروقی
با اختصاص بخش جداگانه به این بیماران کاهش یافته است. CCU به عبارتی ICU
بیماران قلبی نام دارد و این بخش مشابه بخش مراقبت های ویژه، از دستگاه های
پیشرفته تشکیل شده و بالاترین مراقبت های پزشکی و پرستاری را داراست.
مسئول بخش CCU، متخصص قلب می باشد.
پرستاران این بخش باید علاوه بر دانش و تجربه بالا در کار، روحیه بالا، انگیزه کافی
و سلامت جسمی و روحی کامل داشته باشند.
همچنین این پرستاران به دلیل شرایط بیماران، در معرض افسردگی هستند و
داشتن ثبات عاطفی و روانی یک ویژگی مهم در آنهاست.
مشکلات مختلفی ممکن است برای قلب انسان رخ دهد که موجب بستری شدن
او در بیمارستان شود.
حمله قلبی یا سکته قلبی که شایع ترین دلیل مرگ و میر بیماران قلبی
عروقی می باشد و به دلیل انسداد عروق کرونر ایجاد می شود.
نارسایی قلبی که در آن عضلات قلب، تحت عوامل داخلی (ژنتیک) یا عوامل
خارجی (مصرف دخانیات و الکل)، ضعیف شده و توانایی پمپاژ خون آن کاهش
می یابد. بعد از حمله قلبی، نارسایی قلبی دومین مشکل شایع در این گروه از بیماران است.
آریتمی که در آن ضربان قلب بدون دلیل دچار اختلال می شود.
مشکلات مادرزادی قلبی
بیماری روماتیسم قلبی که در آن عملکرد دریچه های قلب دچار مشکل می شود.
ذکر این نکته بسیار مهم است که بیماران بستری در بخشCCU،
از طریق مانیتور کنترل شده و حتی ملاقات وصحبت همراهان با این بیماران از طریق مانیتور صورت می گیرد.
همچنین مراقبان باید توجه داشته باشند که بیماران بستری در بخش CCU،به هیچ مراقبی نیاز ندارند
و کادر درمانی این بخش ها وظیفه تغذیه ،مسائل بهداشتی ودرمانی آنها را برعهده دارند.
مهمترین وظیفه همراهان بیمار حفظ خونسردی و آرامش خود میباشد.
آنها باید شرایط این بخش را درک کنند و با کادر درمانی نهایت همکاری را برای بهبودی بیمار خود داشته باشند
و تاحد امکان سعی کنند از در خواست ملاقات های حضوری بیموقع و گاه و بیگاه و یا تماس های مکرر خود داری کنند.
وظیفه پرسنل این بخش، مراقبت از بیمار و تکمیل اقدامات درمانی میباشد
که درصورت رفتار های ناشیانه همراهان بیمار، این برنامه دچار اختلال نشود.
تاحد امکان سعی شود زمان ملاقات بیمارکوتاه باشد.
همچنین ملاقات باید بارعایت نکات بهداشتی انجام شود تا مانع از ایجاد عفونت شود.
استفاده از روپوش مخصوص، روکفشی، ماسک و ضدعفونی کردن دستها از این نکات است.
بیشتر بخوانید :
معرفی ست سرم ها (تزریق های داخل وریدی)
فشارسنج چیست و چه کاربردی دارد؟
اولین مراقبت پزشکی پس از ترخیص مادر