تزریقات عضلانی

• 
  

تزریقات عضلانی یکی از روش های تجویز و دریافت دارو در بیماران سرپائی و بستری در

بخش های بیمارستان بوده و پرستاران به واسطه خصوصیت حرفه ای خود مسئول انجام تزریقات عضلانی بیماران هستند.

از طرفی وارد شدن سوزن به بدن هرچند که ضروری باشد و تمام جوانب کار در نظر گرفته شود،

تجربه ای ناخوشایند در بیماران ایجاد کرده و این تجربه ناخوشایند منجر به عوارض و اقدامات دیگری

از طرف بیمار می شود که ممکن است به نفع بیمار و درمان بیماری وی نباشد.

آمار بالای تزریقات عضلانی در جهان بخصوص در بیماران سرپائی و پاراکلینیکی، لزوم بررسی و

اجرای روش های تزریق عضلانی بدون درد را ثابت می کند.

با اجرای این تکنیک می توانید تجربه تزریق عضلانی بدون درد را در بیمار ایجاد کنید.

مراحل اجرای این تکنیک به شرح زیر است:

1. شستشوی مناسب دست:

دست های خود را از آلودگی ها پاک کنید تا هنگام تزریق عضلانی، آلودگی وارد بدن بیمار نشود.

به این منظور دست را با آب گرم و محلول شستشوی مناسب شسته تا ضمن اطمینان از پاکی آنها،

دستتان در تماس با بیمار سرد نباشد تا ایجاد تحریک و انقباض نکند. سپس دست ها را کاملاً خشک کنید.

1. دارو (آمپول) را سه بار کنترل کنید:

الف- دستور پزشک و کارتکس

ب- هنگام برداشتن دارو از قفسه دارو ها و آماده کردن آن

ج- هنگام تزریق به بیمار

انتخاب حلال مناسب:

برخی از داروها از قبل از تزریق نیاز به حل شدن با حلال مناسب دارند.

در حال حاضر در اکثر مراکز درمانی و بیمارستان های کشور، از آب مقطر به عنوان حلال ویال های پودری استفاده می گردد.

تزریق آب مقطر، خود باعث ایجاد درد می شود. پس بهتر است بجای آن از سرم نرمال سالین استفاده کنید.

حل کردن مناسب دارو:

دارو (ویال های پودری) را با آسپیره و پوش کردن داخل ویال حل کنید تا کف و حباب ایجاد نکند و سعی کنید

هواگیری سرنگ را نیز داخل ویال انجام دهید تا از هدر رفتن و پاشیده شده دارو به اطراف پیشگیری شود.

اجازه دهید تا مقدار کمی هوا (سه دهم تا پنج دهم سی سی) در انتهای سرنگ باقی بماند.

از این حجم هوا برای تخلیه کامل دارو از فضای محل اتصال سرنگ به سرسوزن استفاده کنید.

تعویض سر سوزن:

بعد از کشیدن دارو به داخل سرنگ و قبل از تزریق، سرسوزن را تعویض نمایید.

زیرا سر سوزن قبلی بعلت تماس با لبه ها کُند شده و جدار بیرونی آن به دارو آغشته است.

در غیر اینصورت درد بیشتری را به بیمار تحمیل خواهید کرد.

توضیح مناسب به بیمار:

مانند هر اقدام و مراقبت پرستاری دیگر، قبل از شروع تزریق در مورد دارو، روش تجویز و تکنیک مورد

نظر به بیمار توضیح دهید و سعی کنید با اطمینان خاطر دادن به بیمار همکاری وی را در اجرای این تکنیک جلب نمائید.

انتخاب عضله مناسب:

با اینکه می دانیم عضله باتکس افراد متوسط تا ۵ سی سی و عضله دلتوئید تا ۲ سی سی گنجایش دارد،

ولی در کودکان، افراد لاغر و با جثه ظریف به نسبت باید از این حجم کم کرد.

وارد کردن مناسب سوزن:

نرم، سریع و پیوسته، با زاویه ۷۲ تا ۹۰ درجه وارد عضله شوید.

سرعت تزریق آهسته:

هر یک سی سی دارو را در عرض ده ثانیه تزریق کنید.

1. ثابت نگه داشتن سرسوزن در بدن بیمار

بعد از ورود انتهای سرسوزن را با دو انگشت اشاره و شست ثابت نگه دارید.

حرکت سوزن درون عضله خالی از درد نیست.

قفل هوا Air luck

در تزریق عضلانی و در انتهای تزریق، سه دهم تا پنج دهم سی سی هوای باقیمانده را نیز پوش کنید.

این کار باعث رسیدن کل دارو به بدن شده از ماندن دارو در سرسوزن جلوگیری می کند و

فضای بیشتری برای جذب بهتر در اختیار دارو قرار می دهد.

استفاده از تکنیک Z line

با کشیدن پوست حدوداً دو و نیم سانتی متر و سپس تزریق و بعد رها کردن پوست، مجرای ایجاد شده

در لایه های پوست در یک امتداد قرار نخواهد گرفت و این کار باعث می شود تا

دارو از بدن خارج نشود و کل حجم دستوری به بیمار برسد.

ضدعفونی مناسب پوست:

حتما می دانید که ورود الکل به لایه های زیرین پوست ایجاد درد می کند.

بنابراین بگذارید تا الکلی که قبل از تزریق جهت ضدعفونی کردن پوست استفاده شده، خوب خشک شود.

استراحت و آرامش کافی:

بعد از تزریق از بیمار بخواهید بلافاصله از روی تخت بلند نشود و اجازه دهد تا عضله از حالت استرس و اسپاسم خارج شده و بعد بلند شود. (حدود یک الی دو دقیقه)

کمپرس گرم:

استفاده از کمپرس گرم، به افزایش خون رسانی در محل کمک کرده و باعث جذب بهتر و سریعتر دارو می شود.

ماساژ ملایم:

یک گاز یا پنبه خشک روی محل تزریق عضلانی گذاشته و به آرامی ماساژ دهید.

بیماری روانی در پیری

آیا می‌دانستید حدود ۲۰ درصد از آدم‌های ۵۵ سال به بالا به برخی از انواع مشکلات روانی مبتلا هستند؛ با این حال، از هر سه نفر تقریبا یک نفر هیچ گونه درمانی دریافت نمی‌کند.

آمارها در خصوص بیماری روانی در افراد سالخورده می‌توانند نگران کننده باشند، ولی آن‌هایی که از یک فرد سالخورده مراقبت می‌کنند، با افزایش دانش و هوشیاری در این مورد، می‌توانند از سلامت هیجانی و روانی عزیزان سالخورده‌شان آگاه شوند و در صورت ابتلای آن‌ها به بیماری روانی، از انجام اقدامات درمانی مناسب اطمینان حاصل کنند.

شایع ترین بیماری روانی در پیری

جای تعجب نیست که شایع‌ترین مشکل روانی مربوط به افراد سالخورده، اختلال شناختی شدید یا زوال عقل (دمانس) است. به گزارش انجمن آلزایمر ایالات متحده، تخمین زده می‌شود، هم‌اکنون حدود ۵ میلیون فرد ۶۵ سال به بالا – یعنی حدود ۱۱ درصد از افراد سالخورده – در آمریکا به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. کنترل بیماری آلزایمر آن‌چنان راحت نیست؛ ولی برای کنترل این بیماری، ‌علاوه بر توصیه‌ها و تجویزات پزشک می‌توانید از ۲۱ درمان خانگی بیماری آلزایمر که واقعا موثر هستند نیز بهره ببرید.

هم‌چنین، افسردگی و اختلالات خلقی نیز به میزان بالایی در میان آدم‌های سالخورده شایع است، و متاسفانه، این بیماری‌ها غالبا بدون تشخیص و درمان باقی می‌مانند. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، در حال حاضر، ۵ درصد از آدم‌های سالخورده‌ی ۶۵ سال به بالا به افسردگی مبتلا هستند، و حدود ۱۰.۵ درصد از سالخوردگان در برخی مراحل زندگی‌شان افسرده تشخیص داده می‌شوند.

از این رو، توصیه می‌شود برای کمک به بهبود وضعیت عزیزان سالخورده‌تان، از ۱۰ راه درمان افسردگی بدون دارو و هم‌چنین، ۸ چیز که آدم‌های افسرده می‌خواهند حتما بدانید نیز آگاهی یابید.

اضطراب نیز درست مانند افسردگی به عنوان یکی از شایع‌ترین مشکلات مربوط به سلامت روان آدم‌های سالخورده به شمار می‌رود. اختلالات اضطراب طیفی از مشکلات روانی را در بر می‌گیرند؛ از جمله سندرم جمع‌آوری اشیاء، اختلال وسواس فکری- عملی، انواع فوبیا و اختلال استرسی پس از آسیب روانی. به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری، حدود ۷.۶ درصد از آدم‌های ۶۵ سال به بالا، در برخی مراحل زندگی‌شان، به اختلال اضطراب دچار می‌شوند.

عوامل خطر ابتلا به بیماری روانی در پیری

یکی از مشکلات دائمی تشخیص و درمان بیماری‌های روانی در آدم‌های سالخورده این است که این افراد غالبا از علائم جسمی شکایت می‌کنند تا از مشکلات روانی. با وجود این، حتی استرس‌های طبیعی هیجانی و جسمی مربوط به کهولت سن نیز می‌توانند از جمله عوامل خطر ابتلا به بیماری‌های روانی از قبیل اضطراب و افسردگی باشند.

بنیاد بهداشت روانی سالمندان ایالات متحده فهرستی از برخی محرک‌های بالقوه‌ی بیماری‌های روانی را در آدم‌های سالخورده جمع‌آوری کرده است:

الف. مصرف الکل یا مواد مخدر
ب. تغییر محیط زندگی، مثلا انتقال به خانه‌ی سالمندان
پ. ابتلا به بیماری‌های عامل بروز دمانس (مثلا بیماری آلزایمر)
ت. بیماری یا فقدان یکی از عزیزان
ث. ابتلای طولانی مدت به بیماری (مثلا سرطان یا بیماری قلبی)
ج. تداخل‌های دارویی
چ. ناتوانی جسمی
ح. بیماری‌های جسمی که می‌توانند بر هیجان‌، حافظه،‌ و افکار فرد تاثیر بگذارند

علائم اختلالات روانی سالمندان

با افزایش سن عزیزان‌مان، برخی تغییرات به طور طبیعی در وضعیت آن‌ها ایجاد می‌شود. یکی از این تغییرات، بروز فراموشی‌های مکرر است؛ با وجود این، از دست دادن دائمی قدرت شناختی و حافظه نیز یکی دیگر از این تغییرات است؛ این مورد می‌تواند به طور بالقوه بسیار جدی و خطرناک باشد.

بروز اضطراب شدید یا افسردگی طولانی مدت نیز می‌تواند از جمله‌ی همین تغییرات باشد. آن‌هایی که از فردی سالخوردهمراقبت می‌کنند، باید گوش به زنگ نشانه‌های هشدار دهنده‌ای باشند که از بروز مشکلاتی در سلامت روانی فرد سالخورده خبر می‌دهند:

۱. مشاهده‌ی تغییراتی در وضع ظاهر یا لباس، یا بروز مشکلاتی در نگهداری از خانه یا حیاط خانه.
۲. سردرگمی، عدم موقعیت‌آگاهی، و بروز مشکلاتی در مورد تمرکز یا تصمیم‌گیری.
۳. افزایش یا کاهش اشتها؛ بروز تغییراتی در وزن.
۴. مشاهده‌ی افسردگی که بیش‌تر از دو هفته به طول بیانجامد.
۵. تجربه‌ی حس بی‌ارزش بودن، احساس گناه بی‌مورد، حس بیچارگی؛ فکر کردن به خودکشی.
۶. از دست دادن حافظه، به خصوص مشکلات حافظه‌ – به تازگی یا به صورت کوتاه مدت.
۷. بروز مشکلات جسمی که قابل توضیح نیستند: درد، یبوست، و غیره.
۸. کناره‌گیری از اجتماع: از دست دادن علاقه به چیزهایی که پیش‌تر لذت‌بخش بودند.
۹. بروز مشکل در مدیریت مسائل مالی و محاسبه‌ی اعداد و ارقام.
۱۰. بروز بی‌دلیل خستگی مفرط، کمبود انرژی، و تغییرات وضعیت خواب.

بیماری های رایج در خانه سالمندان

تا سال ۲۰۵۰ تعداد سالمندان جهان به ۲میلیارد نفر می رسد و علت این افزایش عمدتا

بهبود وضعیت بهداشت و درمان است پس باید به بیماری های دوره سالمندی

توجه بیشتری داشته باشیم خانه سالمندان هر چقدر هم که امن و بهداشتی باشد،

مکانی است که تعداد زیادی از افرادی که عمدتا بالای ۶۵-۶۰ سال سن دارند، در آن ساکن اند.

سیستم ایمنی در این سن ضعیف می شود، عملکرد فیزیولوژیک به هم می خورد؛ مثلا سرفه تغییر می کند،

دستگاه گردش خون ضعیف عمل می کند و مراقبت های بهداشتی هم ممکن است به

خوبی انجام نگیرد. این موارد سلامت سالمند را تهدید می کنند.

سالمندان به توجه و مراقبت زیادی نیاز دارد و کوتاهی در این زمینه می تواند تاثیر زیادی در شیوع

بیماری های عفونی و گسترش آن بین جمعیت سالمندان داشته باشد. در «سالمندان»

این هفته به شایع ترین بیماری های عفونی در خانه سالمندان اشاره می کنیم.

شناخت این بیماری ها و توضیح درباره آنها می تواند هم کمکی باشد برای

پرستارانی که از سالمندان مراقبت می کنند و هم برای خود سالمند و خانواده او

تا بتوانید در صورت بروز عارضه مشکوک به موقع اقدام کنند.

همان طور که می دانید امید به زندگی بالا رفته است. در سال ۱۹۰۰ میلادی جمعیت

سالمند بالای ۶۵ سال ۱۵ میلیون نفر بود که حدود یک درصد از جمعیت کل دنیا را تشکیل می داد.

در سال ۲۰۰۰ این جمعیت به ۶۰۵ میلیون نفر یعنی ۱۰ درصد کل جمعیت دنیا رسید و تخمین زده می شود

تا سال ۲۰۵۰ میلادی این تعداد به ۲ میلیارد نفر برسد که حدود ۲۲ درصد کل جمعیت جهان است.

علت افزایش رشد جمعیت سالمند، بهبود وضعیت بهداشتی و درمانی است. وقتی امید به زندگی

بالا برود، طبیعی است که افراد به علت کهولت سن بیشتر بیمار شوند و به مراقبت های پزشکی

بیشتری نیاز داشته باشند، حتی ممکن است بیشتر سر از مراکز سالمندان دربیاورند.

به همین دلیل شناخت بیماری های عفونی در افراد بالای ۶۵ سال به خصوص در مراکز

نگهداری از سالمندان بسیار ضروری است. در ادامه این مطلب به بیماری هایی می پردازیم که

در سالمندانی که کنار خانواده زندگی می کنند نیز دیده می شود ولی در خانه سالمندان شیوع بیشتری دارد.

۸ بیماری شایع به وقت سالمندی

۱. عفونت های ادراری

یکی از شایع ترین عفونت ها در خانم های سالمند چه آنهایی که در مراکز نگهداری زندگی می کنند

و چه آنهایی که منزل شخصی دارند، عفونت دستگاه ادراری است. عفونت های باکتریایی بدون علامت

در خانه سالمندان حدود ۸-۷ درصد است، اما نکته مهم این است که عفونت باکتریایی بدون

علامت سیستم ادراری به درمان خاصی نیاز ندارد و فقط باید بیمار را تحت نظر گرفت.

در صورتی که عفونت با علائمی مانند سوزش و تکرر ادرار و تغییر در رنگ و بوی ادرار و

تب و لرز شدید همراه شود، درمان نیز آغاز خواهدشد. عفونت ادراری به ۲ شکل سیستیت

یا عفونت مثانه و پیلونفریت یا عفونت کلیه و مجاری ادراری بروز می کند.

همچنین ممکن است سالمندان به دلیل نداشتن کنترل ادراری از سوند فولی استفاده کنند.

تعویض نکردن به موقع سوند فولی و رعایت نکردن بهداشت هم می تواند باعث

عفونت ادراری شود. عفونت های ادراری گاهی باعث می شوند سالمند در بیمارستان بستری شود.

نکته مهم دیگر این است که شاید سالمندان علائم مبهمی در این موارد داشته باشند که وظیفه

پزشک سالمندان و پرستار دوره دیده در امور سالمندان است که مشکل را تشخیص دهند و زودتر نسبت به آن اقدام کنند.

۲. پنومونی (ذات الریه)

عفونت دیگری که سالمندان ساکن در مراکز نگهداری را تهدید می کند، پنومونی یا سینه پهلو است.

سر ویلیام اسلر که خودش نیز بر اثر ابتلا به این بیماری فوت کرد، پنومونی را بیماری دوستدار

افراد مسن معرفی کرده است. میزان شیوع پنومونی در افراد بالای ۷۰ سال تقریبا ۵۰ برابر افرادی است

که در سنین ۱۹-۱۵ سالگی قرار دارند.

سینه پهلو معمولا منجر به انتقال سالمند به بیمارستان می شود، بنابراین باید

نشانه های بیماری را شناخت و سالمند را هر چه زودتر از جمعیت داخل مرکز نگهداری جدا کرد

تا باعث انتقال بیماری نشود. نشانه های بیماری شامل سرفه، تب، خلط، تنگی نفس پیشرونده

و درد در قفسه سینه است.

۳. سل ریوی

بیماری سل ریوی نیز یکی از ۵ علت قابل توجه بیماری های عفونی شایع در افراد بالای ۶۵ سال دنیاست.

در سال ۲۰۱۱ در ایالات متحده آمریکا، میزان سل در افراد بالای ۶۵ سال ۲ برابر افراد ۲۴-۱۵

سال گزارش شد. نشانه های بیماری سل مشابه عفونت های ریوی است.

بیشتر سالمندان از همان دوران جوانی به این بیماری مبتلا شده اند ولی دفاع بدن یک

فرد جوان میکروب سل را در بدن محصور می کند و وقتی همین افراد به ۶۵ سالگی می رسند

به دلیل پایین آمدن سطح دفاع ایمنی، عفونت خفته دوباره فعال می شود و علائم بیماری

سل بروز می کند. اگر این بیماری در خانه سالمندان دیده شود، همه افرادی که با بیمار درتماس بوده اند،

باید از نظر بیماری سل آزمایش شوند زیرا بیمار در عرض یک ماه می تواند ۵ تا ۱۰ نفر را به این بیماری آلوده کند.

ثابت شده یک سوم مردم کره زمین با میکروب سل در تماس هستند. حدود ۴۰ درصد مردم ایران

نیز در جوانی با این بیماری درگیر می شوند. تست جدیدی به نام تی بی وجود دارد که

اگر پزشک در خانه سالمندان به این بیماری مشکوک شود، مقداری خون از سالمند می گیرد

و بیماری تشخیص داده می شود و سالمند درمان خواهد شد.

بیماری های دوران سالمندی

 مهم ترین علامت بیمار بی اشتهایی، تعریق شبانه، کاهش وزن، رنگ پریدگی و

 سرفه های خشک(بعدها ممکن است به خلط معمولی یا خونی تبدیل شود) است.

اگر سالمندی در خانه سالمندان بیش از ۴ هفته سرفه بدون علت داشته باشد، حتما باید عکس

قفسه سینه و تست سل از او گرفته شود. این افراد باید به بیمارستان منتقل و

در اتاق ایزوله بستری شوند. ۱۵ روز بعد از شروع درمان خاصیت بیماری زایی سل کاملا از

بین می رود و بیمار می تواند به مکان قبلی خود برگردد.

۴. عفونت زخم بستر

بیماری زخم های تماسی نیز در مراکز نگهداری از سالمند زیاد دیده می شود.

سالمندانی که ناتوانی حرکتی دارند و روی بستر مانده اند در معرض خطرند.

در مراکز سالمندان شاید به اندازه کافی پرستار وجود نداشته باشد و کسی نباشد که

مدام سالمندان را تغییر وضعیت دهد. اگر از زخم های ایجادشده به خوبی مراقبت نشود،

عفونی می شوند و عفونت ممکن است وارد خون شود. گاهی هم عفونت منجر به مرگ بیمار می شود.

۵. باکتری در خون

عفونت دیگر، باکتریمی است؛ یعنی باکتری وارد خون می شود. این بیماری معمولا بعد از بیماری عفونی ای

مانند پنومونی، زخم های بستر و بیماری آندوکاردیت عفونی ایجاد می شود.

بیش از ۵۰ درصد بیماران بالای ۶۰ سال که از خانه سالمندان به بیمارستان منتقل می شوند،

آندوکاردیت عفونی دارند که بیماری حادی است و خیلی زود باید نسبت به درمان این بیماران و

بستری کردن آنها در بیمارستان اقدام کرد.

تغذیه مناسب برای کودکان دبستانی چیست؟

کودکان به دلیل رشد و فعالیت به انرژی پروتئین و مواد مغذی کافی نیاز دارند.

تغذیه مناسب می‌تواند موجب رشد کافی و افزایش قدرت یادگیری طی دوران تحصیل شود.

تغذیه مناسب، داشتن یک برنامه غذایی متعادل، متنوع و شامل کلیه گروه‌های اصلی غذایی‌ست

که برای تامین احتیاجات غذایی کودکان در سه وعده اصلی و حداقل دو میان وعده توصیه می‌شود.

 گروه‌های مختلف غذایی شامل گروه نان و غلات،‌ سبزی‌ها، میوه‌ها، شیر و فرآورده‌های آن،

گوشت، تخم‌مرغ، حبوبات و مغزهاست. گروه اول یعنی غلات و انواع نان، برنج، ماکارونی،

بیسکوییت ساده و غلات، صبحانه آماده مصرف را در برمی‌گیرد که انرژی و مقداری

از پروتئین کودک را تامین می‌کند. کودکان باید به طور روزانه حداقل شش واحد از این گروه مصرف کنند

که نیمی از آنها از انواع غلات سبوس‌دار هستند. هر واحد این گروه معادل یک برش نان با اندازه

۱۰×۱۰ سانتی‌متر‌(در نان لواش سه تا چهار برش)، نصف لیوان ماکارونی یا برنج پخته شده،

یک لیوان غلات آماده خشک مثل برشتوک یا سه عدد بیسکوییت ساده است.

این گروه شامل انواع سبزی‌های برگی و غیربرگی است که ویتامین‌ها و مواد معدنی

بدن کودک را تامین می‌کند. کودکان روزانه به پنج واحد از این گروه نیاز دارند که هر واحد

آن معادل سه تا چهار قاشق غذاخوری سبزی‌های پخته و یا حدود یک لیوان سبزی‌های

خام شامل سبزی‌های برگی سبز تیره یا زرد مثل اسفناج، هویج، بروکلی، کدو و …برای تامین انواع ویتامین‌ها.

گروه میوه‌ها: این گروه شامل انواع میوه‌های تازه و خشک و تامین کننده ویتامین‌ها و مواد معدنی

مورد نیاز کودک است. کودکان باید پنج واحد از این گروه در روز مصرف کنند که هر واحد آن معادل

یک عدد میوه خام متوسط مانند یک عدد سیب متوسط یا حدود نصف لیوان آبمیوه یا

کمپوت میوه است. لازم به ذکر است که میوه‌ها و سبزی‌ها موجب شادابی و حفظ سلامت کودک می‌شود.

کودکان روزانه یک لیوان شیر بنوشند

گروه شیر و فرآورده‌های آن: این گروه شامل شیر، ماست، پنیر، کشک، دوغ و بستنی‌ست.

مواد غذایی این گروه به دلیل داشتن کلسیم، فسفر، پروتئین و بعضی ویتامین‌ها برای رشد و

استحکام استخوان‌ها، دندان‌ها و سلامت کودک لازمند. کودکان باید روزانه سه تا چهار واحد از

این گروه غذایی مصرف کنند که هر واحد آن معادل یک لیوان شیر یا ماست،۳۰ تا ۴۵ گرم پنیر یا یک‌و‌نیم

لیوان بستنی کم چرب است.

گروه گوشت، تخم‌مرغ، حبوبات و مغزها: این گروه شامل انواع گوشت مانند مرغ، ماهی، انواع گوشت قرمز،

تخم‌مرغ، حبوبات و مغزها(فندق، بادام، پسته، گردو و…) بوده و پروتئین، آهن، روی و بعضی از مواد معدنی

مورد نیاز کودک را تامین می‌کند. کودکان باید در روز دو تا سه واحد از این گروه مصرف کنند که معادل ۶۰ تا ۹۰

گرم گوشت است. همچنین به جای ۳۰ گرم گوشت قرمز، ماهی، ماکیان می‌توان از یک عدد تخم‌مرغ، نصف لیوان

حبوبات پخته یا دو قاشق غذاخوری کره بادام زمینی استفاده کرد.

بنابر اعلام انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای و صنایع غذایی کشور برخی توصیه‌ها در زمینه تغذیه کودکان دبستانی به شرح زیر است:

– تنظیم برنامه غذایی به صورت سه وعده اصلی و حداقل دو میان وعده

– مصرف صبحانه مناسب برای یادگیری بهتر، شادابی و تحرک بیشتر کودکان

– استفاده از خشکبار و ساندویچ‌های سالم و مغذی مانند نان، پنیر و گردو برای میان وعده‌ها

– کاهش مصرف قند‌های ساده مانند انواع شیرینی‌ها و آبنبات‌ها

– کاهش مصرف سوسیس، کالباس و همبرگر و فراورده‌های گوشتی آماده

– استفاده کمتر از غذاهای چرب و سرخ شده

پرستار سالمند خوب چه ویژگی هایی دارد؟

مراقبت از یک سالمند، کار ساده ای نیست. پرستار سالمند خوب برای موفق شدن در کارش

باید ویژگی های خاصی را داشته باشد.

رعایت احترام

پرستار سالمند باید بداند که استقلال در انجام امور در هر فردی با افزایش سن و سال کاهش می یابد.

این موضوع، “احساس مورد ترحم قرار گرفتن” را برای سالمند به همراه خواهد داشت. حتی اگر یک فرد

سالمند به شدت شکننده و فرتوت شده باشد، پرستار سالمند باید به یاد داشته باشد که او یک سالمند

با کوله باری از تجربه بوده و زمانی زیادی را در سلامتی کامل و پر انرژی گذرانده است، اما در حال حاضر

به کمک یک پرستار سالمند نیاز دارد. یک پرستار سالمند خوب با سالمند همانند یک انسان و فرد دیگر

رفتار می کند، نه مانند سالمندی که به مراقبت و پرستار سالمند احتیاج دارد.

مهربانی و دلسوزی برای پرستار سالمند خوب

مهربانی از مهم ترین ویژگی هایی است که هر پرستار سالمندی باید داشته باشد. برای یک سالمند، انجام

کارهای ساده نیز ممکن است با چالش هایی همراه بوده و حتی در ساده ترین کارها به کمک یک پرستار

سالمند نیاز پیدا کند. پرستار سالمند باید به گونه ای با سالمند ارتباط برقرار کند که به راحتی بتواند به او در

انجام این امور کمک کند. یک پرستار سالمند خوب به خوبی سالمند را درک می کند و می داند که سالمند

در مواجهه با این چالش ها، چه احساسی دارد.

قابل اعتماد بودن پرستار سالمند

معمولا مسئولیت غذا و خوراک سالمند، نوشیدنی ها، دارو ها و … به عهده پرستار سالمند است. هر گونه

تغییر نادرست و یا اشکال کوچک در این موارد می تواند با عواقب خطرناکی برای سالمند و به تبع آن پرستار

سالمند ، همراه باشد. بنابراین، خانواده سالمند باید پرستار سالمندی را استخدام کنند که بتوانند روی او حساب

کنند و مطمئن باشند که این پرستار می تواند همه وظایف محول شده را به خوبی انجام دهد.

صبر

هر پرستار سالمندی می داند که مراقبت از یک سالمند تا چه اندازه می تواند خسته کننده و طاقت فرسا باشد.

در هنگام مراقبت پرستار سالمند از یک سالمند، کارهای ساده دارای پیچیدگی می شوند و زمان بیشتری

برای انجام کارهای نیاز است. یک پرستار سالمند خوب باید به اندازه ای صبور باشد که با وجود این مسائل

بتواند کارش را به بهترین نحو انجام داده و بدون خستگی و ضعف، مراقبت از سالمند را انجام دهد. قدرت صبر

پرستار سالمند در مواردی که سالمند از بیماری های خاصی مانند آلزایمر و یا مشکلات حرکتی رنج می برد،

اهمیت ویژه ای پیدا می کند. چرا که در این شرایط، مسائل پیش روی سالمند و پرستار سالمند بسیار دشوار تر خواهد بود.